''ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ KAΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ ΓΩΝΙΑ ...''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Bομβαρδίζομαι. Και βομβαρδίζω. Γράφω, γράφεις, γράφει. Κείμενα, ειδήσεις, απόψεις, φήμες, κατασκευασμένα ψέματα, κατά παραγγελία αλήθειες. Κλαίω, γελάω, κοιμάμαι, αποκοιμιέμαι, αποχαυνώνομαι, υπνωτίζομαι. 

Κάνω προσπάθειες, αλήθεια σου λέω. Κάνω προσπάθειες να μην ξεχάσω τον Αλέξη. Σαν έχει περάσει πολύς καιρός και δεν τον έχω σκεφτεί, γεμίζω με τύψεις, με κατηγορώ, μου ρίχνω ευθύνες. Και τώρα μου πρόσθεσα κι άλλες ενοχές και φοβάμαι πως σε μερικά 24ωρα θα έχω λησμονήσει και τον Κύριο Δημήτρη. Κι ας μην τον ήξερα κι ας μην ήξερα κανέναν απ' τους δυο τους. 

Από την άλλη πάλι, είναι τόσοι πολλοί ακόμα εκείνοι οι ''χαμένοι'' ΠΟΥ ΕΧΩ ΧΡΕΟΣ να μην τους ξεχάσω. Και να ανοίξω μια λίστα μέσα στο μυαλό μου και να τους τιμάω όλους, μην ξεχνώντας τους... Υπάρχει κοινός παρονομαστής σ' αυτές τις απώλειες. Τόσο διαφορετικές φαινομενικά μεταξύ τους, μα στην ουσία τόσο ίδιες! Όταν εκφυλίζεται το σύστημα επέρχονται οι απώλειες...Πόσο μάλλον όταν αυτό το σύστημα από πάντοτε παρέπεε... 

Φαντάσου λέει και να υπήρχαν κάποτε: αυστηρή αστυνόμευση αλλά όχι ενάντια στην προστασία του νομοταγούς πολίτη, κέντρα απεξάρτησης ναρκομανών, αξιοπρεπείς φυλακές, κράτος πρόνοιας για όλους τους πολίτες και τους ασθενείς με χρόνια νοσήματα, ψυχολογική υποστήριξη για άτομα με προβλήματα, ομαδικές συνεδρίες για ψυχανάλυση, δάνεια για σπουδαστές, αξιοπρεπείς παροχές για ΑΜΕΑ, δημόσιοι παιδικοί σταθμοί για να δουλεύουν οι μητέρες χωρίς άγχος, οικονομική ενίσχυση των ανέργων όσο διάστημα μένουν εκτός παραγωγικότητας, ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, έλλειψη γραφειοκρατίας για νέους επιχειρηματίες, bonus αποδοτικότητας για τους σκληρά με βαρέα και ανθυγιεινά εργαζόμενους, κίνητρο απόδοσης για τους δημόσιους υπαλλήλους, κρατική μέριμνα για την προστασία του καταναλωτή, φαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη για τους συνταξιούχους και τους ηλικιωμένους, επαρκής εκπαίδευση για τους μαθητές, δίκαιο φορολογικό σύστημα, αυστηροί υγειονομικοί έλεγχοι, αυστηροί έλεγχοι για την ανεξέλεγκτη είσοδο λαθρομεταναστών, οικονομικά διόδια, ασφαλές οδικό δίκτυο, αδέκαστη δικαιοσύνη για όλους -ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ- τους πολίτες, πολίτες μόνο Α' κατηγορίας, όνειρα θερινής νυκτός μια μέρα του Απρίλη... 

Πόσο φοβάμαι την καθημερινότητα. Που θα έρθει το ένα γεγονός να επισκιάσει το άλλο. Που θα δεχτώ καταιγισμό ειδήσεων και ψευτοειδήσεων και μέχρι αύριο θα' χω ξεχάσει το όνομά μου. Θα δεχτεί το μάτι μου και το ασυνείδητο τόσες πολλές ΑΧΡΗΣΤΕΣ -'Η ΜΗ- ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ που δεν θα προλαβαίνω καν να τις επεξεργαστώ: η απεργία της ΠΝΟ, οι πατάτες του Νευροκοπίου, τα ζώδια του μήνα, η πανσέληνος του Απριλίου, η τελευταία δημοσκόπηση, τα μανιτάρια πλευρώτους αλά κρεμ στο φούρνο, η επιστροφή της Μιλένας Αποστολάκη στο πράσινο μαντρί, το Σαββατοκύριακο της Μενεγάκη στην Άνδρο, η επίσκεψη της Τρόικα στην Αθήνα, η αποφυλάκιση -μετά τη...Θεία παρέμβαση!- του ''αδικημένου'' Εφραίμ, το ''εορταστικό'' ωράριο των καταστημάτων... 

Αλλά θα χαράξω μέσα στο μυαλό μου μια διασταύρωση και θα της δώσω τα ονόματά τους: ''ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ''... Δυο αντιπροσωπευτικά θύματα της αναμενόμενης εκφυλιστικής μας πορείας... ΝΑ ''ΤΡΕΜΕΙΣ'' ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ''ΜΕ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ''... ΧΑΡΑΣΣΟΝΤΑΙ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΔΕ ΣΒΗΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ... 

Κι εκεί που τελειώνει ο δρόμος κι οδηγεί σε ''αδιέξοδο'', θα τον βαφτίσω ''ΔΥΟ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΙ'' που με αυτοθυσία αψήφισαν τον κίνδυνο ένα μεσημέρι Παρασκευής κι όρμησαν στις γραμμές του τρένου -κάπου στο Κρυονέρι- για να απεγκλωβίσουν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων... Γιατί εκείνοι -οι Πακιστανοί- ήξεραν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον τι σημαίνει ''εγκλωβισμένος''... Αμέτρητα εγκλωβισμένα θύματα μέσα σε μια χώρα, που φυλακίζει ανθρώπινες ζωές και απομυζεί αξιοπρέπειες, καταρρακώνοντας την ελευθερία του ατόμου...

Άνθρωποι που είχαν την ατυχία όλοι τους, να απωλέσουν το Ιερό τους δικαίωμα στη ζωή, επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι κυβερνώντες μετράνε την αξία των ζωών σε πενταροδεκάρες... Εις μνήμη... 

''Μα εγώ μ' ένα άγριο περήφανο χορό

σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω

σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ

σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ...''

Υ.Γ Για εκείνη τη γέφυρα στην άνοδο της Εθνικής Οδού στο ύψος των Αγίων Αναργύρων, που είναι έτοιμη να καταρρεύσει, υπάρχει κάποιος αρμόδιος σ' αυτόν τον τόπο να αναλάβει τον έλεγχο και την επισκευή, ή θα κλάψουμε σε χρόνο ανύποπτο κι άλλης μορφής θύματα;..