Πριν 150 χρόνια, στη Νέα Υόρκη, οι εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία απεργούσαν μαζικά διεκδικώντας τα εργατικά τους δικαιώματα, τα οποία ήταν η αξιοπρέπεια στη δουλειά, καλύτερο μεροκάματο, το οποίο να πλησιάζει αυτό των αντρών, αφού η εργασία ήταν ίδια με αυτών. Είχαν προηγηθεί, βεβαίως, κινήματα υπέρ της ισότητας της γυναίκας με τον άντρα, τα οποία κατόπιν ονομάστηκαν «φεμινιστικά», αρχίζοντας τις εκπτώσεις στην πολιτική και ιδεολογική σκέψη, μια ενέργεια που σχεδιάστηκε από αυτούς που έχουν βάλει σκοπό να ισοπεδώνουν τα πάντα στην ιδεολογία και την ιστορία.
Κατά συνέπεια η 8η Μαρτίου δεν είναι γιορτή, είναι ημέρα αγώνα και προβληματισμού, όπως ακριβώς και η Πρωτομαγιά. Δε γιορτάζουμε τη γυναίκα της οποίας θα αποδίδαμε αυτά τα χαρακτηριστικά: γκόμενα, σεξουαλική σύντροφο, ομορφιά, παρέα, σύντροφο στον έρωτα. Υπό αυτές τις ιδιότητες η γυναίκα γιορτάζεται κάθε μέρα! Γιορτάζουμε τη γυναίκα σα σύντροφο στον αγώνα, στη δουλειά, στο μόχθο, στα προβλήματα, στη διαβίωση, στη χαρά και στη λύπη, σα συμπαραστάτη σε όλη μας τη ζωή και, κυρίως, σαν ισότιμο μέλος της κοινωνίας μας.
Μερικές μόνο από τις πολλές γυναίκες που σημάδεψαν την ιστορία της Χώρας μας:
Λασκαρίνα - Μπουμπουλίνα
Μαντώ Μαυρογένους
Αντάρτισσα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ
Λέλα καραγιάννη
Γυναίκες της Πίνδου
Έλλη Αλεξίου
Ειρήνη Παππά
Μελίνα Μερκούρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου