ΒΕΓΓΟΣ-ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ: ''ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ'' ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ...

είμαι ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''...

...ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΟΙΓΩ ΜΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ, ΕΓΩ Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ, ΓΙΑ ΔΥΟ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΓΙΑ ΔΥΟ ΦΙΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΝΤΡΌΦΕΥΑΝ ΤΟΣΟ ΠΙΣΤΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΕΜΑΘΑΝ ΠΟΤΕ...

 ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ''ΥΠΑΡΧΟΥΝ'' ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ... ΦΥΣΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΠΗΛΘΕ ΜΟΝΟ, ΟΧΙ ΕΠΙΛΟΓΟΣ... 

ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ''ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ'', ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ... 

ΓΙΑΤΙ Ο ΕΝΑΣ -Ο ΘΑΝΑΣΗΣ Ο ΒΕΓΓΟΣ- ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΜΕ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟ, ΤΑ ΓΕΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΔΑΚΡΥΩΝ, ΝΑ ΤΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΣΕ ΣΚΕΤΑ ΔΑΚΡΥΑ... ΕΔΕΙΧΝΕ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ -ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ- ΚΙ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ -Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΗΡΩΑΣ- ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΜΕ ΛΥΓΜΟΥΣ, ΔΗΛΩΝΕ: ''ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ, ΣΤΗΝ ΓΑΛΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΡΑΒΗΞΑ ΓΕΡΟ ΚΟΥΠΙ''.... ''ΠΟΥ ΣΑΙ ΘΑΝΑΣΗ'' ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΕΙΣ!... ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΟ ''ΚΑΛΑΜΙΑ'' ΒΛΕΠΑΜΕ ΝΑ...ΚΑΒΑΛΑΝΕ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΓΙΑ ΚΟΥΠΙΑ ΙΔΕΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ! Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΛΑΜΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ... ΤΟΣΟ ΠΟΤΑΠΟΙ ΚΙ ΑΛΑΖΟΝΕΣ...

ΑΛΛΑ ΚΙ Ο ΑΛΛΟΣ -Ο ΝΙΚΟΣ Ο ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ- Ο ΛΑΤΡΕΜΕΝΟΣ ΤΡΑΒΑΔΟΥΡΟΣ, Ο ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ, ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΜΕ ΜΙΑ ''ΚΟΚΚΙΝΗ'' ΦΛΟΓΑ ΝΑ ΜΕ ΜΑΓΕΥΕΙ ΚΙ ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ, ΟΙ ΠΙΚΡΕΣ ΚΙ ΟΙ ΧΑΡΕΣ ΜΟΥ, ΕΙΧΑΝ ΝΤΥΘΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΝΟΤΕΣ ΤΟΥ ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΙΚΗ ΧΡΟΙΑ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΩΧΡΙΟΥΣΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΠΑΝΤΕΣ... 

ΚΑΝΕΝΑΣ ''ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ'' ΠΙΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ... ΜΑΣ ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΤΟΥΣ, ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ''ΑΧ, ΕΛΛΑΔΑ'', ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΙ ΑΜΦΙΒΑΛΩ, ΑΝ ΥΠΗΡΞΕ ΛΑΜΠΕΡΗ ΚΑΠΟΤΕ Η ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ''Ο,ΤΙ ΕΛΑΜΠΕ..ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΧΡΥΣΟΣ''... ΕΧΑΣΑ ΔΥΟ ΦΙΛΟΥΣ ΑΔΕΡΦΙΚΟΥΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩ, ΓΙΑΤΙ ΒΡΗΚΑΝ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΜΑΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΤΡΥΠΩΣΑΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ, ΠΙΟ ΜΟΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ...  

ΣΑΝ ΛΑΟΣ ΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ ΤΕΛΙΚΑ, ΟΧΙ ΣΑΝ ΧΩΡΑ, ΓΙΑΤΙ, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΣΟ ''ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ'', -ΣΑΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΙΚΟ- ΤΟΥΣ ''ΚΑΠΕΛΩΝΑΝ'' ΑΝΘΡΩΠΟΙ ''ΠΤΩΧΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ''... ''ΜΙΚΡΑ'' ΚΑΙ ΚΟΥΦΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ, ΠΟΥ ΜΕΣΟΥΡΑΝΟΥΣΑΝ ΚΙ ΕΠΙΒΑΛΟΝΤΑΝ, ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΟΗΤΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΟΥΣ...

''ΜΕΤΑ ΦΥΣΑ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΑΕΡΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ... ΣΑΝ ΑΟΡΑΤΗ ΦΛΟΓΑ ΚΑΙΕΙ, ΤΡΑΒΑ, ΓΔΕΡΝΕΙ''...(Γ. ΜΑΝΙΩΤΗΣ)