ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ: ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

Τις μέρες που πέρασαν ζήσαμε και πάλι το "σύνδρομο του Δεκέμβρη". Μέρες πριν το σκηνικό στηνόταν κανονικά. Και τι δεν ακούσαμε. Για "ορδές αναρχικών από όλη την Ευρώπη" που έρχονται για να συμπαρασταθούν στους "ντόπιους συντρόφους τους". Για αντιεξουσιαστές που ετοιμάζονται να "διαλύσουν τα πάντα". Για την "αποφασιστικότητα του Υπουργείου" να μην επιτρέψει τις καταστροφές.

Με λίγα λόγια στηνόταν ένα "πολεμικό" κλίμα. Ένα κλίμα που έκανε τους "νοικοκυραίους" να ζητούν "ακόμη πιό σκληρά μέτρα". Και φυσικά το Υπουργείο ανταποκρίθηκε. Κι άρχισαν οι "προληπτικές επιχειρήσεις". Συλλήψεις που ονομάζονταν "προσαγωγές". Εκατοντάδων ανθρώπων, νέων ως επί το πλείστον.

Δεν μπορώ να ξέρω αν οι άνθρωποι αυτοί ήσαν "επικίνδυνοι". Μπορεί και να ήσαν.

Όμως...

Όμως δεν μπορώ να δεχθώ την πρακτική αυτή, ως δημοκρατικός πολίτης.

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι για να μην έχουμε επεισόδια και καταστροφές πρέπει να συλλαμβάνονται προληπτικά ακόμη και 2.000 πολίτες, όπως είπε ο Υπουργός στα ΜΜΕ.

Δεν μπορώ να δεχθώ αυτήν την "κουτσουρεμένη" Δημοκρατία, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι αναγκαία.

Πέτυχε ο Υπουργός. Αλίμονο να μην πετύχαινε.

Όταν γεμίζεις της Αθήνα με πάνω από 6.000 Αστυνομικούς, όταν δημιουργείς κλίμα τρόμου, όταν συλλαμβάνεις "προληπτικά" εκατοντάδες, αυτό έλειπε να μην πετύχεις.

Αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι τι ακριβώς πέτυχε ο Υπουργός;

Πέτυχε να σβήσει την φωτιά, ή απλά κατάφερε να μην επεκταθεί τούτη την φορά;

Τι θέλω να πώ:

Αν δεν αναζητήσουμε τα κοινωνικά αίτια που προκαλούν αυτήν την συνπεριφορά των νέων ανθρώπων, αν δεν αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που οδηγούν τους νέους ανθρώπους στο περιθώριο και κατά συνέπεια τους μετατρέπουν σε "εύκολη λεία" των δήθεν επαναστατών - αντιεξουσιαστών, τότε το μόνο που κάνουμε είναι να δημιουργούμε μια κατάσταση φαινομενικής ηρεμίας, η οποία, όμως, δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά "κουκούλωμα" της επερχόμενης εξέγερσης.

Σε κάθε περίπτωση τα όποια "αστυνομικά μέτρα" δεν δημιουργούν προϋποθέσεις λύσης του κοινωνικού προβλήματος που και υπαρκτό είναι και διογκούμενο. Αντίθετα οδηγούν στην απαξίωση της Αστυνομίας, στην απαξίωση της Πολιτείας και στο τέλος στην απαξίωση της ίδιας της κοινωνικής δομής.

Έχοντας υποστεί την Αστυνομική βία (επιθέσεις των ΜΑΤ εναντίον πολιτών στο Γραμματικό) γνωρίζω πολύ καλά τα συναισθήματα που δημιουργούνται στους πολίτες που υφίστανται την ωμή βία των δυνάμεων καταστολής.

Θέλω να πιστεύω ότι οι κυβερνώντες θα επανεξετάσουν την πολιτική τους στο ζήτημα αυτό και θα αντιληφθούν πως "η βία φέρνει βία".

Γιατί όταν εκδηλωθεί αυτή η βία των νέων ανθρώπων, καμία "προληπτική σύλληψη" δεν θα μπορεί να την σταματήσει.

Όσο συνεχίζουν να σπέρνουν ανέμους, κάποια στιγμή θα θερίσουν θύελλες.