ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΑΠΛΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Δεν είμαι οικονομολόγος. Ένας απλός δημόσιος υπάλληλος είμαι. Παρακολουθώ, όμως τα οικονομικά θέματα της Χώρας, γιατί από αυτά εξαρτάται η ζωή μου.

Ακούω, λοιπόν και διαβάζω όλα όσα λέγονται και γράφονται για την οικονομία της Ελλάδας. Τις δηλώσεις των οικονομικών υπουργών, τις αναλύσεις επωνύμων οικονομολόγων, Ελλήνων και ξένων, το Μνημόνιο, τις πληροφορίες για μέτρα που ζητά η Τρόικα και γενικά οτιδήποτε έχει σχέση με την οικονομία.

Μέσα από όλα αυτά μου προέκυψαν κάποιες απορίες, που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Ίσως είναι χαζές, ίσως δεν έχουν βάση, ίσως υπάρχουν παράμετροι που δεν τις γνωρίζω. Είναι όμως απορίες ενός απλού πολίτη, που υφίσταται τις συνέπειες της κρίσης, την οποία σίγουρα δεν δημιούργησε αυτός.

Τις καταγράφω χωρίς κάποια σειρά και χωρίς, βέβαια, να περιμένω απαντήσεις, γιατί όλοι οι «ειδήμονες» είναι πολύ απασχολημένοι για να ασχοληθούν με έναν απλό πολίτη.

Πάμε λοιπόν:

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΙΝΑΙ «ΠΙΣΤΩΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ» (ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ ΠΑΛΙΑ), ή ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ; Γιατί αν είναι Επιχειρήσεις δεν κατανοώ γιατί πρέπει να ενισχύονται από τα Κρατικά Ταμεία (από τα λεφτά μας) και πάλι αν είναι «Ιδρύματα» γιατί «στραγγαλίζουν» τους δανειολήπτες με υπέρογκους τόκους και δεν χρηματοδοτούν (με το αζημίωτο έτσι κι αλλιώς) τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις;

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΚΕΡΔΟΦΟΡΕΣ ΕΙΧΕΙΡΉΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ; Μπορώ να καταλάβω ότι μια ελλειμματική κρατική επιχείρηση δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί απορροφώντας τεράστια ποσά από τα Κρατικά Ταμεία (από τα λεφτά μας). Αλλά μια κερδοφόρα; Για να εισπραχθούν κάποια δις ευρώ, τα οποία θα κλείσουν προσωρινά μια «τρύπα» του Κρατικού Προϋπολογισμού; Και το μέλλον; Η σταθερή ροή εσόδων που θα εξασφάλιζε η κερδοφορία της;

ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΠΩΛΗΘΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, όταν οι μετοχές αυτές είναι στα χαμηλότερα ιστορικά επίπεδα; Ποιος ιδιώτης  θα πωλούσε σήμερα μετοχές της εταιρίας του, όταν αυτές βρίσκονται στο «ναδίρ»; Αυτή η ενέργεια δεν αποτελεί συνειδητό «ξεπούλημα»;

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ Φ.Π.Α., όταν κάθε αύξηση επιφέρει αυτόματα μείωση της κατανάλωσης των συγκεκριμένων ειδών; Η κοινή λογική (ή μήπως δεν ισχύει αυτή στην Οικονομία;) λέει ότι όσο ακριβότερο είναι ένα προϊόν τόσο λιγότερο πωλείται και άρα τόσο λιγότερος Φ.Π.Α. εισπράττεται από το Κράτος.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΧΩΡΙΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ; Η μείωση του προσωπικού στο Δημόσιο μπορεί να αποφέρει μείωση του μισθολογικού κόστους, αλλά από την άλλη θα μειώσει και την δυνατότητά του να εισπράττει φόρους, εισφορές, τέλη και δικαιώματα. Η ανικανότητα των αρμοδίων να ενεργοποιήσουν στοιχειωδώς τους μηχανισμούς είσπραξης, δεν μπορεί να «χρεώνεται» στους δημόσιους υπάλληλους. Κανενός «αρμοδίου» δεν πέρασε από το μυαλό ότι μια ουσιαστική ανακατανομή των υπαλλήλων με έμφαση την ενίσχυση των τομέων που έχουν εισπρακτικό χαρακτήρα (Εφορίες, Ι.Κ.Α. κ.λπ.), θα ενίσχυε την αποτελεσματικότητα;

ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΕΝ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ; Και αυξανόμενη η ανεργία δεν οδηγεί (πέρα από το εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα) και σε άμεση μείωση των εισφορών και των φόρων που εισπράττει το Κράτος; Άρα; Από την μια μειώνουμε τα έξοδα κι απ΄ την άλλη, επίσης, μειώνουμε τα έσοδα και μάλιστα σε μήκος χρόνου.

ΟΙ «ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ» ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ; Ακούσαμε για τους πιο απίθανους Φορείς, αλλά εξακολουθούν να λειτουργούν κανονικά απορροφώντας Δημόσιο Χρήμα (τα λεφτά μας), προκειμένου να «βολεύονται» παρατρεχάμενοι Υπουργών και Κομματικών στελεχών, ως Πρόεδροι, Διοικητές και δεν συμμαζεύεται.

ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ», ή Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ; Οι οριζόντιες περικοπές δίνουν μια προσωρινή ανάσα, ενώ η διεύρυνση της φορολογικής βάσης αποφέρει και περισσότερα χρήματα και έχει χαρακτήρα μόνιμο. Δεν μπορούν ή δεν θέλουν, λοιπόν, να δημιουργήσουν μια σταθερή διευρυμένη φορολογική βάση;

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΓΙΑ «ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ», όταν είναι γνωστό ότι για δάνεια πρόκειται και μάλιστα με ακριβό επιτόκιο;

Δεν είναι φανερό ότι πρόκειται για τοκογλύφους που εκμεταλλεύονται την ανάγκη της Χώρας μας; Θα τους χρωστάμε και χάρη κιόλας;

ΑΦΟΥ ΑΠΕΤΥΧΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ; Σε μια οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση, όταν ο (καλοπληρωμένος) μάνατζερ αποτυγχάνει να επιτύχει τους στόχους που έχουν τεθεί απολύεται, γιατί οι Υπουργοί δεν πρέπει να έχουν την ίδια τύχη; Εκτός αν η μη επίτευξη των περισσότερων από τους στόχους δεν αποτελεί αποτυχία για τον Πρωθυπουργό.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑΣ ΠΟΙΟΝ -ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ- ΥΠΗΡΕΤΕΙ; Γιατί αν η απάντηση είναι ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ, τότε κάπου έχει χαθεί ο στόχος. Γιατί ο Λαός υποφέρει από τους «σωτήρες» του. Μήπως εννοούν ότι ο Λαός φταίει που τόλμησε να περάσει κάποια χρόνια καλά; Μήπως αυτοί που ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΣΑΝ σε βάρος της Χώρας θέλουν να εμφανιστούν σαν «αθώες περιστερές» κατηγορώντας σαν «ηθικό αυτουργό» τον Λαό;

Αυτός κατάλογος «αποριών» θα μπορούσε να είναι μακροσκελέστατος. Αλλά σταματώ εδώ σήμερα και ενδεχόμενα να επανέλθω στο μέλλον. 

Καλώ μάλιστα τους αναγνώστες να υποβάλλουν παρόμοιες απορίες στο email του Ιστολογίου (geKolliasVarnavas@gmail.com).

Κλείνω αυτήν την παρέμβαση με μια μη οικονομική, αλλά πολύ σχετική «απορία»:

ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ; Ξεχνούν ότι το Έθνος δεν είναι ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας και οι άλλοι αρχηγοί, αλλά ο Λαός; Νομίζουν ότι ο Λαός είναι πρόβατα και ακολουθεί τυφλά τους «αρχηγούς»; Γιατί αν αυτό νομίζουν, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος.