25 ΝΟΕΜΒΡΗ: ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο.

Στατιστικά Στοιχεία για την Ελλάδα:

• Η βία κατά των γυναικών είναι κυρίως υπόθεση ενδοοικογενειακή, καθώς το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες.
• Το 16% των γυναικών που απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα είναι αλλοδαπές.
• Από το σύνολο των αλλοδαπών γυναικών - θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, περίπου τέσσερις στις δέκα προέρχονται από τα Βαλκάνια.
• Η αντίληψη ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδήματος, δεν επιβεβαιώνεται. 7 στις 10 γυναίκες - θύματα είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης. Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση, καθώς 6 στις 10 γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση βρίσκονται σε μέτρια ή καλή οικονομική κατάσταση.
• Περισσότεροι από τους μισούς δράστες είναι δευτεροβάθμιας ή ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ ένας στους δέκα εκ των δραστών είναι άνεργος.

ΣΧΟΛΙΟ:

Η κακοποίηση των γυναικών δυστυχώς αποτελεί ένα ανομολόγητο έγκλημα. Ισως τα πράγματα να είναι ακόμα πιο δύσκολα σε μια κλειστή κοινωνία, όπως η δική μας, όπου πολλές φορές ο «όμορφος και αγγελικά πλασμένος κόσμος» που παρουσιάζουν κάποιοι προς τα έξω δεν αφήνει να φανεί η εσωτερική κρίση. Γυναίκες θύματα, που πολλές φορές ανέχονται την κακοποίηση για χρόνια.

Αποτελεί μια άποψη της κοινωνίας ότι τελευταία ακούμε γι’αυτό το φαινόμενο, αλλά αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι είναι πολύ παλιό, απλώς πρόσφατα καταγράφεται και αναγνωρίζεται ως τέτοιο. Αυτή είναι η διαφορά. Πάντα υπήρχαν τα φαινόμενα της κακοποίησης, ενδεχομένως να ήταν και πολύ μεγαλύτερα σε ένταση, απλώς δεν καταγράφονταν, γιατί δε δημοσιοποιούνταν. Είναι ένα ανομολόγητο έγκλημα το οποίο δειλά - δειλά τώρα οι γυναίκες το δημοσιοποιούν και σ’ αυτό συμβάλλει και η μη ανεκτικότητα από αρκετά στρώματα της κοινωνίας, όπως και η πληροφόρηση που λαμβάνουν από τα ΜΜΕ.

Όσον αφορά τους λόγους που αποτρέπουν τις γυναίκες από το να καταγγείλουν τους θύτες τους, είναι πολλοί και ποικίλοι. Μπορεί να φοβούνται την εκδίκηση σε βάρος τους ή σε βάρος των παιδιών τους. Επίσης, μπορεί να αισθάνονται αδύναμες επειδή ο δράστης τούς απαγορεύει να εργάζονται και να διατηρούν κοινωνικές σχέσεις, ακόμα και με την οικογένειά τους.

Στις εύπορες γυναίκες υπάρχει ο φόβος ότι δεν θα τις πιστεύουν, το 'αξιοπρεπές' επάγγελμα του συζύγου που 'θα πάθει ζημιά' και η απομόνωση από την οικογένεια που παίρνει το μέρος του θύτη, ιδίως αν έχει χρήματα και κοινωνικό κύρος.

Αρνητικό ρόλο λαμβάνει και η στάση των μεγαλυτέρων γυναικών που ισχυρίζονται ότι 'έτσι είναι όλοι οι άνδρες', η έλλειψη οικονομικής ευχέρειας σε ρευστό χρήμα ή ακόμη και η ύπαρξη πολλών περιουσιακών στοιχείων.

Που μπορούν να απευθύνονται οι κακοποιημένες γυναίκες: