ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ

• για την αναδημοσίευση Γιώργος Κόλλιας

Το βρήκα στο site http://ipaideia.gr και το αναδημοσιεύω, γιατί πράγματι με εντυπωσίασε. Γιατί ήξερα, ήμουν βέβαιος, ότι κάπου υπάρχουν και οι άνθρωποι – δημόσιοι λειτουργοί, που σε συνθήκες γενικής απαξίωσης, υπηρετούν την κοινωνία, με οδηγό τους την συνείδηση και δεν στέκονται στην οικονομική απολαβή.

Τέτοιοι άνθρωποι, στις μέρες μας, μπορεί να χαρακτηριστούν «γραφικοί». Μόνο που - αιώνες τώρα - την κοινωνία την πάνε μπροστά οι «γραφικοί» κι όχι οι γραφειοκράτες – βολεψάκηδες.

Μπράβο Δάσκαλε (με το δέλτα Κεφαλαίο).

Επισκεφτείτε και το blog που έχει στήσει, για να καταλάβετε για τι άνθρωπο μιλάμε.

«Ντροπή σου δάσκαλε! Ακούς εκεί!

Διευθυντής δημοτικού και να έχει στο σχολείο του τέτοιες συνήθειες! Νικόλας Σιούτας το όνομά του. Είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει.

Το πρώτο είναι οι συνήθειές του που έχει το “θράσος” να τις επιβάλλει σε μια ολόκληρη γειτονιά.

Τι κάνει αυτός; Μαζί με τους δασκάλους και τους μαθητές του σχολείου, κάπου στη Ν. Σμύρνη, έχουν φτιάξει ένα σχολείο όπου, άκουσον άκουσον, λειτουργούν τα εξής: ταρατσόκηπος με βιολογικούς λαχανόκηπους μαθητών, μετεωρολογικός σταθμός ενταγμένος στο Εθνικό Αστεροσκοπείο, αισθητήρες καταγραφής σεισμών συνεργαζόμενο με το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, λιοστάσι, σημεία ανακύκλωσης, διαδραστικούς πίνακες, κατοπτρικό τηλεσκόπιο και web radio. Επίσης έχει την απίστευτη συνήθεια να διοργανώνει “αστροβραδιές”  όπου τα παιδιά με τη βοήθεια ερασιτεχνών αστρονόμων και τηλεσκοπίων παρατηρούν τα άστρα και μαθαίνουν αστρονομία και όχι ζώδια από το Άστρα και Όραμα. Σα να μην φτάνουν όλα αυτά, διοργανώνει κάθε Σάββατο απόγευμα κινηματογραφικές προβολές στο home cinema του σχολείου για παιδιά και γονείς, με είσοδο ελεύθερη.Το σχολείο γίνεται ένας χώρος χαράς, κεφιού, δημιουργίας και αγάπης για το χώρο.

Και τολμά αυτός ο δάσκαλος να αμφισβητεί με τις πράξεις του εκείνη την τεράστια φιγούρα του σχολείου που γκρινιάζει ολημερίς γιατί δεν έχει μελάνι (“κι εγώ άμα είναι δεν κάνω τίποτα έτσι”), γιατί παίρνει λίγα λεφτά (λες και θα τιμωρήσεις το άσπλαχνο κράτος αν δε δουλεύεις). Ντροπή σου δάσκαλε! Χαλάς την πιάτσα!

Την είδηση μάθαμε από ΤΑ ΝΕΑ απ’ όπου είναι και η φωτογραφία.

Το blog του σχολείου του πιατσοχαλαστή αυτού δασκάλου είναι εδώ.

Όπου μπαίνεις και ακούγεται Χατζιδάκις! Μήπως να διωχθεί σαν την άλλη τη δασκάλα με τον Κεμάλ;»

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΚΑΤΙ ΚΙΝΕΙΤΑΙ;

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Κάτι φαίνεται να κινείται στο θέμα της μεταφοράς των μαθητών, θέμα με το οποίο ασχοληθήκαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας.

Παραθέτουμε την εισήγηση της αρμόδιας για τα οικονομικά Αντιπεριφερειαρχή και ... αναμένουμε την συνέχεια.

Καλούμε την Περιφέρεια Αττικής και κυρίως το Υπουργείο Εσωτερικών Δημόσις Διοίκησης και Αποκέντρωσης να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

 Σε κάθε περίπτωση εμείς θα είμαστε εδώ.

Κύριε Πρόεδρε,

Όπως γνωρίζετε με βάση την παρ.18 του άρθρου 94 του Ν. 3852/2010 «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ», όπως συμπληρώθηκε με το εδάφιο η΄, παρ.10 του άρθρου 18 του Ν.3870/2010(ΦΕΚ 138Α), η αρμοδιότητα μεταφοράς μαθητών από τον τόπο διαμονής τους στο σχολείο μεταφέρθηκε από 01/07//2011 από τις Περιφέρειες στους Δήμους .

Με τον Ν.4089/2012, κυρώθηκε η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, για την παράταση των Συμβάσεων μεταφοράς μαθητών με απομείωση σε ποσοστό 17% σε σχέση με τον προϋπολογισμό της Διακήρυξης του σχετικού Διαγωνισμού, του 2009-2010

Με το άρθρο 8 του Νόμου 4089/2012 καταργείται το εδάφιο 18 της παρ.4 του άρθρου 94 του Ν.3852/10(ΦΕΚ 87Α)με το οποίο μεταβιβάζεται στους Δήμους, «η μεταφορά μαθητών από τον τόπο διαμονής στο σχολείο φοίτησης, περιλαμβανόμενης της μεταφοράς των μαθητών σχολείων ειδικής αγωγής, καθώς και της μεταφοράς και σίτισης μαθητών μουσικών και καλλιτεχνικών και λυκείων», και στο άρθρο 9 του ιδίου Νόμου αναφέρεται ότι: «Οι Περιφέρειες δύνανται να εγγράψουν πίστωση, να δημοπρατούν και να προβαίνουν σε κάθε άλλη ενέργεια για την προετοιμασία της μεταφοράς μαθητών του σχολικού έτους 2013-2014 και πριν την 01/07/2013.

Μετά τα παραπάνω εισηγούμαι την παράταση των συμβάσεων   μεταφοράς μαθητών μέχρι την λήξη του σχολικού έτους 2012-2013, ήτοι 30 Ιουνίου.

Επειδή όμως, με την προηγούμενη απόφασή μας(αρ.απόφ282/2012)  είχαμε δεσμευτεί να επαναφέρουμε το θέμα προς συζήτηση το 1ο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου ,

Επειδή η αρμοδιότητα της μεταφοράς των μαθητών επανήλθε στις Περιφέρειες με τον Ν.4089/2012 (ΦΕΚ206),

Επειδή η επιχορήγηση ανήλθε στο ποσό των 8.756.964,62 ευρώ και η Περιφέρεια ενέκρινε από δικούς της πόρους άλλα 3.000.000,00 ευρώ, ποσοστό περίπου 40% επί των οφειλομένων,

Εισηγούμαι

Την παράταση των Συμβάσεων μέχρι 30/06/2013 και καλούμε το Υπουργείο Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης να καταβάλλει άμεσα  το υπόλοιπο ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών όπως αυτές έχουν διατυπωθεί στα μηνιαία έντυπα ενημέρωσης τόσο στο Υπουργείο Οικονομικών όσο και στο Υπουργείο Εσωτερικών από την Περιφέρεια.

Η ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ

Σε θέματα οικονομικά
ΛΙΛΙΚΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ

ΠΩΣ ΕΧΑΣΑ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΑ ΕΝΑΝ ΦΑΣΙΣΤΑ

• γράφουν "μαθητές της Ηλιούπολης"

"Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων, πλούσιοι, μεσαίοι, φτωχοί. Πολλοί πλούσιοι κλέβουν, εξαπατούν, φοροδιαφεύγουν, βάζουν τους φτωχότερους να δουλεύουν για λογαριασμό τους για λίγα ευρώ. Πολλοί φτωχοί, Έλληνες και ξένοι δουλεύουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί.

Κάποιοι απ’ αυτούς κλέβουν, σκοτώνουν για να ληστέψουν και πουλούν ναρκωτικά. Εγώ δε γουστάρω τους εγκληματίες, όπως δεν γουστάρω και τους πλούσιους που βγάζουν τα λεφτά τους στην Ελβετία για να μην φορολογηθούν. Οι φασίστες τα βάζουν μόνο με τους μετανάστες γιατί λέει είναι ξένοι και φταίνε αυτοί. Εγώ λέω ότι τα βάζουν μαζί τους γιατί είναι ο εύκολος στόχος και δε μπορούν να τα βάλουν με τους ισχυρούς. Άλλωστε ξέρω καλά ότι να χτυπάς το συμμαθητή σου δεν δείχνει δύναμη, αλλά αδυναμία. Η καημένη η γιαγιά δεν κέρδισε καμιά παρηγοριά από αυτή τη πράξη εκδίκησης και ο συμμαθητής μου μας κοιτάει πια όλους με καχυποψία.

Κι έτσι, έχασα έναν Έλληνα φίλο και κέρδισα έναν φασίστα.

Οι φασίστες όλο μιλάνε για την ένδοξη ελληνική φυλή και τον ελληνικό πολιτισμό. Οι ίδιοι όμως δεν ξέρουν καλά την ιστορία μας και δεν γνωρίζουν τίποτα απ’τα έργα των αρχαίων Ελλήνων. Η καλύτερη απόδειξη ότι αγαπάς την χώρα σου είναι να την υπερασπίζεσαι όχι με μεγάλα λόγια, αλλά με πράξεις. Έχω διαβάσει πως στον τελευταίο πόλεμο που έζησε η χώρα μας κάποιοι χωρίς χρήματα, οπλισμό και βοήθεια από κανέναν στήσανε αντάρτικο στρατό εναντίον των κατακτητών Γερμανών.

Κάποιοι άλλοι, οι λεγόμενοι ταγματασφαλίτες, μπήκανε στην υπηρεσία των Χιτλερικών, πήρανε όπλα και λεφτά, φόρεσαν κουκούλες, ρουφιανέψαν και πολέμησαν τους Έλληνες.

Οι φασίστες σήμερα θεωρούν τους ταγματασφαλίτες πατριώτες και κάνουν εκδηλώσεις στη μνήμη τους.

Τις προάλλες στο σχολείο συνέβη κάτι άλλο. Η Ελένη η συμμαθήτρια μου, είναι φωνακλού και τα ”χώνει”, η μάνα της είναι αριστερή.

Ο φασίστας συμμαθητής μου την χτύπησε εγώ όμως δεν αντέδρασα. Είναι που η Ελένη καμιά φορά γίνεται εκνευριστική και μέσα μου σκέφτηκα (καλά της έκανε). Μετά το ξανασκέφτηκα, αλλά ήταν αργά πια, αργά και αισθάνομαι ότι έχω πέσει στα μάτια της.

Κι έτσι, έχασα μια φίλη και κέρδισα έναν φασίστα.

Στο γήπεδο οι φασίστες φωνάζανε πίθηκο τον καλύτερο παίκτη της ίδιας μας της ομάδας, γιατί είναι από την Αφρική. Ο καλύτερος μας παίκτης πικράθηκε και ζήτησε μεταγραφή.

Κι έτσι, έχασα τον παικταρά μας και κέρδισα έναν φασίστα.

Οι φασίστες προωθούν το μίσος και την απανθρωπιά. Μισούν και χτυπούν τους ξένους, τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους μορφωμένους, τους δημοκράτες, τους ελεύθερους ανθρώπους. Μισούν ότι τους ξεπερνά και ότι δεν καταλαβαίνουν. Όποτε όμως βρεθούν απέναντι σε αντιφασίστες το βάζουν στα πόδια. Τον τελευταίο καιρό με τόσους φασίστες που μ’ έχουν κερδίσει, έχω αρχίσει να προσέχω τι λέω και να διστάζω να πάρω θέση.

Κι έτσι, πριν χάσω το θάρρος μου για πάντα με αντάλλαγμα το φόβο του φασίστα, ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ:

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ,

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ!

Κι έτσι, ξανακέρδισα τον εαυτό μου, χάνοντας μόνο έναν φασίστα”.

ΑΠΟ ΤΟ http://www.alfavita.gr/

ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας.

Βλέποντας αυτήν την φωτογραφία αισθάνομαι λίγο πιο αισιόδοξος.

Γιατί ελπίδα μπορεί να υπάρξει ΜΟΝΟ όταν η νέα γενιά της χώρας μας βγει μπροστά.

Όταν αφήσει κατά μέρος τα facebook  και τα twitter και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ πραγματικά, ζωντανά, στον δρόμο.

Όταν πει ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Όταν πει ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ και ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Συνεχίστε αυτόν τον όμορφο αγώνα παιδιά. Θα είμαστε δίπλα σας.

Αλλά μην περιμένετε πολλά, πια, από εμάς.

Κάποτε δώσαμε κι εμείς τους αγώνες μας, αλλά κάναμε και τα λάθη μας, υποκύψαμε και στις αδυναμίες μας. Πολλοί από εμάς συμβιβάστηκαν.

Κι όπως λέει ο ποιητής "τώρα είναι δικός σας αυτός ο δρόμος".

Τώρα είναι η σειρά σας!

Και ποτέ μην σκεφτείτε ότι μπορεί να πάνε χαμένοι οι αγώνες σας. Χαμένοι αγώνες είναι μόνο αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ.

Τον σπόρο βάζετε που αύριο θα φυτρώσει. Τον σπόρο μιας ανθρώπινης κοινωνίας, που σας αξίζει. Τον σπόρο μιας αξιοπρεπούς κι ανθρώπινης ζωής.

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΒΑΡΝΑΒΑ. ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ.

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ;

Έχω κατά καιρούς γράψει σ΄ αυτό το blog ότι ο Βαρνάβας, με την μεταρρύθμιση του "Καλλικράτη", αποτελεί πλέον την "επαρχία της επαρχίας".

Και, δυστυχώς, κάθε τόσο επιβεβαιώνεται αυτή μου η πεποίθηση.

Πρόσφατο "κρούσμα" η μεταφορά των μαθητών του Βαρνάβα προς το Γυμνάσιο και Λύκειο Καπανδριτίου.

Άρχισε η σχολική χρονιά και τα μόνα παιδιά που δεν μεταφέρονται με μέσα μεταφοράς είναι τα παιδιά του Βαρνάβα.

Κι αυτό το γεγονός ΚΑΝΕΝΑΝ δεν απασχολεί, πλην, φυσικά, των γονέων των παιδιών, οι οποίοι, εν μέσω οικονομικής κρίσης, αναγκάζονται να μετακινούν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ τα παιδιά τους προς τα σχολεία.

Το γεγονός ότι ο μεν Βαρνάβας ανήκει στον Δήμο Μαραθώνα, τα δε σχολεία στον Δήμο Ωρωπού, επιτείνει το πρόβλημα, αλλά...

Για όνομα του Θεού κύριοι "υπεύθυνοι"! Για μικρά παιδιά πρόκειται! Δείξτε την -ελάχιστη έστω- ευαισθησία και μην οχυρώνεστε πίσω από τις "αρμοδιότητες"!

Δεν είναι δυνατόν αυτό που συνέβαινε το 1970, όταν, ως μαθητής, εγώ και οι άλλοι συμμαθητές μου πηγαίναμε με τα πόδια στο Γυμνάσιο του Καπανδριτίου, να συμβαίνει και σήμερα!

Κύριε Δήμαρχε του Ωρωπού

Ναι ξέρω, δεν είναι δημότες σου οι κάτοικοι του Βαρνάβα. 

Αλλά ως αυτοδιοικητικός, ως άνθρωπος και ως ιατρός, δείξε την ευαισθησία που χρειάζεται απέναντι σε μικρά παιδιά που ταλαιπωρούνται αφάνταστα για να μπορέσουν να αποκτήσουν την γνώση. Άλλωστε  εσύ έχεις την υποχρέωση να λύσεις το ζήτημα της μεταφοράς.

Κύριε Δήμαρχε του Μαραθώνα

Ναι ξέρω, δεν είσαι αρμόδιος για να λύσεις το ζήτημα της μεταφοράς.

Αλλά ως Δήμαρχος ΚΑΙ του Βαρνάβα, ενεργοποιήσου και πάλεψε για να λυθεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι δημότες σου. Αυτά τα παιδιά θα είναι οι αυριανοί πολίτες ενός Δήμου, που σήμερα τα αγνοεί και αδιαφορεί γι΄ αυτά. Για όσους επιθυμούν την ομογενοποίηση, κάποτε, αυτού του ενιαίου Δήμου, η σημερινή σας πρακτική θεωρείται υπονομευτική αυτής της προοπτικής.

Κύριοι Δήμαρχοι του Ωρωπού και του Μαραθώνα

Η συμπεριφορά σας θυμίζει το παλιό και ξεπερασμένο γραφειοκράτη Δημόσιο Υπάλληλο, που σήμερα προσπαθούμε να καταργήσουμε. Αυτόν τον ανθρωπάκο που κρύβεται πίσω από τις "αρμοδιότητες", τους "κανονισμούς" και τα "διατάγματα", για να αποφύγει να κάνει οτιδήποτε.

Κύριοι η εποχή μας απαιτεί ενεργητικότητα, πρωτοβουλίες, θέληση, επιμονή, σύγκρουση, μα πάνω απ΄ όλα ευαισθησία.
Διαθέτετε ευαισθησία;
Υ.Γ. 1 Δεν θέλω να πιστέψω αυτό που ειπώθηκε, ότι, δηλαδή, σε επίσκεψη γονέων απ΄ τον Βαρνάβα στον Δήμαρχο Μαραθώνα, για το πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών, ο Δήμαρχος απάντησε ότι "δεν μπορεί να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο πρόβλημα".
Υ.Γ. 2 Παρεπιπτόντως, εκτός από Δήμαρχο ο Δήμος Μαραθώνα διαθέτει Δημοτικούς Συμβούλους, Αντιπολίτευση κ.λ.π.;

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΕΚΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΟΥ ΚΟΛΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥ". ΕΤΟΣ 1977

Ένας μαθητής το 1977 γράφει μια έκθεση με θέμα: "Ο αναλφαβητισμός και η δια βίου εκπαίδευσις".

Σημασία δεν έχει τόσο το κείμενο όσο οι τόνοι (οξείες, δασείες, περισπωμένες) και η γλώσσα του θέματος. Ο μαθητής προσπαθεί να γράψει στην "κανονική γλώσσα" και, όπως φαίνεται, οδηγείται σε γλωσσικές "ακρότητες" (καταχτητές, ήτανε, μπορούσανε) προφανώς ως αντίδραση στην επιβολή μιας γλώσσας γραφής γερασμένης.

Διαβάστε την έκθεση στην στήλη  "ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ"  ΕΔΩ

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

Κατεβάστε τα Σχολικά Βιβλία από ΕΔΩ

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΘΡΑΣΟΣ!

Εδώ 10 μέρες ένα blog με σεβαστή επισκεψιμότητα (aka Παραπολιτική) θέτει συγκεκριμένα ερωτήματα προς το Υπουργείο Παιδείας το οποίο επέλεξε απλά να απαντήσει σε ένα 1ο βαθμό και μετά να μας αγνοεί.

Καταγγέλλουμε κάτι αρκετά βαρύ: η κ. Διαμαντοπούλου μέσω συγκεκριμένων συνεργατών της στελέχωσε αναξιοκρατικά ένα δημόσιο φορέα που τελεί υπό κατάργηση και τώρα αναθέτει σε αυτούς που διόρισε να προσλάβουν ΜΕΣΩ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ 150 συμβασιούχους.

 Υποθέτω ότι γνωρίζουν στο Υπουργείο ότι η σιωπή τους φανερώνει πια ενοχή. Ας μάθουν κιόλας ότι η κ. Διαμαντοπούλου στα μάτια πολλών "τελείωσε" μετά από αυτό. 

Θα έχει πλάκα τώρα να την παρακολουθούμε να κατηγορεί για "διαφθορά" και "καθεστωτισμό" τους πρυτάνεις! Eίπε ο γαϊδαρος...

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΑΥΛΩΝΑ

 ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

• γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος                                               
• αποκλειστικά στα 24grammata.com

Υπάρχει ένα Σχολείο, στο οποίο οι μαθητές χαίρονται το μάθημα·Δε τους ρωτάνε οι γονείς, αν διάβασαν· Διαβάζουν, γιατί χαίρονται και νοιώθουν τη δύναμη της γνώσης.Δε ζουν μαζί με τους γονείς τους, αλλά τους κουβαλάνε μαζί τους στον ύπνο και το ξύπνιο τους· Το αγαπημένο τατουάζ στο σώμα τους είναι η λέξη “μάνα”· Δεν έχουν το δωμάτιο τους, τη “βολή” τους, δεν καταλαβαίνουν με τον ίδιο τρόπο τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της εφηβείας· Δεν είναι παιδιά, δεν είναι έφηβοι, δεν είναι άντρες, λες και κάποιος έχει σβήσει την αχνή μολυβιά, που σκιαγραφεί τα σημαντικότερα τμήματα της σύντομης ζωής τους και αυτοί με πείσμα πήραν τα μολύβια- χοντρά, ανεξίτηλα μολύβια- για να τα ξαναγράψουν  μέσα στον παράδεισο και την ασφάλεια που τους παρέχει το σχολείο των Φυλακών.

Σ’  αυτό το σχολείο οι μαθητές δεν κάνουν αδικαιολόγητες απουσίες, δεν πάνε φροντιστήριο, σχεδόν κανένας δεν παραλαμβάνει τον έλεγχο των βαθμών τους.

Υπάρχει ένα Σχολείο,στο οποίο οι μαθητές δε μετράνε το αντριλίκι με το θράσος προς τους Δασκάλους, για αυτούς οι Δάσκαλοι τους είναι ο κόσμος που ονειρεύονται και όχι η κοινωνία που απεχθάνονται.Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείοπου βοηθά εκατοντάδες μαθητές να πάρουν απολυτήριο Γυμνασίου και Λυκείου, για να μπορέσουν κάποτε να ενταχθούν ουσιαστικά στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου Κράτους.Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,στο οποίο δεκάδες μαθητές, δίχως φροντιστηριακή υποστήριξη, έχουν, ήδη, εισαχθεί στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,στο οποίο οι μαθητές εκδίδουν σχολική εφημερίδα με μεστότητα άρθρων και αισθητική τελειότητα, που θα τη ζήλευαν ακόμα και επαγγελματικά έντυπα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι βραβεύτηκαν δύο φορές μέσα σε ελάχιστα χρόνια με το πρώτο βραβείο σχολικών εφημερίδων από το Δημοσιογραφικό οργανισμό Λαμπράκη.Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,στο οποίο οι μαθητές συμμετέχουν στο διαγωνισμό της Μαθηματικής Εταιρείας και διακρίνονται!!!! (πόσα σχολεία, δημόσια ή ιδιωτικά, έχουν ανάλογη διάκριση;)Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,στο οποίο οι μαθητές οργανώνουν και παρουσιάζουν, κάθε χρόνο, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, προστατεύουν τη βιβλιοθήκη τους σαν το σημαντικότερο περιουσιακό τους στοιχείο
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,το οποίο οι καθηγητές επέλεξαν προαιρετικά να υπηρετήσουν (ταξιδεύοντας με δικά τους έξοδα 90 χλμ κάθε μέρα)· Παρουσιάζονται το πρωί και φεύγουν το απόγευμα από την εργασία τους· Βρίσκονται χρόνια στην ίδια θέση και ποτέ δε ζήτησαν τη μετάθεση, που δικαιούνται. Μεταφέρουν το κέφι για δουλειά στους μαθητές τους, και αποτελούν το μοναδικό, ίσως, αξιόλογο πρότυπο που έτυχε να γνωρίσουν. Είναι πρόθυμοι να συμπαρασταθούν σε οποιοδήποτε καλλιτεχνική πρωτοβουλία των μαθητών τους, οργανώνουν και συμμετέχουν σε διεθνή συνέδρια για να ανταλλάξουν γνώσεις σχετικά με το επαγγελματικό τους αντικείμενο.

Αν υπήρχε ένα ανάλογο σχολείο στην Αμερική, Γερμανία, ή αλλού θα ήταν  παγκόσμιο πρότυπο προς μίμηση για όλους τους δοκησίσοφους, που αναζητούν τα μεγαλεία, πάντα, έξω από την αυλή τους. Θα είχαν αφιερώσει χιλιόμετρα σελίδων τα ανά τον πλανήτη έντυπα, θα ήταν αντικείμενο μελέτης και διπλωματικών διατριβών σε όλους τους απανταχού πανεπιστημιακούς ή ερευνητές.

Αυτό το σχολείο βρίσκεται στη χώρα  μας και λειτουργεί, παρ’  όλα τα γραφειοκρατικά προβλήματα, με χρήματα των Ελλήνων πολιτών. Σε μια εποχή με απαισιόδοξες έως μίζερες ειδήσεις, το  Γυμνάσιο (με Λυκειακές τάξεις) του Ειδικού Κέντρου Κράτησης Νέων  Αυλώνα (Ε.Κ.Κ.Ν.Α.) αποτελεί παράδειγμα δημιουργίας για όλους τους Λειτουργούς της Εκπαίδευσης (Δημόσιας και Ιδιωτικής).  Οι Λειτουργοί του (από τις ελάχιστες φορές, που η λέξη αποκτά πραγματικό νόημα) δουλεύουν αθόρυβα και αποτελεσματικά και δε χρησιμοποιούν τις επιτυχίες τους ως μέσο κενόδοξης προβολής. Θεωρούν το έργο τους ολοκληρωμένο μόνο όταν καταφέρουν να πείσουν όλους εμάς να δώσουμε, στην πραγματικότητα, μια δεύτερη ευκαιρία στους μαθητές τους.

Τους ευχόμαστε ολόψυχα καλή ξεκούραση και καλή επάνοδο το Σεπτέμβρη

ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Με αφορμή τις Πανελλήνιες εξετάσεις αναρτούμε ένα παλαιότερο άρθρο  μιας σπουδάστριας του Τ.Ε.Ι. ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΟΚΟΜΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

• γράφει η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ  Γ. ΚΟΛΛΙΑ  

Άλλες φορές διαβάζω, άλλες φορές ακούω στην τηλεόραση πολλούς να ασχολούνται με το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Κάποιοι από αυτούς είναι ειδικοί, κάποιοι δάσκαλοι και καθηγητές, κάποιοι δημοσιογράφοι, κάποιοι γονείς, κάποιοι απλώς γλάστρες.

Δεν άκουσα και δεν είδα μέχρι σήμερα να ρωτούνται οι μαθητές. Αυτοί που ζουν καθημερινά το σύστημα, αυτοί που καταπιέζονται από το σύστημα, αυτοί που υπηρετούν τελικά το σύστημα.

Γιατί όλοι αυτοί που μιλάνε με την σιγουριά του «παντογνώστη», έχουν πάρα πολλά χρόνια να κάτσουν, σαν μαθητές, σ΄ ένα θρανίο.

Γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει να περιμένεις μεσ΄ το κρύο το λεωφορείο, που σχεδόν πάντα αργεί, για να σε πάει σωρηδόν στο σχολείο.

Γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε μια τάξη αποστηθίζοντας άχρηστες, κυρίως, γνώσεις, «γιατί αυτά ζητάνε στις πανελλήνιες».

Γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει να σχολάς και να ταξιδεύεις κατευθείαν για το φροντιστήριο «γιατί χωρίς αυτό δεν γίνεται τίποτα».

Γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει να γυρίζεις εξαντλημένη το βράδυ και να πρέπει να διαβάσεις για το σχολείο, να διαβάσεις για το φροντιστήριο, να διαβάσεις και Αγγλικά (ή Γαλλικά, ή Γερμανικά, ή …, ή…).

Γιατί δεν νοιώθουν το συναίσθημα του μαθητή που πιέζεται από όλες τις μεριές «για το καλό του» και η ζωή του είναι δρομολόγια, ανοιχτά βιβλία, άγχος, πίεση και –πολλές φορές- καταπίεση.

Γιατί δεν «έριξαν ζαριά» στις πανελλήνιες κι όπου κάτσει. Δεν ένοιωσαν την απογοήτευση, όταν άλλο είναι το «θέλω» κι άλλο το «μπορώ» ή «πρέπει».

Γιατί δεν αισθάνθηκαν θυμό, όταν διάφοροι με επιβλητικότητα αποφαίνονται «τα παιδιά δεν ξέρουν Ιστορία, δεν ξέρουν Γεωγραφία». Θυμό γιατί θέλαμε να ξέρουμε Ιστορία, θέλαμε να ξέρουμε Γεωγραφία, αλλά δεν μας έμαθαν. Ίσως γιατί «δεν ζητάνε αυτά στις Πανελλήνιες».

Θέλαμε ένα σχολείο ανοιχτό, δημοκρατικό, συμμετοχικό. Ένα σχολειό που να μας μορφώνει πραγματικά. Ένα σχολείο που να μας ανοίγει τους ορίζοντες. Ένα σχολείο που να μας διδάσκει δημοκρατία για να γίνουμε σωστοί πολίτες, Ιστορία για να σεβόμαστε το παρελθόν μας, Γεωγραφία για να μαθαίνουμε τον σημερινό κόσμο, Πολιτισμό για να ανεβαίνει το επίπεδό μας.

Και μας έδωσαν ένα σχολείο αντιπαθητικό, καταπιεστικό, ανταγωνιστικό. Ένα σχολείο που μας μαθαίνει ο καθένας να κοιτάει τον εαυτό του, να μην αντιδρούμε στα στραβά, να παπαγαλίζουμε, να μην  κρίνουμε. Ένα σχολείο ξεπερασμένο, γερασμένο

Γυρνώντας τον νου μου πίσω αυτό που έχω να πω είναι ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι λάθος.

Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει. Δεν είμαι «ειδική».

Αυτό που ξέρω και είμαι σίγουρη γι΄ αυτό, είναι ότι με αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα δεν θα πάμε μπροστά.

Και δεν θέλει αλλαγή, θέλει κατεδάφιση και στήσιμο από την αρχή. Και σ΄ αυτό το νέο εκπαιδευτικό σύστημα να έχουν γνώμη και οι μαθητές, γιατί…. Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ ή ΑΣΥΛΙΑ;

Πάλι στο προσκήνιο το Πανεπιστημιακό Άσυλο, με αφορμή την κατάληψη από καθοδηγούμενη ομάδα μεταναστών του κτιρίου της Νομικής Σχολής.

Κι όπως πάντα συμβαίνει στην Χώρα μας, η όποια διαφορά απόψεων, μετατρέπεται σε απλουστευτική σύγκρουση. Ή είσαι υπέρ του Ασύλου, ή είσαι κατά.

Αν είσαι υπέρ οφείλεις να αποδέχεσαι την υφιστάμενη κατάσταση και την μέχρι τώρα χρήση του. Αν είσαι κατά οφείλεις να καταγγείλεις οποιαδήποτε επίκλησή του, για όποιο σκοπό.

Με συγχωρείτε αλλά εγώ δεν ανήκω ούτε στην μία ούτε στην άλλη "ομάδα".

Επιθυμώ μια ουσιαστική συζήτηση που να μην περιορίζεται στην καταγραφή των κομματικών, παραταξιακών και άλλων "θέσεων", αλλά να εξετάζει όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν το ζήτημα.

Αλλά αλήθεια θυμάται κανένας απ΄ όλους αυτούς που τοποθετούνται στο ζήτημα ποιος είναι ο σκοπός του Πανεπιστημιακού Ασύλου και ποιο το περιεχόμενό του;

Αμφιβάλλω. Και μάλιστα αν λάβω υπόψη μου τα όσα άκουσα αυτές τις μέρες στα Μ.Μ.Ε. και μάλιστα από "επώνυμους", μάλλον επικρατεί σύγχυση.

Tο πανεπιστημιακό άσυλο αποβλέπει στην προστασία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της ακαδημαϊκής έκφρασης από κάθε νόθευση και λογοκρισία τους. Είναι το προπύργιο και το τελευταίο οχυρό της πολυφωνίας και της ελεύθερης έκφρασης, η εφεδρεία της δημοκρατίας σε χαλεπούς καιρούς.

Αυτό το Άσυλο πρέπει να υπάρχει, να γίνεται σεβαστό και να διαφυλάττεται από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, την οποία ΚΑΙ ΜΟΝΟ αφορά.

Σήμερα τι γίνεται;

Σήμερα κάθε διαμαρτυρόμενη ομάδα θεωρεί αυτονόητο δικαίωμά της να "καταλαμβάνει" κάποια Πανεπιστημιακή Σχολή, να εγκαθίσταται εκεί και να επικαλείται το Άσυλο, για να αποφύγει τις όποιες συνέπειες των πράξεών της. Κι όταν ολοκληρώνει την "διαμαρτυρία" της και αποχωρεί, γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης καταστροφής των υποδομών και του εξοπλισμού, μέχρι και κλοπής. Εννοείται φυσικά ότι στο διάστημα της "κατάληψης" δεν πραγματοποιούνται μαθήματα.

Μα αυτό δεν είναι Άσυλο, αλλά Ασυλία. Και δεν νομίζω κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος να εγκρίνει την ασυλία των όποιων παρανομούντων. 

Ακούμε από κάποιους ότι δεν είναι "παράνομοι" αυτοί που διαμαρτύρονται καταλαμβάνοντας τα πανεπιστημιακά Ιδρύματα, αλλά "διωκόμενοι" μετανάστες, "κυνηγημένοι" αναρχικοί, "αδικημένοι" πολίτες. Μάλιστα. Και ποιος καθορίζει ποια ακριβώς "αιτήματα" μπορούν να διεκδικούνται εντός των Πανεπιστημίων και ποια όχι; Γιατί, αύριο, μπορεί να δούμε και μια ομάδα διαρρηκτών που διαμαρτύρονται για τις "διώξεις" που υφίστανται, να καταλαμβάνουν κάποια σχολή, επικαλούμενοι το Άσυλο.

Οι ίδιοι λένε ότι οι "διαμαρτυρόμενοι" αν κάνουν οπουδήποτε αλλού την διαμαρτυρία τους θα δεχθούν την επίθεση των δυνάμεων καταστολής, ενώ στους Πανεπιστημιακούς χώρους είναι ασφαλείς. "Εκ του ασφαλούς" αγώνες, αγαπητοί, δεν γίνονται. Πόσοι πολίτες διαμαρτύρονται ανά την Ελλάδα, συγκρουόμενοι με τις δυνάμεις καταστολής, χτυπιούνται, συλλαμβάνονται, δικάζονται, καταδικάζονται, χωρίς την "ασφάλεια" ενός Πανεπιστημίου, όπως πρόσφατα οι κάτοικοι της Κερατέας.

Δεν είμαι λοιπόν υπέρ της κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Δεν είμαι, όμως και υπέρ της μετατροπής του σε Ασυλία.

Η Πανεπιστημιακή Κοινότητα πρέπει να το περιφρουρήσει, με δική της ευθύνη. και παράλληλα να περιφρουρήσει την περιουσία των πολιτών αυτής της Χώρας, που, κάθε φορά υφίσταται καταστροφή

ΚΟΛΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

πρώην Πρόεδρος Κοινότητας Βαρνάβα.

20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ

• από το tvxs.gr

Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του 38χρονου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από μέλη της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας κατά τη διάρκεια μαθητικών κινητοποιήσεων. Το φθινόπωρο του 1990, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, πιθανό περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας κ.ά.

Οι πρώτες καταλήψεις ξεκινούν στα τέλη Οκτωβρίου του 1990ενώ, μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, τα υπό κατάληψη γυμνάσια και λύκεια φτάνουν το 70% του συνόλου. Ταυτόχρονα γίνονται πολλές πορείες διαμαρτυρίας με συμμετοχή μεταξύ 10.000 και 30.000 ατόμων, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής.

Η κυβέρνηση ελπίζει ότι το κλίμα θα εκτονωθεί με τις διακοπές των Χριστουγέννων, ενώ ο υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι τα προεδρικά διατάγματα δεν θα εφαρμοστούν για ένα τρίμηνο, έως ότου γίνουν «πλήρως κατανοητά» από μαθητές και καθηγητές. Σύντομα, οι τρεις μήνες γίνονται δώδεκα και το νομοσχέδιο τροποποιείται μερικώς, χωρίς αλλαγές όμως στα σημαντικότερα σημεία (πειθαρχικές διατάξεις, περικοπές κ.ά.).

Με το νέο χρόνο, όμως, οι μαθητές και φοιτητές αποφασίζουν τη συνέχιση των καταλήψεων στα ΑΕΙ, τα ΤΕΙ και σε 1.800 από τα 3.014 γυμνάσια και λύκεια της χώρας. Ως απάντηση, ο υπουργός Παιδείας, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, δηλώνει ότι όσοι συμπληρώσουν 50 αδικαιολόγητες απουσίες λόγω των καταλήψεων θα χάσουν τη χρονιά.

Στις 07.01.1991, ημέρα επανέναρξης των μαθημάτων μετά τις γιορτές, οι καταλήψεις συνεχίζονται ενώ η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) κηρύσσει στάση εργασίας και καλεί τους καθηγητές να βρίσκονται έξω από τα σχολεία «για να συμβάλουν στην αποτροπή προκλήσεων που ίσως επιχειρηθεί να δημιουργηθούν» καθώς έχει γίνει αντιληπτό ότι ο κομματικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας έχει κινητοποιήσει ομάδες «αγανακτισμένων γονέων» για να «σπάσουν» τις καταλήψεις.

Από το πρωί της μέρας σημειώνονται μικροεπεισόδια μεταξύ γονέων και καταληψιών, καθηγητών και δημοτικών συμβούλων. Οι καθηγητές αρνούνται να βάλουν απουσίες στους μαθητές και ο υπουργός αποφασίζει την πειθαρχική δίωξή τους, ενώ την επόμενη μέρα, ομάδες ροπαλοφόρων εισβάλουν σε σχολεία και τραυματίζουν μαθητές, υπό τα απαθή βλέμματα των αστυνομικών οργάνων.

Στις 08.01.1991, στις 19.30 το απόγευμα, στην Πάτρα περί τα τριάντα στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, με επικεφαλής τον τοπικό πρόεδρο της οργάνωσης Ιωάννη Καλαμπόκα, επιτίθενται οπλισμένοι κατά των μαθητών στην κατάληψη του Πολυκλαδικού Λυκείου, χωρίς όμως να επιτύχουν να διώξουν τους νέους.

Μία ώρα αργότερα, η ίδια ομάδα επιτίθεται κατά του 3ου Λυκείου και καταφέρνουν να απωθήσουν τους ελάχιστους μαθητές που βρισκόταν στο χώρο. Σε λίγο, συγκεντρώνονται έξω από το λύκειο δεκάδες μαθητές, καθηγητές, γονείς, δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης καθώς και ο δήμαρχος Πάτρας, Α. Καράβολας και ο βουλευτής Αχαΐας του Πα.Σο.Κ, Α. Φούρας.

Τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ αρνούνται να υποχωρήσουν από την «αντικατάληψη» και δηλώνουν ότι θα παρατείνουν την κατάληψη του Λυκείου μέχρι αυτό να λειτουργήσει ξανά κανονικά. Σύντομα, τα πνεύματα οξύνονται και αρχίζουν οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών με εκσφενδονίσεις αντικειμένων, ενώ σημειώνονται οι πρώτοι τραυματισμοί.

Γύρω στις 23.30 το βράδυ, ομάδα καθηγητών και γονέων επιχειρεί να μπει στο κτίριο. Με το άνοιγμα της πόρτας τα μέλη της ΟΝΝΕΔ επιτίθενται στον κόσμο με σιδερολοστούς, καδρόνια και τσιμεντόλιθους. Ο καθηγητής μαθηματικών και μέλος του Εργατικού Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ), Νίκος Τεμπονέρας, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος, με ανοιγμένο το κρανίο από το σιδερολοστό του Ι.Καλαμπόκα.

Μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός και το πρωί της 09.01.1991 παύουν όλες οι ζωτικές λειτουργίες του. Στο νοσοκομείο μεταφέρονται επίσης άλλα τέσσερα άτομα σε σοβαρή κατάσταση και δεκάδες με ελαφρότερα τραύματα. Η ομάδα του Καλαμπόκα εξαφανίζεται ανενόχλητη αφού η αστυνομία κάνει την εμφάνισή της, όταν τα επεισόδια έχουν τελειώσει. Οι αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ι. Καλαμπόκα, το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Α. Μαραγκό και τον συντροφό τους Σ. Σπίνο.

Τις επόμενες μέρες, η νεανική εξέγερση κλιμακώνεται και δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών συγκρούονται με τα ΜΑΤ στην Πάτρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο υπουργός Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλος παραιτείται. Στις 10.01.1991 κατά τη μεγαλειώδη διαδήλωση 50.000 ατόμων στο κέντρο της Αθήνας, τα ΜΑΤ επιτίθενται στον κύριο όγκο των διαδηλωτών. Οι συγκρούσεις διαρκούν όλη τη μέρα και, όταν οι δυνάμεις καταστολής επιχειρούν να απωθήσουν τον κόσμο προς το Πολυτεχνείο, οι διαδηλωτές αντιστέκονται και οι συγκρούσεις κορυφώνονται.

Βομβίδες ασφυξιογόνων αερίων των ΜΑΤ προκαλούν πυρκαγιά στο κτίριο που στεγαζόταν το κατάστημα ενδυμάτων «Κ. Μαρούσης», στην συμβολή Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις που σπεύδουν στο σημείο για να σβήσουν τη φωτιά δέχονται επίθεση με χημικά αέρια από τα ΜΑΤ και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες, υποφέροντας από σπασμούς λόγω των χημικών. Όταν η πυρκαγιά σβήσει μετά τα μεσάνυχτα, ανασύρονται οι σωροί τεσσάρων πολιτών, μέσα από το κτίριο του καταστήματος.

Η ένταση συνεχίζεται για τα επόμενα εικοσιτετράωρα, με νέες πορείες, καταλήψεις και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, ενόσω ο Γ. Σουφλιάς, αντικαταστάτης του παραιτηθέντος Β. Κοντογιαννόπουλου στο υπουργείο Παιδείας, αποσύρει τα επίμαχα νομοθετήματα και ανακοινώνει την έναρξη διαλόγου για την Παιδεία «από μηδενική βάση», μέχρις ότου ο Πόλεμος του Κόλπου μετατοπίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

Ο συγκατηγορούμενος για τη δολοφονία Α. Μαραγκός, απαλλάχτηκε με βούλευμα, ενώ ο Ι. Καλαμπόκας καταδικάστηκε πρωτόδικα από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου σε ισόβεια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προμελέτης - ποινή που σύντομα μειώθηκε και στις 2 Φεβρουαρίου 1998 αφέθηκε ελεύθερος λόγω "καλής συμπεριφοράς". Σήμερα ζει και εργάζεται στο Βόλο ως υπεύθυνος παραρτήματος της Εθνικής Τράπεζας.

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

Τα νέα σχολικά βιβλία έχουν σημαντικές αλλαγές.

Με πρόσχημα την «προσαρμογή στην σύγχρονη πραγματικότητα» και τον «εκσυγχρονισμό» τους, έχουν μετατραπεί σε διαφημιστικά φυλλάδια και προπαγανδιστικά έντυπα του καπιταλισμού.

Δεν είμαστε εκπαιδευτικοί για να μπορούμε να κρίνουμε τα βιβλία αυτά έχοντας την επιστημονική γνώση που απαιτείται, αλλά ορισμένα πράγματα είναι τόσο πασιφανή που θα εθελοτυφλούσαμε αν δεν τα διαπιστώναμε.

Τα παραδείγματα είναι πολλά:

Στο βιβλίο Γλώσσας της Ε' Δημοτικού μια ολόκληρη σελίδα (ενότητα 11, σελ. 78) είναι αφιερωμένη σε  οδηγίες του ηλεκτρονικού ποδοσφαίρου για την κονσόλα Play Station 2 του γνωστού Μπιλ Γκέιτς. Στο μάθημα της Γλώσσας οι μαθητές «διδάσκονται» το πώς παίζεται το παιχνίδι, ενώ στις επόμενες σελίδες καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις πάνω στο κείμενο.

Στο βιβλίο της ΣΤ' Δημοτικού για τη διδασκαλία της Γλώσσας υπάρχει 0 τσελεμεντές και αποτελεί την ενότητα 4 με τίτλο «διατροφή» «Μακαρόνια με κιμά» - σελίδα 48, «ρολόι για φάγωμα» με ψωμί για τοστ και ζαμπόν - σελίδα 49, «γάρος, το κέτσαπ των αρχαίων» - σελίδα 51, φασολάκια βραστά - σελίδα 52. Και βέβαια υπάρχουν τα πλήρη στοιχεία της μαγείρισσας, όπως και το εκδοτικό που κονομάει από τις συνταγές.

Στο βιβλίο Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή Στ' Δημοτικού, κεφάλαιο «εμείς κι ο κόσμος», σελίδα 89 υπάρχει μια ιδανική εικόνα για τις χώρες τις Αφρικής. Παρουσιάζονται περίπου όπως και οι ανεπτυγμένες Ευρωπαϊκές χώρες. Όλοι ξέρουν ότι αυτό είναι μια ψεύτικη εικόνα. Όλοι ξέρουμε ότι μαστίζονται από την φτώχεια, την ανεργία, τον αναλφαβητισμό, την εξαθλίωση. Κι όμως ο Έλληνας μαθητής μαθαίνει ότι οι άνθρωποι εκεί ζουν όπως εμείς. Αν αυτό δεν αποτελεί απροκάλυπτη καπιταλιστική προπαγάνδα, τότε τι είναι;

Παραδείγματα και άλλα πολλά, ων ουκ έτσι αριθμός, υπάρχουν που αποδεικνύουν με τον πιο σαφή τρόπο την κατεύθυνση που έχουν τα σχολικά βιβλία.

Δεν θα ισχυριστούμε ότι τα σχολικά βιβλία δεν πρέπει να βασίζονται στην πραγματικότητα, να μιλούν για την πραγματική ζωή. Και στην πραγματική ζωή υπάρχει και το Play Station και η Βέφα και πολλά άλλα.

Αλλά στην πραγματική ζωή υπάρχει και η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός και τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι αγώνες του λαού για έναν καλύτερο αύριο.

Αυτό που έχει σημασία είναι ποιο πρότυπο επικρατεί. Και δυστυχώς επικρατεί το πρότυπο που ο σημερινός καπιταλισμός προβάλλει. Το πρότυπο του καταναλωτή, του χρήματος, της κοινωνικής αδιαφορίας, του ατομικισμού. Με λίγα λόγια καλλιεργούμε στα σχολεία μας  τον «μη πολίτη – καταναλωτή».

 Κι αυτό είναι έγκλημα!

Οφείλουν εκπαιδευτικοί, γονείς, Αυτοδιοικητικοί και κοινωνικοί αγωνιστές να αντιδράσουν.

Δεν είναι αυτό το σχολείο του μέλλοντός μας!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα στοιχεία και οι εικόνες έχουν ληφθεί από τον «Ριζοσπάστη»

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΑΘΗΤΩΝ 2

Το συνεργαζόμενο blog TROKTIKO, ένα από τα πρώτα, αν όχι το πρώτο, σε αναγνωσιμότητα , ανήρτησε την διαμαρτυρία των γονέων του Βαρνάβα για την μεταφορά των μαθητών στο Γυμνάσιο & Λύκειο Καπανδριτίου.
Αναμένουμε την ευαισθησία των διαφόρων Αρμοδίων, οι οποίοι έχουν ενημερωθεί για το πρόβλημα, τόσο από τους ίδιους τους γονείς, όσο και μετά από επιστολή της Δημοτικής Κίνησης "ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ" Βαρνάβα.

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ!
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!(κλικ στο έγγραφο για μεγεθυνση)

Η "ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ" ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΝΟΜΑΡΧΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ (ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΛΥΚΕΙΟΥ & ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙΟΥ, ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΓΟΝΕΩΝ ΛΥΚΕΙΟΥ & ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙΟΥ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΚΤΕΛ Α.Ε.)




(κλικ στο εγγραφο για μεγεθυνση)