ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙΟΥ

«Είμαι ο κόσμος κι ο κόσμος είμαι εγώ

με τα βιβλία είμαι ότι επιθυμώ

λέξεις και εικόνες μύθοι και ποιήματα

στη γη με περιπατάνε δίχως βήματα…»

Ο Σύλλογος Γονέων Δημοτικού Σχολείου Καπανδριτίου, συνεχίζει την δημιουργική του δράση διοργανώνοντας την

5^η ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Το τριήμερο 24, 25, 26 Μαΐου 2013, στην Κοινότητα ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΊΟΥ μπορείτε να ταξιδέψετε στον μαγικό κόσμο του βιβλίου, διαλέγοντας ανάμεσα σε πολλά και σπουδαία βιβλία. Είναι σίγουρο ότι θα βρείτε αυτό που θα καλύπτει τις ανάγκες σας.

Το πρόγραμμα της έκθεσης:

• ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  24/5  από 17 μ.μ. μέχρι 22 μ.μ.
• ΣΑΒΒΑΤΟ 25/5  από 10 π.μ. μέχρι 14 μ.μ. και από 17 μ.μ. μέχρι 22 μ.μ.
• ΚΥΡΙΑΚΗ 26/5   από 10 π.μ. μέχρι 14 μ.μ. και από 17 μ.μ. μέχρι 22 μ.μ.

Το Σάββατο 25 Μαΐου  από τις 7 μ.μ. μέχρι και τις 9 μ.μ. να είμαστε εκεί για να παίξουμε τα «ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ» !!

"ΤΕΤΡΑΔΙΟΝ ΣΚΟΡΠΙΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ" του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΛΛΙΑ

Το 2009 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο μου με τίτλο "Τετράδιον Σκόρπιων Σκέψεων". Ήταν μια ποιητική συλλογή με κείμενα της πρώιμης νεότητάς μου. Ήταν περισσότερο μια κατάθεση ψυχής, παρά μια λογοτεχνική προσπάθεια. Γι΄ αυτό αλλωστε εκδόθηκε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και δεν έγινε κάποια δημόσια παρουσίασή του.

Παραθέτω εδώ τον πρόλογο του βιβλίου και ένα ποίημα.

Από πολύ νωρίς άρχισα ν΄ αναζητώ άγνωστα μονοπάτια στον λαβύρινθο της σκέψης. 
Ατέλειωτες διαδρομές με αρχή, αλλά χωρίς τέλος. 
Τα ευρήματα αυτής της αναζήτησης δεν αποτυπώθηκαν στο χαρτί για να πάρουν κάποια θέση στα μουσεία των Μεγάλων Ικανοτήτων, αλλά σαν θυμήματα μιας απλής αλήθειας που κάπου, μέσα μου κρύβεται. 
Τα κράτησα, όπως κρατάμε κάποια μικρά, άχρηστα ίσως, αντικείμενα, που όμως, το καθένα από αυτά ανοίγει ένα παράθυρο στο νου με θέα το παρελθόν. 
Κι εσύ αναγνώστη μην αναζητήσεις σ΄ αυτά την Ποίηση, την Τέχνη, την Υπέρτατη Αλήθεια.
Ίσως, όμως, κάπου μέσα σ΄ αυτά αναγνωρίσεις, σαν σε παλιά φωτογραφία, τον εαυτό σου. 
Μα κι αν πάλι τίποτα δικό σου δεν βρεις, κοίτα γύρω σου. 
Θα δεις ότι ακόμη και σήμερα υπάρχει ευαισθησία. 
Εγώ… πολλά είπα. 
Δεν μπορώ, ή ίσως δεν ξέρω, 
να πω περισσότερα.

Γιώργος Π. Κόλλιας
 Βαρνάβας 2009

******************************

Στο καιρό μου

οι λεωφόροι ορίζουν τη  ζωή μας

σε κανονισμένες αποστάσεις.

Δρομολόγια χωρίς αιτία

 δίχως τέλος κι αρχή.

Συνεχής κίνηση σε ρυθμό αποσύνθεσης.

Σειρήνες και φλάς

κυκλώνουν το μυαλό μας 

και τσακίζουν τα νεύρα μας.

Οι άνθρωποι στο καιρό μου γινήκαν συνεργοί στην καταστροφή τους,

ενώ χιλιάδες συνειδήσεις

ψάχνουν τον δολοφόνο τους.

Τα όνειρα σφίγγουν σαν θηλιές

τον λαιμό μας

και τα χαμόγελα

φυλάγονται στα μουσεία σαν

θυμήματα μιας  κάποιας εποχής

που κανείς δεν θυμάται πια.

Οι μνήμες χάθηκαν

σε αδιέξοδους δρόμους

κι όσοι τις αναζήτησαν δεν βρήκαν

παρά

ένα άγρια δολοφονημένο χελιδόνι

και

δύο σταγόνες αίμα

απ΄ την παλιά πληγή

που ακόμη είναι ανοιχτή.

Στο καιρό μου οι ζωγράφοι ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα.

Ο καιρός μου περιμένει τον θάνατό του.

 

ΕΦΥΓΕ Ο ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ. ΕΝΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΛΑΪΚΟΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, όμως δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει.

Χρόνης Μίσσιος

Σήμερα έφυγε από κοντά μας ένας άνθρωπος, που από μόνη της η ζωή του περιγράφει ένα μεγάλο κομμάτι της πρόσφατης Ελληνικής ιστορίας.

Ένας άνθρωπος που έμαθε ανάγνωση και γραφή στα χρόνια της εξορίας του και εξελίχθηκε σε έναν άνθρωπο του πολιτισμού, σαν συγγραφέας, αλλά κυρίως διανοούμενος, όχι με την τρέχουσα έννοια, αλλά με την βαθιά ουσιαστική.

Είχα την τιμή να τον γνωρίσω  την περίοδο των αγώνων ενάντια στους ΧΥΤΑ, όταν πλέον κατοικούσε στο Μικροχώρι του Καπανδριτίου. Τότε που μου είπε: "Παλικάρι μου μην τους φοβόσαστε. Όταν έχετε δίκιο να μην φοβάστε κανέναν. Μέσα τους αυτοί φοβούνται κι ας μην το παραδέχονται". Μια κουβέντα που την κράτησα βαθιά μέσα στην καρδιά μου και αποτελεί από τότε οδηγός στην ζωή μου.

Καλό ταξίδι δάσκαλε!

Ένα απόσπασμα από το βιβλίο του "ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΡΕ.... ΤΙ ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕ:"

Ο Πόντιος Πιλάτος ήταν, να πούμε, σαν τους νομάρχες στις επιτροπές ασφαλείας που μας στέλνανε εξορία, απλώς γιατί δεν κάναμε ό,τι θέλαν αυτοί.

Όταν λοιπόν πιάσανε το Χριστό και του τον πήγανε -πάντα οι κουφάλες την ίδια τακτική, να σε σπάσουνε, να τους πεις τι ωραίοι που είστε και τι καλά που τα κάνετε και ότι εγώ είμαι μαλάκας που θέλω να είμαι εγώ, κατάλαβες; Τα ίδια με την καθοδήγα μας.

Τέλος, που λες, πάνε το Χριστό στον Πιλάτο, βασανισμένο και ταλαιπωρημένο από τους μπάτσους της εποχής, και του λέει η κουφάλα ο Πιλάτος: Έλα, ρε παιδάκι μου, τι θέλεις τώρα και τα σκαλίζεις, μια χαρά παιδί είσαι, νέος, ωραίος, έχεις μια τέχνη, σ’ αγαπάνε οι γυναίκες, μπορείς να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και να πεθάνεις σε βαθιά γεράματα. Δε λυπάσαι τα νιάτα σου και την ομορφιά σου; κάνε μια δήλωση, βάλε μια υπογραφή να λες ότι είσαι μαλάκας, και να γυρίσεις σπιτάκι σου ωραία κι όμορφα. Δε λυπάσαι, ρε, τη μάνα σου που σπαράζει από το κλάμα; Καλά, δεν έχεις αισθήματα μέσα σου εσύ; Τι σόι άνθρωπος είσαι δηλαδή; Εμείς τι είμαστε; Εσύ βρέθηκες να φκιάξεις τον κόσμο; και τα τέτοια που λένε όλες οι κουφάλες της εξουσίας.

Και ο Χριστός τον κοίταγε με κείνα τα πανέμορφα, γεμάτα γλύκα και θανατερή κατανόηση μάτια του, σα να του ‘λεγε: Άσε μας, ρε Πιλατάκο, διότι μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι… Ο Πιλάτος το ‘πιασε βέβαια, αλλά βολεμένος μέσα στην ιεραρχία, στα δαχτυλίδα του, τ’ αρώματά του και τα σκατά του είπε: Εγώ πάντως είπα και ελάλησα, αμαρτίαν ουκ έχω και νίπτω τας χείρας μου.

Όλες οι ασφάλειες όλου του κόσμου, καπιταλιστικές, σοσιαλιστικές και ουδετέρων, αυτή την κουφάλα αντέγραψαν…

Η ΖΩΗ ΤΟΥ

Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά. 

Αυτή την περίοδο, η οικογένειά του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού. 

Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες. 

Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων. 

Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. 

Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ’ένα τυχαίο γεγονός. 

Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.) 

Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή. 

Ένα “διάλειμμα” ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ. 

Το πρώτο του βιβλίο “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς… ” (γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. 

Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του “Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;” (Γράμματα, 1988) αλλά και όλα τα υπόλοιπα. 

“Κοσμοκαλόγερος”, σαν τους ήρωες ορισμένων από τα βιβλία του, ο Χρόνης Μίσσιος έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Καπανδρίτι. 

Έφυγε από την ζωή μετά από επιπλοκή στην υγεία του στις 20/11/2012.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ - ΠΡΟΣΦΟΡΑ 3 ΒΙΒΛΙΩΝ "ΟΣΑ ΘΥΜΟΥΜΑΙ ΞΙΣΤΟΡΩ"

Το blog gekollias.blogspot.com διοργανώνει διαγωνισμό με δώρο 3 αντίτυπα του βιβλίου "Όσα θυμούμαι ξιστορώ".

Για να συμμετέχετε στον διαγωνισμό κάντε like στην σελίδα μας στο facebook μέχρι τις 17/12/2012 (https://www.facebook.com/gekolliasblog) και στείλτε μας τα στοιχεία σας στο osathimoumaixistoro@gmail.com

*Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχετε κάνει like στην σελίδα μας στο facebook!

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Περιγραφή της ζωής ενός παιδιού στην δεκαετία του 1960 στον Βαρνάβα, ένα Αρβανιτοχώρι της Αττικής. Η κοινωνική ζωή, οι παραδόσεις και τα έθιμα, η εξέλιξη και οι καθυστερήσεις αποτυπώνονται μέσα από τα παιδικά μάτια του συγγραφέα. Δεν είναι απλά μια προσωπική ιστορία, αλλά μια καταγραφή ενός, όχι και τόσο μακρινού, παρελθόντος.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΟΣΑ ΘΥΜΟΥΜΑΙ ΞΙΣΤΟΡΩ"

Κυκλοφόρησε το βιβλίο "ΟΣΑ ΘΥΜΟΥΜΑΙ ΞΙΣΤΟΡΩ" του Γιώργου Κόλλια.

Πρόκειται για την περιγραφή της ζωής ενός παιδιού στην δεκαετία του 1960 στον Βαρνάβα, ένα Αρβανιτοχώρι της Αττικής. Η κοινωνική ζωή, οι παραδόσεις και τα έθιμα, η εξέλιξη και οι καθυστερήσεις αποτυπώνονται μέσα από τα παιδικά μάτια του συγγραφέα. Δεν είναι απλά μια προσωπική ιστορία, αλλά μια καταγραφή ενός, όχι και τόσο μακρινού, παρελθόντος. 

Στο βιβλίο περιλαμβάνεται και μικρή φωτογραφική συλλογή. 

Αν σας ενδιαφέρει η αγορά του επικοινωνείστε στο email geKolliasVarnavas@gmail.com, δίνοντας πλήρη διεύθυνση κατοικίας, για να σας σταλεί με αντικαταβολή.

Το βιβλίο στοιχίζει 15 €  με έξοδα αποστολής δικά μας.

Για την επίσημη παρουσιάσή του θα ενημερωθείτε με νέα ανάρτηση.

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:

Θα σου πω μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή. Όλα όσα θα διαβάσεις συνέβησαν πραγματικά κι ας μοιάζουν με μυθιστόρημα.
«Όσα θυμούμαι ξιστορώ», λοιπόν, γιατί πως μπορείς να κλείσεις μια ολόκληρη ζωή σ΄ ένα βιβλίο; Πώς να κρατήσεις στην θύμησή σου χιλιάδες μικρές καθημερινές ιστορίες. Πώς να ξεδιαλέξεις τα σημαντικά, απ΄ τ΄ ασήμαντα, όταν στα παιδικά μου τότε μάτια, όλα έμοιαζαν τόσο  σημαντικά;Δεν σκοπεύω απλά να μιλήσω για μένα. Θέλω, με τα δικά μου βήματα να περιδιαβείς κι εσύ στον τόπο μου. Αυτόν τον τόπο που στ΄ άγιά του χώματα γεννήθηκα και μεγάλωσα. Εκεί που είδα πρώτη φορά το φως του ήλιου, που ΄τρεξα για πρώτη φορά στους δρόμους του, που ΄φαγα το πρώτο ξύλο από την μάνα μου, που πέταξα την πρώτη πέτρα, που ΄τρεξε το πρώτο αίμα απ΄ τα πληγωμένα πόδια μου. Εκεί π΄ ακούστηκε το πρώτο κλάμα μου, αλλά και π΄ αντήχησε το πρώτο γέλιο μου. Εκεί που χάραξα τα πρώτα μου όνειρα, για μια ζωή που δεν ήξερα.Πάμε λοιπόν την ιστορία και έλα μαζί μου να γνωρίσεις, μέσα απ΄ τις θύμισές μου, αυτόν τον τόπο, τους ανθρώπους του και την ιστορία του.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΤΟ 1912

ΝΙΟΝΥΜΦΟΙ ΤΟ 1950

ΠΑΣΧΑ ΤΟ 1961

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟ 1978

''ΒΙΒΛΙΟ: Ο ΠΙΟ ΠΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Στις αρχές του καλοκαιριού βρέθηκα στην Αγία Πετρούπολη του 19ου αιώνα και μερικές μέρες μετά, σ' ένα αγροτόσπιτο της Καλαμάτας στην μετακατοχική περίοδο. Κι ύστερα έφυγα για το Λονδίνο της δεκαετίας του '90 και κάπου εκεί, γύρω στα μέσα του Αυγούστου, φιλοξενήθηκα σ' ένα φτωχικό διαμέρισμα στο Τελ-Αβίβ, επί πρωθυπουργίας Γιτζάκ Ράμπιν, λίγο πριν δολοφονηθεί τον Νοέμβριο του 1995. 

Ε, όχι! Δεν έχω ''μαγική σκούπα'' κι ούτε την ικανότητα να ταξιδεύω στον χωροχρόνο! Απλώς...διαβάζω! Τα βιβλία είναι φίλοι μου. Πιστοί κι αφοσιωμένοι, σαν τα υπάκουα σκυλιά, που θυσιάζονται για το αφεντικό τους. Δίχως καμιά υστεροβουλία. Δίχως καμμιά πιθανότητα προδοσίας... Σύντροφοι.

Κι έχω μάθει πια να τα ''διαβάζω'' για τα καλά! Διότι έχω διαπιστώσει ότι τα καλά βιβλία, εκείνα που έχουν...αποφασίσει να σε ''ταξιδέψουν'', έχουν κυρίως ''επιλέξει'' δύο τρόπους για να το κάνουν: Ή θα σε αρπάξουν από το μανίκι, από την πρώτη κιόλας σελίδα τους και θα σε παρασύρουν σαν τον άνεμο, ή θα ξεκινήσουν χαλαρά και ήρεμα κι εκεί πάνω που εσύ θα είσαι ανυποψίαστος -μη σου πω ότι θα' χεις αρχίσει και να βαριέσαι λιγάκι- θα σε κυκλώσουν έτσι μαγικά, σαν ανεμοστρόβιλος κι ούτε που θα το καταλάβεις, για το πόσο θα αδημονείς, μέχρι να γυρίσεις την επόμενη σελίδα! 

Μη με ρωτήσεις ποια κατηγορία από τις δυο παραπάνω, προτιμώ. Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Αν και το στοιχείο του αιφνιδιασμού έχει πάντα τη χάρη του, ωστόσο όμως κι από τις πρώτες ακόμα λέξεις, εννοείται ότι είναι πάντα καλό να ξέρεις, ότι έχεις ήδη ξεκινήσει ένα συναρπαστικό ταξίδι! Έχεις ανέβει σ' ένα άρμα φαντασίας, που σου υπόσχεται ότι η κούρσα θα σου μείνει αξέχαστη, με πρωτότυπα τοπία και πολύχρωμες εικόνες. Και πρόσωπα! Πολλά πρόσωπα! Τόσα πολλά, που έρχεται η στιγμή κι αναρωτιέσαι, πότε πρόλαβες στ' αλήθεια και ''συνάντησες'' τόσους πολλούς ανθρώπους στη ζωή σου! Άλλη μαγεία κι αυτή! Να σου σκιαγραφεί ο συγγραφέας με τόσες πολλές λεπτομέρειες τους ήρωες του, που -όχι μόνο- έχεις καταφέρει να φτιάξεις τα πορτρέτα τους, σαν να τους γνώριζες από πάντα, αλλά κλείνεις ένα βιβλίο για να πας π.χ για φαγητό κι αναρωτιέσαι τι να κάνει ο ήρωας, όση ώρα εσύ τρως το κοτόπουλο με τις πατάτες φούρνου! 

Η μανία μου για το διάβασμα ''διεγνώσθει'' από την παιδική μου κιόλας ηλικία. Τότε που ''έπρεπε'' να διαβάζω τα σχολικά βιβλία κι εγώ προτιμούσα την λογοτεχνία και την ποίηση. Κι αργότερα και την ψυχολογία. Τότε που -δεκάχρονο ακόμα- παιδί, είχα βρει κάποια βιβλία του Λουντέμη και του Καζαντζάκη και περνούσα τα καλοκαίρια μου μαζί τους. Κι ήταν τόσο δύσκολα για μένα Θεέ μου, που τελείωνα μια σελίδα και δεν είχα καταλάβει λέξη! Κι έτσι ξαναγυρνούσα στην ίδια σελίδα και την ξανάρχιζα απ' την αρχή, μέχρι να βγάλω νόημα! Κι αργότερα που μου έδιναν οι γονείς μου χαρτζιλίκι κι εγώ κατέληγα στα άδυτα ενός βιβλιοπωλείου, ώρες ατελείωτες και γυρνούσα στο σπίτι αγκαλιά με ένα-δυο βιβλία κι ούτε μια δραχμή στην τσέπη... Κι ήταν τόση η αγωνία μου να ανοίξω τις σελίδες, που πολλές φορές τοποθετούσα ένα σταθερό αντικείμενο μπροστά από το πιάτο μου κι ανάμεσά τους στήριζα το βιβλίο, τρώγοντας και γυρνώντας εναγωνίως τις σελίδες, χωρίς ούτε μια λαδιά! Γιατί -όλα κι όλα!- τα βιβλία είναι ιερά, ανοίγουν δρόμους, λεωφόρους, ορίζοντες και τους αξίζει σεβασμός και φροντίδα. 

Κι έχω και τις παραξενιές μου: ούτε δανείζω βιβλία, αλλά ούτε και δανείζομαι. Δεν το διαπραγματεύομαι. Αν θελήσω ένα βιβλίο, ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να το διαβάσω: το αγοράζω και το αποκτώ για πάντα! Και το φροντίζω για πάντα. Δωρίζω όμως συνήθως βιβλία. Διαλεγμένα πάντα μέσα από την καρδιά μου. 

Και διαβάζω τα βιβλία μου πάντα και παντού. Στη θάλασσα, στο κρεβάτι, στο αεροπλάνο, στα σκαλοπάτια, στο χαλί, στον κήπο, στο λεωφορείο. Άσε που παρατηρώ και κάθε σπίτι που επισκέπτομαι για να δω αν διαθέτει βιβλιοθήκη και τι...τύπου βιβλιοθήκη διαθέτει! Γιατί υπάρχει εκείνη η κατηγορία των ανθρώπων που δεν διαθέτουν καθόλου βιβλιοθήκη -καμμένα χαρτιά...- -κι εκείνη η κατηγορία που μοστράρουν εκεί πέρα μια βιβλιοθήκη με πανάκριβα κι επιδεικτικά δερματόδετα που ποτέ τους δεν άνοιξαν κι ούτε που πρόκειται να ανοίξουν φυσικά, μόνο και μόνο για να θεωρηθούν κουλτουριάρηδες -κοινώς...δήθεν! 

Και για δυο πράγματα παρακαλάω τον Θεό: να ανοίξει τα μάτια σε όλους εκείνους που δεν άνοιξαν ποτέ τους ούτε ένα βιβλίο -μην γνωρίζοντας τι χάνουν- και να έχω πάντα...επαρκή όραση για να μπορώ να διαβάζω, ως το τέλος της ζωής μου... 

--''Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΔΙΑΚΟΠΑ. Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΑ...''-- ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ. 

ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΛΛΙΑ "ΟΣΑ ΘΥΜΟΥΜΑΙ ΞΙΣΤΟΡΩ" ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

• ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Την Παρασκευή 11 Μαΐου 2012 στο Μουσείο του Μαραθωνίου Δρόμου στον Μαραθώνα, έγινε, υπό την αιγίδα του Δήμου Μαραθώνα, η παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Κόλλια, "ΟΣΑ ΘΥΜΟΥΜΑΙ ΞΙΣΤΟΡΩ". 

Πλήθος κόσμου, κυρίως από τον Βαρνάβα,  και τις άλλες περιοχές του Δήμου Μαραθώνα, αλλά και από την ευρύτερη περιοχή κατέκλυσε την αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσείου, η οποία αποδείχθηκε μικρή, συγκεντρώθηκε για να παρακολουθήσει την παρουσίαση του βιβλίου.

Ανάμεσά τους ο βουλευτής Αττικής κ. Ασπραδάκης, οι αντιδήμαρχοι του Δήμου Μαραθώνα κυρίες Μυλωνά και Πατεράκη και οι κύριοι Στάμος και Βάρσος, ο Γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου Μαραθώνα κ. Δεληβοριάς, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Μαραθώνα κ. Στάμου, ο Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Ωρωπού κ. Βελτανιώτης, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Βαρνάβα κ. Τσιμίνης, ο πρώην Δήμαρχος Μαραθώνα κ. Μπάρμπας, ο πρώην Πρόεδρος Γραμματικού κ. Κούκης, ο πρώην Πρόεδρος Αφιδνών κ. Ζουγανέλης, ο Διευθυντής του Γυμνασίου Μαραθώνα κ. Σπυρόπουλος, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Γυναικών Βαρνάβα και ο ζωγράφος Δημήτρης Βαρβαρέσος.

Εκ μέρους του Δήμου Μαραθώνα χαιρέτησε την εκδήλωση η αντιδήμαρχος κ. ΜΥΛΩΝΑ.

Οι ομιλητές εντυπωσίασαν τους παρευρισκομένους με την σαφήνεια την απλότητα και... το χιούμορ τους. Ο Χάγκεν Φλαίσερ καθηγητής της Νεώτερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών συνδύασε την ιστορία με την μικροϊστορία, την ιστορία, δηλαδή των μικρών κοινωνικών ομάδων και αναφέρθηκε στην Αρβανίτικη γλώσσα, που πλέον χάνεται. Ο ζωγράφος Αλέξανδρος Παπακωνσταντίνου αφού, ως καλλιτέχνης αναφέρθηκε στην αισθητική του βιβλίου, στην συνέχεια ανέλυσε το περιεχόμενό του, με λιτό και απλό λόγο. Και οι δύο αναφέρθηκαν στους κοινωνικούς αγώνες του συγγραφέα.

Μηνύματα έστειλαν, από την Κύπρο η κ. Δέσπω Λοϊζιά, Πρόεδρος της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου,  η Αντιπεριφερειάρχης Ανατ. Αττικής κ. Χρυσάνθη Κισκήρα και ο Γιάννης Ζουγανέλης.

Κατά την διάρκεια της παρουσίασης η κ. Έλενα Λιάκου διάβασε με εντυπωσιακό τρόπο αποσπάσματα από το βιβλίο, ενώ προβλήθηκε και βίντεο το οποίο συνδύαζε το χθες και το σήμερα του Βαρνάβα, το οποίο συγκίνησε τους παρευρισκομένους, ιδιαίτερα με την μουσική υπόκρουση, που ήταν ένα μελωδικό Αρβανίτικο τραγούδι.

Την βραδιά έκλεισε ο συγγραφέας, ο οποίος αναφέρθηκε στους λόγους που τον ώθησαν να συγγράψει το βιβλίο αυτό (η αγάπη για τον τόπο του, η περηφάνια για την Αρβανίτικη καταγωγή του και η επιθυμία του να ασχοληθεί και με μία άλλη μορφή του γραπτού λόγου), ευχαρίστησε συγκινημένος τους ανθρώπους που τον τίμησαν με την παρουσία τους και έκανε μια ιδιαίτερη αναφορά στον παιδικό του φίλο, που επί 50 χρόνια τους συνδέει αδιατάρακτη φιλία.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στους ανθρώπους που βοήθησαν στην έκδοση (τον τυπογράφο Ιούλη Γκουταρέλη, την οικογένειά του και τους γονείς του), στον Δήμαρχο Μαραθώνα που έθεσε υπό την αιγίδα του Δήμου Μαραθώνα την παρουσίαση και τους ομιλητές.

Την παρουσίαση του προγράμματος και των ομιλητών έκανε η Αναστασία Κόλλια , ενώ την τεχνική υποστήριξη είχε ο Πέτρος Κόλλιας . Την φωτογράφιση έκανε η Μαριάννα Τσουτσάνη και το κέτερινγκ ήταν προσφορά και δημιουργία του Θοδωρή Μπαθρέλλου, ο οποίος βιντεοσκόπησε την εκδήλωση.

Μετά την παρουσίαση όλοι όσοι συμμετείχαν στην εκδήλωση βγήκαν στο όμορφο προαύλιο του φιλόξενου Μουσείου και, μέσα σε μια ζεστή ατμόσφαιρα, παρέμειναν επί ώρες συζητώντας και ανταλλάσσοντας απόψεις.

Ήταν για όλους, συγγραφέα, παρουσιαστές και συμμετέχοντες, μια όμορφή βραδιά, που τους βοήθησε να ξεφύγουν, έστω και για λίγο, από την δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουμε.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΑΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

ΣΤΟ ΠΑΝΕΛ Ο ΧΑΓΚΕΝ ΦΛΑΙΣΕΡ, Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

Η ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ κ. ΜΥΛΩΝΑ ΧΙΑΡΕΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ
ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Ο ΧΑΓΚΕΝ ΦΛΑΙΣΕΡ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ο ΧΑΓΚΕΝ ΦΛΑΙΣΕΡ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΙΣ ΠΡΟΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

ΧΑΓΚΕ ΦΛΑΙΣΕΡ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η κ. ΕΛΕΝΑ ΛΙΑΚΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΟΙ ΕΠΙΣΗΜΟΙ 

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΛΛΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΒΙΝΤΕΟ

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΑΣ

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ
ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΤΣΙΚΗ

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