''Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΜΟΝΑΞΙΑ...''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Ανέκαθεν υπήρχαν κάποιες μέρες, κάποια πράγματα και κάποιες περιοχές επικίνδυνες. Σταδιακά, όλο και συνηθίσαμε να αποφεύγουμε το κέντρο της πρωτεύουσας την παραμονή της επετείου του Πολυτεχνείου και να αποφεύγουμε -γενικότερα- την ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων. Και λίγο καιρό μετά, αποφεύγουμε την Ομόνοια μετά τα μεσάνυχτα και τα σφηνάκια-μπόμπες στα μπαράκια. Την Παραλιακή τα ξημερώματα της Κυριακής και την Εθνική Οδό τα πρωινά της Δευτέρας. 
Αποφεύγουμε τα "κερασμένα ποτά" και τα ''ύποπτα'' τσιγάρα. Τα πρεζάκια στα πεζοδρόμια και τους ''γραφικούς'' στα κόμματα. Αποφεύγουμε να μπούμε νύχτα με άγνωστους στο ασανσέρ και να κατεβάσουμε τα σκουπίδια μετά τις 12. Να ξεχάσουμε την είσοδο της πολυκατοικίας ανοιχτή και να μπούμε σε ταξί χωρίς συνοδό. Να βάλουμε το πορτοφόλι μας στην κωλότσεπη  όταν μπαίνουμε στο τρένο. 
Αποφεύγουμε το Μεταξουργείο και τα ψώνια στη λαϊκή της Τετάρτης. Την πλατεία Αμερικής και τον Άγιο Παντελεήμονα. Αποφεύγουμε να οδηγούμε με ανοιχτό το παράθυρο του αυτοκινήτου και να μιλάμε στους διπλανούς -επίσης- μποτιλιαρισμένους συνοδηγούς μας. Το ακριβό βενζινάδικο στη γωνία και τα μεταλλαγμένα λαχανικά στο σούπερ μάρκετ. 
Αποφεύγουμε τον συνωστισμό στα λιμάνια του Πειραιά και της Πάτρας. Τα φρέσκα ψάρια και το αρνί το Πάσχα. Αποφεύγουμε τις διακοπές τα Χριστούγεννα και τα τραπεζώματα στους συγγενείς. Τα διόδια και τις μακρινές αποστάσεις με το αυτοκίνητο. Τα καινούργια παπούτσια και τα βαμβακερά πουκάμισα. Την Πλατεία Συντάγματος και τα χημικά των μπάτσων. Αποφεύγουμε όλα τα χρώματα των πάσης φύσεως μεταναστών. Τις πολύωρες συζητήσεις στο τηλέφωνο και το καφεδάκι με τους φίλους. 
Αποφεύγουμε να ανοίξουμε το γραμματοκιβώτιο και να ξοφλήσουμε τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Τους ανοιχτούς γάμους και τα παράβολα των διαζυγίων.Τις ξεπουλημένες ειδήσεις των 8 και τις αφύλακτες σιδηροδρομικές διαβάσεις. Αποφεύγουμε να κλειστούμε εμείς στο σπίτι και τα παιδιά μας να ξενυχτούν ως αργά στους σκοτεινούς δρόμους. Τα φροντιστήρια των παιδιών και τα πάρτι στα γενέθλια τους.
 ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ...Τις σφαίρες των μπάτσων που...εξοστρακίζονται στις ανοιχτές πλατείες. Τις ξεκλείδωτες πόρτες και τα κενά στα παράθυρα. Αποφεύγουμε να περάσουμε -έστω κι απέξω- από την Εφορία και να κοιτάξουμε απενεχοποιημένα τις βιτρίνες. Να συνταξιοδοτηθούμε στην ώρα μας και να έχουμε και την απαίτηση να μας πληρώνουν... 
Αποφεύγουμε το ''ξεκαθάρισμα λογαριασμών''. Το ''αντάμωμα'' μια μέρα ή μια νύχτα με καλά οργανωμένο λαθρομετανάστη ιδιοκτήτη...καλάσνικωφ. Το ''αντάμωμα'' μια μέρα ή μια νύχτα με πεινασμένο λαθρομετανάστη ιδιοκτήτη μαχαιριού. ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΜΑΣ ΤΣΕΠΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΜΑΣ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ... Την ''άδεια καραμπίνας'' και την καραμπίνα πίσω από την πόρτα.  
Αποφεύγουμε την ανεργία και τον εργοδότη μας στην εταιρεία. Τις ουρές στα συσσίτια και τις λίστες στο Ταμείο Ανεργίας. Τα ανοιχτά φαρμακεία που θεωρούν ''απαγορευτικά'' τα φάρμακα. Αποφεύγουμε το απλό κρύωμα, την αρτηριακή πίεση, τις ιώσεις, την αιμοκάθαρση, το αλτσχάιμερ, τους καρκίνους, τις μεταστάσεις, τον θάνατο. Τις ακριβοπληρωμένες ''πύλες'' των νοσοκομείων πίσω από τις ουρές των ''δωρεάν'' φιλοξενούμενων λαθρομεταναστών και το ακριβό...μαόνι για τον Μεγάλο Αποχαιρετισμό. 
Αποφεύγουμε να μας επιτρέψουμε να γεράσουμε κι εμείς κι οι γονείς μας με αξιοπρέπεια. ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΝΑ ΓΕΡΑΣΟΥΜΕ. Αποφεύγουμε να ψηφίσουμε με το χέρι στην καρδιά κι όχι με το μυαλό στην τσέπη. Να ανοίξουμε διάπλατα τα παράθυρα του διαμερίσματος μια νύχτα με καύσωνα. Να ανοίξουμε το καλοριφέρ τον χειμώνα και το κλιματιστικό το καλοκαίρι. Αποφεύγουμε την αποταμίευση του στερήματος μας, σε λογαριασμό τράπεζας του εσωτερικού, τα ΑΤΜ μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, την αποθήκευση των χρημάτων στην κατάψυξη, στα στρώματα, στις παλιές κάλτσες, πίσω από τις κονσέρβες. Τα ανεξόφλητα χρέη, την πληρωμή του ενοικίου, τα δάνεια, τις διαθήκες, τις επικαρπίες, την υψηλή κυριότητα. 
Αποφεύγουμε την θλίψη, την κατάθλιψη, την απόγνωση, το κλάμα, το αγκάλιασμα. Τα ψηλά ρετιρέ, το ύψωμα στην Ακρόπολη, τα κοφτερά μαχαίρια, τη χλωρίνη, το σκοινί και το σαπούνι, το ποντικοφάρμακο, το χλωροφόρμιο, την απονενοημένη ''απελευθέρωση'', το γράμμα στους συγγενείς, τις εξηγήσεις, τα ''αντίο''... Αποφεύγουμε να καταδικάσουμε τους εγκληματίες χωρίς τιμωρό, τους τιμωρούς που εγκληματούν, τους δικαστές που κυβερνούν, τους κυβερνήτες που μας καταδικάζουν. 
Αποφεύγουμε να αντικρίσουμε την αλήθεια κατάματα και να χτυπήσουμε τη γροθιά στο μαχαίρι. ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΝΑ...ΖΗΣΟΥΜΕ, ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΑ ΝΑ ...ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ... Αποφεύγουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα, να πάψει πια να μας αφορά μόνο ότι έχει να κάνει με τον μικρόκοσμό μας αφού, σιγά και τι έγινε!, ''η φωτιά καίει ΜΟΝΟ εκεί που πέφτει, οι άλλοι απλά...ζεσταίνονται''... 
ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ ΠΩΣ ''Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΟΧΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΚΑΚΟ, ΑΛΛΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΟΥΝ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ'' (Αϊνστάιν), ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ''ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΜΟΝΑΞΙΑ''...