"ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ: Σ΄ΑΓΑΠΩ-ΣΕ ΜΙΣΩ=ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ...ΔΙΠΛΟ''...

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Χθες λιποτάκτησα από τον ίδιο μου τον εαυτό... Το βαλα στα πόδια κι άρχισα να τρέχω... Ο εαυτός μου έτρεχε ξοπίσω μου αγκομαχώντας, βρίζοντας και μουντζώνοντας. Βλέπεις, πάει καιρός πια, που έχουν γίνει της μόδας οι μούντζες... Αλλά εγώ εκεί! Στο τρέξιμο! 

Μπήκα στο αυτοκίνητο κι αμέσως άναψα ένα τσιγάρο να συνέλθω. Αυτά τα τσιγάρα ήταν που με παγίδευαν μήνες τώρα... Τσιγάρο στο τσιγάρο, κουβέντα στην κουβέντα, παγίδευα τον εαυτό μου και δεν το καταλάβαινα...Είναι που πάει καιρός που...γνώριζα τη σειρά των πραγμάτων... Που ήξερα τα όρια, που ΝΟΜΙΖΑ πως είχα μεγαλώσει και μπορούσα πια να με...κουμαντάρω...Αλλά υπάρχει κάτι που κυριαρχεί μέσα μου: ΚΤΗΤΙΚΟΤΗΤΑ... Ο ''σκατάς'' κακός εαυτός μου είναι που ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΟΛΑ Η ΤΙΠΟΤΑ... Κι έτσι πολλές φορές, ΔΙΑΛΕΓΩ ΤΟ ''ΤΙΠΟΤΑ'' ΑΠΟ ΤΟ ''ΚΑΤΙ''. 

Έχω μπροστά στα μάτια μου ενα ''ΚΑΤΙ'' που το κοιτάζω και λιώνω μα όσο και να καίγομαι, θα προτιμήσω το ''τίποτα''... Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει... Κι έτσι αποδείχτηκα απροετοίμαστος και ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΕΝΟΣ... Τόσο καιρό συνήθισα να συμβαίνουν πράγματα, μόνο μέσα στο κεφάλι μου και μια στιγμή μονάχα, ήταν ικανή να με φέρει απέναντι ΣΤΟ ''ΚΑΤΙ'' κι εγώ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣΑ, έγινα ενα τόσο δα μικρό ανθρωπάκι κι άρχισα το...τρέξιμο...

Άλλος στη θέση μου, σίγουρα ΔΕΝ θα είχε εγκαταλείψει τη μάχη, εγώ όμως ένιωσα τόσο απειλητικά την ανάσα του...εαυτού μου στον σβέρκο μου, που ΕΠΡΕΠΕ να τρέξω οπωσδήποτε... 

Ύστερα απο μια τρελλή κούρσα στο δρόμο, έφτασα επιτέλους στο σπίτι. ''ΚΛΕΙΔΩΝΟΥΜΕ ΚΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ''... Κοίταξα στον καθρέφτη κι είδα πάλι ''εκείνον'' να με κοιτάζει και να...αναρωτιέται... ''Μα τι ζητάς επιτέλους απο τη ζωή σου και την κάνεις ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΠΛΟΚΗ...πότε θα αφήσεις ''τα πρέπει'' σου στην άκρη και θα ΑΦΕΘΕΙΣ γαμώτο! πότε θα ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ στον εαυτό σου, αυτό που έχει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΝΑΓΚΗ... ΛΙΓΟ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΛΙΓΗ ΕΠΑΦΗ ,ΛΙΓΑ ΧΑΔΙΑ...''

Λ-Ι-Γ-Α;;; Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα... ΤΟ ''ΛΙΓΟ'' ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ... Σήμερα γέμισα την βαλίτσα μου κι αύριο θα κάνω αυτό που έμαθα καλύτερα... ΦΕΥΓΩ... ΠΑΙΡΝΩ ΤΟ ''ΤΙΠΟΤΑ'' ΜΟΥ ΑΓΚΑΖΕ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ. 

Αυγουστιάτικο ξημέρωμα κι εγώ οδηγώ προς το αεροδρόμιο. ΑΝΕΒΑΙΝΩ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΝΟΜΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...ΑΥΤΗ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΝΑ ΠΕΤΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΩ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ... ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ...ΑΦΗΣΕΤΕ ΕΔΩ ΠΑΝΩ ΜΟΝΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ;... Θέση ''παράθυρο''. Κλείνω το κινητό και κοιτάζω δίπλα μου. Ο εαυτός μου με ακολουθεί παντού κι έτσι με βλέπω πια, να μην έχω ΚΑΜΜΙΑ ελπίδα να του...γλυτώσω... 

ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ, ΠΟΣΟ ΣΕ ΜΙΣΩ ΤΕΛΙΚΑ... Το λένε ''δύναμη χαρακτήρα'' αυτό που έχω ή ΛΙΠΟΤΑΞΙΑ;... Νομίζω οτι ξεφεύγω απο όλους τους ''κινδύνους'' αλλά τελικά Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ... 

ΠΡΟΣ κ. ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΟ

1ον: Η λαϊκή παροιμία λέει: "Λαγός την φτέρη κούναγε, κακό της κεφαλής του".
2ον: Δεν έχω "μπάρμπα στην Κορώνη" (ή κουμπαριά με την Βουλή).
3ον: Το "πουλέν" πέρασε τα 1.000. Μπράβο.
4ον: Το παιχνίδι "κρυφτό" τελείωσε. Αν είναι να συνεχίζουμε να παίζουμε θα παίξουμε κι άλλα παιχνίδια (όπως π.χ. κυνηγητό).
Ο νοώ νοήτω.

20.000 ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ!

Σήμερα γιορτάζουμε.

Γιορτάζουμε αφού ξεπεράσαμε τους 20.000 αναγνώστες σε λιγότερο από ενάμισι χρόνο.

Ευχαριστούμε αυτούς τους 20.000 ανθρώπους που επισκεύθηκαν το Ιστολόγιό μας, που μας τίμησαν με το να δείξουν ενδιαφέρον για τα γραφόμενά μας.

Τούτο το ιστολόγιο ίσως δεν έχει και την καλύτερη εμφάνιση, ίσως δεν είναι και ιδιαίτερα σπουδαία αυτά που γράφονται, πολλές φορές ίσως γίνεται στατικό, κουραστικό. Όμως γράφεται με την ψυχή μας, μιλάει την γλώσσα της αλήθειας, δεν υπηρετεί σκοπιμότητες κανενός είδους, δεν έχει εμπάθεια.

Θελήσαμε μέσα από αυτό να δυναμώσουμε την φωνή μας, για να ακουστεί πέρα από τα όρια μιας μικρής Κοινότητας, του Βαρνάβα.

Αφήσαμε στην άκρη το ιδιωτικό σχόλιο (γνωστό ως κουτσομπολιό) και ξανοιχτήκαμε στο δημόσιο σχόλιο (γνωστό ως άποψη).

Δεν υπάρχουν πολλά ιστολόγια σαν το δικό μας που μιλάει επώνυμα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των όσων γράφουμε.

Έτσι θα συνεχίσουμε αγαπητοί αναγνώστες.

Ελάτε μαζί μας να φτιάξουμε μια δυνατή ομάδα δημόσιας παρέμβασης.

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

απο το Γιώργο Κόλλια

Αποφάσισα κάποια στιγμή πριν δύο χρόνια να φτιάξω ένα blog (προτιμώ την ελληνική λέξη Ιστολόγιο).

Το έφτιαξα έχοντας πολύ λίγες γνώσεις και....χάρηκα πολύ. Άρχισα να γράφω μανιωδώς και παράλληλα να δοκιμάζω διάφορες νέες προσθήκες και... χαιρόμουν πολύ.

Ανάμεσα στις νέες προσθήκες διαπίστωσα ότι υπάρχουν και οι Μετρητές Επισκεψιμότητας. Έβαλα έναν στο Ιστολόγιό μου και τότε....λυπήθηκα πολύ. Ανακάλυψα ότι τόσο καιρό μόνο εγώ διάβαζα το Ιστολόγιό μου! Κανείς άλλος.

Θορυβήθηκα και άρχισα την .... διαφήμιση. Διαφήμιση του στυλ "ξέρεις έχω ένα Ιστολόγιο, κάτσε να σου γράψω την διεύθυνση να μπαίνεις να το διαβάζεις" έγραφα σε ένα χαρτάκι την διεύθυνση και... περίμενα επισκέπτες.

Η κατάσταση βελτιώθηκε. Εγώ έγραφα στο Ιστολόγιο και το διαβάζαμε εγώ και άλλοι 5, οι περισσότεροι εκ των οποίων από υποχρέωση, μήπως τους ρωτήσω "τι έγραψα εχθές" και δεν ήξεραν.

Έτσι ξεκίνησα.

Και σήμερα βλέπω τους 20.000 επισκέπτες και αισθάνομαι καλά, αφού εκτός από εμένα το διαβάζουν λίγοι παραπάνω από τους....5 φίλους μου. Τους οποίους, όμως, ευχαριστώ γιατί μου έδωσαν την ώθηση να συνεχίσω.

Ευχαριστώ πραγματικά τους 20.000 φίλους, τους οποίους δεν γνωρίζω, αλλά πολύ θα ήθελα να μπορούσα να μιλήσω μαζί τους.

Όπως και νάναι πάντως εγώ τους θεωρώ -όλους- φίλους μου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Αγαπητοί Δημότες του νέου Δήμου Μαραθώνα 

Χρόνια τώρα ασχολούμαι με την Αυτοδιοίκηση, με μοναδικό γνώμονα την υπηρέτηση των συμφερόντων του τόπου μου. Πιστεύοντας σε μια ακηδεμόνευτη Αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία των πολιτών, συνδεδεμένη με τα κοινωνικά κινήματα και με στόχο την βελτίωση της ποιότητας ζωής των λαϊκών στρωμάτων, αγωνίστηκα όλα αυτά τα χρόνια τόσο για τα τοπικά προβλήματα και τα προβλήματα της ευρύτερης περιοχής (Χ.Υ.Τ.Α. Γραμματικού), όσο και για κοινωνικά προβλήματα (Διόδια).

 Με την εφαρμογή του σχεδίου «Καλλικράτης» (με το οποίο ήμουν αντίθετος) και την ενοποίηση Βαρνάβα, Γραμματικού, Μαραθώνα, Ν. Μάκρης σε έναν ενιαίο Δήμο, θεώρησα ότι είχα χρέος απέναντι στην τοπική κοινωνία να συμμετάσχω ενεργά στα δρώμενα. Επιθυμία μου ήταν να συμβάλλω στην ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού του νέου Δήμου, γνωρίζοντας τις χρόνιες παθογένειες του τοπικού πολιτικού συστήματος και των τεσσάρων ενοποιούμενων περιοχών.

 Αναζήτησα εκείνα τα πρόσωπα που δεν είχαν φθαρεί από την άσκηση της τοπικής εξουσίας, που θα ξέφευγαν από την λογική των κατεστημένων καταστάσεων και διαδικασιών και των κομματικών εξαρτήσεων και θα ξεκινούσαν με νέα (και ηλικιακά) στελέχη την συγκρότηση ενός κοινωνικού μετώπου αλλαγής, με κύριους άξονες την ανανέωση, την διαφάνεια, την περιφερειακή διαβούλευση και τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό των θεσμών.

 Θεώρησα ότι το πρόσωπο που συγκέντρωνε τα χαρακτηριστικά αυτά ήταν ο Χρήστος Κατσαρός και η ομάδα των ανθρώπων που βρίσκονταν δίπλα του και συντάχθηκα μαζί τους στο πλαίσιο ισότιμης συνεργασίας, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς προσωπικούς όρους. 

Παράλληλα απέρριψα τιμητικές προτάσεις όλων των άλλων παρατάξεων, χωρίς εμπάθεια και χωρίς να θέσω οποιονδήποτε όρο ή αίτημα, γεγονός που μπορούν να το επιβεβαιώσουν και οι ίδιοι. 

Δυστυχώς αποδείχθηκε ότι η επιλογή μου ήταν λαθεμένη. Θέλω να πιστεύω όχι ως προς το ήθος του επικεφαλής, αλλά σίγουρα ως προς την διάθεσή του να αγωνιστεί για κάτι διαφορετικό από την υφιστάμενη κατάσταση. Το κριτήριό μου δεν ήταν σε καμία περίπτωση η «κατάληψη της εξουσίας», γιατί, σ΄ αυτήν την περίπτωση είχα άλλη εναλλακτική επιλογή. Ο στόχος μου ήταν ένας καθαρός, έντιμος αγώνας, μέσα από μια παράταξη που θα εξέφραζε την πραγματική επιθυμία των πολιτών για άνοιγμα ενός διαφορετικού δρόμου για τον τόπο μας. Με βάση αυτό το σκεπτικό ήττα για μένα είναι η υποχώρηση κι όχι η μη επιτυχία στις εκλογές.

 Θα εξετάσω την στάση μου και θα αποφασίσω με βάση το συμφέρον του τόπου μου και σίγουρα χωρίς να επηρεασθώ από συμφέροντα κάθε είδους. 

 Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συμπολίτες μου του νέου Δήμου, οι οποίοι, με διάφορους τρόπους, εξέφρασαν την υποστήριξή τους στο πρόσωπό μου και να δηλώσω ότι, έτσι κι αλλιώς, από οποιανδήποτε θέση, θα είμαι ενεργός πολίτης στα δρώμενα του Δήμου μας και πάντα στην υπηρεσία των πολιτών.

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ 

πρώην Πρόεδρος Κοινότητας Βαρνάβα

ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟ

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ!

ΑΔΙΕΞΟΔΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

Απόψε με έπιασε μια νοσταλγία. Κάθομαι και κοιτάζω το "βιβλίο" με τα ποιήματα της νιότης μου. Σίγουρα δεν αποτελούν  "καλλιτεχνήματα", αλλά, για μένα, είναι κατάθεση ψυχής.

Γράφτηκαν τον καιρό της αθωότητας και παράλληλα της "εξέγερσης" των συναισθημάτων.

Αποτελούν κομμάτι της τότε ζωής μου, αλλά - παράλληλα- κατά παράξενο τρόπο και σημερινές σκέψεις.

Να ένα δείγμα:

Εθνική Οδός.
Χιλιόμετρα αμέτρητα ένστασης.
Ψάχνω για προορισμό 
κινούμενος σε σταθερή τροχιά 
που δεν οδηγεί πουθενά.
Τα πόδια μου κουράστηκαν 
μα οι ρυθμοί γίνονται πιο έντονοι.
Με προσπερνά το χτές.
Το νοιώθω, γίνομαι χτές.
Νοιώθω στο πρόσωπό μου 
την ανάσα της Άνοιξης.
Τα λουλούδια κάτι μου θυμίζουν.
Αναγνωρίζω πρόσωπα που με κοιτούν.
Γελούν.
Ακούω το γέλιο τους.
Βρίζω.
Κανείς δεν μ΄ ακούει.
Κάποιες σκέψεις 
που σαν σύννεφα καπνού 
χωρίς αιτία με κυκλώνουν 
ουρλιάζουν.
Στα βενζινάδικα 
πουλάνε συνειδήσεις 
σε τιμή ευκαιρίας.
Δεν σταματάω.
Γιατί εγώ ξέρω.
Ξέρω ότι 
παρ΄ όλα αυτά θα φτάσω.
Δεν έχει σημασία που.
Αλλά εγώ θα φτάσω.
(Από το βιβλίο μου "ΑΔΙΕΞΟΔΟΙ ΔΡΟΜΟΙ")

"ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ" Πόπη Σουφλή

"ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ"

Γράφει η Πόπη Σουφλή 

Μιλώντας σήμερα το πρωί με την Δέσπω Κόνιζου – Λουιζιά, την Κύπρια θεατρική συγγραφέα και ποιήτρια, την «μητέρα» των τραγουδιών που γράφτηκαν για την αεροπορική τραγωδία του Γραμματικού, τη ρώτησα «πως εξηγεί την αδιαφορία των συμπατριωτών της για την κατασκευή του ΧΥΤΑ στο Γραμματικό, εκεί που στην πραγματικότητα βρίσκονται οι τάφοι των 121 αθώων θυμάτων της HELIOS».

Η απάντηση της Δέσπως, με σόκαρε:

«Όταν ως λαός, δεν ξεσηκωνόμαστε ενάντια στην κατοχή της Κύπρου από τον τουρκικό ζυγό, αναρωτιέσαι γιατί δεν αντιδρούν οι συγγενείς των θυμάτων της αεροπορικής τραγωδίας;

Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, μας αποκοιμίζουν, και μόνο κάποια «μοναχικά χελιδόνια» πετούν ελεύθερα και κλαίνε μ’ ένα μοιρολόι που δεν φτάνει στ’ αυτιά κανενός»!!!

Σκέπτομαι πως η Δέσπω, είναι αυτό το μοναδικό «μοναχικό χελιδόνι» που μπορεί ακόμα να «κελαηδεί», αλλά τη φωνή της την παίρνει ο αγέρας…. και οι συμπατριώτες της, κλείνουν τα’ αυτιά τους στα παραπονεμένα τιτιβίσματά της…

Οι αποζημιώσεις που δόθηκαν στους συγγενείς των θυμάτων της αεροπορικής τραγωδίας της 14ης Αυγούστου, κάλυψαν μ’ ένα παχύ λίπος, κάθε ανθρώπινο συναίσθημα.

121 τάφοι, θα σκεπαστούν με σύμμεικτα απορρίμματα…

Τους άξιζε καλύτερο κατευώδιο….

Αχ, χελιδόνι μου... πως να πετάξεις σ' αυτό τον μαύρο τον ουρανό....

ΣΧΟΛΙΟ:
Ζητώ συγνώμη από την Πόπη Σουφλή για την αυτούσια αντιγραφή του άρθρου της, αλλά με καλύπτει σε τέτοιο βαθμό σαν να το είχα γράψει εγώ.

Ναι Δέσπω "μοναχικό χελιδόνι", έχεις δίκιο. Την εποχή της "παραίτησης", εμείς αναζητούμε "δυνατές ψυχές". Μάταιο.......

Ε ΟΧΙ ΚΑΙ "ΠΡΟΔΟΤΗΣ"!

Με αφορμή την συνάντηση της Συντονιστικής Επιτροπής ενάντια στον ΧΥΤΑ Γραμματικού, με τον Υφυπουργό Περιβάλλοντος, μετά την κινητοποίηση στο Καστρί, την επιστολή που εκ μέρους του Συντονιστικού έστειλε ο Πρόεδρος της Κοινότητας Γραμματικού και τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν και εναντίον μου, για δήθεν προδοσία, θέλω να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις:

Στην συνάντηση παραβρέθηκαν, από την πλευρά μας οι Κούκης (Πρόεδρος Γραμματικού), Βούλγαρης (Πρόεδρος Βαρνάβα), Στάμος (Δημοτικός Σύμβουλος Μαραθώνα και Κόλλιας (πρώην Πρόεδρος Βαρνάβα).

Στην συνάντηση η Επιτροπή εξέφρασε τις θέσεις που χρόνια τώρα διατυπώνουμε σε κάθε συνάντηση με Κυβερνητικούς παράγοντες. Την κατηγορηματική........ (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ)

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Σε βλέπω κάθε μέρα.

Είσαι δίπλα μου.

Σε ακούω κάθε μέρα.

"Μην ανακατεύεται". "Τα πράγματα είναι δύσκολα". "Δεν βγαίνει τίποτα". " Θέλω να ζήσω ήρεμα την ζωή μου".

Την ζωή σου;

Ποια ζωή;

Δεν βαρέθηκες ρε φίλε;

Δεν βαρέθηκες να συλλέγεις μικρές ασήμαντες καθημερινότητες;

Δεν βαρέθηκες να διαχειρίζεσαι μια μίζερη πραγματικότητα;

Δεν βαρέθηκες να κολυμπάς στα βρώμικα νερά της απλής επιβίωσης;

Κάποιος "σοφός" είχε πεί "αναπνέω, άρα υπάρχω".

Εγώ λέω "δρω, άρα υπάρχω".

Ξέρω μέσα σου νοιώθεις ότι δε πάει άλλο.

Ξέρω ότι τα βράδια λες "πέρασε κι αυτή η μέρα", αλλά εννοείς "χάθηκε κι αυτή η μέρα".

Όμως την άλλη μέρα κάνεις ακριβώς τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λες ακριβώς τις ίδιες κουβέντες, κινείσαι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Βιώνεις μια ζωή ακριβώς ίδια με την ζωή των άλλων.

Δεν βαρέθηκες ρε φίλε;

Κι όμως...

Έξω από το καβούκι σου υπάρχει η ΖΩΗ.

Η ΖΩΗ που είναι όνειρα, ελπίδες, αγώνες, αγωνίες, νίκες, ήττες, δράση...

Άνοιξε λίγο τα μάτια σου.

Κοίτα γύρω σου.

Τότε ίσως με δεις κι εσύ.

Κι αν με δεις έλα μαζί μου....

κι αν θες να δεις τ΄ αληθινά να καίνε

πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν΄ ανέβεις

Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΧΥΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ. ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΛΛΙΑ

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πολύ καλά και την πολιτική μου τοποθέτηση και την ιστορία μου.
Ήμουν, κατά το παρελθόν, ενεργό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά από την στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, διέκοψα κάθε σχέση με το Κόμμα, διατηρώντας βέβαια την ιεολογικοπολιτική μου θέση.
Η απόφασή μου αυτή ήταν αποτέλεσμα της αντίληψης που έχω για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πιστεύω σε μια Αυτοδιοίκηση ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ. Χωρίς εξαρτήσεις από Κόμματα, αλλά και από συμφέροντα, ή άλλες σκοπιμότητες.
Έχοντας αυτήν την αντίληψη δεν δίστασα να συγκρουστώ με Υπουργούς της προηγούμενης Κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ. (Βάσω Παπανδρέου), με διορισμένους κυβερνητικούς - κομματικούς παράγοντες (Περιφερειάρχης Αττικής) και άλλους "παρατρεχάμενους" των κομματικών ή κρατικών μηχανισμών, όταν το συμφέρον του τόπου μου το επέβαλε.
Αυτήν την στάση μου την πλήρωσα, γιατί δυστυχώς η κουλτούρα των πάσης φύσεως "μηχανισμών" αυτή είναι: ή ακολουθείς - υποκύπτεις, ή τιμωρείσαι.
Δεν μετάνοιωσα γι΄ αυτό και ούτε πρόκειται να αλλάξω αντίληψη, γιατί αυτή είναι η στάση ζωής που έχω επιλέξει.
Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν επίσης τον αγώνα που έχω κάνει - και συνεχίζω να κάνω - ενάντια στην πρόθεση των κυβερνώντων για κατασκευή ΧΥΤΑ στο Γραμματικό.
Και αυτόν τον αγώνα δεν πρόκειται ποτέ να τον εντάξω σε καμία σκοπιμότητα, όποια κι αν είναι αυτή.
Σε λίγες μέρες θα έχουμε μια νέα Κυβέρνηση.
Δεν μπορώ να πώ ότι δεν χαίρομαι. Δεν μπορώ να πώ ότι δεν ελπίζω σε "καλύτερες μέρες" σε όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν ως πολίτες αυτής της Χώρας, αλλά και ως κατοίκους αυτής της περιοχής.
Λέω όμως με βεβαιότητα ότι, αν χρειαστεί, θα συγκρουσθώ και με αυτήν την Κυβέρνηση, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των συμπολιτών μου που με τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά και των πολιτών της ευρύτερης περιοχής που με τιμούν με την εμπιστοσύνη τους.
Ελπίζω να μην χρειαστεί. Αλλά αν χρειαστεί δεν θα διστάσω.
Κι αυτό όχι γιατί είμαι κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με τους άλλους συμπολίτες μου, αλλά γιατί για μένα πλέον είναι τρόπος ζωής.
Δηλώνω λοιπόν από τώρα - έγκαιρα - προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον την πορεία αυτής της Κυβέρνησης, όσον αφορά τον ΧΥΤΑ Γραμματικού, θα συμβάλω - στα πλαίσια των δυνατοτήτων που θα προκύψουν και εάν προκύψουν - στην αλλαγή της θέσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, αλλά, εάν η θέση παραμείνει η ίδια, θα πολεμήσω με όλες μου την δυνάμεις υπερασπιζόμενος τον τόπο μου.
Όπως και ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έτσι κι εγώ "δεν χρωστάω σε κανέναν". Δεν είμαι αποτέλεσμα του "κομματικού σωλήνα", όπως κάποιοι άλλοι. Είμαι άνθρωπος των κοινωνικών αγώνων κι έτσι θα παραμείνω.
Καλώ κάθε έντιμο στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να κρατήσει την ίδια στάση και να είναι βέβαιο ότι στηλιτεύοντας τις όποιες λαθεμένες πολιτικές του Κινήματος, του προσφέρει την μέγιστη δυνατή υπηρεσία. Οι "αυλοκόλακες", οι "γλύφτες", οι "διαπλεκόμενοι", οι "κομματάρχες" είναι ευχάριστοι αλλά μολύνουν το κομματικό οργανισμό του κάθε κόμματος. Αντίθετα όσοι εντοπίζουν, καταγγέλουν τα λάθη είναι δυσάρεστοι, αλλά ωφέλιμοι.
Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι τηρώ έντιμη και ξεκάθαρη στάση, τόσο απέναντι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., όσο και απέναντι στον τόπο μου.
Αυτά σαν πρώτες σκέψεις.

ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ....

Μια καρικατούρα μου που σχεδίασε άγνωστος καλλιτέχνης, τούτες τις μέρες τις γιορτινές, στους δρόμους της Αθήνας.
Την αναρτώ επειδή εκτίμησα το ταλέντο του καλλιτέχνη και επειδή .... μου άρεσε.