ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ

• άρθρο του καθηγητή Γιάννη Πέππα 
• δημοσιεύθηκε στο facebook στην ομάδα ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

Πάνε 30 χρόνια που ξεκίνησε ένα δόλιο, ύπουλο παιχνίδι απ΄ τη γνωστή δράκα να πληγούν, μεταλλαχθούν και αφελληνιστούν τα αρβανίτικα.

Ας τα πάρουμε απ΄ την αρχή, ένα-ένα:

1.      Ποιος είναι ο απώτερος στρατηγικός στόχος "των άλλων";

Να πληγεί ο συμπαγής εθνικός λαϊκός κορμός του ελληνικού έθνους. Να αποδομηθεί σταδιακά. Να καταπέσουν οι συνεκτικοί αρμοί του.

Μη βιαστεί κανείς να αναφερθεί σε θεωρίες συνωμοσίας και φοβικά, εσωστρεφή σύνδρομα. Η Ελλάδα είναι πολύ καλό και πλούσιο φιλέτο για να έμενε έξω από γεωστρατηγικές μεθοδεύσεις, τακτικούς σχεδιασμούς και πολιτικές προοπτικές.

Γι΄ αυτό, εξάλλου, τον 20ο αι., παρά τις σπουδαίες πολεμικές μας επικρατήσεις και την οργανική συστράτευσή μας σε νικήτριες συμμαχίες, οργανώθηκε επιμελώς συρρίκνωση του εθνικού ζωτικού μας χώρου και περιορισμός της εδαφικής μας επέκτασης παρά την απελευθέρωση ιστορικών εστιών του ελληνισμού.

Τέλος πάντων. Τούτο το σκιαγραφικό σημείωμα δεν προσφέρεται για αναλυτικές πραγματεύσεις.

ΟΙ ΚΑΟΥΜΠΟΥΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΩΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Εικόνες της «Άγριας Δύσης». Οι επιστάτες, πιστά σκυλιά των «αφεντάδων»,  πυροβολούν λαθρομετανάστες που τόλμησαν να απαιτήσουν  τα μεροκάματα 6 μηνών!

     Και ξαφνικά…

    Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης – Αποβλάκωσης ανακάλυψαν την αγριότητα!      Και δώστου ρεπορτάζ και δώστου αποκαλύψεις και ματά ξανά ρεπορτάζ (πουλάει το θεματάκι και δεν είχαμε τίποτα τούτες τις μέρες).

    Οι κυβερνώντες έκπληκτοι (μα γίνονται αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα) «καταδίκασαν» αυτές τις απαράδεκτες πράξεις! Και (πάλι) υποσχέθηκαν ότι θα πάρουν αυστηρά μέτρα (σιγά μην σκίσετε τα καλσόν).

    Τα κόμματα με σκληρές ανακοινώσεις (μόνο) αγρίεψαν! Ακόμη και το ναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής» καταδίκασε τα γεγονότα (όχι έτσι εν ψυχρώ  ρε ηλίθιοι).

    Η Αστυνομία κάτι είχε ακούσει, κάτι είχε καταλάβει, αλλά οι άτιμοι είναι παράνομοι και κρύβονται! Τώρα το ότι δουλεύουν μέρα μεσημέρι που να το φανταστούν οι άνθρωποι!

    Τα συνδικάτα καταδίκασαν την άγρια εκμετάλλευση των λαθρομεταναστών, αλλά δεν μπορούσαν να το διανοηθούν ότι συνέβαινε τέτοιο πράγμα! Άλλωστε είχαν με άλλα να ασχοληθούν, ας πούμε με τρίωρες στάσεις εργασίας για την τιμή των όπλων.

    Και τέλος ο κακομοίρης μέσος ανθρωπάκος που δεν πέρναγε από το μυαλό του ότι συνάνθρωποί του και μάλιστα Ελληναράδες θα έκαναν κάτι τόσο αποκρουστικό.

     Μέχρι κι ο Μπάμπης που εκμεταλλεύεται άγρια δύο Ινδούς, αγρίεψε! (Οι αγριάνθρωποι… είπαμε… εντάξει…., αλλά όχι και να τους σκοτώσουν!).

    Και δώστου ανακοινώσεις και καταγγελίες και… μποϋκοτάζ στις φράουλες Μανωλάδας και … χωρίς ντροπή!

     Λες και η Μανωλάδα είναι μοναδικό φαινόμενο. Λες και δεν βλέπει ο καθένας από εμάς δίπλα μας την άγρια εκμετάλλευση, την αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία, τα μεροκάματα της πείνας.

     Μανωλάδα φίλοι μου είναι όλη η Ελλάδα. Και το χειρότερο; Το ξέρουμε όλοι. Γι΄ αυτό ας μην «πέφτουμε από τα σύννεφα» κάθε φορά που σκάει και μια περίπτωση.

     Μου προκαλεί αηδία όλη αυτή η δημοσιότητα και η δήθεν έκπληξη. Σιχαίνομαι τον καθένα που αλλοτριωμένος, υποδουλωμένος και συνένοχος, ξαφνικά λες και του ήρθε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, βλέπει «το φως το αληθινό».

     Γιατί ξέρω ότι είναι υποκριτικό και διαρκεί λίγο.

    Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι σε 10, βία 15 μέρες θα θυμάται κανείς την Μανωλάδα και τα γεγονότα;

     Όλοι θα γυρίσουν πάλι στις δουλειές του.

    Οι κυβερνώντες στα μέτρα τους, τα κόμματα στα εσωτερικά τους, η Αστυνομία στην απραξία, τα συνδικάτα στις τρίωρες στάσεις και ο μέσος ανθρωπάκος στην μίζερη καθημερινότητά του, που του υπαγορεύει το «άκου, βλέπε και μη μιλάς».  

    Ο μέσος ανθρωπάκος που «..επαναστάσεις στα όνειρά του αναζητεί». 

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΛΥΤΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

«….Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ' ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη….»

(Απόσπασμα από το «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ)

Σαν σήμερα έφυγε από την ζωή μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της μεταπολεμικής Ελλάδας, ο Νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.

Διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, γνωστός για τα ποιητικά του έργα "Άξιον Εστί", "Ήλιος ο πρώτος", "Προσανατολισμοί" κ.α. Διαμόρφωσε ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης. Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε πολλές ξένες γλώσσες. Το έργο του περιλάμβανε ακόμα μεταφράσεις ποιητικών και θεατρικών έργων. Υπήρξε μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κριτικής, Αντιπρόσωπος στις Rencontres Internationales της Γενεύης και Incontro Romano della Cultura της Ρώμης.

Έψαξα, λοιπόν, στο Διαδίκτυο να δω αφιερώματα στον σημαντικό αυτόν Έλληνα.

Απογοήτευση..

Βρήκα άρθρα για την Χρυσή Αυγή, για τα φορέματα της Νταϊάνας, για το Mastershef, για τον.. Αγάθωνα (ποιος είναι πάλι τούτος;), για.. για… ελάχιστα, όμως για τον Ελύτη.

Κι όσα βρήκα αδιάβαστα κι ασχολίαστα ήταν. Απαρατήρητα πέρασαν.

Είμαι βέβαιος, ότι πολύς κόσμος δεν θα ξέρει καν ποιος και τι ήταν ο Ελύτης.

Είναι μια ακόμη, από τις πάρα πολλές, αποδείξεις, ότι η κρίση που διανύουμε είναι ΚΑΙ πολιτιστική ΚΑΙ κοινωνική κι όχι μόνο οικονομική.

Θα μπορούσε να πει κανείς  «όταν δεν έχουμε να φάμε τον Ελύτη θα σκεφτούμε». Και θα συμφωνήσουν πολλοί μ΄ αυτό.

Όχι, όμως, εγώ.

Η απάντηση;

Μα φίλοι μου αυτό ακριβώς είναι που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα. Το ζώο όταν πεινά πρέπει να φάει και μόνο αυτό έχει στο μυαλό του.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Δεν –πρέπει να - του αρκεί να ικανοποιήσει το ένστικτο της επιβίωσης, αλλά λειτουργεί στα πλαίσια μια οργανωμένης κοινωνικής δομής και – πρέπει να - έχει και πνευματικές ανάγκες, πέρα από τις υλικές.

Στην σημερινή, όμως, κοινωνική πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει. Κι αν –κάποτε -  η οικονομική κρίση ξεπεραστεί, θα είμαστε μια διαλυμένη πνευματικά και ηθικά κοινωνία, που, όμως – τότε- θα «έχει να φάει».

Κι εδώ μεγάλη ευθύνη φέρουν οι λεγόμενοι «πνευματικοί άνθρωποι», οι οποίοι αντί να βγουν μπροστά, να «ταρακουνήσουν» την κοινωνία, να φωτίσουν τα πνευματικά σκοτάδια, να ανοίξουν τους ορίζοντες, έχουν μετατραπεί σε «σχολιαστές» ενός σάπιου πολιτικού συστήματος. Στην πραγματικότητα αποτελούν μέρος αυτού του συστήματος, γιατί χρειάζεται και την ελεγχόμενη «κριτική» του, για την εκτόνωση των πολιτών.

Κλείνοντας. 

Όσο ο Ελύτης δεν μας λέει τίποτα, τόσο να φοβόμαστε ότι η κοινωνία μας δεν έχει μέλλον. Όσο οι μεγάλοι ποιητές, οι μεγάλοι πεζογράφοι, οι μεγάλοι δημιουργοί, είναι άγνωστοι στα παιδιά μας, τόσο να σκύβουμε το κεφάλι, εμείς οι «παλιοί», από ντροπή για τον κόσμο που τους παραδίνουμε.

‘Όμως ποτέ δεν είναι αργά.

Εγερθείτε Έλληνες. Έστω και τώρα, έστω την ύστατη στιγμή, βρείτε το μονοπάτι που θα μας συνδέσει και πάλι με το πνεύμα. Μόνο τότε θα έχουμε μέλλον ως Λαός, ως Κοινωνία, ως Άνθρωποι.

«…Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο…..»

(Από το «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»)

"ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ"

Εκπληκτικό κείμενο από τον Γάλλο λογοτέχνη Ζαν Ρισπέν Ζαν.

«Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...»

1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.

2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.

3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη...

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

1. Από την ιατρική σας, την... ... φαρμακευτική σας.

2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)

3. Από την φυσική σας, χημεία

4. Από την αστρονομική σας

5. Από την πολιτική σας

6. Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...

Θα πείτε "δεν γίνεται".

Πολύ σωστά, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μια πρόταση ! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. "Ω ΕΛΛΑΣ ΗΡΩΩΝ ΧΩΡΑ..."

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Άντε γιορτάσαμε κι αυτήν την επέτειο.

Παρελάσεις με αυστηρά μέτρα ασφαλείας (υπό τον φόβο των…. Ιουδαίων), ελάχιστοι πολιτικοί στις εξέδρες, ελάχιστοι μαθητές στις .. εορταστικές εκδηλώσεις, ελάχιστο … φιλοθεάμον κοινό.

Μια απόλυτα τυποποιημένη, κοινότυπη και κουραστικά επαναλαμβανόμενη διαδικασία έλαβε τέλος. Άντε ρε και του χρόνου να ΄μαστε καλά.

Και που  ΄σαι. Μην τολμήσεις να πεις «να καταργηθούν οι γιορτές κι οι παρελάσεις». Γιατί θα αποδείξεις ότι δεν είσαι τίποτα άλλο, παρά ένας αντεθνικό ανθρωπάριο, ένας πράκτορας των … σιωνιστών, να μην σου πω και ένα πιόνι του Σατανά (μην ξεχνάμε: Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια).

Μα… αυτή διαδικασία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να ξεφτιλίζει το νόημα της Εθνικής Επετείου….

Τι λες τώρα ρε … προδότη! Αυτά τα λένε κάτι κομμουνιστές και αναρχικοί (τα  ΄λεγε κι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τελευταία είναι υπέρ των παρελάσεων, φτάνει να…. παρελαύνουν κι οι δικοί του). Εμείς έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα αφήσουμε.

Αλήθεια το έχετε παρατηρήσει; Είμαστε ίσως η μόνη χώρα της Ευρώπης (δεν ξέρω, ίσως και  παγκόσμια) που γιορτάζει την έναρξη του πολέμου, αντί να γιορτάζει την ειρήνη, που γιορτάζει την έναρξη της κατοχής, αντί να γιορτάζει την απελευθέρωση!

Και φαντάζομαι το γιατί το ξέρουμε όλοι κι ας μην το ομολογούμε.

Γιατί εδώ και 72 χρόνια το επίσημο κράτος δεν μπόρεσε να αποδεχθεί ότι η χώρα – στην ουσία – απελευθερώθηκε από τον Ε.Λ.Α.Σ.

Και γιατί είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης που μετά την απελευθέρωσή μας, αντί να κοιτάξουμε να ανασυγκροτήσουμε την Χώρα, από τα ερείπια του πολέμου και της κατοχής, αποδυθήκαμε σε έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, καταστρέφοντας ότι είχε απομείνει όρθιο και αποδεκατίζοντας τον Ελληνικό πληθυσμό, με ευθύνη όλων των πλευρών.

Ποια απελευθέρωση να γιορτάσουμε λοιπόν;

Ας είναι. Ας γιορτάζουμε τον πόλεμο. Αλλά, έλεος πια.

Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουν οι … αρμόδιοι και να χωνέψει ο Ελληνικός λαός, ότι έτσι όπως το κάνουμε δεν τιμάμε κανέναν.

Για σκεφτείτε λίγο…

Βάζουμε τα καλά μας και πάμε το πρωί στην εκκλησία, οι «επίσημοι» κάθονται μπροστά – μπροστά (για να τους βλέπει ο … απλός λαός ντε) ακούμε τα τροπάρια και το «Υπερμάχω στρατηγώ» (έλα Παναγιά μου και … στρατηγός έγινες;) κι αφού σχολιάσουμε το ντύσιμο των άλλων ( τέτοια μέρα ρε παιδί μου δεν βρήκε κάτι πιο καλό να φορέσει; αν είναι δυνατόν) κατεβαίνουμε στην Πλατεία να παρακολουθήσουμε την παρέλαση.

Αφού δούμε τα παιδιά να περνάμε τσούρμο (κι ας επιμένει το … τύμπανο να δίνει βήμα), στο Ηρώο για τις «καταθέσεις στεφάνων», όπου κάθε σοβαρός «φορέας» πρέπει να έχει στεφάνι (για να δηλώσει την ύπαρξή του, αφού πιθανώς δεν έχει άλλο λόγο να υπάρχει), μετά ο «λόγος» του δάσκαλου, άλλοτε λυρικός, άλλοτε επαναστατικός, άλλοτε πατριωτικός (ανάλογα με τις πολιτικοκοινωνικές πεποιθήσεις του) και μετά «δημοτικοί χοροί» από παιδάκια που – είναι φανερό- κάνουν αγγαρεία.

 Και μετά… άντε πάμε για καφέ, γιατί κουραστήκαμε όρθιοι τόση ώρα.

Και πάμε για … καφέ, βέβαιοι ότι επιτελέσαμε το εθνικό καθήκον μας.

Και το βράδυ θα ακούσουμε τους επισήμους από την τηλεόραση να δίνουν το νήμα του εορτασμού και πως αυτό μεταφέρεται στο σήμερα. Και, ρε παιδί μου, παράξενο πράγμα, ποτέ δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν το ίδιο νόημα όλοι τους. Δεν βαριέσαι, όμως, μόνοι τους τα λένε, μόνοι τους τα ακούνε, έτσι κι αλλιώς.

Και του χρόνου – να   ΄μαστε καλά – πάλι τα ίδια θα κάνουμε. Και του αντίχρονου και……

Νοιώθω περήφανος που είμαι Έλληνας, νοιώθω ευγνωμοσύνη για τους προγόνους μου που έπεσαν στον αγώνα για την ελευθερία, αισθάνομαι ρίγος όταν ακούω τον Εθνικό μας Ύμνο, αλλά…. αισθάνομαι αηδία γι΄  αυτές τις χαζές γιορτές, οι οποίες καθόλου δεν προσφέρουν στην τόνωση του πατριωτικού φρονήματος, αλλά αποτελούν συνήθεια και υποχρέωση.

Λένε ότι αν ο Χριστός ξαναγυρνούσε στην γη θα έπαιρνε το φραγγέλιο και θα κυνηγούσε το ιερατείο. Ε λοιπόν αν μπορούσαν να γυρίσουν πίσω όλοι αυτοί που έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία της Χώρας μας, σίγουρα θα μας έφτυναν. Και για την εκμετάλλευση του αγώνα τους, αλλά και γιατί δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε το ίδιο.

Ας τους αφήσουμε, λοιπόν, να αναπαύονται εν ειρήνη και ας τους τιμήσουμε με πράξεις κάθε μέρα, κάθε ώρα, σήμερα, αύριο και πάντα.

Θα είναι η καλύτερη τιμή. 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΧΑΓΚΕΝ ΦΛΑΙΣΕΡ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

• παρέμβαση του καθηγητή Χάγκεν Φλάισερ

Το ελληνικό αίτημα για καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Η Ελλάδα ήταν η μόνη από τις κατεχόμενες από τη ναζιστική Γερμανία μη σλαβικές χώρες - μετά την Πολωνία, τη Γιουγκοσλαβία και τη Σοβιετική Ένωση - η οποία είχε τις μεγαλύτερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και σε υλικές ζημίες, τονίζει ο διάσημος, αυστριακής καταγωγής, ιστορικός και καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Χάγκεν Φλάισερ, σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα Der Standaard.

Απαριθμώντας αυτές τις απώλειες, επισημαίνει πως, πέρα από τους 60.000 Έλληνες Εβραίους που δολοφονήθηκαν, δεκάδες χιλιάδες άλλοι Έλληνες εκτελέστηκαν, τουλάχιστον 100.000 πέθαναν από πείνα, ένας στους τρεις Έλληνες υπέφερε από επιδημικές ασθένειες μετά τη γερμανική οπισθοχώρηση, πολλοί ήταν άστεγοι, καθώς είχαν καταστραφεί περί τις 100.000 κατοικίες, ενώ ολόκληρη η οικονομία και οι υποδομές της χώρας καταστράφηκαν στη διάρκεια της κατοχής και η Ελλάδα, από τότε, ποτέ δεν συνήλθε.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ελληνικής πλευράς το 1945, η ζημία ανερχόταν σε πάνω από δέκα δισεκατομμύρια προπολεμικά δολάρια. Aπό αυτά η Ελλάδα πήρε ως αποζημιώσεις περί τα 25 εκατομμύρια δολάρια, σε σημερινές τιμές, κυρίως σε μορφή αποσυναρμολογημένων βιομηχανικών εγκαταστάσεων από τη Γερμανία που μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα, αλλά ακόμη και αυτά τα 25 εκατομμύρια δολάρια δεν πληρώθηκαν στην Ελλάδα από τους Γερμανούς, αλλά από την Υπηρεσία Αποζημιώσεων των Συμμάχων.

Στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου και κάτω από την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, το ζήτημα των αποζημιώσεων πρακτικά «πνίγηκε» για να καταστεί η Γερμανία προγεφύρωμα κατά των ανατολικών χωρών και μπορεί να ειπωθεί πως η Ελλάδα έχει στο θέμα των αποζημιώσεων τη μεγαλύτερη ανάγκη αποκατάστασης.

Όπως σημειώνει ο κ. Φλάισερ, η τωρινή χρονική στιγμή δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για το ζήτημα των αποζημιώσεων, καθώς η γερμανική πλευρά διατείνεται πως η Ελλάδα θυμήθηκε ξαφνικά το θέμα επειδή είναι τώρα χρεοκοπημένη, όμως αυτό δεν αληθεύει, διότι το ζήτημα ετίθετο κάθε τόσο, επί δεκαετίες, από την ελληνική πλευρά, παρά το επίσημο μπλοκάρισμα του θέματος.

Πριν από τη γερμανική επανένωση χρησιμοποιούνταν το επιχείρημα πως ολόκληρη η Γερμανία είχε διεξάγει το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν μπορούν να ζητούνται αποζημιώσεις από το ένα τμήμα της Γερμανίας, ενώ μετά το 1990 το επιχείρημα ήταν πως, έχει περάσει τόσος πολύς χρόνος από τότε και στο μεταξύ τα ζητήματα έχουν λυθεί από μόνα τους.

Ο ίδιος θεωρεί ουτοπικό ότι η γερμανική πλευρά θα δεχθεί να πληρώσει επανορθώσεις για την Ελλάδα, γιατί αυτό θα δημιουργούσε προηγούμενο και ως εκ τούτου θεωρεί πως η Ελλάδα θα πρέπει να επικεντρωθεί στο λεγόμενο αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, το οποίο μάλιστα είχε αναγνωριστεί, τόσο από τις ναζιστικές δυνάμεις όσο και από τον ίδιο τον Χίτλερ, ως δάνειο που θα αποπληρωνόταν, αλλά χωρίς τόκους.

Το ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι πως οι πρώτες δόσεις επιστράφηκαν και το «υπόλοιπο χρέος» είχε υπολογιστεί σε 476 εκατομμύρια χιτλερικά μάρκα ως «χρέη του Γ΄ Ράιχ προς την Ελλάδα», σε σημερινές τιμές περίπου έξι έως επτά δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς τους τόκους, που αν συνυπολογιστούν, τότε το ποσό είναι αστρονομικό. Τέτοια δάνεια, όπως αυτό που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα στη ναζιστική Γερμανία, δεν είχαν επιβληθεί αλλού, γι' αυτό και δεν υπάρχει προηγούμενο.

Βέβαια, η Γερμανία ισχυρίζεται με ευκολία, πως αποζημιώσεις πληρώνουν μόνον οι ηττημένοι ενός πολέμου, «τώρα είμαστε εταίροι και φίλοι», όμως, όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο κ. Φλάισερ, «χρέη πληρώνουν και οι φίλοι».

Σε γερμανικά αρχεία της δεκαετίας του 1950 αναφέρεται ρητά ότι κύριος στόχος της γερμανικής πολιτικής προς την Ελλάδα ήταν «η εξαφάνιση του πολεμικού παρελθόντος», δηλαδή ήταν συνειδητή επιλογή η αποσιώπηση του θέματος των αποζημιώσεων, ενώ χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα έναντι των Ελλήνων «ξεχάστε τις απαιτήσεις για επανορθώσεις, αφού θέλετε να ενταχτείτε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα».

Όταν το 1995, μετά την απεμπλοκή της Συνθήκης του Λονδίνου στο θέμα των χρεών, ως επακόλουθο της γερμανικής επανένωσης, η Ελλάδα έθεσε επίσημα το θέμα των επανορθώσεων, προσπαθώντας να διαβιβάσει ρηματική διακοίνωση στο γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, που βρισκόταν τότε στη Βόννη, αυτό αρνήθηκε να την παραλάβει, ακόμη και ο θυρωρός, διότι σύμφωνα με ανακοίνωση της γερμανικής κυβέρνησης, είχε παρέλθει ο χρόνος διευθέτησης του θέματος, ενώ την ίδια τύχη είχαν και οι 65.000 αγωγές ιδιωτών που ζητούσαν αποζημιώσεις.

Σε ό,τι αφορά την επιτροπή που έχει συσταθεί για την εξέταση του αιτήματος για τις πολεμικές αποζημιώσεις, ο κ. Φλάισερ τονίζει ότι η επιτροπή αυτή ήταν μια αντίδραση στην πίεση που δέχεται η ελληνική κυβέρνηση από την αντιπολίτευση, ωστόσο το όλο εγχείρημα δεν έχει νόημα, εφόσον δεν αντιδρά η γερμανική πλευρά. Και στο παρελθόν υπήρξαν τέτοιες επιτροπές, και πάλι όμως δεν αντέδρασε η γερμανική κυβέρνηση και πολύ περισσότερο δεν θα το κάνει τώρα που η Ελλάδα δεν θεωρείται ισότιμος εταίρος.

Όπως καταλήγει στη συνέντευξή του ο διάσημος Αυστριακός ιστορικός, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, μετά το 1990, διακήρυτταν επίσημα πως δεν παραιτούνται από τις απαιτήσεις, τις οποίες θα θέσουν σε μια ευνοϊκή χρονική στιγμή, στιγμή όμως, που ποτέ δεν ήλθε και τώρα είναι φυσικά η πλέον δυσμενής στιγμή για να τεθεί αυτή η ιστορικά και ηθικά θεμελιωμένη αξίωση.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Διάβασα ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ κείμενο στο πολύ καλό blog derlandstreicher ,  που πολύ θα ήθελα να έχω γράψει εγώ. Ή αλλιώς είναι σαν να το έχω γράψει εγώ. Τόσο απόλυτα με εκφράζει. 

Φίλε/η  αρθογράφε του derlandstreicher με συγκίνησες.

 - Τι σχέση έχουμε εμείς μ’ αυτούς;

- Τι σχέση έχουμε μ’ αυτή την ασφυξία που μας περιβάλλει;

- Ποτέ δεν μπήκαμε και ποτέ δεν ανήκαμε. Πάντα έτσι δεν ήταν; Τι άλλαξε τώρα; Τι άλλαξε για εμάς; Τίποτα. Δεν γουστάραμε και δεν μας γούσταραν.

- Υπάρχει μια παράλληλη Ελλάδα μέσα στην Ελλάδα της διαφθοράς, της παρακμής, του νεοέλληνα, του Καμμένου, του Βαρουφάκη, του Τράγκα, του Άνθιμου και του Μίκη. Ολόφωτη παρά το σκοτάδι, υπερήφανη παρά την υποχώρησή της, διαχρονική παρά την επικράτηση του εύκολου, του φλύαρου και του εφήμερου.

- Τι σημαίνει για εμάς Ελλάδα; Τίποτε εθνικά ή ιδεολογικά φορτισμένο. Ένα κομμάτι γης είναι που μυρίσαμε, αγαπήσαμε και μισήσαμε. Ένα κομμάτι γης που βρήκαμε μερικούς φίλους και συνοδοιπόρους. Στήσαμε ένα μικρόκοσμο και θέλουμε να μας αφήσουν να ζήσουμε. Διεκδικούμε το ζωτικό μας χώρο.

- Αυτοί εδώ είναι μια χούφτα Άγιοι Έλληνες. Ζήσαν, ζουν στα ίδια χώματα. Βράχηκαν από την ίδια βροχή, αγαπήσαν κάτω από το ίδιο δέντρο, σκόνταψαν στην ίδια πέτρα, έκλαψαν στην ίδια αγκαλιά, ονειρεύτηκαν στην ίδια ακροθαλασσιά. Διαφορετικοί, εξαιρετικά λίγοι. Άλλοι σεμνοί, άλλοι καταραμένοι, άλλοι του δρόμου και του περιθωρίου. Μεγαλοφυείς. Όλοι Όμορφοι, Αξιοπρεπείς, Ορθομέτωποι. Στο δρόμο θα βρεις ακόμη τις πατημασιές τους, ακολούθησέ τους:

Ο Καραγάτσης, ο Τερζάκης, ο Καρυωτάκης.

Η Έλλη Λαμπέτη.

Ο Πλωτίνος Ροδοκανάτης, ο Χρηστάκης, ο Ξενάκης.

Ο Παπαγιαννάκης, ο Τρίτσης, η Μερκούρη.

Ο Γ. Παπανικολάου.

Ο Αλεξανδράκης, η Καρέζη.

Ο Λογοθετίδης. Ο Θανάσης Βέγγος.

Ο Νίκος Γούναρης, η Κ. Μένδρη, η Δανάη.

Ο Χατζηδάκης, ο Ελία Καζάν. Ο Βασιλικός.

Ο Παπαναστασίου, ο Αλ. Σβώλος.

Η Κατερίνα Γώγου, ο Νικολαΐδης.

Ο Γ. Μακρής.

Ο Σκαλκώτας, ο Μητρόπουλος.

Ο Γύζης, ο Βολανάκης, ο Π. Πανταζής.

Ο Τσιτσάνης, ο Βαμβακάρης, ο Παπαϊωάννου.

Ο Σάντας. Ο Μπελογιάννης. Ο Λαμπράκης. Ο Κύρκος. Ο Ηλιού.

Οι Last Drive.

Ο Σιδηρόπουλος.

Ο Θ. Αγγελόπουλος.

Ο Καζαντζάκης.

Ο Βάρναλης, ο Λουντέμης, ο Λειβαδίτης.

Ο Γεώργιος Δοξόπουλος. Ο Αλφόνς Χόχαουζερ. ΄

Η Ελένη Κόλλια.

Οι Ανδριανόπουλοι, ο Γκάλης, ο Χατζηπαναγής.

Ο Θεοδ. Τάσιος.

Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος.

Ο Μπουτάρης.

- Ο ορεσίβιος τσοπάνης στο Μέτσοβο στο ασπρόμαυρο κάδρο στο γραφείο του πατέρα. 

- Ο πλανόδιος κιθαρίστας στη Δεξαμενή.

- ο Αγησίλαος και η Κασσιανή στη Λευκάδα.

- Ο ”μουγγός” με τα σπόρια στην παραλία του Βόλου.

- Ο Φώτης της Γορίτσας.

- Ο καλλιτέχνης του δρόμου.

- Ο Ζορμπάς. Ο Γιώργος Θαλάσσης. Ο πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης “Θανάσης”, χαρακτήρες που συμπυκνώνουν όλες τις αντιφάσεις, τα καλά και τα δεινά που κουβαλάει στο ταραγμένο και πολύβουο και παρδαλό αρβανίτικο, σλάβικο, βλάχικο, σαρακένικο, ρωμέικο, οθωμανικό, ενετικό κ.ο.κ αίμα του ο Έλληνας. 

Όταν λέμε Ελλάδα, εννοούμε τους Αγίους μας. Εμείς λοιπόν είμαστε απ’ αυτή την πλευρά του δρόμου. Live and let live.

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΕ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟ

• από το blog "ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ"

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε απλήρωτοι λογαριασμοί.

Ψάχνουμε με σφιγμένο στόμα την αλληλογραφία. Όποιο γράφει το όνομα μας το έχει στείλει κάποια εταιρεία (ηλεκτρισμού, αερίου, υδρεύσεως, τηλεφωνίας) ή τράπεζα ή –το πιο τρομαχτικό απ’ όλα τα τέρατα- η εφορία αυτοπροσώπως.

Τους σχίζουμε προσεκτικά, κοιτάμε το ποσό –με γουρλωμένα μάτια, την προθεσμία και μετά τους καταχωνιάζουμε σε ένα συρτάρι, σαν τις δυσάρεστες σκέψεις που νομίζουμε πως θα χαθούν αν τις απωθήσουμε στα σκονισμένα ντουλάπια του υποσυνείδητου.

Οι πιο θρήσκοι ψιθυρίζουν: «Έχει ο θεός» και κάνουν το σταυρό τους. Οι άλλοι, αυτοί που έχουν χάσει πια κάθε ελπίδα και κάθε πίστη, κοιτάνε αφηρημένα τον τοίχο και αναρωτιούνται τι θα επιλέξουν: Την αυτοκτονία ή την αυτοδικία;

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε διακανονισμένοι λογαριασμοί.

Τρέχουμε από υπηρεσία σε εταιρεία και από τράπεζα σε εφορία με την απόγνωση παραμάσχαλα ζητώντας μια παράταση ζωής. Λίγες δόσεις παραπάνω, μια μικρότερη προκαταβολή, ένα βλέμμα κατανόησης από τον υπάλληλο που κοιτάει την οθόνη του υπολογιστή αποφεύγοντας να μας κοιτάξει στα μάτια.

Και μπροστά μας στην ουρά και πίσω μας στην ουρά, όλοι με το ίδιο αίτημα, όλοι με την ίδια απορία: «Πως θα βγουν τα κουκιά;» Και για πόσο καιρό θα ζούμε σαν τα ποντίκια, τρομαγμένα και ασήμαντα, γκρίζα και σκυθρωπά, χωρίς αγρό, χωρίς τυρί, μόνο με φάκες;

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε εξώδικα.

Ζούμε υπό τη διαρκή απειλή για τη ζωή μας.

Μας προειδοποιούν ότι θα μας διακόψουν την τηλεφωνική σύνδεση, αλλά αυτό μπορούμε να το αντέξουμε. Ζει ο άνθρωπος και χωρίς τηλέφωνο, ίντερνετ και facebook.

Μας προειδοποιούν ότι θα μείνουμε χωρίς θέρμανση. Κι αυτό ίσως να το αντέξουμε. Μια ξυλόσομπα και πλήρη εξάρτηση ύπνου. Ίσως να αντέξουμε.

Μας απειλούν ότι θα μας κόψουν το ρεύμα. Αυτό δεν μπορούμε να το φανταστούμε, αλλά ίσως γίνεται. Να μαγειρεύουμε στο γκάζι, να ψωνίζουμε τρόφιμα που θα καταναλώνονται αυθημερόν, να πλένουμε τα ρούχα στο χέρι και να διαβάζουμε με λάμπες πετρελαίου.

Μας απειλούν να μας κατασχέσουν το σπίτι. Το σπίτι που έχτισε κάποιος πρόγονος, το σπίτι που αγοράσαμε με αίμα και ιδρώτα, το σπίτι μας. Αυτό δεν μπορούμε να το αντέξουμε. Ή μήπως μπορούμε; Ο άνθρωπος αντέχει τα πάντα, λένε κάποιοι.

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε άβουλοι μηχανισμοί επιβίωσης.

Ανοίγουμε τα μάτια το πρωί –όσοι κατάφεραν να κοιμηθούν- και δε θέλουμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι.

Ξέρουμε πως θα είναι η μέρα μας: Απλήρωτοι λογαριασμοί, νέα μέτρα για τη σωτηρία των τραπεζών, νέοι φόροι –πάλι για τη σωτηρία των τραπεζών, τρομοκρατία και απαξίωση της ανθρώπινης και εθνικής μας υπόστασης, ανεργία ή δουλειά για τετρακόσια ευρώ ή άδεια μαγαζιά, άδειες τσέπες, άδεια ψυγεία και άδειες ψυχές, θλίψη, κατάθλιψη και απόγνωση, ένας ακόμα άγνωστος που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεχε να ζει σαν δούλος, ένας ακόμα γνωστός που μετανάστευσε για να γίνει δούλος, δημοσιογράφοι και πολιτικοί που μας υπενθυμίζουν πόσο διεφθαρμένοι και ανίκανοι και ανήμποροι είμαστε, μια φακή στην κατσαρόλα χωρίς καν τη ρέγκα που τρώγαμε πριν το ογδόντα, κατεβασμένα μούτρα στο δρόμο και άνθρωποι που παραμιλούν στο φανάρι, σκουπίδια, βρώμα και φόβος μη χρειαστεί να πας στο εγκαταλειμμένο νοσοκομείο, μη χρειαστείς φάρμακα, και εύχεσαι να περάσει κι αυτή η μέρα χωρίς να συμβεί κάτι εξαιρετικά άσχημο, απλά να επιβιώσεις για άλλη μια μέρα, για να πας να κοιμηθείς και να ξεχάσεις όσα ζεις και όσα δεν έζησες.

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε αριθμοί.

ΑΦΜ, ΑΜΚΑ και μητρώο ασφαλισμένου. Κωδικός ΑΤΜ, κωδικός πελάτη και ο αριθμός προτεραιότητας στην τράπεζα. 21% ανεργία και είκοσι χιλιάδες επιχειρήσεις που έκλεισαν. 5 αυτόχειρες τη βδομάδα που πέρασε και άνοδος δύο ποσοστιαίων μονάδων για το πρώτο κόμμα στην τελευταία δημοσκόπηση. 36.000 ευρώ το κατά κεφαλήν χρέος στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το ΔΝΤ. 36.000 χρέος για κάθε παιδί μας, που δεν έχει μάθει ακόμα να μετράει ως το δέκα ή να περπατάει. Μείωση 22% στο μισθό μας και αύξηση του ΦΠΑ. 3.000 φίλοι στο facebook. 1.000.000 like σε ένα βίντεο. 1.200 νοικοκυραίοι που πηδούσαν ιερόδουλες χωρίς προφυλακτικό. 7 κόμματα στη Βουλή. 13 κανάλια με σκατά στην τηλεόραση για να διαλέξεις. 5 ευρώ το τετραγωνικό για την πρώτη κατοικία. 38 χρόνια διαπλοκής και 3.000.000 άνθρωποι που πιστεύουν ότι κάποιος θα τους σώσει, χωρίς να χρειαστεί να αγωνιστούν, χωρίς καν να ψηφίσουν.

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε μυρμήγκια...

Όμως αυτοί που επενδύουν στην υποταγή μας θα χάσουν πολύ περισσότερα από τα κέρδη τους. Θα χάσουν το κεφάλι τους. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να ζει σαν μυρμήγκι, σαν ποντίκι, σαν αριθμός.

Κάνει υπομονή και σκύβει το κεφάλι, σφίγγει τα δόντια ή εθελοτυφλεί, υπακούει και υποτάσσεται, αρνιέται να αναλάβει τις ευθύνες του και δέχεται να του κλέβουν τη ζωή του... Αλλά όχι για πάντα.

Τύραννοι περάσανε πολλοί και άλλες τόσες αυτοκρατορίες, αλλά όλοι καταρρεύσανε.

Οι Έλληνες το γνωρίζουν καλά.

Γιατί η ιστορία τους είναι μεγαλύτερη από τη μνήμη τους.

Γιατί ζουν σε ένα μέρος όπου είναι πολύ επώδυνο να σταματήσεις να είσαι άνθρωπος, όπου είναι δυσβάσταχτο να σταματήσεις να απολαμβάνεις τη ζωή.

Ο ήλιος πάντα λάμπει σε αυτήν την άκρη της Ευρώπης, του κόσμου, και η θάλασσα γίνεται πιο καθάρια όταν την στερείσαι.

Τα γλυκά απογεύματα της άνοιξης, του καλοκαιριού, του φθινοπώρου θες να τα περνάς με φίλους, με ατέρμονες συζητήσεις, με κρασοκατανύξεις και αμπελοφιλοσοφίες. Να συζητάς, να κουβεντιάζεις, να τα λες, να τσακώνεσαι... Και να τα ξαναβρίσκεις.

Γιατί αρκεί να περπατήσεις μια ώρα στην ύπαιθρο για να γεμίσεις την ψυχή σου με εικόνες και τη τσάντα σου με καρπούς και χόρτα.

Γιατί αν βρεθείς στην Αρχαία Ολυμπία, στους Δελφούς, στην Επίδαυρο, σε πλημμυρίζει μια αρχέγονη ιερότητα που σε κάνει να κλαις από χαρά.

Γιατί κάθε δέντρο, κάθε πέτρα, κάθε λέξη έχει βγει από το στόμα ενός ποιητή –αρχαίου ή σύγχρονου.

Γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή είναι πολύ μεγαλύτερη από τους αριθμούς και τις δημοσκοπήσεις.

Είμαστε πολύ παράξενος λαός, εμείς οι Έλληνες. Άλλοτε σκληροί σαν τις πέτρες, άλλοτε μαλθακοί σαν την άμμο. Παρασυρόμαστε εύκολα και υπερβάλλουμε σε κάθε μας εκδήλωση. Ίσως γιατί γεννηθήκαμε σε μια χώρα υπερβολικά ηλιόλουστη και γενναιόδωρη.

Ή μπορεί γιατί η φιλονικία είναι αδελφή του έρωτα, σε αυτήν την τόσο αρχαία χώρα.

Αλληλοφαγωνόμαστε μέχρι να ‘ρθουν οι Πέρσες.

Ένα είναι σίγουρο: Ο νεοφιλελευθερισμός διάλεξε το χειρότερο πειραματόζωο για να επεκτείνει την τυραννία του στην Ευρώπη.

Το πιο απρόβλεπτο.

ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΣΑΜΗΔΕΣ. ΡΕ ΒΕΝΙ ΜΠΙΤΟΥΝΙ!!

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Μ. ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ
ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
ΤΟΥ 1821

Μόλις πρόσφατα το Κόμμα των Τσάμηδων στην Αλβανία συνήψε συμφωνία με τον Μπερίσα και πλέον συμμετέχει στην Αλβανική Κυβέρνηση. Η Ελληνική πλευρά δήλωσε ότι δεν αναμιγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις της γειτονικής Χώρας, αλλά αναμένει την επιβεβαίωση της προσήλωσης της Αλβανικής Κυβέρνησης στις καλές σχέσεις με την Ελλάδα και την αρχή της καλής γειτονίας.

Ο Πρόεδρος του Κόμματος των Τσάμηδων, με αφορμή την δήλωση του εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας έκανε μαι προκλητική δήλωση, στην οποία, εκτός των άλλων, αναφέρθηκε στην πολιτική θέση του Κόμματος για προστασία των μειονοτήτων στην Ελλάδα, στις οποίες συμπεριέλαβε και την Αρβανίτικη μειονότητα (!!).

Είναι γνωστή η τακτική των Τσάμηδων να επικαλούνται τους Αρβανίτες για να προωθήσουν τα σχέδιά τους. και φυσικά δεν είναι μόνοι τους. Οι εθνικιστικοί κύκλοι της Αλβανίας, χρόνια τώρα, προσπαθούν να στήσουν ένα σενάριο περί ύπαρξης "Αρβανίτικης μειονότητας".

Δεν τα κατάφεραν και δεν θα τα καταφέρουν ποτέ. Γιατί υπάρχει ένα εμπόδιο. 

Οι ίδιοι οι Αρβανίτες!

Οι οποίοι, όταν δεν γελούν με τα καμώματα των γειτόνων μας, ξεκαθαρίζουν σε όλους τους τόνους, ότι δεν έχουν καμία σχέση με την γελοία προπαγάνδα των Αλβανών και ότι είναι Έλληνες στην καταγωγή και την συνείδηση.

Ως Αρβανίτης, είμαι περήφανος για τους προγόνους μου, για την παράδοση της φυλής μου, για την γλώσσα μας και την πατρίδα μου την Ελλάδα.

Μου είναι αδιάφοροι οι ισχυρισμοί των δήθεν απόγονων των εθνοπροδοτών Τσάμηδων, των Αλβανών εθνικιστών και των λοιπών ανθελληνικών στοιχείων. Κι δεν έχω την διάθεση να ανοίξω διάλογο μαζί τους, για να αποδείξω το αυτονόητο, την ελληνικότητα της Αρβανιτιάς.

Μόνο αυτό λοιπόν έχω να τους πω: Ρε βένι μπίτουνι (Ρε άντε πνιγείτε).

''Η ΑΙΩΝΙΑ ΛΙΑΚΑΔΑ ΕΝΟΣ ΚΑΘΑΡΟΥ ΜΥΑΛΟΥ...''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου'' 

Θέλω να ξυπνήσω και να...δηλώσω ''καλά''. Μετριάζεται ο εγωκεντρισμός μου. Λιγοστεύουν οι απαιτήσεις μου. Αλλάζουν οι προτεραιότητές μου. Εγκαταλείπω τα δεδομένα. Αξιολογώ τα αυτονόητα. Αμφισβητώ τα κεκτημένα. Αναζητώ τα ουσιαστικά. Αρχίζω να αρκούμαι στα λίγα. Εντοπίζω τα ουσιαστικά. Αναρωτιέμαι για τα ακριβοθώρητα. ΑΠΑΙΤΩ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ. 

Απλά, να ανοίξω ένα πρωί τα παράθυρα και να έχει ήλιο. Που μου κρύβεται φέτος κι αυτός; Ποιος του καθορίζει πότε θα ταξιδέψει πάνω απ' τον ουρανό μου; Εντάσσεται κι ο ήλιος σ' ένα ''πρόγραμμα'' άραγε; Τον έχουν φυλακίσει στ' αλήθεια; 

Νόμιζα πως εκείνος τουλάχιστον είχε ισχυρή προσωπικότητα! Αλλά αυτόν τον χειμώνα, δε μου τα λέει καθόλου καλά... Όλο τον ψάχνω κι όλο αλητεύει. Κι αν είχα για κάτι να καμαρώνω, ήταν Ο ΗΛΙΟΣ ΜΟΥ. Το καμάρι μου. Το...σιγουράκι μου. Αλλά με διαψεύδει. Και με περιφρονεί. Και με τις -όλο και συχνότερες απουσίες του- δοκιμάζει τις αντοχές μου. Και δεν έχω περίσσευμα αντοχών. Λιγοστεύουν έως εκλείπουν. 

Κι αφού το' χω παρατηρήσει. Τις φωτεινές μέρες ''στροφάρω''. Παίρνω τ' απάνω μου. Ακόμα κι αν είναι όλα μαύρα, εγώ άσπρα τα βλέπω. Αποκτώ τα κέφια μου. Παρασύρομαι. Παρασύρω. Γοητεύομαι. Γοητεύω. Συγχωρώ. Κι αν με πετύχεις στις καλές μου θα εκπλαγείς. Άλλος άνθρωπος! Φωτεινός. Αισιόδοξος. Διαυγής. Πνευματώδης. (Μετριόφρων!). ΕΧΕΙ ΛΙΑΚΑΔΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ! 

Μα τι ζητάω; Ότι διαφημίζουμε -ως χώρα- τόσα χρόνια: τις γενναιόδωρες περαντζάδες του Ήλιου πάνω απ'τα μέρη μας! Να δεις που ''Ο ΗΛΙΟΣ ΜΑΣ'' αφύπνισε ολόκληρη Ευρώπη! Ίσως γι' αυτό χάθηκε αυτόν τον καιρό: πήγε να παρασύρει -υπέρ μας!- κι άλλους με την απατηλή γοητεία του. Και τα κατάφερε μια χαρά ο άτιμος! Έκανε τόσους και τόσους λαούς να βγουν στους δρόμους. ΓΙΑ ΜΑΣ! 

Μας έκαναν την ΤΙΜΗ να βγουν να διαδηλώσουν για μας! Κι αν ο Ήλιος ''μας'', ήταν ο λόγος που τους κινητοποίησε, τότε χαλάλι του οι τόσες απουσίες! Άξιζε τον κόπο! Κι ούτε που με νοιάζουν τα κακεντρεχή σχόλια κάποιων μίζερων εγχώριων τύπων... Πάντα κάτι θα βρίσκουν να λένε. 

Η αλήθεια είναι μια: Ο ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ. Ο πονεμένος παίρνει τους δρόμους. Αυτός γνωρίζει από ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Ο πεινασμένος θα αφήσει το κρεβάτι του και θα βγει να διαδηλώσει. Με βροχή ή ήλιο. Δεν έχει καμμιά σημασία! 

Από την Γαλλία ως την Βρετανία. Από την Ισπανία ως την Ολλανδία. Από την Πορτογαλία ως την Κύπρο. Από την Ιταλία ως την Γερμανία.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ! 

Ενωμένοι όλοι οι αγωνιζόμενοι Ευρωπαίοι κάτω από το φως του Ήλιου. Με την αιώνια λιακάδα του καθαρού μυαλού τους να σχηματίζει έναν κύκλο αλληλεγγύης κι εμείς -οι Έλληνες- κλεισμένοι στα προστατευτικά συναισθήματά τους... 

ΗΛΙΕ ΜΟΥ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΧΤΙΔΕΣ ΣΟΥ...

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Με το σύνθημα «Είμαστε όλοι Έλληνες τώρα» μία παγκόσμια διαδήλωση διοργανώνεται για το ερχόμενο Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου με τη συμμετοχή ακτιβιστών από όλη την Ευρώπη.

Η κίνηση αποτελεί πρωτοβουλία των διαχειριστών της ιστοσελίδας international.democraciarealya.es και μέσω όλων των κοινωνικών δικτύων γίνεται μία συντονισμένη προσπάθεια να σταλεί ένα μήνυμα συμπαράστασης στην χώρα μας. 

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Σάββατο 18 Φλεβάρη, μέρα διεθνούς κινητοποίησης Είμαστε όλοι Έλληνες. Όταν επιτίθενται σε ένα λαό, επιτίθενται σε όλους τους λαούς

Στις 10 Φλεβάρη η μη εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδας υιοθέτησε ένα νέο πακέτο μέτρων λιτότητας, τερατώδες και καταστροφικό, το οποίο υιοθετήθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο (199 βουλευτές υπέρ, 101 κατά) στις 12 Φλεβάρη.

Με αυτό το νέο σχέδιο λιτότητας ο ελάχιστος μισθός μειώνεται κατά 22% και παγώνει για τρία χρόνια, οι συλλογικές συμβάσεις απλά καταργούνται, προβλέπονται 15.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα ενώ 150.000 θέσεις θα καταστραφούν μέσω μη ανανέωσης.

Ο Ελληνικός λαός ξεσηκώνεται με κουράγιο ενάντια σε αυτή την πολιτική της κοινωνικής τρομοκράτησης. Εν μέσω εκκωφαντικής σιωπής των μίντια, οι διαδηλώσεις πολλαπλασιάζονται καθώς και οι γενικές απεργίες, παρ όλη την βίαια καταστολή.

Οι Έλληνες έχουν ανάγκη από διεθνή αλληλεγγύη, στην οποία και καλούν.

Να απαντήσουμε σε αυτό το κάλεσμα! Είμαστε όλοι Έλληνες!

Η κινητοποίησή τους βρίσκει χτυπάει στον τοίχο μιας ευρωπαϊκής και διεθνούς δικτατορίας, αυτής των χρηματιστηριακών αγορών και της τρόικας (ΕΕ, Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ΔΝΤ) που επέβαλλαν στον Ελληνικό λαό τα μέτρα λιτότητας καθώς και μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση.

Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, και συγκεκριμένα η Γαλλική κυβέρνηση, είναι συμμέτοχες σε αυτή τη δικτατορία και εφαρμόζουν και σε άλλες χώρες πολιτικές που ακολουθούν την ίδια κατεύθυνση. Η Ελλάδα δεν είναι γι’ αυτούς παρά ένα εργαστήριο πριν τη γενίκευση. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμα με το εγχείρημα της νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης, που υποχρεώνει την εισαγωγή του «χρυσού κανόνα» στα συντάγματά μας.

Εμείς επίσης, όπως και οι Έλληνες, αρνούμαστε να θυσιάσουμε το λαό στο βωμό του χρήματος.

Να ξαναπάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Αφήστε τον PC σας, ελάτε στην κινητοποίηση!»

ΠΗΓΗ: http://www.newsbeast.gr

ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΑΝΤΡΑ

• της Χριστίνας Ταχιάου

    Η συνειδητοποίηση ήρθε πριν λίγα χρόνια και με βάρεσε σαν χαστούκι: κατάλαβα ότι δε μ’ αρέσει η Ελλάδα. Τόσο απλά. Το χειρότερο, όμως, δεν ήταν αυτό. Το χειρότερο ήταν όταν κατάλαβα ότι δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσω να αλλάξω κάποια από αυτά που θεωρούσα κακώς κείμενα: κατάλαβα ότι η Ελλάδα αρέσει στους Έλληνες. Άρα, το λάθος είμαι εγώ.

    Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν νιώθω καν Ελληνίδα τέτοιας Ελλάδας. Ποια Ελλάδα να υπερασπιστώ και με ποια Ελλάδα να ταυτιστώ; Με την Ελλάδα που θεωρεί λογικό να δίνει φακελάκι; Με την Ελλάδα που κυκλοφορεί στο δρόμο λες και είναι μόνη της; Με την Ελλάδα που λατρεύει τα 100 ντεσιμπέλ; Με την Ελλάδα που φυσάει τον καπνό της στα μούτρα του απέναντι; Με την Ελλάδα που παραβιάζει όποιο νόμο γουστάρει; Με την Ελλάδα που δικαιολογεί την παρανομία; Με την Ελλάδα που νιώθει ανώτερη από τους «ξένους»; Με την Ελλάδα που καμαρώνει επειδή κατασκεύασε κάτι ελεεινής ασχήμιας χωριά; Με την Ελλάδα που θεωρεί λογικό να απλώνει ξαπλώστρες στις άλλοτε πανέμορφες παραλίες; Με την Ελλάδα που θεωρεί φυσιολογικό να πηγαίνει σε απίθανης αρπαχτής κλαμπ και καφέ και να παρακαλάει κάτι άθλιους φουσκωτούς τύπους της νύχτας να μη φάει πόρτα; Με την Ελλάδα που πιστεύει ότι δεν μπορεί να διοριστεί χωρίς μέσο; Με την Ελλάδα που φιλάει κατουρημένες ποδιές για να κάνει τη δουλειά της; Με την Ελλάδα που θεωρεί λογικό να πληρώνει ένα κάρο λεφτά σε μπουζούκια και μπαρ και μετά να οδηγεί μεθυσμένη; Με την Ελλάδα που πιστεύει «Και τι έγινε που έπιασαν τους Καραμπέρηδες; Αυτοί είναι το πρόβλημα;»; Με την Ελλάδα που απαιτεί να «φέρουν πίσω τα κλεμμένα» αλλά εξαιρεί τον εαυτό της από την επιστροφή; Με την Ελλάδα που διεκδικεί το δικαίωμά της να εξακολουθήσει να λειτουργεί κουτοπόνηρα; Με την Ελλάδα που πάσχει από έλλειψη φιλοδοξίας;

    Όχι, δεν είμαι αγία. Όλα τα παραπάνω, τα απορρίπτει ο «ενήλικος» εαυτός μου. Ο «ανήλικος», έχει υπάρξει μέρος αυτού που τώρα απορρίπτω. Ίσως γι αυτό ενοχλούμαι τόσο πολύ τώρα. Το θέμα είναι ότι ο «ενήλικος» έχει περάσει στο άλλο άκρο. Θέλει τάξη, ησυχία, τυπικότητα κι αξιοκρατία.

Για μένα, η κρίση υπάρχει εδώ και χρόνια. Και δεν εννοώ την οικονομική, εννοώ την αισθητική, πολιτιστική, αξιακή κρίση. Η οικονομική κρίση δεν με εξέπληξε καθόλου. Αντίθετα, με εξέπληξε το γεγονός ότι τόσοι έξυπνοι άνθρωποι εξεπλάγησαν.

    Την πρώτη φορά που είδα τη διαφήμιση με τον «ομορφάντρα μου» ένιωσα ένα κρύο χέρι να μου σφίγγει το κεφάλι. Το ίδιο είχα νιώσει κι όταν είδα τις διαφημίσεις με την «αγαπούλα την κουκούλα» και «τη φουκαριάρα τη μάνα μου». Είναι οι διαφημίσεις που συμβολίζουν την Ελλάδα που δε μ’ αρέσει. Την Ελλάδα του γηπέδου, του βρώμικου, της φοροδιαφυγής, του μέσου, της διαφθοράς, του ψυχοπονιάρη, του τεμπέλη, του λαθραίου, του καταφερτζή, του αναίσθητου, του Ελληνάρα. Το χειρότερο είναι ότι όλοι, μικροί – μεγάλοι, απ΄ όλα τα στρώματα της κοινωνίας, γελάνε με τις διαφημίσεις αυτές. Το χαίρονται, ρε παιδάκι μου.

    Φρικάρω. Φρικάρω με τις διαφημίσεις και με τη συνεχή αναπαραγωγή τους. Νιώθω ένα τσίμπημα δυστυχίας όποτε ακούω τη λέξη «ομορφάντρα μου». Μου έρχεται στο νου και η εικόνα: ασπρόμαυρη Ελλάδα, κοντοί κι άσχημοι άντρες, τσίκνα, βρωμιά ιδρώτα στο γήπεδο, λίπη και λίγδες. Όταν ακούω τη φράση «τι βάζω μέσα; Τη μάνα μου και τον πατέρα μου βάζω μέσα!» μου έρχεται στο νου ένα φέρετρο σκεπασμένο με την ελληνική σημαία.

    «Γιατί όμως πιστεύεις ότι έχουν τόση απήχηση αυτές οι διαφημίσεις;» με ρώτησε η φίλη μου. Μα, επειδή, ο Έλληνας σε αυτήν ακριβώς την Ελλάδα νιώθει άνετα. Στην Ελλάδα της αγαπούλας, του ομορφάντρα μου και της φουκαριάρας της μάνας του. Στην Ελλάδα της δραχμής.

ΠΗΓΗ: http://www.protagon.gr

ΣΧΟΛΙΟ: Ταυτίζομαι ΑΠΟΛΥΤΑ με το άρθρο. ΑΠΟΛΥΤΑ. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Την βλέπουμε, την ζούμε κάθε μέρα και παντού. Και, ναι, ούτε εμένα μου αρέσει. Αλλά δεν θεωρώ ότι το λάθος είμαι εγώ. Το λάθος είναι όλοι αυτοί που, χρόνια τώρα, με πράξεις ή παραλείψεις δημιούργησαν του Ελλάδα του ομορφάντρα και τους Ελληναράδες. Οι πραγματικοί Έλληνες, όμως, είμαι βέβαιος, υπάρχουν. Χαμένοι μέσα στα πλήθη των "καθημερινών ανθρώπων", αυτών των πλασμάτων που θεωρούν "μαγκιά" την ανομία, που τους φταίει το "κράτος" για όλα, που πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι "έτσι είναι ο Έλληνας".  
Όχι, λοιπόν, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ. 
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ.

ΑΛΒΑΝΟΙ, ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΟΥ 1821!

Όταν διάβασα την είδηση ομολογώ ότι δεν εξεπλάγην. Αλβανικό τηλεοπτικό κανάλι παρουσιάζει αποσπάσματα από την τηλεοπτική σειρά του ελληνικού ΣΚΑΙ για το 1821 με στόχο να αποδείξει ότι οι Έλληνες είναι αλβανικής καταγωγής. Προφανώς οι γείτονες αξιοποιούν τα ανιστόρητα στοιχεία του διαστρεβλωτικού εκείνου ντοκιμαντέρ, τα οποία ταύτιζαν τους Αρβανίτες με τους Αλβανούς. Τα ολισθήματα των «μεταμοντέρνων» Ελλήνων ιστορικών αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του Αλβανικού εθνικισμού. 

Άγνοια η και διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής άποψη που ακούσθηκε ότι δηλαδή μεγάλοι ήρωες του 1821 και των μετέπειτα εθνικών αγώνων υπήρξαν Αλβανοί. Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους Έλληνες. Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και εξηγούμεθα: Ο Μάρκος Μπότσαρης, στη μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί, ήταν Έλλην αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες. Η ελληνική του συνείδηση φαίνεται και από την περίφημη φράση που είπε όταν πρωτοπάτησε στα Επτάνησα : "Ο Έλλην δεν μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου κυματίζει η Βρετανική σημαία". Το δε Λεξικό που έγραψε ήταν της αρβανίτικης - όχι αλβανικής - και ρωμαίικης απλής (νεοελληνικής). Άλλωστε δεν θα μπορούσε να έχει αλβανική εθνική συνείδηση, διότι κάτι τέτοιο εμφανίζεται μόλις το 1878 με την Λίγκα της Πριζρένης - Κοσσυφοπεδίου και μάλιστα ως τεχνητό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων και θρησκευτικών προπαγανδών. Κατά την Τουρκοκρατία δεν υπήρχε έθνος Αλβανών. Οι κάτοικοι της σημερινής Αλβανίας διεκρίνοντο με κριτήριο την θρησκεία τους. Οι Ορθόδοξοι ήσαν Ρωμιοί, εντεταγμένοι στο ίδιο Γένος με τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι Μουσουλμάνοι ένοιωθαν Τούρκοι, εξ ου και ο όρος Τουρκαλβανοί. Εάν μιλούμε για αλβανική συμμετοχή στην Ελληνική Επανάσταση δεν πρέπει να αναφερόμαστε στους Μποτσαραίους, την Μπουμπουλίνα και τους Κουντουριώτηδες, αλλά στους Τουρκαλβανούς που χρησιμοποιήθηκαν από την άλλη πλευρά ως σφαγείς των Ελλήνων. 

Οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας δεν ανέφεραν Αλβανούς στην Βαλκανική. Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος ονομάζει Αλβανούς μία φυλή του Καυκάσου. Ο Γεώργιος Καστριώτης - Σκεντέρμπεης, που θεωρείται εθνικός ήρωας των σημερινών Αλβανών, ονόμαζε εαυτόν Ορθόδοξο Ηπειρώτη (15ο αιών). Σε έγγραφα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας στα τέλη του 15ου αιώνος η λέξη "Αλβανός" ερμηνεύεται "Έλληνες από την Ήπειρο και την Πελοπόννησο" χωρίς να αμφισβητείται η ελληνική συνείδησή τους. Η αλβανική συνείδηση είναι οπωσδήποτε ξενόφερτο κατασκεύασμα όπως αποδεικνύουν και μαρτυρίες των ιδίων των ενδιαφερομένων. Όταν η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία για δικούς τους λόγους προσπαθούσαν να κατασκευάσουν αλβανικό κράτος ώστε να ελέγχουν την είσοδο της Αδριατικής, οι Τουρκαλβανοί ύψωναν στο Δυρράχιο την οθωμανική σημαία ! 

Προτιμούσαν την τουρκική παρά την άγνωστη σ' αυτούς αλβανική εθνική συνείδηση.. 

Ο όρος Αρβανίτης που αφορά τους Σουλιώτες, τους Υδραίους, τους Σπετσιώτες κ.α., προέρχεται από τη λέξη "Άρβανον", τοπωνύμιο της Βορείου Ηπείρου, που το βρίσκουμε ήδη από τον 11ο αιώνα στα κείμενα της Άννας Κομνηνής. Από το Άρβανον, δηλαδή από την Ελληνικοτάτη Βόρειο Ήπειρο, κατέβηκαν σε πόλεις και νησιά της Νοτίου Ελλάδος ελληνικοί πληθυσμοί που μιλούσαν αρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ανάμικτη με αρχαία ελληνικά, λατινικά, τουρκικά και εντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεία. Η σύγχυση μεταξύ των λέξεων Αλβανός και Αρβανίτης δημιουργείται μόνον στην ελληνική γλώσσα, διότι φαίνονται να μοιάζουν οι δύο όροι ηχητικά. Η ομοιότης είναι μόνο επιφανειακή. Στην ουσία διαφέρουν κατά πολύ. Άλλωστε οι ίδιοι οι Αλβανοί αποκαλούν εαυτούς Σκιπετάρ και την χώρα τους Σκιπερία : χώρα των Αετών. Τι κοινό μπορούν να έχουν ένας Σκιπετάρ και ένα Έλλην αρβανιτόφωνος ; 

Κ.Χ. 17.1.2012 

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων 

 πηγή: antibaro.gr

ΣΧΟΛΙΟ Γ. Κόλλια

Με όλο και αυξανόμενο θράσος το εκ Καυκάσου ορμώμενο αγροίκο γένος των "Σκιπιτάρ", το οποίο  κατάκτησε τα χώματα των προγόνων μου, την Ελληνικότατη Ήπειρο, επιχειρεί να αποκτήσει "ιστορία", μέσα από την ιστορία των Αρβανιτών.

Αυτό το γένος ερχόμενο στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και χρησιμοποιώντας την τοπολαλιά των αυτοχθόνων Αρβανιτών, εξεδίωξε τους Αρβανίτες από τα πατρογονικά εδάφη και εδραιώθηκε δια των όπλων στην περιοχή την αποκαλούμενη σήμερα Αλβανία.

Οι Αρβανίτες ήσαν πάντα Έλληνες στην καταγωγή και την συνείδηση και αποτελούν, μαζί με άλλες Ελληνικές φυλές,  ιδρυτικά στοιχεία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.

Οι λαοί που έχουν ιστορία δεν έχουν καμία ανάγκη να οικειοποιούνται την ιστορία άλλων λαών, όπως επιχειρούν οι Αλβανοί - Σκιπιτάρ και οι Σκοπιανοί.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ : ΑΣ ΞΥΠΝΑΜΕ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ..

• γράφει ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΚΛΙΔΑΚΗΣ (αναδημοσίευση από το facebook - ομάδα "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ GREEKLISH"

Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και τονωτικό για το ηθικό μας, αλλά και για να αναλογιστούμε ίσως ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό, όποια θέση κι αν κατέχουμε, να αγαπάμε και να καλλιεργούμε αυτή τη γλώσσα στην οποία ίσως και να χρωστάμε όλη μας την ύπαρξη.

Προς το τέλος είναι που αποκτά ενδιαφέρον... 

Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους. 

Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.. 

Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει. 

Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων. 

Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων. 

Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. 

Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως .. 

Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι. 

Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας.. Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται.. 

Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας . 

Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. 

Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές . 

Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το αμ (σημαίνον). 

Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι "συμφωνήθηκε" μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν. 

ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο). 

Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος, Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες.. 

Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση. 

Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη =.....LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ......, κυκλο...., ΦΩΝΟ....., ΜΑΚΡΟ....., ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ....., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ...,ΣΥΜ......, κ.λπ.. 

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ 

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. 

Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει. 

Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σαν να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ-ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ 

"Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ GREEKLISH" ΣΤΟ FACEBOOK 

ΕΔΩ