Πάλι στο προσκήνιο το Πανεπιστημιακό Άσυλο, με αφορμή την κατάληψη από καθοδηγούμενη ομάδα μεταναστών του κτιρίου της Νομικής Σχολής.
Κι όπως πάντα συμβαίνει στην Χώρα μας, η όποια διαφορά απόψεων, μετατρέπεται σε απλουστευτική σύγκρουση. Ή είσαι υπέρ του Ασύλου, ή είσαι κατά.
Αν είσαι υπέρ οφείλεις να αποδέχεσαι την υφιστάμενη κατάσταση και την μέχρι τώρα χρήση του. Αν είσαι κατά οφείλεις να καταγγείλεις οποιαδήποτε επίκλησή του, για όποιο σκοπό.
Με συγχωρείτε αλλά εγώ δεν ανήκω ούτε στην μία ούτε στην άλλη "ομάδα".
Επιθυμώ μια ουσιαστική συζήτηση που να μην περιορίζεται στην καταγραφή των κομματικών, παραταξιακών και άλλων "θέσεων", αλλά να εξετάζει όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν το ζήτημα.
Αλλά αλήθεια θυμάται κανένας απ΄ όλους αυτούς που τοποθετούνται στο ζήτημα ποιος είναι ο σκοπός του Πανεπιστημιακού Ασύλου και ποιο το περιεχόμενό του;
Αμφιβάλλω. Και μάλιστα αν λάβω υπόψη μου τα όσα άκουσα αυτές τις μέρες στα Μ.Μ.Ε. και μάλιστα από "επώνυμους", μάλλον επικρατεί σύγχυση.
Tο πανεπιστημιακό άσυλο αποβλέπει στην προστασία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της ακαδημαϊκής έκφρασης από κάθε νόθευση και λογοκρισία τους. Είναι το προπύργιο και το τελευταίο οχυρό της πολυφωνίας και της ελεύθερης έκφρασης, η εφεδρεία της δημοκρατίας σε χαλεπούς καιρούς.
Αυτό το Άσυλο πρέπει να υπάρχει, να γίνεται σεβαστό και να διαφυλάττεται από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, την οποία ΚΑΙ ΜΟΝΟ αφορά.
Σήμερα τι γίνεται;
Σήμερα κάθε διαμαρτυρόμενη ομάδα θεωρεί αυτονόητο δικαίωμά της να "καταλαμβάνει" κάποια Πανεπιστημιακή Σχολή, να εγκαθίσταται εκεί και να επικαλείται το Άσυλο, για να αποφύγει τις όποιες συνέπειες των πράξεών της. Κι όταν ολοκληρώνει την "διαμαρτυρία" της και αποχωρεί, γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης καταστροφής των υποδομών και του εξοπλισμού, μέχρι και κλοπής. Εννοείται φυσικά ότι στο διάστημα της "κατάληψης" δεν πραγματοποιούνται μαθήματα.
Μα αυτό δεν είναι Άσυλο, αλλά Ασυλία. Και δεν νομίζω κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος να εγκρίνει την ασυλία των όποιων παρανομούντων.
Ακούμε από κάποιους ότι δεν είναι "παράνομοι" αυτοί που διαμαρτύρονται καταλαμβάνοντας τα πανεπιστημιακά Ιδρύματα, αλλά "διωκόμενοι" μετανάστες, "κυνηγημένοι" αναρχικοί, "αδικημένοι" πολίτες. Μάλιστα. Και ποιος καθορίζει ποια ακριβώς "αιτήματα" μπορούν να διεκδικούνται εντός των Πανεπιστημίων και ποια όχι; Γιατί, αύριο, μπορεί να δούμε και μια ομάδα διαρρηκτών που διαμαρτύρονται για τις "διώξεις" που υφίστανται, να καταλαμβάνουν κάποια σχολή, επικαλούμενοι το Άσυλο.
Οι ίδιοι λένε ότι οι "διαμαρτυρόμενοι" αν κάνουν οπουδήποτε αλλού την διαμαρτυρία τους θα δεχθούν την επίθεση των δυνάμεων καταστολής, ενώ στους Πανεπιστημιακούς χώρους είναι ασφαλείς. "Εκ του ασφαλούς" αγώνες, αγαπητοί, δεν γίνονται. Πόσοι πολίτες διαμαρτύρονται ανά την Ελλάδα, συγκρουόμενοι με τις δυνάμεις καταστολής, χτυπιούνται, συλλαμβάνονται, δικάζονται, καταδικάζονται, χωρίς την "ασφάλεια" ενός Πανεπιστημίου, όπως πρόσφατα οι κάτοικοι της Κερατέας.
Δεν είμαι λοιπόν υπέρ της κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Δεν είμαι, όμως και υπέρ της μετατροπής του σε Ασυλία.
Η Πανεπιστημιακή Κοινότητα πρέπει να το περιφρουρήσει, με δική της ευθύνη. και παράλληλα να περιφρουρήσει την περιουσία των πολιτών αυτής της Χώρας, που, κάθε φορά υφίσταται καταστροφή
ΚΟΛΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
πρώην Πρόεδρος Κοινότητας Βαρνάβα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου