- γράφει ο Γιώργος Κόλλιας
Στο facebook και στην σελίδα "ΠΑΡΑΠΟΝΑ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΔΗΜΟΤΩΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ" και με αφορμή απάντηση του Γραφείου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του Δήμου Μαραθώνα, σε ανάρτηση στο blog "ΚΟΛΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ - ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ", ξεκίνησε ένας διάλογος (ΕΔΩ), ο οποίος εξελίχθηκε σε συζήτηση για τις σχέσεις ντόπιων και ξένων στην Νέα Μάκρη και τον Μαραθώνα.
Συμμετείχα σ΄ αυτόν τον διάλογο, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω ολοκληρωμένα την άποψή μου πάνω σ΄ αυτό το ζήτημα, το οποίο, εκτιμώ, πως είναι καθοριστικό για την εξέλιξη του Δήμου μας.
Η "αντίθεση" αυτή δεν είναι καινούργια κι ούτε εντοπίζεται στην Ν. Μάκρη, ή τον Μαραθώνα. Αφορά όλες τις επιμέρους συνιστώσες του ενιαίου Δήμου Μαραθώνα, αλλά - φαντάζομαι - είναι πανελλαδικό φαινόμενο.
Ανήκω σ΄ αυτούς που αποκαλούν "ντόπιους", αφού γεννήθηκα και κατοικώ στον Βαρνάβα και είμαι περήφανος γι΄ αυτό. Θεωρώ, όμως, ότι αυτό δεν μου επιτρέπει να αμφισβητώ το δικαίωμα να είναι περήφανοι που κατοικούν στον Βαρνάβα κι άλλοι άνθρωποι, που έτυχε να μην γεννηθούν σ΄ αυτόν τον τόπο.
Για μένα δεν υπάρχουν "ντόπιοι και ξένοι", αλλά παλιοί και νέοι κάτοικοι, με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις.
Κριτήριό μου για τον ποιος θεωρείται "Βαρναβιώτης" είναι το κατά πόσο αγωνίζεται κανείς για αυτόν τον τόπο, σεβόμενος την τοπική κοινωνία, αποδεχόμενος το δικαίωμα να διατυπώνει την άποψή του και επιδιώκοντας να αναβαθμίσει το συνολικό πνευματικό, μορφωτικό και βιοτικό επίπεδο.
Και βέβαια υπάρχουν οι άνθρωποι που θεωρούν παρείσακτο, ανεπιθύμητο και - κάποιες φορές -επικίνδυνο- κάθε "ξένο", όπως, όμως υπάρχουν και οι άνθρωποι που θεωρούν "υπανάπτυκτους" και οπισθοδρομικούς τους ντόπιους, οι οποίοι οφείλουν να τους σέβονται γιατί έριξαν στον τόπο τα "ωραία λεφτά" τους.
Πρέπει κι από τους μεν και από τους δε να γίνει κατανοητό ότι η αγοραπωλησία ενός οικοπέδου είναι απλά μια οικονομική συναλλαγή, η οποία δεν δίνει δικαίωμα στα "συμπράττοντα μέρη" να θεωρούν οι μεν ότι κάποιος τους "πήρε" το οικόπεδό" τους και είναι "εισβολέας" κι οι δε ότι με τα λεφτά τους μαζί με τον οικόπεδο αγόρασαν και τους κατοίκους του τόπου.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι ότι μετά την συγκεκριμένη συναλλαγή, αποτελούν και οι δύο μέρη ενός ενιαίου συνόλου, βιώνουν τα ίδια προβλήματα και (πρέπει να) επιδιώκουν τους ίδιους αναπτυξιακούς στόχους.
Έχω γνωρίσει, στα χρόνια που ασχολούμαι με τα κοινά, αξιόλογους ανθρώπους, που κάποιοι από αυτούς είναι παλαιοί και κάποιοι νέοι κάτοικοι. Τους τιμώ και με τιμούν με την φιλία τους. Όπως έχω γνωρίσει επίσης και αρκετούς εγωκεντρικούς και διχαστικούς ανθρώπους, που επίσης κάποιοι από αυτούς είναι παλαιοί και κάποιοι νέοι κάτοικοι. Συνεπώς αυτό που καθορίζει την στάση του καθενός δεν είναι η καταγωγή, αλλά ο χαρακτήρας του.
Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί πλέον, με τον ενιαίο Δήμο μικρή σημασία έχουν πια οι επιμέρους τοπικές αντιθέσεις, αφού οδηγούμαστε στην "μεγάλη αντίθεση" μεταξύ των συνιστωσών του Δήμου, η οποία σε ένα βαθμό και στην αρχική φάση λειτουργίας είναι σχεδόν φυσιολογική. Οι "μεγάλοι" αισθάνονται οι ισχυροί που "κουβαλούν στην πλάτη τους" τους "μικρούς" και οι "μικροί" ριγμένοι, αφού - ακόμη- στο επίκεντρο είναι οι "μεγάλοι". Οι "μεγάλοι" νοιώθουν λίγο ως οι Γερμανοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι "μικροί", ως η Ελλάδα.
Αυτήν την αντίληψη προέχει να αλλάξουμε. Κι όχι με λόγια αλλά με πράξεις.
Όπως από την Γερμανία, ως Χώρα, ζητούμε να αναλάβει το βάρος της πραγματικής ενοποίησης της Ευρώπης, έτσι και οι "μεγάλοι" του Δήμου μας πρέπει να αναλάβουν το βάρος της ενοποίησης του Δήμου.
Γιατί για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα ανάλογο - αν όχι ίδιο- επίπεδο διαβίωσης θα πρέπει να ενισχυθούν σημαντικά οι περιφέρειες του Δήμου, έστω και σε βάρος - για ένα διάστημα- του κέντρου.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο αφ΄ ενός θα δώσουμε την αίσθηση στις περιφερειακές συνιστώσες ότι ωφελούνται από την συμμετοχή τους σε έναν ενιαίο Δήμο και αφ΄ ετέρου θα γίνει κατανοητό από τους συνδημότες μας του κέντρου ότι είναι απαραίτητο να επικρατήσει πνεύμα αλληλεγγύης, αλληλοκατανόησης και αλληλοσεβασμού.
Μακροπρόθεσμα όλοι θα είναι ωφελημένοι. Η περιφέρεια θα κερδίσει την βελτίωση της ποιότητα ζωής και το κέντρο το κύρος και την οικονομική ανάπτυξη, αφού πλέον θα είναι εύκολη η εσωτερική επικοινωνία κι άρα η τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας του κέντρου.
Δεν "κομίζω γλαύκα στην Αθήνα". Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους. Πλην όμως αυτά τα γνωστά, απλά, κατανοητά μένουν - προς το παρόν στα λόγια και δεν μετατρέπονται σε έργα.
"Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν" για ντόπιους και ξένους, πολίτες του κέντρου και της περιφέρειας, Δημάρχους, Δημοτικούς Συμβούλους και Τοπικούς Συμβούλους, ενεργούς πολίτες ή μη, αγωνιστές και συμβιβασμένους.
Η ιστορία θα μας κρίνει.
ΟΛΟΥΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου