"ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ" = ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Κινητικότητα!

Σπουδαία λέξη και πολύ «της μοδός» τελευταία.

Σύμφωνα με το λεξικό «κινητικότητα» σημαίνει:  1. η ιδιότητα του κινητικού, η ικανότητα ή η τάση για κίνηση,  2. (μτφ.) α. μετακίνηση, β. έντονη δραστηριότητα

Η σημερινή Κυβέρνηση προσέθεσε μια ακόμη ερμηνεία της λέξης. Κινητικότητα = απόλυση.

Κι όμως η περιβόητη «κινητικότητα» θα μπορούσε – χρόνια τώρα – να ήταν ένα πολύ καλό «εργαλείο» για την αναβάθμιση του Δημόσιου Τομέα, τον εξορθολογισμό των δαπανών και την αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού.

Χρόνια τώρα υποστηρίζω την άποψη ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι έπρεπε να μετατραπούν σε Κρατικούς Υπαλλήλους. Ποια είναι η διαφορά; Ο Δημόσιος Υπάλληλος είναι υπάλληλος μια Υπηρεσίας (Υπουργείο Χ, Ι.Κ.Α., Δήμος Ψ κ.λπ.). Που σημαίνει ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να μετακινηθεί εκτός της Υπηρεσίας του, αλλά μόνο εντός. Εάν δηλαδή στο Υπουργείο Χ περισσεύουν οι υπάλληλοι, δεν μπορούν να μετακινηθούν π.χ. στο Ι.Κ.Α., όπου λείπουν, αλλά μόνο σε άλλη Υπηρεσία του ίδιου Υπουργείου. Με το σύστημα αυτό μια Υπηρεσία, ή ένας Οργανισμός, αν είχε έλλειψη προσωπικού έπρεπε να προσλάβει, άσχετα αν σε κάποιον άλλον Οργανισμό οι υπάλληλοι του δεν είχαν δουλειά να κάνουν.

Αντίθετα ο Κρατικός Υπάλληλος μπορεί να μετακινηθεί σε οποιανδήποτε Υπηρεσία του Κράτους και να καλύψει τα όποια κενά προκύπτουν, ανά πάσα στιγμή.

Δυστυχώς στην Ελλάδα της διαπλοκής και της ρουσφετολογίας,  φαινόταν αδιανόητο να κουνηθούν τα «λιμνάζοντα νερά». Να μετακινηθεί υπάλληλος; Έγκλημα καθοσιώσεως..

Χρειάστηκε να καταρρεύσουμε ως Χώρα, να έρθουν τα διαδοχικά Μνημόνια, σαν ριπές πυροβόλου όπλου, για να ανακαλύψουμε (;) ότι κάτι πρέπει να γίνει και με το ζήτημα αυτό.

Αλλά, ως συνήθως, πάλι λειτουργήσαμε πρόχειρα, αποσπασματικά και υπό πίεση. Κι έτσι βγήκε το έκτρωμα της «κινητικότητας», που σημαίνει απόλυση.

Ως υπάλληλος του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. γνωρίζω ότι το Ίδρυμα έχει τεράστια έλλειψη προσωπικού, με αποτέλεσμα -στην ουσία-  να υπολειτουργεί. Αναρωτιέμαι, από όλη αυτή την «κινούμενη άμμο» των υπαλλήλων του Δημοσίου, δεν βρέθηκαν 500 άνθρωποι να στελεχώσουν τις Υπηρεσίες του Ι.Κ.Α.; Προς τα πού «κινούνται» αυτοί οι «κινητοποιημένοι»;

Και φυσικά δεν είναι μόνο το Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. αλλά και άλλες Υπηρεσίες του Δημοσίου που έχουν ανάγκη προσωπικού, αλλά το κύμα της «κινητικότητας» περνάει δίπλα τους και δεν γυρίζει προς τα μέσα.

Και βέβαια είναι κι αυτοί οι «συνάδελφοι» που δεν τους αγγίζει καμία «κινητικότητα», «διαθεσιμότητα», ή όπως αλλιώς οι γλωσσοπλάστες της Κυβέρνησης θα ονομάσουν αύριο. Αυτοί είναι αμετακίνητοι σαν βράχοι! Κάποιοι γιατί «έχουν μπάρμπα στην Κορώνη», την Μεθώνη και της ευρύτερη Μεσσηνία, κάποιοι γιατί βρέθηκαν (τυχαίο; Δεν νομίζω) σε θέσεις – κλειδιά (Βουλή κ.λ.π.) και κάποιοι γιατί… δεν θυμάται κανείς ότι υπάρχουν.

Όμως έτσι, αγαπητοί Κυβερνήτες μας όχι Δημόσιο Τομέα δεν «αναβαθμίζεις», αλλά ούτε μπακάλικο σε ορεινό χωριό της Γκιώνας.

Και τι μένει τελικά από την «Ελληνικής κοπής» κινητικότητα; Οι απολύσεις!

Λες και προλάβαμε να αποφασίσουμε πόσους και ποιού επιπέδου υπαλλήλους χρειάζεται ο κάθε Δημόσιος Φορέας, λες και κάναμε ουσιαστική αξιολόγηση, λες και φτιάξαμε οργανογράμματα και καταλήξαμε ότι … κάποιοι περισσεύουν!

Αλήθεια υπάρχει περίπτωση να σοβαρευτούμε ποτέ ως Χώρα; Κι αν δεν μπορούμε τώρα, τότε – πολύ φοβάμαι- ότι δεν θα συμβεί ποτέ.