Η «ΕΠΟΧΗ ΨΙΝΑΚΗ» ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Από την πρώτη του Σεπτέμβρη ξεκίνησε η «εποχή Ψινάκη»  στον Δήμο Μαραθώνα. Την  επόμενη πενταετία θα διαπιστωθεί κατά πόσο το «νέο μοντέλο» διοίκησης του Δήμου που επαγγέλθηκε ο νέος Δήμαρχος, αυτό του «μάνατζερ», θα είναι λειτουργικό, αποτελεσματικό και παραγωγικό. Οφείλουμε όλοι, ψηφοφόροι και μη της παράταξης του κ. Ψινάκη, να δώσουμε πίστωση χρόνου στην νέα διοίκηση του Δήμου. Κι όχι μόνο πίστωση χρόνου, αλλά και –όπου είναι εφικτό- συμμετοχή σε δράσεις που στόχο έχουν την βελτίωση της ποιότητας ζωής των δημοτών του Δήμου μας.

Όπως έχω κατ΄ επανάληψη δηλώσει, μετά τις εκλογές, επιτυχία του κ. Ψινάκη, θα σημάνει  καλύτερες υπηρεσίες προς τους πολίτες, προς εμάς δηλαδή. Και το δηλώνω εγώ που ήμουν αντίπαλός του στις εκλογές.

Πίστωση χρόνου, λοιπόν, συμμετοχή, συμπαράσταση, κατανόηση, υπομονή.

Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν λευκή επιταγή.

Λευκή επιταγή, όσον με αφορά, δεν έδωσα ούτε στους επικεφαλής των συνδυασμών που συμμετείχα, ως υποψήφιος και σίγουρα δεν θα δώσω σε κάποιον που δεν θεώρησα –προεκλογικά- κατάλληλο για Δήμαρχο της πόλης μου.

Το ότι εκλέχθηκε με μια τεράστια πλειοψηφία δεν άλλαξε την άποψή μου για το πρόσωπό του και ότι εκπροσωπεί, ούτε –πολύ περισσότερο- για την παράταξη που ανέλαβε (του κ. Τζιλάβη, για να μην ξεχνάμε) και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν.

Η κριτική μου, λοιπόν, προς την νέα Διοίκηση του Δήμου θα είναι συνεχής και πολλές φορές σκληρή. ΚΡΙΤΙΚΗ, όμως κι όχι ΠΟΛΕΜΙΚΗ. Κριτική με επιχειρήματα και πάντα προτάσεις. Ποτέ ΑΡΝΗΣΗ, πάντα ΘΕΣΗ.

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την ανάγκη των συμπολιτών μου, οι οποίοι ψήφισαν και στήριξαν τον κ. Ψινάκη να υπερασπίζονται την επιλογή τους, άλλωστε οι εκλογές είναι ακόμη πολύ κοντά. Θα πρέπει, όμως να αντιληφθούν ότι επιτιθέμενοι σε όσους αρθρώνουν κριτικό λόγο απέναντι στον Δήμαρχο Μαραθώνα, προσφέρουν κάκιστη υπηρεσία και προς τον Δήμο και –πολύ περισσότερο- προς τον «Δήμαρχό τους».

Κανένας δεν πρέπει να είναι στο απυρόβλητο. Η κριτική προς την εξουσία είναι ΠΑΝΤΑ δημιουργική, εφ΄ όσον οι ηγέτες επιθυμούν πραγματικά να παράξουν έργο και δεν τους ενδιαφέρει μόνο η προσωπική τους προβολή.

Ναι πολλές φορές η κριτική μπορεί να είναι άδικη. Αλλά την «αδικία» αυτή θα την αποκαταστήσει η ίδια η ζωή με το παραγόμενο έργο.

Ας ηρεμήσουν, λοιπόν οι φανατικοί υποστηρικτές του κ. Ψινάκη και ας αφήσουν τους μεν να ασκούν κριτική, τους δε διοικούντες να απαντούν – αν έχουν απαντήσεις – με επιχειρήματα, να αιτιολογούν, ή και να απολογούνται. Άλλωστε ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ κρίνονται. Και οι κρίνοντες και οι κρινόμενοι.

Με βάση όλα τα παραπάνω, λοιπόν, θεωρώ ότι ο κ. Ψινάκης δεν ξεκίνησε καλά. Λόγια, πολλά λόγια. Αμετροέπεια και πολλά, πάρα πολλά «συνθήματα». Προβολή, πάρα πολύ προβολή, όχι του Μαραθώνα, αλλά του ίδιου. Η πορεία θα δείξει αν τα λόγια γίνουν πράξεις, αν τα «συνθήματα» θα υλοποιηθούν κι αν η «προβολή Ψινάκη», θα γίνει «προβολή Μαραθώνα».

Μέχρι τότε εγώ θα επιμένω να στέλνω το ίδιο μήνυμα στον κ. Ψινάκη και τους περί αυτόν (εκλεγμένων και –κυρίως- μη εκλεγμένων):

«Σου στέλνω χαιρετίσματα

με δυο μικρά πουλιά

λιγότερα συνθήματα

και πιο πολύ δουλειά»

Και ναι θα συνεχίσω να ασκώ κριτική. Και να στέλνω το ίδιο μήνυμα προς τους ένθερμους υποστηρικτές του κ. Ψινάκη που αγανακτούν μαζί μου: «Πάταξον μεν, άκουσον δε».

"ΝΕΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Η ΑΥΤΟΨΙΑ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ ΣΕ ΚΙΒΩΤΙΑ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ"

• από την ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο υπουργός Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης συμμετείχε σήμερα σε αυτοψία σε εμπορευματοκιβώτια του φορτηγού πλοίου Nour-M με σημαία Σιέρα Λεόνε, που ακινητοποιήθηκε, την Παρασκευή, από το Λιμενικό, κοντά στα Ίμια, καθώς θεωρήθηκε ύποπτο.

Ανέβασε μάλιστα στο Twitter και σχετική φωτογραφία όπου κρατάει στα χέρια του κάτι από τα ευρήματα, το οποίο μάλιστα μοιάζει με μαρκαδόρο αλλά δεν είναι. Φαντάζομαι ότι η συμμετοχή του υπουργού στην αυτοψία υπήρξε καθοριστική.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή η κυβέρνηση αναθέτει πρακτικές ευθύνες σε υπουργούς της. Θυμίζω ότι όταν το καλοκαίρι συνέβη το blackout της ΔΕΗ στη Σαντορίνη, η Όλγα Κεφαλογιάννη και ο Γιάννης Μιχελάκης έσπευσαν στο νησί «με εντολή Σαμαρά», πιθανότατα ως έξτρα εργατικά χέρια ηλεκτρολογικών δεξιοτήτων.

Μιας και λοιπόν η συγκεκριμένη συνήθεια έγινε ήδη λατρεία, προτείνω τις εξής δράσεις:

- Ο υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Μανιάτης μπορεί να συμμετάσχει σε δειγματοληπτικό έλεγχο βοθρολυμάτων.

- Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας μπορεί να συμμετάσχει σε κλιμάκιο ελέγχου του ΣΔΟΕ σε επιχειρήσεις εστίασης και να ρωτάει τους πολίτες αν έχουν λάβει απόδειξη.

- Ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Ανδριανός μπορεί να συμμετάσχει σε έλεγχο ούρων αθλητών κατά τη διάρκεια αντι-ντοπινγκ κοντρόλ.

- Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας μπορεί να συμμετάσχει ως επιβάτης σε μηχανή της ομάδας ΔΙΑΣ σε έλεγχο πέριξ της Ομόνοιας.

Περιμένω και τις δικές σας προτάσεις. Για μια κυβέρνηση πραγματικά δίπλα στον πολίτη.

ΜΙΣΩ....

Σαν σχόλιο σε μια ανάρτησή μου με τίτλο "ΔΕΝ ΛΥΠΑΜΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ" ο φίλος Σωτήρης Διολέτης ανέβασε ένα κείμενο, που θα μπορούσε να έχει τίτλο "ΜΙΣΩ". Μπορεί κανείς να το εκλάβει σαν απάντηση, ή σαν αντίρρηση, ή σαν συμπλήρωση του αρχικού άρθρου. Πάλι μπορεί να θεωρηθεί απλά σαν μια άλλη άποψη. Όπως, όμως και να το δει κανείς, πόσο μπορεί να διαφωνήσει; Μήπως δεν είναι αλήθειες όλα όσα αναφέρονται σ΄ αυτό; Έτσι δεν κύλησε χρόνια τώρα η ζωή μας;

Γιώργος Κόλλιας

 **************************

ΜΙΣΩ....

• γράφει ο Σωτήρης Διολέτης

Ούτε εγώ τους λυπάμαι όλους αυτούς ...απεναντίας τους ΜΙΣΩ!

ΜΙΣΩ τη Πασοκόγρια που αισθάνεται υποχρεωμένη στο κάθε κερατά, που για να εξασφαλίσει ακόμα μια 4ετία με τη ψήφο της στο βουλευτιλίκι, τη συμβούλεψε να μη δηλώσει το γάμο της.

ΜΙΣΩ το ψευτοανάπηρο που ψήφησε για δήμαρχο το γιατρό που του έβγαλε την αναπηρική ...γιατί αισθανόταν υποχρέωση.

ΜΙΣΩ τη ψιλικατζού της γειτονιάς που τόσα χρόνια δεν έκοβε αποδείξεις, "κλέβοντας" το κράτος ...όχι για να βγάλει τα "κλεμμένα" στην Ελβετία, αλλά για να τα "ξαναρίξει στην αγορά" χτίζοντας το σπιτάκι του κανακάρη της. Τη ΜΙΣΩ που αισθάνεται το ίδιο υπεύθυνη για τη κατάντια της χώρας, με τα λαμόγια της "Λίστας Λαγκάρντ", τη SIEMENS που ποτέ δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ σε φόρους, το Μπόμπολα που για χάρη του το κράτος φεσώθηκε ένα σωρό δάνεια και πολλούς άλλους...

ΜΙΣΩ το κάθε κομματικό παρατρεχάμενο-Δημόσιο Υπάλληλο, που λαδωνόταν τόσα χρόνια και είχε τη ψευδαίσθηση ότι ΜΑΖΙ ΤΑ ΤΡΩΓΑΝΕ ...μόνο που ...εν γνώση ΤΟΥΣ του σέρβιραν αποφάγια για να του κλείνουν το στόμα, ΑΥΤΟΙ που έτρωγαν από το κυρίως πιάτο!

ΜΙΣΩ τον αγρότη που έπινε νερό τόσα χρόνια στο όνομα της "Ενιαίας Αγροτική Πολιτικής" και έμαθε να ζει από τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. ξεπατώνοντας τα αμπέλια του και κάνοντας αγρανάπαυση, ή ψηφίζοντας το κάθε μπουλούκο (Καραμανλή) που ανέβαινε στα τρακτέρ και φώναζε το ηρωικό "ΟΛΑ ΤΑ ΚΙΛΑ-ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ". Μα πιο πολύ τον ΜΙΣΩ που με εκείνα τα λεφτά (των επιδοτήσεων) που πέρασαν από τα χέρια του, αγόραζε ο ΜΑΛΑΚΑΣ γερμανικά προϊόντα (SIEMENS ψυγεία, MERCEDES αυτοκίνητα, κτλ) και τώρα ανέχεται το κάθε Γερμαναρά παπάρα Τουρίστα να του λέει ότι τόσα χρόνια έτρωγε τα λεφτά τους.

ΜΙΣΩ το ταρίφα που έριξε όλα τα λεφτά του στο γαμωταξί και επειδή το είχε μισό-μισό με το συντοπίτη του βουλευτή (βέβαια ο βουλευτής είχε αυτό και άλλα 10),νόμιζε ότι είχε πιάσει το "παπά απ' τα αρχίδια".

ΜΙΣΩ το χωριάτη που επειδή ανέβηκε στην Αθήνα μεγαλοπιάστηκε, δε του έφτανε το σπίτι και έκανε το μπαλκόνι του φουαγιέ. Τον ΜΙΣΩ γιατί, τρομοκρατήθηκε από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και πήγε και το δήλωσε και "πλήρωσε τη παπάρα", ενώ την ίδια στιγμή ολόκληρα εμπορικά κέντρα (βλέπε Mall) επειδή ανήκουν στο Λάτση, έχουν το δικαίωμα να είναι αυθαίρετα.

ΤΕΛΟΣ ΜΙΣΩ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΕΛΠΙΖΟΥΝ από το καναπέ τους. Ελπίζουν, ψηφίζοντας και ψηφίζουν ελπίζοντας ...πως κάτι θα αλλάξει! ΟΛΟΙ οι παραπάνω για μένα είναι ΑΞΙΟΙ της μοίρας τους.

Τους μόνους που ΛΥΠΑΜΑΙ πραγματικά είναι αυτούς τους ελάχιστους που ΞΕΡΟΥΝ....

ΞΈΡΟΥΝ πως φταίει το σύστημα και ΟΧΙ οι διαχειριστές του!

ΞΕΡΟΥΝ πως για να αλλάξει ΚΑΤΙ πραγματικά πρέπει να αλλάξει όλο το σύστημα εκ βάθρων και όχι ο τρόπος που το διαχειρίζεσαι ...γιατί το "υπάρχον σύστημα" έχει στη φύση του τη διαπλοκή ...η διαφθορά είναι απλά το αποτέλεσμά της.

ΑΣ ΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.....

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Πήραμε λοιπόν, επιτέλους, τη δόση μας.

Και χαρά μεγάλη ένοιωσε το «γκούβερνο».

Χρήμα, λοιπόν, με ουρά.

Αλλά που θα πάει όλο αυτό το χρήμα, ή τουλάχιστον το (πολύ) μεγαλύτερο μέρος του;

Μήπως στα κοινωνικά επιδόματα; Μήπως στους πολύτεκνους; Μήπως στους χαμηλοσυνταξιούχους; Μήπως στους δανειολήπτες;

ΟΧΙ!

Στην ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών θα πάει.

Μάλιστα. Γιατί όχι.

Αλλά για να δούμε, εμείς που δεν είμαστε «Στουρνάρες», αλλά διαθέτουμε κοινή (κοινότατη) λογική, τι συμβαίνει με αυτήν την ιστορία.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τους οικονομικούς εγκεφάλους μας, οι Τράπεζές «μας» (σχεδόν όλες ιδιωτικές εταιρίες) δεν έχουν την απαιτούμενη κεφαλαιακή επάρκεια. Τι σημαίνει αυτό;  Με απλά λόγια είναι στον «αέρα». Στα ταμεία τους δεν έχουν ρευστό τόσο που να καλύπτει τις υποχρεώσεις τους. Στην ουσία κινδυνεύουν με «φαλίρισμα».

Να τις στηρίξουμε, αφού, είτε μας αρέσει, είτε όχι, είναι απαραίτητες για την λειτουργία της οικονομίας (της καπιταλιστικής οικονομίας, μην ξεχνιόμαστε).

