"ΑΓΟΡΑΝΟΜΙΚΗ ΗΧΩ" 1946. "ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΝ ΑΝΟΡΘΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"

• έρευνα Γιώργος Κόλλιας

Το blog μας σκαλίζοντας το ιστορικό αρχείο βρήκε και δημοσιεύει ένα περιοδικό που κυκλοφορούσε το 1946. Πρόκειται για την «ΑΓΟΡΑΝΟΜΙΚΗ ΗΧΩ» με υπότιτλο «ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ».  Το φύλλο που βρίσκεται στα χέρια μας είναι το «4-6 ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΜΑΪΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 1946» και κόστιζε 1.000 δραχμές.

Σε προηγούμενη ανάρτηση αναδημοσιεύσαμε ένα σχόλιο της τελευταίας σελίδας «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ» με τίτλο «ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ». Σήμερα αναδημοσιεύουμε εκτεταμένα αποσπάσματα από το κεντρικό άρθρο του περιοδικού με τίτλο «ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΝ ΑΝΟΡΘΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», το οποίο και σχολιάζουμε.

«Προ ημερών ο Αρχηγός της Βρεττανικής Οικονομικής Αποστολής στρατηγός Κλάρκ, έδωσε μιαν σκιαγραφίαν των σκοπών της Αποστολής ταύτης εν Ελλάδι και των προσδοκωμένων αποτελεσμάτων.

«Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι εις την Ελλάδα απαντώμεν ειδικά και ιδιάζοντα προβλήματα. Είνε, συνεπώς, ευνόητον, ότι από πολλών απόψεων αι βρεττανικαί μέθοδοι δεν δύνανται, ουδέ είναι πρέπον να τύχουν εν Ελλάδι εφαρμογής. Εν τοσούτω είμαι πρόθυμος να παράσχω κάθε υπόδειξιν και συμβουλήν, αίτινες στηρίζονται εις την πείραν μου και δύνανται να χρησιμεύσουν εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν, τους βιομηχάνους και τους εργάτας.

Το πρώτιστον και πλέον σοβαρόν σημείον, το οποίο θα επεθύμουν να θίξω είνε η επιτακτική ανάγκη συνεργασίας μεταξύ όλων των παραγωγικών δυνάμεων, εάν η Ελλάς επιθυμεί να αναλάβει βιομηχανικών και οικονομικώς. Διήλθομεν πολλάς κρισίμους στιγμάς εις την Βρεττανίαν διαρκούντος του πολέμου, αλλά ό,τι μας επέτρεψε να κινητοποιήσωμεν τας εργατικάς δυνάμεις των ανδρών και των γυναικών μας και να συγκροτήσωμεν εκ του μικρού σχετικώς πληθυσμού μας σημαντικάς μαχίμους δυνάμεις, συγχρόνως δε να αναπτύξωμεν την παραγωγή μας πολεμικού υλικού εις κλίμακα, την οποία ουδέποτε είχαμεν θεωρήσει δυνατήν, όλα αυτά κατορθώσαμεν χάριν εις τον συντονισμόν των προσπαθειών μας.

Σήμερον η Ελλάς αντιμετωπίζει τεράστια βιομηχανικά προβλήματα, μόνη δε ελπίς επιτυχίας είνε η εις το μέγιστον βαθμόν συνεργασία μεταξύ Κυβερνήσεως, εργοδοτών και εργατών.

Και τώρα ολίγα τινά περί του δυσχερούς θέματος των μισθών και ημερομισθίων. Πας τις θα έχαιρε, βλέπων ηυξημένην αγοραστικήν δύναμιν εις χείρας εργατών, κάθε δε δυνατή προσπάθεια προς την κατεύθυνσιν ταύτην δέον να καταβληθεί.

Μόνη, όμως, η αύξησις των μισθών και ημερομισθίων δεν σημαίνει ηυξημένην αγοραστικήν ικανότητα. Εάν οι μισθοί αυξηθούν, ενώ εξακολουθεί να υπάρχει η αυτή ποσότης διαθεσίμων αγαθών, δια τα οποία οι μισθοί θα δαπανηθούν, τότε μοιραίως αι τιμαί θα υψωθούν και εντός ελαχίστου χρόνου οι εργάται δεν θα αισθάνονται την ανακούφισιν.

…………

Ό,τι υποδεικνύομεν είνε όπως εις τας καθ΄ έκαστον βιομηχανίας το διευθύνων προσωπικόν και οι εργάται συνέλθουν από κοινού και δια της μεθόδου των «συλλογικών συμβάσεων εργασίας» επεξεργασθούν συστήματα οικονομικώς πραγματοποιήσιμα και εξασφαλίζοντα εις τους εργάτας ικανοποιητικήν ανταμοιβήν των προσπαθειών των.

………….

Δι΄ ολίγων επιθυμώ να διεξέλθω εν άλλον σημείον του εργατικού ζητήματος: την ίδρυσιν μιας «Υπηρεσίας Ευρέσεως Εργασίας». Εάν η Ελλάς προτίθεται να κινητοποιήση εις επαρκή βαθμόν και κατά τρόπον επιστημονικόν τας εργατικάς της δυνάμεις προς επίτευξιν πλήρους βιομηχανικής ανορθώσεως και ευημερίας, πρέπει να εγκαταστήση καθ΄ άπασας τας βιομηχανικάς περιοχάς της δίκτυον καλώς λειτουργούντων «Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας».

………….

Θα ήτο γενικώς πρόσφορον δια την ευόδωσιν του μέτρου τούτου και θα υπεβοήθη την αναγκαίαν εποπτείαν, αν τα επιδόματα ανεργίας κατεβάλλοντο εις τους προσκαίρως ανέργους, δια των εν λόγω Γραφείων.

………….

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι εν έτει 1946 ο εκπρόσωπος της τότε «Τρόικας» επισημαίνει ότι «Είνε, συνεπώς, ευνόητον, ότι από πολλών απόψεων αι βρεττανικαί μέθοδοι δεν δύνανται, ουδέ είναι πρέπον να τύχουν εν Ελλάδι εφαρμογής». Που σημαίνει ότι αντιλαμβανόταν αυτό που η σημερινή «Τρόικα δεν αντιλαμβάνεται. Ότι, δηλαδή, δεν μπορεί να υπάρξει μηχανιστική μεταφορά μεθόδων από Χώρα σε Χώρα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε μιας.

Ακόμη με την φράση «το διευθύνων προσωπικόν και οι εργάται συνέλθουν από κοινού και δια της μεθόδου των «συλλογικών συμβάσεων εργασίας» επεξεργασθούν συστήματα οικονομικώς πραγματοποιήσιμα και εξασφαλίζοντα εις τους εργάτας ικανοποιητικήν ανταμοιβήν των προσπαθειών των», τάσσεται υπέρ των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που η σημερινή «Τρόικα» προωθεί την κατάργησή τους.

Τέλος προτείνει – και στηρίζει- την δημιουργία Γραφείων Εύρεσης Εργασίας και την καταβολή Επιδομάτων Ανεργίας, τα οποία υπάρχουν ακόμη σήμερα στην Ελλάδα, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αργήσει η στιγμή που η «Τρόικα» θα ζητήσει την κατάργησή τους.

Μετά από αυτά τι να πούμε. Ότι το 1946 κάποιοι διέθεταν μεγαλύτερη οξυδέρκεια από τους σημερινούς τεχνοκράτες; Ή ότι τότε νοιάζονταν, ίσως, πραγματικά για την οικονομική ανόρθωση της Ελλάδας, ενώ σήμερα νοιάζονται απλά και μόνο για την δική τους «ανόρθωση» σε βάρος του Ελληνικού Λαού;

Ότι και να ισχύει μόνο αν καταστήσουμε σαφές προς κάθε κατεύθυνση  ότι  ΕΜΕΙΣ θα αποφασίζουμε για το τι πρέπει να γίνει στην Χώρα, θα μας δοθεί η δυνατότητα η όποια ανάπτυξη έρθει να είναι προς όφελος του Ελληνικού Λαού κι όχι των ξένων συμφερόντων.

(Ολόκληρο το άρθρο μπορείτα να το διαβάσετε κάνοντας ΚΛΙΚ στην φωτογραφία).