ΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ 1946. "ΑΓΟΡΑΝΟΜΙΚΗ ΗΧΩ".

• ιστορική έρευνα Γιώργος Κόλλιας

Το blog μας σκαλίζοντας το ιστορικό αρχείο βρήκε και παρουσιάζει ένα περιοδικό που κυκλοφορούσε το 1946. Πρόκειται για την «ΑΓΟΡΑΝΟΜΙΚΗ ΗΧΩ» με υπότιτλο «ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ».  Το φύλλο που βρίσκεται στα χέρια μας είναι το «4-6 ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΜΑΪΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 1946» και κόστιζε 1.000 δραχμές.

Από τα θέματα που περιλαμβάνονται στο συγκεκριμένο φύλλο ξεχωρίζει το άρθρο του S.M.GUSNEY με τίτλο «ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΝ ΑΝΟΡΘΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» . Ο συγγραφέας του άρθρου είναι μέλος της Αγγλικής Οικονομικής Αποστολής και αναφέρεται σε ομιλία του στρατηγού Κλάρκ Αρχηγού της Βρετανικής Οικονομικής Αποστολής.

Διαβάζοντας το άρθρο, δυστυχώς, βρίσκει κανείς αρκετές ομοιότητες με την σημερινή κατάσταση της Χώρας μας.

Το επόμενο διάστημα θα δημοσιεύσουμε το συγκεκριμένο άρθρο και αρκετά από τα άρθρα του περιοδικού. Σήμερα δημοσιεύουμε μόνο ένα μικρό σχόλιο από την  σελίδα «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ»

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ

Αι επιβληθείσαι εσχάτων αστρονομικαί τιμαί εις τα εκάστοτε διανεμόμενα είδη τροφίμων, αποστερούν οριστικώς τας εργαζόμενας τάξεις του δικαιώματος διατροφής. Διότι ενώ το ημερομίσθιον εξακολουθεί να παραμένει εις την πενιχράν στασιμότητα, αι ανάγκαι αυξάνωνται και τα δεινά πολλαπλασιάζονται. Δεν πιστεύομεν το κράτος να επιδιώκει την δι΄ ασιτίας καταδίκην εις θάνατον των μη δυναμένων ν΄ αντεπεξέλθουν εις τον σκληρόν αγώνα δια την ύπαρξιν. Ας μειώσει λοιπόν τας τιμάς των τροφίμων που διανέμει και ας φροτίση να ενισχύση τους πόρου του δι΄ άλλης οδού. Διότι υπάρχουν πολλές παχυδερμικές καμπούρες που μπορούν ν΄ ανθέξουν περισσότερα βάρη απ΄ τις αδύνατες πλάτες του λαού..»

Ας πει κάποιος ότι το συγκεκριμένο σχόλιο δεν είναι σαν να έχει γραφεί σήμερα, αν εξαιρέσει κανείς την γλώσσα. Κι ας έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια από τότε.

Σε λίγες μέρες θα δημοσιεύσουμε και το άρθρο «ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΝ ΑΝΟΡΘΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», το οποίο, επίσης είναι -κατά κάποιο τρόπο- «σύγχρονο».

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ: "Θα σημειώσω γυμνή την αλήθεια και χωρίς πάθος"

• επιμέλεια αφιερώματος Γιώργος Κόλλιας

    Ο Μακρυγιάννης ήταν ένας από τους κορυφαίους αγωνιστές του ’21. Γεννήθηκε στα 1797 στο Αβορίτι της Δωρίδας από φτωχούς γονείς. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τριανταφύλλου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα τον αποκαλούσαν «Μακρυγιάννη» για το ψηλό του ανάστημα, όνομα που το κράτησε και με αυτό παρέμεινε στην ιστορία.

    Το 1817 επιδόθηκε στο εμπόριο και χάρη στο ζήλο και την εργατικότητά του κατάφερε να αποκτήσει σημαντικά κέρδη και να καλυτερεύσει τη ζωή του.

    Το 1820 όμως τα σουλτανικά στρατεύματα τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν επειδή τάχα ήταν όργανο του Αλή Πασά. Ωστόσο, κατόρθωσε να δραπετεύσει, κατέφυγε στα βουνά και ακολούθησε τον αρματολό Γώγο Μπακόλα. Στο μεταξύ είχε ήδη (1820) μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία και είχε αποφασίσει με καρδιά και νου να παλέψει για την ανάσταση της φυλής του. Στη συνέχεια στρατολόγησε το πρώτο του σώμα και έφθασε στην Αθήνα. Το 1822 διορίστηκε υποδιοικητής του Κάστρου (της Ακρόπολης) με διοικητή τον Ιωάννη Γκούρα και αρχηγό της Ανατολικής Ελλάδας τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Ένα χρόνο αργότερα διορίστηκε από τον Άρειο Πάγο Πολιτάρχης (αστυνόμος) των Αθηνών.

    Ενώ διαρκούσε ο αγώνας των Ελλήνων κατά των Τούρκων άρχισε ο εσωτερικός κομματικός διχασμός που κατέληξε σε εμφύλιο πόλεμο με οδυνηρά επακόλουθα για την επαναστατημένη Ελλάδα. Ο Μακρυγιάννης πολέμησε και στους δύο εμφυλίους ως αντιπρόσωπος των διοικήσεων.

    Στο ίδιο χρονικό διάστημα, συμμετέχει ενεργά σε μάχες που έκριναν την εξέλιξη της Επανάστασης του ’21. Εξαιρετικά σημαντική υπήρξε η συμβολή του στην ιστορική για τα αποτελέσματά της μάχη των Μύλων όπου ο Ιμπραήμ Πασάς υπέστη πανωλεθρία και αναγκάστηκε να υποχωρήσει (Ιούνιος 1825). Ένα χρόνο αργότερα, όταν ο Κιουταχής κατέλαβε την Αθήνα, ο Μακρυγιάννης οχυρώθηκε στον Σερπετζέ ( Ωδείο Ηρώδη του Αττικού) και αντέταξε σθεναρή αντίσταση. Κατά τη μάχη του Σερπετζέ μετά από φοβερό αγώνα κατόρθωσε να αποκρούσει τους επιτιθέμενους και να σώσει την Ακρόπολη Πολέμησε επίσης στην εκστρατεία της Αττικής, στις επιθέσεις της Καστέλλας και του Πειραιά που είχαν ως τελικό αποτέλεσμα την ήττα των Ελλήνων (Απρίλιος 1827) και την παράδοση της Ακρόπολης στους Τούρκους.

      Βαθιά λυπημένος απ’ όλα αυτά τα γεγονότα ο Μακρυγιάννης, απογοητευμένος με την κυβέρνηση και τις διχόνοιες, βασανισμένος από τις πληγές που έφερε σ’ όλο του το σώμα (είχε τραυματιστεί βαριά και στη μάχη των Μύλων και στη μάχη του Σερπετζέ) απομακρύνθηκε από τη στρατιωτική και πολιτική ζωή. Με την κάθοδο του Καποδίστρια διορίζεται αρχηγός της Εκτελεστικής δύναμης στο Μοριά, θέση που του αφαιρέθηκε, όταν παρασυρμένος από τον Ιωάννη Κωλέττη χρησιμοποίησε τη στρατιωτική δύναμη που διέθετε για να επιβάλει συνταγματικό πολίτευμα στον Καποδίστρια, πράγμα που δυσαρέστησε τον κυβερνήτη.

     Κατά την περίοδο της αντιβασιλείας του Όθωνα ο Μακρυγιάννης κατηγορούσε την κυβέρνηση ως απολυταρχική και ζητούσε Σύνταγμα, μ’ όλο που τον περιέβαλλαν με ιδιαίτερη εκτίμηση και του απένειμαν το βαθμό του συνταγματάρχη. Το 1840 άρχισε να οργανώνει τον αγώνα υπέρ της επιβολής του Συντάγματος και πρωτοστάτησε στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 για την παραχώρησή του από τη βαυαρική δυναστεία. 

    Υπήρξε τόσο κατηγορηματικός στην προσπάθειά του για επιβολή των πραγματικών ελευθεριών ώστε κατηγορήθηκε για συνωμοσία κατά του βασιλιά , συνελήφθη (1851), δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του μετριάστηκε σταδιακά, έμεινε στη φυλακή δυο χρόνια για να αποφυλακιστεί τελικά (1854) με τη μεσολάβηση του Δημητρίου Καλλέργη. Η υγεία του όμως από τις κακουχίες και τη βαναυσότητα της φυλακής κλονίστηκε. Έτσι ο Μακρυγιάννης απομονώθηκε στο σπίτι του κοντά στους στύλους του Ολυμπίου Διός (η συνοικία αυτή φέρει μέχρι σήμερα το όνομά του-"Μακρυγιάννη") όπου και πέθανε στις 27 Απριλίου1864... Πριν λίγες μέρες είχε προαχθεί από την τότε κυβέρνηση στο βαθμό του αντιστράτηγου!

     Εκτός όμως από τις ηρωικές του πράξεις και το παράδειγμά του αυτός ο μεγάλος Έλληνας κληροδότησε στις νεότερες γενιές ένα αθάνατο μνημείο ύφους, ήθους, λόγου και περιεχομένου ,τα Απομνημονεύματά του. Άρχισε να τα γράφει στο Άργος (26 Φεβρουαρίου 1829) με σκοπό να διδάξει και να φρονηματίσει τους μεταγενέστερους και συνέχισε μέχρι το 1851 ώσπου η καταδίκη του και οι άλλες δραματικές περιπέτειες της ζωής του τον ανάγκασαν να σταματήσει.

     Το ότι αποτυπώνοντας το βίο του πάνω στο χαρτί ξεδιπλώνει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του ελληνισμού, ότι η ιστορία του είναι περισσότερο από μια ιστορία γεγονότων. Είναι μια ιστορία των συναισθημάτων του λαού του... πως αυτός ο αγράμματος και ταπεινός για την άμαθειά του μέσα από αυτό το απελέκητο γράψιμο αναδεικνύει μια σπάνια καλλιέργεια και ευαισθησία... πως πέρα από την καταγραφή σημαντικών ιστορικών γεγονότων ,την κριτική που ασκεί, τον αντίλογο στο ψεύδος και την υποκρισία, τη δίψα για δικαιοσύνη, μας προσφέρει ένα μεγάλο μάθημα εθνικής αυτογνωσίας .Κι όλα τούτα χαράζοντας στο χαρτί τη γλώσσα που μιλάει με τη ρουμελιώτικη προφορά, αποτυπώνοντας την ίδια του τη φωνή με σοφία, εκφραστική αμεσότητα και απλότητα και με τη μαστοριά του προικισμένου λαϊκού αφηγητή.       

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΩΝ

     Ένα σας περικαλώ, όλους τους αξιότιμους αναγνώστες. Δεν έχετε το δικαίωμα να φέρετε καμίαν κρίση ούτε κατά, αν δεν το διαβάσετε όλο - και τότε είστε νοικοκυραίοι να κάμετε ότι κρίση θέλετε ή υπέρ είτε κατά. Όταν το διαβάσετε όλο, αρχή και τέλος, τότε να κάμετε την κρίση για όσους φέραν δυστυχήματα εις την πατρίδα και εμφύλιους πολέμους δια τα ατομικά τους νιτερέσια και την ΄διοτέλειά τους και από αυτούς έπαθε και παθαίνει ως σήμερον η δυστυχισμένη πατρίδα και οι τίμιοι αγωνισταί. Θα σημειώσω γυμνή την αλήθεια και χωρίς πάθος. Αλλά η αλήθεια είναι πικρή και όσοι κάμαμεν τον κακόν μας κακοφαίνεται, ότι και το κακό το θέλομε και το νιτερέσιον να το κάνωμε και καλούς πατριώτες θέλομε να μας λένε. Και αυτό δεν γίνεται, ούτε θα το κρύψω εγώ και να μείνη κρυμμένο, ότι η πατρίς ζημιώθη, διατιμήθη και όλο σ΄ αυτό κατανταίνει, ότι μας ηύρε όλους θερία. Και τα αίτια του κακού θα τα ειπούνε κι΄ ιστορίες και φημερίδες καθημερινώς τα λένε. Και δεν σημαίνουν τα δικά μου. Και πρέπει να τα γράφουνε προκομμένοι κι΄ όχι απλοί αγράμματοι. Και να τα γλέπουν οι νεώτεροι. Και οι μεταγενέστεροι νάχουν περισσότερη αρετή και πατριωτισμόν.

ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ "Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη"

1981:ΔΕΛΤΙΟ ΤΑΥΟΤΗΤΑΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Ήταν Μάης του 1981.

Σμηνίτης στην Λάρισα και αποφάσισα να σπουδάσω… δι΄ αλληλογραφίας Γραφικές Τέχνες!

Έψαξα και βρήκα μια σχολή, το «Αθηναϊκό Κέντρο Επαγγελματικής Μορφώσεως – Α.Κ.Ε.Π.» και ξεκίνησα τα μαθήματα.

Πολύ γρήγορα διαπίστωσα ότι ήταν φοβερά δύσκολο, αφού ο χρόνος ως σμηνίτη ήταν περιορισμένος και η δυνατότητα να υπάρχει διαθέσιμος χρόνος για διάβασμα και εργασίες απλά δεν υπήρχε!

Έτσι σταμάτησα τις «σπουδές μου».

Από αυτήν την ιστορία μου έμεινε η «Ταυτότητα Σπουδαστή» που πρόσφατα βρήκα στο αρχείο μου.

Την παρουσιάζω εδώ, έτσι για να υπάρχει μια εικόνα της περασμένης εικοσαετίας.

"ΝΑ Η ΑΘΗΝΑ!" ΤΟΥ 1952

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Στα χέρια μου έπεσε ένα περιοδικό του 1952.

Ο τίτλος του «Να η Αθήνα», ήταν εβδομαδιαίο και η τιμή του ήταν 2.500 δρχ. Το συγκεκριμένο φύλλο κυκλοφόρησε την 6 Νοεμβρίου 1952 και είχε αριθμό τεύχους 34.

Απ΄ ότι φαίνεται ήταν από τα περιοδικά «ποικίλης ύλης», με «πικάντικες» ιστορίες, αστυνομικά διηγήματα σε συνέχειες , ανέκδοτα, γελοιογραφίες, ειδήσεις από το καλλιτεχνικό χώρο.

Χαρακτηριστική είναι η γελοιογραφία του οπισθόφυλλου. Φαίνεται ότι το «γδύσιμο» των πολιτών από την Εφορία, είναι φαινόμενο διαχρονικό!

Δημοσιεύουμε το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο και  δύο χαρακτηριστικές σελίδες του. Μια με την φωτογραφία της Μις Ινδία και μια με δύο στήλες, από τις οποίες η μια αναφέρεται στην σχέση της Ειρήνης Παπά με τον Ινδό πρίγκιπα Αλή Χάν και η άλλη είναι μια σατιρική εξομολόγηση του έρωτα ενός μάγκα.

Καταγράφουμε ακόμη δύο αποσπάσματα. Ένα από την στήλη «ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ» κι ένα από την εξομολόγηση του μάγκα.

(Προσοχή δεν υπάρχουν ορθογραφικά λάθη, απλά αυτή ήταν η Γραμματική της εποχής).

ΤΑ ΔΥΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ

«Ο θίασος του θεάτρου «Κεντρικόν» με επικεφαλής  τον Βασίλη Λογοθετίδη και την Ίλια Λιβικού, έκανε την έναρξι της χειμερινής περιόδου, με την κωμωδία των κ.κ. Αλέκου Σακελλάριου  και Χρήστου Γιαννακόπουλου «Ο Φώτης Φαγκρής και η Τσικίτα Λοπέζ»

Είναι μια ευχάριστη και διασκεδαστική κωμωδία της οποίας το γράψιμο διαπνέεται από πλούσιο γέλιο και κωμικές καταστάσεις. Ή συγγραφική δυάς Σακελλαρίου - Γιαννακόπουλου, ανεδείχθη μοναδική σε τέτοιου είδους κωμωδίας…….

Η Σοφία Βέμπο ετοιμάζεται ν'  ανεβάση το καινούργιο της μουσικό έργο. Πρόκειται για την μουσική ηθογραφία "Μαρία Λεμπέση» των κ. κ. Τραϊφόρου - Βασιλειάδη. Τα σκηνικά θα τα φιλοτεχνήση ό Γ. Ανεμογιάννης. Η μουσική του έργου οφείλεται στον Ραπiτη.

Το δεύτερον έργο του θιάσου «Pέξ» θα είvε μία καινούργια κωμωδία των Σακελλαρίου - Γιαννακοπούλου. Στο εν λόγω έργο θα πρωταγωνιστήση ό Ντίνος Ηλιόπουλος.

Ο Αργυρόπουλος μετά το «Στραβόξυλο» πρόκειται να γυρίση και μία άλλη ελληνική ταινία. Πρόκειται πάλι για ένα έργο που απετέλεσε κατά το παρελθόν, μία εξαιρετική του επιτυχία…..»

Πως εξομολογείται τον έρωτά του ο ΜΑΓΚΑΣ

«Γειαχαραντάν

Κατά πρώτης έρχομαι να σ΄ αρωτήσω περί την ακλήν σου υγείαν το οποίον , φτου να μην αβασκαθής , είσαι μια χαρούλα. Κατά δεύτερης έρχομαι να σου ξηγηθώ συα ίσα και ντόμπρα και σταράτα, κοινώς σπαθί, περί του έρωτά μου.

Μια και σ΄ αγαπάω εγώ, που δεν είμαι κανένα ρετάλι, αλλά παιδί τζιμάνι και ξακουστός στην πιάτσα, πες σε κείνον τον τζαμάκια, τον μισοκαραφλό που σου κολάει και σε φέρνει βόλτα, να σπάση και να κάνη πέρα, γιατί αλλοιώς θα του πάρω μέτρα για ξυλοκρέββατο…..»

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ

 

ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

 

Η ΜΙΣ ΙΝΔΙΑ ΤΟΥ 1952

 ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ

Ο ΑΛΗ ΧΑΝ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΑ

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΟΥ ΜΑΓΚΑ