Αλλά…

Γιατί οι Τράπεζες έπεσαν έξω; Δεν είχαν Πρόεδρο, Διευθύνοντα Σύμβουλο, Διοικητικό Συμβούλιο; Ποια ήσαν τα πλάνα τους τον «καλό καιρό»; Δεν μας ζάλιζαν τόσα χρόνια για την (δήθεν) κερδοφορία τους; Πως έγινε αυτό το «μπάμ». Δεν ευθύνεται κανένας; Καμία έρευνα δεν θα γίνει για αυτούς τους «μάνατζερς» που - στην καλύτερη περίπτωση - απέτυχαν παταγωδώς, ενώ χρυσοπληρώνονταν;

Για τις φοβερές επισφάλειες που έχουν, πάλι κανένας δεν ευθύνεται; Που πήγαν τα χρήματα, με ποιες εγγυήσεις; Κανένας δεν θα το ψάξει;

Θυμόσαστε την εποχή που σχεδόν μας παρακαλούσανε οι Τράπεζες για να πάρουμε δάνεια; Διάφορα δάνεια. Προσωπικά, καταναλωτικά, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια κι ότι άλλο μπορούσε να δημιουργήσει η γόνιμη φαντασία τους. Χωρίς έλεγχο της δυνατότητας εξόφλησης, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς τίποτα.

Για όλα αυτά δεν φταίει κανένας;

Δηλαδή οι τραπεζίτες «μας» θα συνεχίσουν να διοικούν πάλι τις Τράπεζες που κατέστρεψαν; Θα επιβραβεύσουμε, δηλαδή, τους (ξαναλέμε) - στην καλύτερη περίπτωση - αποτυχημένους «μάνατζερς»;

Βέβαια έσπευσε κάποιος υπουργός (λέγε με Βενιζέλο) να τους «απαλλάξει» με νομοθετική ρύθμιση. Μη χάσουμε τα «κελεπούρια». Εκτός από την, δια νόμων, κάλυψη των ευθυνών των πολιτικών, φτάσαμε και στην, δια νόμων, κάλυψη των τραπεζιτών. Κι έτσι όλα μέλι γάλα.

Όμως μετά από αυτά τίθεται το ερώτημα. Αφού εμείς, στην ουσία, χρηματοδοτούμε τι Τράπεζες, μιας και τα δανεικά που πήραμε από την Ευρώπη, από την τσέπη μας θα πληρωθούν, γιατί πρέπει να πληρώσουμε τα χρέη μας προς αυτές; Αφού με δικά μας χρήματα ανακεφαλαιοποιούνται. Γιατί, μιας και γίναμε μια «χαρούμενη ατμόσφαιρα» να μην έχουμε κι εμείς οι δανειολήπτες κάποιο όφελος; Και φυσικά δεν εννοώ τις περιβόητες «ρυθμίσεις» που μεταθέτουν το χρέος μας στα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και ίσως τα δισέγγονά μας. Εννοώ πραγματική διαγραφή σοβαρού μέρους τους χρέους, όλων των πολιτών.

Τότε ναι, να δεχτούμε ότι η ανακεφαλαιοποίηση είναι πράγματι προς όφελος της Χώρας. Γιατί, για όσους το ξεχνάνε, «Χώρα» δεν είναι οι Τράπεζες, αλλά ο Λαός. Οι πολίτες αυτού του τόπου που τρία χρόνια τώρα βιώνουν έναν εφιάλτη.

Τέλος αφού ανακεφαλαιοποιούμε τις Τράπεζες, που σημαίνει ότι βάζουμε κεφάλαια στο ταμείο τους, ποιος είναι ο ιδιοκτήτης; Ο τραπεζίτης η το κράτος; Γιατί αν είναι ο τραπεζίτης τότε να βάλει αυτός τα λεφτά κι όχι εμείς. Γιατί, με αυτήν την λογική πρέπει να ανακεφαλαιοποίησουμε και τις άλλες μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν πρόβλημα «ρευστότητας» και να αφήσουμε το «αφεντικό» τους, να είναι αφεντικό. Ή μήπως αυτό θα ήταν σκάνδαλο;

Αν πάλι ιδιοκτήτης θα είναι το κράτος, τότε να πετάξει έξω τους (ματαξαναλέμε) - στην καλύτερη περίπτωση - αποτυχημένους τραπεζίτες και με διεθνή διαγωνισμό να ορίσει νέα στελέχη στην διοίκηση των Τραπεζών.

Ή το ένα, ή το άλλο είναι δίκαιο να γίνει. Και τα δύο μαζί αποκλείεται.

Τώρα θα μου πει κανείς «τι το ψάχνεις; Αφού η πορεία είναι καθορισμένη» και δεν θα έχει άδικο. Αλλά δεν μπορούμε και να κλείνουμε τα μάτια, κάνοντας σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Το ζήτημα αυτό μας αφορά, επηρεάζει την ζωή μας.

Στο κάτω - κάτω ρε παλικάρια, εγώ πληρώνω, να μην πω και μια γνώμη, έτσι για να αισθανθώ, για λίγο, «κυρίαρχος λαός».

ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ή ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΣΘΕ...ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ

•  γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

"ΤΟ ΦΙΔΙ ΚΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΑ ΚΑΝΑΝΕ
ΠΛΑΚΑΚΙΑ"

Η Δημοκρατία είναι "δημιουργία" των Ελλήνων. Μετέπειτα πήρε διάφορα προσωνυμία. Αστική Δημοκρατία, Λαϊκή Δημοκρατία, Προεδρική Δημοκρατία, Συμμετοχική Δημοκρατία. Προσωνύμια που επεδίωκαν να προσδιορίσουν το "είδος" της Δημοκρατίας, λες και δεν αρκούσε το Δημοκρατία σκέτο. Και πάλι οι Έλληνες, όμως, πρωτοτύπησαν. Καθιέρωσαν την "Προνομιακή Δημοκρατία". Ένα "είδος" Δημοκρατίας στην οποία όλοι είναι ίσοι, εκτός από αυτούς που διαθέτουν τα "προνόμια".

Απόλυτη έκφραση αυτής της Δημοκρατίας απετέλεσε η στάση των υπαλλήλων της Βουλής. Προσέξτε. Απείλησαν να μπλοκάρουν την ψήφιση των επαχθών μέτρων, όχι υπέρ των πολιτών, αλλά υπέρ "εαυτών και αλλήλων". 

Προκλητικά και στην ουσία φτύνοντας μας κατάμουτρα, βροντοφώναξαν "δεν θα περάσουν τα μέτρα", εκτός εάν....δεν θίξετε τα προνόμιά μας. Κι η πολιτική τάξη - έντρομη- έκανε πίσω. Και, ω του θαύματος, τα μέτρα δεν ήταν πλέον και τόσο επαχθή και το κοινοβούλιο λειτούργησε και η ψηφοφορία έγινε και... ζήσαμε εμείς καλά (λέμε τώρα) κι αυτοί καλύτερα (σίγουρα).

Δεν τους κατηγορώ τους ανθρώπους,  Κάνουν - και μάλιστα πολύ καλά- αυτό που το ίδιο το πολιτικό σύστημα τους έμαθε τόσα χρόνια. Στηρίζουν αυτήν την Προνομιακή Δημοκρατία, που αποτέλεσε για πολλά χρόνια το πολίτευμα της Χώρας μας. 

Άλλωστε δεν είναι οι μόνοι, απλά είναι οι πιο προκλητικοί. Κι οι ΔΕΗτζήδες το ίδιο κάνουν, κι οι των συγκοινωνιών, κι οι της αυτοδιοίκησης και πάει λέγοντας.

Κι εμείς ταυτιζόμαστε με τους "ηρωικούς Φωτόπουλους" και τους άλλους παρόμοιους, μέχρι που να πάρουν το ρεγάλο τους (μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία) και μετά ψάχνουμε για άλλους "ηγέτες" του "αντιμνημονιακού αγώνα".

Τούτος ο λαός δεν έχει μέλλον, αν δεν αντιληφθεί ότι "είναι θεατής σ΄ έναν σικέ αγώνα". Στημένο είναι το παιχνίδι και εμείς οι θεατές βαράμε παλαμάκια, νομίζοντας ότι η "ομάδα" μας αγωνίζεται για μας. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι η γνωστή παράφραση του αρχαίου ρητού. "Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθε...για την πάρτη σας".

Καημένε Έλληνα. Ως πότε θα είσαι οπαδός;

Πότε θα πάρει το φραγγέλιο και - μαζί με την πολιτική τάξη- θα βγάλεις από τον Ναό της Δημοκρατίας κι όλα αυτά τα παράσιτα;

Ίδωμεν.....

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

• Σχόλιο του Λεωνίδα Καστανά
• από το blog ΜΗ ΜΑΔΑΣ ΤΗΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Ήρθε η ώρα και της Χρυσής Αυγής. Η ανάδειξή της σε κεντρική πλέον φιγούρα του πολιτικού σκηνικού ξενίζει τους δημοκράτες και τους αριστερούς επειδή το κόμμα αυτό είναι θιασώτης του ναζισμού. Η ελληνική όμως κοινωνία δεν έχει τέτοιες έγνοιες. Και βέβαια ξέρει ποια είναι η ΧΑ, ποιο είναι το ιδεολογικό και πολιτικό της οπλοστάσιο. Της έδωσε ένα 7%, ακριβώς για να παίξει το ρόλο που αυτή με προθυμία ανέλαβε. Να «προστατεύσει» τους νοικοκυραίους  από τους μετανάστες με όπλο την ωμή βία. Στην Κόρινθο, οι τοπικοί άρχοντες προσπάθησαν αρχικά να αποφύγουν τη μετατριοπή του στρατοπέδου σε κέντρο κράτησης των μεταναστών με «πολιτικά μέσα». Γιατί είχαν κέρδη από το στρατόπεδο. Δεν τα κατάφεραν και τότε  έδωσαν την εργολαβία στη ΧΑ. Στο φαρ ουέστ της ελληνικής επικράτειας, το νομό Ηλείας,  οι εξωφρενικές μέθοδοι τρομοκράτησης των μεταναστών στοχεύουν στη διατήρηση του καθεστώτος δουλείας. Γιατί εκεί τους θέλουν τους μετανάστες, αλλά για να δουλεύουν τσάμπα στα χωράφια τους.

Θα ακολουθήσουν και άλλα παρόμοια φαινόμενα που θα ενισχύσουν πολιτικά το φασιστικό εσμό και θα τον καταστήσουν σύμμαχο του κάθε «αδικημένου». Υπάρχουν κοινωνικά αίτια για την ανάδυση του φασισμού στην σημερινή Ελλάδα.

Φτηνός δανεισμός, επιδόματα και φοροδιαφυγή, οικονομική φούσκα, γρήγορος και εύκολος πλουτισμός της μεσαίας τάξης, κατανάλωση και κουλτούρα σκυλάδικου.

Και «ξαφνικά» κόβεται το ρεύμα. Αγανάκτηση, πολιτικό ανάθεμα στους μέχρι χτες πάροχους, διάθεση τιμωρίας, επιλογή των βίαιων άκρων. Κάποιοι δεξιοί ή απολίτικοι πήγαν και στο φασισμό. Και αν δεν πήγαν, τον χρησιμοποιούν, Θα πάνε στο μέλλον.

«Γιατί όχι και Χρυσή Αυγή καλέ Λίτσα; Να μας καθαρίσει τον τόπο από τους σάπιους πολιτικούς που μας φάγανε τα λεφτά, και τα σκουπίδια αυτούς τους μαύρους, καλέ.»  Αμ πως;
ΣΧΟΛΙΟ Γ. ΚΟΛΛΙΑ: Προσυπογράφουμε!

"ΣΥΝΑΦΙΑ"

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Να φοβάσαι την ησυχία μερικές φορές. Κάτι κρύβει, κάτι υποθάλπει, κάτι εγκυμονεί. Και η... εγκυμοσύνη δεν είναι πάντα ένα χαρμόσυνο ''γεγονότο''... Με ανησυχεί που δεν παίρνω πια ''βαριά'' το αποτέλεσμα των εκλογών. Σαν παραίτηση μου μοιάζει, σαν πεθαμένη πια ελπίδα κι ας λένε ότι πεθαίνει πάντα τελευταία.

Ξέρανε πολλοί -το είχανε κατά νου- πως το καλοκαίρι, θέλεις δεν θέλεις, κάπως χαλαρώνεις. Θες που το θερμόμετρο καταγράφει καθημερινά πλέον 37αρια, θες που έχει συσσωρευτεί όλη η χειμερινή πίεση κι άλλο δεν αντέχεις, πάντως το βιολογικό ρολόι ένα διάλλειμα το αποζητά.

Αλλά υπάρχουν ρε φίλε κάτι πράγματα που σε κρατάνε σε εγρήγορση, αντανακλαστικά και μόνο. Δεν αναρωτιέσαι ας πούμε που...εξαφανίστηκε η Ντόρα; ''Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη''. Ύστερα από τέτοιες τυμπανοκρουσίες και ξέφρενους πανηγυρισμούς για την Μεγάλη Επιστροφή, τώρα τι έγινε και χάθηκε από προσώπου γης; Μου το λες σε παρακαλώ; Δεν είναι μόνο κάτι ''υπόγειες'' πληροφορίες που διοχετεύονται από δω κι από κει για το τι...ενδεχομένως συμβαίνει, είναι ότι από μόνος σου δεν καταπίνεις αμάσητο το γεγονός ότι μια Ντόρα, κόρη Μητσοτάκη, το γένος ''Μηχανορραφία'', κατέκτησε τον...ταπεινό της στόχο να ξανά γίνει μια απλή βουλευτίνα και that's all... Που τα πουλάς αυτά ρε κοπελιά και θες και να τα πιστέψουμε κιόλας! Σιγά το δύσκολο, θα μου πεις από την άλλη!

 Εδώ κοτζάμ λαός και ξανάπεσε στο λούκι πως -αδέρφια πιστέψτε μας!- ''υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και την θέλουμε''! Αλλά που να τη βρούμε, συμπληρώνω εγώ ο αντιδραστικός φίλος σκύλου... Κι έτσι συνεχίζω ωραία-ωραία την καχυποψία μου, πως με το Ντοράκι κάτι συμβαίνει παιδιά και δεν είναι καθόλου μα καθόλου κάτι...αθώο. Πιθανολογώ όμως πως στην...Ζιμπάμπουε του Νότου, να δεις φίλε μου που και να σκάσει μες τη μούρη μας καμμιά ''βόμβα μεγατόνων'' για την...γνωστή εξαφανισμένη, κανένας δεν θα συνταραχτεί και δεν θα ιδρώσει το αυτί του. Έτσι καταντήσαμε. Παχύδερμα.

Εγώ, καλή ώρα: Ξυπνάω προχθές το πρωί κι ανοίγω την τηλεόραση. ''Κοινωνία ώρα μηδέν'' κι ο Καμπουράκης με τον Οικονομέα έχουν καλεσμένους διάφορους πολιτικούς στο πάνελ, μεταξύ των οποίων ο Γεράσιμος Γιακουμάτος. Το θέμα ''τα βουλευτικά αυτοκίνητα''. Εκεί είμαστε ακόμα. Σαν να έχει δημιουργηθεί μόλις τώρα αυτή η χώρα και τίθενται οι όροι λειτουργίας! Και ξανά-μανά, γιατί να έχετε κρατικά αυτοκίνητα και γιατί να μην έχουμε δηλαδή και πάει λέγοντας. Έχω αρχίσει και δαιμονίζομαι, γιατί στο πάνελ είναι κι ένας πρώην-δημοσιογράφος-μετέπειτα-βουλευτής-και-ξανά-δημοσιογράφος (δεν θυμάμαι ποιος), από τον οποίο τι να έχει να περιμένει κανείς; Θα πάρει το μέρος του πολίτη -σαν πρώην και νυν δημοσιογράφος; (λέμε τώρα!) ή το μέρος του πολιτικού -σαν πρώην βουλευτής; Τελικά πήρε το μέρος μόνο αυτού του ιδίου, κοινώς κοιτούσε την πάρτη του. Αναμενόμενο. Ο Γιακουμάτος πάλι, παλιά καραβάνα, μιλούσε με την γνωστή του άνεση, σαν να ήταν το στούντιο το σαλόνι του σπιτιού του, πως δεν γίνεται να ταξιδεύει ο βουλευτής για την επαρχία με το δικό του αυτοκίνητο! Ο Καμπουράκης  -πιο χαλαρά πεθαίνεις-όπως πάντα κι ο Οικονομέας -επαναστάτης χωρίς αιτία- ανέπτυσσε έναν ψιλο-επαναστατικό λόγο, ότι βρε αδερφέ, και τι τα θέλετε τώρα τα κρατικά αυτοκίνητα; με τα δικά σας δεν βολευόσαστε; Έστω και για τα μάτια του κόσμου, επιχειρηματολογούσε. Οικονομέας: ''Να πάτε με τα δικά σας αυτοκίνητα στην επαρχία, τι θα πάθετε δηλαδή; Τόσοι πολίτες ταξιδεύουν με τα δικά τους''. Γιακουμάτος: ''Μην μου το λες, γιατί θα κλάψω''!

Τι διάβασες ρε φίλε; Τι ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι είπε; Αμ, δεν το...νομίζεις μόνο! Ότι διάβασες -ναι!- αυτό είπε: ''ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΚΛΑΨΩ''! Και με το γνωστό -ε, ρε θρασύτης!- παραστατικό του ύφος, έκανε και με τα δάχτυλα πως του...τρέχουν τα δάκρυα από τα μάτια! Συνεχίζοντας: ''Να πάνε με το ΚΤΕΛ οι πολίτες''! Τι έγινε ρε φίλε; Πάγωσε το αίμα σου εν μέσω καύσωνα; Γιατί εγώ μια χαρά μες την ψυχραιμία είμαι.

Και για να ξεμπερδεύω με ''ΤΑ ΡΕΤΑΛΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ'', ήρθε κι ο...'Αδωνις χθες και συμπλήρωσε το καρεδάκι: ''Δεν θα ξευτιλίσουμε  κιόλας τον Βουλευτή εντελώς!'' (Τον ξευτιλισμένο;)... ''Στην αρχή μας είπατε να κυκλοφορούμε με αμάξι 1400 κυβικά και σε λίγο θα μας πείτε να μπούμε και στο λεωφορείο!''....... 

Αν κατάλαβες καλά φίλε μου, σήμερα ξόδεψα το...μελάνι μου και την φαιά μου ουσία, για να ασχοληθώ με κάθε λογής ΣΥΝΑΦΙΑ... Λέρωσα την σκέψη μου, τα πήρα στο κρανίο κι έκλεισα την τηλεόραση, μια στιγμή πριν πάρω μια πέτρα και την διαλύσω. Αλλά η πέτρα είναι για το κεφάλι μου, για το κεφάλι σου, για το κεφάλι τού παραπέρα. Οι βουλευτές-''πρότυπα'' τι σου φταίνε, σαν δε ντρέπεσαι;;;; ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΙΩΝΙΩΣ...  

Στο χωριό μου λένε ''ότι πληρώνεις παίρνεις'', οπότε μην ακούσω κιχ! Αυτούς θέλαμε, αυτούς γουστάραμε, αυτούς ψηφίσαμε, ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ... Κιχ, λοιπόν. Ας χαλαρώσουμε εμείς τα ''ζωντανά'' σε καμιά δημόσια παραλία με φραπεδιά+freddo=16 ευρώ και ομπρέλα+ξαπλώστρα=20 ευρώ (τρομάρα μας!) ΚΙ ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ''ΙΚΑΝΩΝ'' ΕΚΛΕΓΜΕΝΩΝ -ΚΙ ΕΚΛΕΚΤΩΝ...- ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΛΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ! 'Η ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΛΑΝΕ...ΣΚΕΤΟ!... ΚΑΛΟ ΜΠΑΝΑΚΙ ΒΡΕ...

ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

5 ΙΟΥΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. 

Αναγνώστη σήμερα θα ακούσει πολλά, από πολλούς.

Θα ακούσεις λόγους οικολογούντων πολιτικών που θα "εξυμνούν" όσα έκαναν ή σκοπεύουν να κάνουν για την "προστασία του περιβάλλοντος".

Θα ακούσεις λόγους πολιτικολογούντων οικολόγων για τις "αναγκαιότητες" και τους "στόχους" τους.

Θα ακούσεις κάθε πικραμένο (όχι τον Πρωθυπουργό!) να "τοποθετείται" πάντα με "περιβαλλοντική συνείδηση".

Και την φράση της..."μοδός": "πράσινη ανάπτυξη". Και "πράσινα άλογα" συμπληρώνω εγώ.

Δεν "γιορτάζω" μαζί τους σήμερα. Μόνο μελαγχολώ.

Μελαγχολώ που ΟΛΟΙ ΜΑΣ έχουμε χάσει την ουσία. 

Και η ουσία είναι ότι "η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ανήκει στην γη".

Αυτήν την ουσία ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΟΛΟΙ. ΟΛΟΙ!

Για την σημερινή μέρα (και για ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ) δύο πράγματα έχω να καταθέσω.

Το ένα είναι:

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ!

Και το άλλο είναι η απάντηση του ινδιάνου αρχηγού Seatle στο αίτημα του Προέδρου των Η.Π.Α. για αγορά της γης του, που λέει τα διαχρονικώς αυτονόητα σε μια εποχή που έγινε κανόνας το παράλογο και ταριχεύτηκε η ελπίδα.

Αν και γραμμένο το 1855, είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ. Η δυσαρμονία του ανθρώπου με τη φύση δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη όσο σήμερα. Η θυσία κάθε αξίας στο κέρδος δεν ήταν ποτέ πιο γενικευμένη. 

Διάβασέ το αναγνώστη και.... απλά προβληματίσου....

Ο ουρανός που πάντα έχει ένα δάκρυ συμπόνιας για το λαό μου που μας φαίνεται αιώνιος και αμετάβλητος μπορεί τώρα να αλλάξει. σήμερα είναι καθαρός αύριο όμως ίσως σκεπαστεί με σύννεφα. Τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια ποτέ δεν αλλάζουν. 

Σ' αυτά λοιπόν που θα πει ο Σηάτλ μπορεί ο Μεγάλος Λευκός Αρχηγός της Ουάσινγκτον να βασιστεί με σιγουριά. Όπως βασίζεται στις εναλλαγές των εποχών. Ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον μας στέλνει μήνυμα πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. Καλοσύνη του, παρ' όλο που ξέρουμε ότι δεν έχει ανάγκη τη φιλία μας. 

Την πρότασή του πάντως θα τη σκεφτούμε καλά, γιατί ξέρουμε πως αν δε δεχτούμε ο λευκός θα θελήσει με τα όπλα ν' αρπάξει τη γη μας.

Ρωτάω όμως : Πώς μπορεί κανείς να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης; Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη. Επειδή ακριβώς δε μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να τα αγοράσετε; Πάντως μην ανησυχείτε : Θα πάρουμε την απόφασή μας. Καθετί πάνω σ' αυτή τη γη είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπερή πευκοβελόνα Κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά. Κάθε κομματάκι ομίχλης. Στα σκοτεινά δάση. Κάθε ξέφωτο. Κάθε βούισμα εντόμου. Είναι ιερό. Στη μνήμη του λαού μου

Είμαστε κομμάτι της γης και αυτή πάλι ένα κομμάτι από μας. Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας. Το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι τ' αδέλφια μας. Οι απότομες, ψηλές κορυφές, τα καταπράσινα λιβάδια, η ζεστασιά του πόνεϊ, ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια. 

Καταλαβαίνει λοιπόν τι μας ζητάει ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον όταν μας παραγγέλνει ότι θέλει ν' αγοράσει τη γη μας; Γρήγορα θα κατακλύσετε όλη τη χώρα. Ο Μεγάλος Αρχηγός μας παραγγέλνει ότι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζούμε άνετα μεταξύ μας. Όπως ο πατέρας που αποφασίζει για τα παιδιά του

Ξέρουμε ότι ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Ένα κομμάτι γης μοιάζει σ' αυτόν μ' ένα οποιοδήποτε κομμάτι γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στη νύχτα και παίρνει ό,τι έχει ανάγκη. Η γη δεν είναι σύντροφός του αλλά εχθρός του. Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει και δε θ' αφήσει πίσω του τίποτα παρά μόνο έρημο. Βρίσκουμε χαρά στα δάση ..

Ίσως να μην το καταλαβαίνετε γιατί οι συνήθειές μας είναι διαφορετικές απ' τις δικές σας. Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους. Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός πάνω στο διάφανο νερό των λιμνών εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις απ' τη ζωή του λαού μας. Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας. Σβήνουν τη δίψα μας μεταφέρουν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας μην ξεχάσετε να μάθετε και στα δικά σας παιδιά πως τα ποτάμια είναι αδέρφια όλων μας.

Δεν καταλαβαίνω. Οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί απ' τους δικούς σας. Η όψη των πόλεών σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Ο θόρυβος ταράζει τ' αυτιά μας. Αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω. Την αδικαιολόγητη απαίτηση ν' αγοράσετε τη γη μας θα τη σκεφτούμε προσεκτικά.

Αν δεχτούμε θα βάλω ένα όρο : Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σα ναταν αδέρφια του. Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω του Χιλιάδες Νεκρά Αγριοβούβαλα πυροβολώντας τα μόνο για το κέφι του μέσα από το σιδερένιο άλογό του που καπνίζει ενώ εμείς δε σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε. Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα ; Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη πνευματική ερημιά. Ό,τι συμβεί στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο. Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Κι ακόμα πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ' αυτόν. Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση : Η νύχτα και η μέρα δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί την ίδια στιγμή. Ο λαός μου ρωτά : Την αδικαιολόγητη απαίτηση του λευκού να αγοράσει τη γη μας θα τη σκεφτούμε καλά. Όμως, ο λαός μου ρωτά : Τι θέλει να αγοράσει ο λευκός; 

Γίνεται να αγοράσει κανείς τον ουρανό η την γρηγοράδα της αντιλόπης; Θα κάνετε λοιπόν τη γη ό,τι θέλετε επειδή ο ερυθρόδερμος θα υπογράψει ένα κομμάτι χαρτί και θα το παραδώσει στο λευκό; Τη στιγμή που δε μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού γιατί επιμένετε να τ' αγοράσετε; Όλα μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα. Ο αέρας που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του αναπνοή, Θα πάρει και τον τελευταίο του στεναγμό. Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει : Όπως ο άρρωστος που του έχει εξασθενίσει η όσφρηση. 

Πουθενά στις πολιτείες του λευκού δεν υπάρχει μια ήσυχη ειρηνική γωνιά. Δεν υπάρχει τόπος να σταθείς ν'ακούσεις το ξεπέταγμα των φύλλων την άνοιξη ή το βουητό των εντόμων. Αλλά τι μένει απ' τη ζωή αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί το μοναχικό κάλεσμα του κοκκινολαίμη ή τις συζητήσεις των βατράχων τη νύχτα στη μικρή λίμνη; Ίσως είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω. Θα τη σκεφτούμε την πρότασή σας.Δεν έχει σημασία που θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας. 

Τα παιδιά μας είδαν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους. Οι πολεμιστές μας ντροπιάστηκαν. Μετά τις ήττες περνούν τις ημέρες τους άσκοπα και δηλητηριάζουν τα κορμιά τους με δυνατό ποτό. Μετά από λίγους χειμώνες, μετά από λίγα φεγγάρια, κανένα παιδί των μεγάλων φυλών δε θα μείνει για να πενθήσει ένα λαό, που κάποτε ήταν δυνατός και με πολλές ελπίδες, όπως ο δικός μας σήμερα.

Τι να πενθήσω; Τι να πενθήσω από τον αφανισμό του λαού μου; Οι λαοί αποτελούνται από ανθρώπους και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν όπως τα κύματα της θάλασσας. Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά θάρθει. Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του. Μολύνετε το κρεβάτι σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίμματα. Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού .. 

Ο θεός σας προσφέρει κυριαρχία στα ζώα, τα δάση και στους ερυθρόδερμους για κάποιον ιδιαίτερο λόγο.Όμως αυτός ο λόγος είναι ένα αίνιγμα για μας. Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε όταν όλα τα αγριοβούβαλα εξοντώνονται, τα άγρια άλογα δαμάζονται, οι απόκρυφες γωνιές του δάσους μολύνονται από τους ανθρώπους και η όψη των λόφων που είναι γεμάτη λουλούδια γεμίζει από τα καλώδια του τηλεγράφου.

Που είναι η λόχμη;

ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ

Που είναι ο αετός;

ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΣ

Αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου. Όταν ο τελευταίος Ινδιάνος λείψει από τη γη κι ο λευκός φέρνει στη μνήμη του το λαό μου σαν ένα θρύλο , οι ψυχές των νεκρών μας θα ταξιδεύουν σαν το σύννεφο πάνω στον κάμπο. Θα γεμίζουν τις ακρογιαλιές και θα φιλοξενούνται στα δάση που αγάπησαν όπως το μωρό που αγαπά τον χτύπο της μητρικής καρδιάς. 

Ο λευκός δε θα ναι ποτέ μόνος σε αυτό τον τόπο. Όλοι μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζώα , τα δέντρα , ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα. Ας μεταχειριστεί λοιπόν το λαό μου με δικαιοσύνη και ειλικρίνεια γιατί στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη. 

Μίλησα για θάνατο;

Δεν υπάρχει θάνατος. Μόνο η εναλλαγή των κόσμων.

"Ω, ΤΙ ΚΟΣΜΟΣ ΜΠΑΜΠΑ"

Διάβασα στο facebook....

Χθες βράδυ,8 περίπου η ώρα,στο δρόμο Καπανδριτίου-Βαρνάβα ένα αυτοκίνητο παρέσυρε και χτύπησε τον 12χρονο Κωνσταντίνο. Η οδηγός εγκατέλειψε το παιδί στο δρόμο αφού πρώτα μάζεψε τον χτυπημένο προφυλακτήρα της .Ο φίλος του Κωνσταντίνου κατάφερε να δει την ξανθιά κυρία που έφευγε με το ασημί αυτοκίνητο της ( ίσως τύπου Golf). Το παιδί είναι σε άσχημη κατάσταση στο νοσοκομείο, με αρκετά χτυπήματα στο κεφάλι και πρόσωπο. Αν κάποιος γνωρίζει κάτι, ας επικοινωνήσει μαζί μου ή να δώσει στοιχεία στο αστυνομικό τμήμα Καπανδριτίου.

....και μελαγχόλησα. Απορροφημένοι όλοι μας με τα μνημόνια και τα αντιμνημόνια, τα μέτρα και το επαχθές ή μη χρέος, τον Τσίπρα και την Χρυσή Αυγή, δεν πήραμε τίποτα χαμπάρι. Δεν αντιληφθήκαμε ότι το ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα είναι το κοινωνικό έλλειμμα. Η συνεχής αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής.

Το παραπάνω παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Μια γυναίκα, ίσως μάνα, χτυπά ένα παιδί και το εγκαταλείπει αιμόφυρτο, αφού πρώτα -με τι ψυχραιμία- μαζέψει τα "πειστήρια" του εγκλήματος.

Αυτή η γυναίκα αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας κοινωνικής ομάδας που συνεχώς διευρύνεται. Μιας ομάδας που πέρα από ταξικές, πολιτικές, ή άλλες διαφορές έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό, τον "φιλοτομαρισμό" κι ένα κοινό σύνθημα "ζήσε εσύ κι άσε τους άλλους να πεθάνουν" (στην κυριολεξία!).

Πρέπει να χτυπήσει συναγερμός. Τα οικονομικά, αργά, γρήγορα, ή πολύ αργά θα φτιάξουν. Η κοινωνία, όμως, δύσκολα θα αποκτήσει και πάλι την συνοχή της.

Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος. Ας μη κλείνουμε τα μάτια. Έχουμε χρέος να παλέψουμε τα καρκινώματα αυτά της κοινωνίας να εξαλειφθούν. Το χρωστάμε στα παιδιά μας. Για να μην μας πουν κάποτε "σε τι κόσμο μπαμπά μ΄ έφερες να ζήσω".

ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Από μικρό παιδί θυμάμαι την διαίρεση. Όχι την μαθηματική πράξη, αλλά την κοινωνική. Τότε οι μισοί ήσαν «Ολυμπιακοί» και οι άλλοι μισοί «Παναθηναϊκοί». Όποιος τολμούσε και ήταν «Α.Ε.Κ.», ας πούμε, ήταν εκτός κλίματος, περιθωριακός.  Τα επόμενα χρόνια ήμασταν ή «Δεξιοί», ή «Αριστεροί». Ενδιάμεσο δεν υπήρχε, δεν επιτρεπόταν. Μετά ήρθαν τα «πράσινα» και τα «μπλε» καφενεία. Άντε τώρα να μην ήσουν ούτε «πράσινος», ούτε «μπλε». Καφέ δεν έπινες! 

Στις μέρες μας πρέπει να είσαι «αντιμνημονιακός», ή –υποχρεωτικά- «μνημονιακός». Ή «βγαίνεις στο κλαρί» λοιπόν, σε ένα ανένδοτο αγώνα κατά του μνημονίου, ή στηρίζεις το -καταστροφικό για τους πολίτες - μνημόνιο. Το ενδεχόμενο να μην είσαι ούτε «αντιμνημονιακός», ούτε «μνημονιακός» δεν υπάρχει. Δεν επιτρέπεται. 

Φυσικά και δεν είμαι «μνημονιακός». Δεν θα μπορούσα να υποστηρίξω μια συνταγή που, όπως αποδεικνύεται, επιτείνει την ύφεση, αφαιρεί εισοδήματα από εργαζόμενους και συνταξιούχους, αυξάνει την ανεργία, αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής.. 

Από την άλλη, όμως, μια σειρά από αλλαγές στην οικονομική ζωή της χώρας έπρεπε να γίνουν, εδώ και χρόνια. Ο υπερτροφικός και κατά κανόνα αντιπαραγωγικός Δημόσιος Τομέας χρειαζόταν εκσυγχρονισμό, αναδιάταξη προσωπικού, αναδιάρθρωση υπηρεσιών. Η απίστευτη σπατάλη πόρων σε δραστηριότητες που δεν εξυπηρετούσαν τίποτα άλλο παρά τα συμφέροντα των αρπακτικών, έπρεπε να διακοπεί. 

Φυσικά και δεν είμαι «μνημονιακός». Έχει περικοπεί ο μισθός μου κατά 40%, τα χρέη με κυνηγούν, η ζωή μου αναστατώθηκε. Θα ήταν λοιπόν τουλάχιστον παράλογο να υποστηρίζω το μνημόνιο. 

Αλλά πάλι κανείς δεν μου προτείνει την «άλλη» λύση. «Όχι» λοιπόν κι εγώ, αλλά μετά τι; Υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο; Με συγκεκριμένα βήματα, με κοστολόγηση κάθε μέτρου, με ενδιάμεσους στόχους και τελικό προορισμό; Λυπάμαι αλλά δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο. Και δεν μπορώ να συμφωνήσω με την λογική «πάμε και βλέπουμε». 

Ακόμη δεν βλέπω -και διορθώστε με αν κάνω λάθος- έναν συγκεκριμένο «αντιμνημονιακό» συνασπισμό εξουσίας. Γιατί ακόμη και να υπάρχει το σχέδιο, πρέπει να υπάρξει κάποια κυβέρνηση που θα το εφαρμόσει. Εκτός κι αν υπάρχει προοπτική επαναστατικής κατάληψης της εξουσίας, που, όμως, ούτε κι αυτό το βλέπω. 

Φυσικά και δεν είμαι «μνημονιακός». Φυσικά κι εγώ θέλω να τιμωρηθούν όλοι αυτοί που οδήγησαν την χώρα σε αυτό το χάλι. Όλοι αυτοί που ανήγαγαν την «αρπαχτή» σε πολιτική, τα πολιτικά λαμόγια που έφτιαξαν την ζωή τους καταστρέφοντας την δική μας. 

Αλλά θέλω επίσης την άλλη μέρα των εκλογών να μην υπάρχει χάος. Πολυκομματική βουλή ναι, τιμωρία των υπευθύνων ναι, αλλά και προοπτική διακυβέρνησης. Είναι «μνημονιακό» αυτό; 

Υπάρχει και κάτι άλλο ακόμη. Όντας αποστασιοποιημένος από τις εκλογές, παρατηρώ πρόσωπα και πράγματα της περιοχής μου και διαπιστώνω ότι «στελέχη» του παρελθόντος, φθαρμένα και σε μεγάλο βαθμό συνένοχα του εγκλήματος που συντελέστηκε σε βάρος της οικονομίας της χώρας, στοιχίζονται στα «αντιμνημονιακά» νέα κόμματα, επιδιώκοντας να εκλεγούν βουλευτές. Κι αυτά τους δέχονται –ή τουλάχιστον φαίνεται να τους δέχονται- χωρίς έλεγχο του ποιος είναι καθένας απ΄ αυτούς, ποια είναι η ιστορία του, ποιες είναι οι αρχές του (αν έχει). Φτάνει να δηλώνει «αντιμνημονιακός». Με αυτά τα «υλικά», όμως, τίποτα θετικό δεν προοιωνίζεται. 

Θεωρούσα ότι αυτή η εποχή ήταν η κατάλληλη για μια μεγάλη ανατροπή. Για την ανάδειξη νέων κοινωνικών δυνάμεων, μέσα από έναν καινούργιο πολιτικό φορέα, που θα συσπείρωνε ότι προοδευτικό και δημιουργικό υπάρχει στην κοινωνία μας. Αντί γι΄ αυτό βλέπω να στήνονται καινούργια «μαγαζάκια» που το μόνο που επιδιώκουν είναι η πολιτική επιβίωση αρχηγών και αρχηγίσκων, η περιχαράκωση του «χώρου» τους, η αναδιαμόρφωση των πολιτικών ισορροπιών και – τελικά- η διατήρηση της κατεστημένης κατάστασης. 

Σ΄ αυτό το παιχνίδι, εγώ τουλάχιστον, δεν μπορώ να συμμετέχω. Μένω στην άκρη και παρατηρώ, παρ΄ όλο που δεν μου ταιριάζει αυτός ο ρόλος. Αρνούμαι να μπω για άλλη μια φορά στην λογική «άσπρο» ή «μαύρο», «μνημόνιο» ή «αντιμνημόνιο». 

Δεν ζητάω πολλά. Μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά μου θέλω μόνο. Κι αυτό, δυστυχώς, κανένας, «μνημονιακός» ή μη, δεν μου το εγγυάται.

''ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ 2 ΕΥΡΩ! ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ!...''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Πάλι φταίει η ρημάδα η τηλεόραση, που κοιμήθηκα -κι απόψε- προβληματισμένος, για το μέλλον μου ως άνθρωπος. Μα, δείχνεις βρε κύριος, παραμονή εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ, τον πρώην και τον νυν, σε διπλανές φωτογραφίες και περιμένεις προκοπή και χαϊρι;... ΤΟ ''ΠΡΙΝ'' ΚΑΙ ΤΟ ''ΜΕΤΑ'' ΠΩΣ ΠΗΓΑΝ ΕΤΣΙ ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;;; Μου το λες σε παρακαλώ; 

Εγώ ήξερα τόσον καιρό έναν αθληταρά τύπο (το''ΠΡΙΝ''!), που όλη μέρα έτρεχε στα γυμναστήρια και τα σαββατοκύριακα έσκιζε τα κύματα μ΄ένα κανό αντάμα! Μια ταύτιση την είχα υποστεί! Τι φόρμες είχα αγοράσει, τι γυαλιά ''με λάστιχο'' (έτσι τα λένε αυτά;), τι αγωνιστικό ποδήλατο (από εκείνα τα καλά, που ακόμα και με το δάχτυλο στην αλυσίδα, αυτά συνεχίζουν κι εσύ δεν γκρεμοτσακίζεσαι!), τι ζυγαριά ακριβείας, τι λαχανάκια Βρυξελλών είχα νεροβράσει (μπλιαχ!)...

 Κι έρχεσαι εσύ και θέλεις μέσα σε μια μέρα να μου αλλάξεις τις συνήθειες; Τρέχα και ξαμολίσου για καινούργιο εξοπλισμό;;; Εδώ που τα λέμε βέβαια, κύριε Μπέννυ μου, δεν είναι και...τόσο ακριβός ο νέος εξοπλισμός που μου σερβίρεις... Ένα μεγάλο ψυγείο χρειάζομαι και να είναι και φισκαρισμένο! 

Νάτα! Τι σου 'λεγα! Εδώ αρχίζουν οι δυσκολίες μου. (του...''ΜΕΤΑ''!) Άντε και το αγόρασα το μεγάλο ψυγείο. Πως το γεμίζω τώρα, μου το λες; Που έρχεσαι πρώτα και μου κάνεις το σκατό μου παξιμάδι (σόρρυ κιόλας! μπορεί να σε...πέτυχα πάνω σε κανά κοψίδι!), μου έχεις ''αναδιαρθρώσει'' τον αδόξαστο,με έχεις φλομώσει στις περικοπές, με έχεις τρομοκρατήσει σε βαθμό κακουργήματος, μου έχεις κόψει τον 14, 13, 12,11 κλπ μισθό (αν μου έχεις αφήσει καν δουλειά βεβαίως-βεβαίως...), μου έχεις φτάσει τις βενζίνες και τα πετρέλαια στα 2 ευρώ (είπα 2 ευρώ κι έκανα συνειρμούς εγώ τώρα...), γενικώς, μου έχεις αλλάξει τα πετρέλαια, το γεμάτο ψυγείο με μάρανε! 

Αλλά το πιο φρικαλέο απ' όλα, είναι που -μέσα στον πανικό και την ομίχλη- μου ζητάς να ξυπνήσω μια Κυριακή (''μια Κυριακή, ποιος το περίμενε πως θα' ταν Κυριακή...''), να σηκωθώ από τα παγωμένα μου σεντόνια (τα ρημαδοπετρέλαια που λέγαμε...), να βάλω βενζίνη, να διανύσω 20+20 χιλιόμετρα, να πληρώσω ο κερατοδαρμένος 2 ολόκληρα ευρώ, να σε ψηφίσω που τρέχεις μόνος σου και φοβάσαι μην βγεις δεύτερος, να ξαναβάλω βενζίνη και να γυρίσω ''νικητής'' στο φτωχικό μου... 

ΔΕ-ΣΦΑ-ΞΑ-ΝΕ!... Είμαι τώρα ότι πρέπει πάνω στο...σωστό σημείο για να πάρω τις ανάποδές μου κύριε Μπέννυ μου... Επειδή εσύ, από τότε που γεννήθηκες, περίμενες πως και πως μια 18 του Μάρτη για να μας...κατσικωθείς στο σβέρκο (και δεν αντέχεσαι), θα την πληρώσω εγώ τη νύφη ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ;;;... Θα ξεχάσω εγώ που, πριν καμμιά πεντάρα χρόνια, σηκώθηκες αεράτος-αεράτος (λέμε τώρα...), άγρια χαράματα, μια εκλογική βραδιά και κατέβηκες προς Ζάππειο-μεριά, να αναλάβεις ''ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ'' τα ηνία;;;...''Άρον-άρον σταύρωσον αυτόν'' (τον...αθληταρά!)-πάμε γι' άλλα;... 

Ξεχνιέται ποτέ εκείνο το...αδηφάγο βλέμμα τού -και καλά ''Μεσσία''- που έτρεχε να ανταμώσει το πεπρωμένο του, αλλά το πεπρωμένο του δεν το ήξερε;... Θα σου 'λεγα τώρα το άσμα ''στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία'', αλλά εκεί (πάνω σ' αυτήν την...νότα), παραμονεύει άλλος...διάσημος ''Έλληνας Κροίσος με 8 γράμματα'' (...) και δεν το θέλω, γιατί σ΄αυτόν τα...έσουρα πριν κάτι μέρες... 

Τι κοινό έχουν ένας ''Μεσσίας'' με έναν ''Κροίσο'': έχουν κι οι δυο παχυλή προίκα (όχι αυτοί! οι γυναίκες τους!), χορτάτα στομάχια και θεωρούν ότι μπορούν να...κελαηδούν-ρητορεύοντας -ανέμελα κι...αγιαούρτωτα!- ''της γιαγιάς τα παραμύθια''... 

Κι εγώ, άμα είχα λύσει το οικονομικό μου πρόβλημα, τρέλα θα πούλαγα (και θα είχα και για καβάτζα ένα δεύτερο -καθαρό- κοστούμι στο αυτοκίνητο!) ... 

Για να μην το κουράζω άλλο το πράγμα κύριε Μπέννυ μου, δεν τα έχω -ΜΟΝΟ- με σένα... Αλλά και με όλους αυτούς που σου χάρισαν ΑΛΛΑ 2 ΕΥΡΩ ''μια Κυριακή του Μάρτη και μια Σαρακοστή''.. 

Γιατί, σύμφωνα με την φιλοσοφία του διάσημου George Santayana, (σ' έσκισα;;;) ''ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ''.... 

Εγώ ο έρημος τι φταίω;;;... Δεν σου χαλαλίζω άλλα δυο ευρώ! Θα κάτσω σπίτι...