ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 225 .000 ! !

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΚΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ...ΧΘΕΣ

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ - ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ - ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 1960 -1970
  • γράφει ο Γιώργος Κόλλιας
Είμαι πια 53 χρονών και πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να γυρίζει, με νοσταλγία, πίσω, σ΄ εκείνα τα χρόνια που σαν παιδί, άρχισα να βιώνω τις εξελίξεις της εποχής. Εξελίξεις που – τότε- ήσαν εντυπωσιακές και ραγδαίες. Μιλάω για την εμφάνιση του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Οι άνθρωποι εντυπωσιασμένοι και χωρίς να μπορούν να καταλάβουν πως λειτουργούν αυτές οι συσκευές, σιγά – σιγά τις έβαλαν στα σπίτια τους και γρήγορα εξοικειώθηκαν με αυτές.Αυτά τα πρώτα χρόνια θα προσπαθήσω να περιγράψω με μια σειρά κειμένων, που στόχο έχουν να ξυπνήσουν μνήμες σε εμάς τους παλαιότερους και να βοηθήσουν τους νεότερους να καταλάβουν πως ήταν η ζωή τότε.Όπως θα θυμούνται όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο μου «ΟΣΑ ΘΥΜΟΥΜΑΙ ΞΙΣΤΟΡΩ» (βλέπε ΕΔΩ), στο χωριό μου, το ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε το 1959.
Από τότε αρχίζει, λοιπόν, η επαφή μας με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και από τότε αρχίζει η ιστορία μας.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: "ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ"

Το 1959 λοιπόν, το χωριό μου είχε πλέον ρεύμα. Άναψαν λάμπες στα σπίτια και τους δρόμους το βράδυ, εμφανίστηκε το ψυγείο.
Τα αμέσως επόμενα χρόνια μπήκε στα σπίτια του χωριού το ραδιόφωνο.
Ξέρεις αυτό το μεγάλο κουτί, με τα τεράστια κουμπιά, γεμάτο λυχνίες, που φωτίζανε αμυδρά, όταν ήταν ανοιχτό.
Το δικό μας ραδιόφωνο, ένα blaupunkt είχε βρει τη θέση του στο τραπέζι του καθιστικού - κουζίνας-κρεβατοκάμαράς μας. Μια κεραία, χάλκινη σπιράλ, διέσχιζε απ' άκρη σ΄άκρη το δωμάτιο, κι έβγαινε έξω για να έχουμε σήμα δυνατό και καθαρό. Ήταν ένα παραλληλεπίπεδο κουτί από βακελίτη μαύρο πάνω σε τέσσερα μικρά ποδαράκια. Η πρόσοψη  του σε κρέμ χρώμα είχε στη μέση μια μακρόστενη διαφανής οθόνη που πάνω της ήταν γραμμένες με λατινικά γράμματα πολλές  πρωτεύουσες του κόσμου και φωτιζόταν μόλις το ανάβαμε.
Από κάτω υπήρχε μια σειρά από πέντε πλήκτρα που έκαναν δυνατό θόρυβο, όταν τα πατούσες. Με το πρώτο άνοιγε και έκλεινε, τα άλλα αφορούσαν τα κύματα μακρά, μεσαία, βραχέα. Δεξιά και αριστερά είχε δύο άσπρα μεγάλα στρογγυλά κουμπιά. Το ένα κινούσε τη βελόνα και σου έδειχνε τους σταθμούς και το άλλο καθόριζε τη ένταση. 
Και φυσικά πάνω του η μητέρα έβαλε αμέσως ένα "σεμεδάκι" πλεχτό. Αργότερα του έφτιαξε και πάνινη "θήκη", για μην σκονίζεται!
Άνοιγε το πρωί στις έξι έκλεινε το μεσημέρι για να συνεχίσει από το απόγευμα  μέχρι τις δώδεκα, όπου  και έκλεινε με τον εθνικό ύμνο.
Κι έτσι μάθαμε το Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) που αργότερα ονομάσθηκε Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης (Ε.Ι.Ρ.Τ.) και τον Σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων (ΥΕΝΕΔ). Μάθαμε τον Πέτρο Αναγνωστάκη, την Γιώτα Λύδια, την Βούλα Πάλα, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Στράτο Διονυσίου, τον Στέλιο Καζαντζίδη και τα τραγούδια τους.
"Κά-λη-μέ-ρα σας παιδιά, Τρα-λα-λά, τρα-λα-λά
Ση-κω-θεί-τε με χαρά, τρα-λαλα-λαλά.
Η χρυσή Α-να-το-λή, στην δουλειά μας προ-σκα-λεί,
Τρα-λα-λά-λαλά-λαλά,-τρα-λα-λά, τρα-λα-λά…"

Κάθε πρωί στις εννιά, η "Η ΘΕΙΑ ΛΕΝΑ" η Αντιγόνη Μεταξά, καλούσε τα παιδιά όλης της Ελλάδας για τα ατελείωτα παραμύθια της.
Κάθε Κυριακή βράδυ «ακούγαμε μπάλα». Μαζευόμαστε στο καφενείο ή σε κάποιο σπίτι, στηνόμαστε μπροστά στο ράδιο και ... φτιάχναμε εξέδρα. 
Παρακολουθούσαμε ραδιοφωνικά σήριαλ. Κάθε μέρα εκτός Σαββάτου και Κυριακής στις 10.15 το πρωί είχε το «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ», με τον δικηγόρο και - κατά κάποιο τρόπο - ντετέκτιβ Ορέστη Λαμπίρη. Κρατούσε 10 λεπτά και μαζί με τις διαφημίσεις έφτανε στο τέταρτο.«Το σπίτι των ανέμων» ήταν μια αστυνομική σειρά, κοινωνική και ερωτική ταυτόχρονα. Πρωταγωνιστούσαν ο Βύρων Πάλλης στον ρόλο του Ορέστη Λαμπίρη, η Αφροδίτη Γρηγοριάδου στον ρόλο της Τζοάνας, η Μιράντα Μυράτ στον ρόλο της γιαγιάς Ανούσκας, και η Μαριάνα Κουράκου στον ρόλο της Έλενας. Σειρά με μεγάλη επιτυχία και πολλές συγκινήσεις, όπου ο Ορέστης Λαμπίρης αποτελούσε πρότυπο για τους νέους που ήθελαν να σταδιοδρομήσουν στη δικηγορία, αλλά με αστυνομικές προεκτάσεις. Η χαρακτηριστική, έντονη και διαπεραστική φωνή του Βύρωνα Πάλλη , η απαλή και τρυφερή της Αφροδίτης Γρηγοριάδου, ήταν τόσο οικείες, σαν να ήταν μέλη της οικογένειας. Αγωνία, κάθε μέρα για την συνέχεια!
Η «ΠΙΚΡΗ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ» ακουγόταν για σχεδόν έξι χρόνια καθημερινά από το Σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι φωνές του Στέφανου Ληναίου, της Έλλης Φωτίου και πολλών άλλων γνωστών ηθοποιών ζωντάνευαν τις ιστορίες του Αλέξη και της Βάνας που έγραφε ο Βαγγέλης Γκούφας.
Η «Πικρή μικρή μου αγάπη» που επιβίωσε περισσότερο από τις ανταγωνίστριές της «Το σπίτι των Ανέμων» και «Μιράντα» έμελλε να γίνει το μακροβιότερο ραδιοφωνικό σήριαλ όλων των εποχών στην Ελλάδα.
Εκείνη την εποχή ήταν στην μόδα και άκουγε πολύς κόσμος κι άλλα ανάλογα με αυτό, ραδιοφωνικά σήριαλ στο ράδια. Κάποια που θυμάμαι ήταν "ΜΕΙΝΕ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ" με ένα Στέφανο  πρωταγωνιστή, "ΜΑΡΙΝΑ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΑΠΟ Τ΄ ΑΛΛΑ" και τέλος ένα "ΛΑΟΥΡΑ" που δεν θυμάμαι καθόλου άλλες λεπτομέρειες.
Είχαμε και τάλεντ σόου! Κάθε Κυριακή, στις 12 το μεσημέρι, η φωνή του Γιώργου Οικονομίδη, με την περίφημη φράση του ''Φίλοι μου αγαπημένοι" ξεκίναγε την εκπομπή «ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΤΑΛΕΝΤΑ» και έδινε την ευκαιρία σε νέα παιδιά με φωνή, φιλοδοξίες και όνειρα να τραγουδήσουν μπροστά στο κοινό και να αναδείξουν το ταλέντο τους! Από τις ραδιοφωνικές  εκπομπές ανεδείχθησαν πάρα πολλοί τραγουδιστές όπως η Νάνα Μούσχουρη, ο Χάρρυ Κλυνν, η Τζένη Βάνου, ο Πάνος Τζανετής, η Καίτη Χωματά, ο Γιάννης Βογιατζής, ακόμα και η Καίτη Γαρμπή με τη Λιάνα τότε, που συμμετείχαν ως «Αδερφές Γαρμπή».
Την υπόλοιπη μέρα, ακούγαμε τραγούδια, πολλά τραγούδια. Η εκπομπή του Σίμωνα Καρρά"ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙήταν σε πρώτη διάταξη μετά τα σίριαλ. Από αυτή την εκπομπή, αν και παιδάκι, μυήθηκα στη δημοτική μας μουσική.
Για τους νέους της εποχής υπήρχε η εκπομπή «ΧΡΥΣΗ ΔΙΣΚΟΘΗΚΗ» με τον Λευτέρη Κογκαλίδη, που προωθούσε όλες τις ποπ και ροκ παραγωγές της εποχής, ενημερώνοντας τη νεολαία για τα νέα της εν λόγω σκηνής. 
Υπήρχαν και ραδιοφωνικά παιχνίδια, όπως τα σημερινά τηλεπαιχνίδια. Ένα από αυτά ήταν το «ΒΡΕΣ ΤΟ ΚΑΙ ΠΑΡΤΟ»αλλά δυστυχώς, δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ο παρουσιαστής "βοηθούσε" τις νοικοκυρές που έπαιρναν τηλέφωνο και είχε καθιερωθεί η φράση "μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;" από τις συμμετέχουσες. Μέχρι σημείου που, σε κάποια εκπομπή, η συμμετέχουσα, στο άγχος της να ζητήσει την βοήθεια του παρουσιαστή, αμέσως μετά την ερώτηση "πως λέγεστε;" το ρίχνει:  "μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;". Χαμός!
Ένα άλλο ραδιοφωνικό παιχνίδι ήταν το "ΣΕ 30 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ", μια εκπομπή βράβευσης γνώσεων με διάφορα δώρα, (ραδιόφωνα και βιβλία), στη δεκαετία του 1960 - 1970.
Κάθε Δευτέρα «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ». Η εκπομπή που μας έφερε σε επαφή με σπουδαία έργα, με  πρωταγωνιστές   σπουδαίους ηθοποιούς που ενώ  αυτοί απέδιδαν το ρόλο τους, η δική μας φαντασία σκηνοθετούσε και σκηνογραφούσε το έργο.
Στις οχτώ το βράδυ «ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ» επέβαλαν απόλυτη ησυχία στους μικρούς για να ακούσουν τα νέα οι μεγάλοι. Ήταν "οι ειδήσεις των οκτώ" και στην ουσία η μοναδική πηγή "επίσημης" ενημέρωσης. 
Και φυσικά διαφημίσεις. Το ROL, το ΚΛΙΝ, το ΓΑΛΑ ΒΛΑΧΑΣ, η ΙΟΝ και πολλές άλλες.
Βέβαια μαθαίναμε ότι «στην Αθήνα έχουνε μια άλλη συσκευή, που όχι μόνο ακούνε, αλλά βλέπουνε κιόλας», αλλά δεν μας πολυένοιαζε. Εμείς είχαμε το ραδιόφωνο.
Όταν, μάλιστα, ο πατέρας μου πήρε κι ένα Πικ-απ, ε τότε ήμουνα ο πρώτος  του χωριού. Λίγοι δίσκοι βινυλίου στην αρχή, αλλά σιγά – σιγά εμπλουτίστηκε η δισκοθήκη μας. Οι «μουσικές επιλογές» δεν ήταν δικές μου βέβαια, αλλά τι σημασία είχε; Τραγούδι να  ΄ταν κι ότι να  ΄ταν.
Έβγαζα το «ράδιο» στην βεράντα, έβαζα τα καλώδια του Πικ-απ στο πίσω μέρος και… ανέβαζα την (μικρή η αλήθεια) ένταση στο τέρμα. Βέβαια το ίδιο έκαναν κι όσοι από τους φίλους μου είχαν Πικ-απ (γιατί ραδιόφωνο είχαν σχεδόν όλοι) και το χωριό βούιζε από ….πενιές!
Το όνειρό μου ήταν όταν… μεγαλώσω, να πάρω ένα τρανζίστορ. Ναι λίγα χρόνια μετά υπήρχαν και τα τρανζίστορ. Αλλά μην φανταστείς κάτι που να μοιάζει με τα σημερινά. Ένα ραδιόφωνο κανονικό ήταν, αλλά κάπως μικρότερο σε μέγεθος κι ένα λουρί για να κρέμεται στον ώμο.
Με το ραδιόφωνο, πάντως, η παιδική μας ζωή απόκτησε ποικιλία και – σοβαρά- ήταν η μοναδική μορφή διασκέδασης που –τότε – διαθέταμε.
Το αγάπησα το ραδιόφωνο και παρ΄ όλο που τα επόμενα χρόνια αποκτήσαμε και τηλεόραση, έμεινε και παραμένει μέχρι και σήμερα η μεγάλη αγάπη μου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ........
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ "Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ"

3 σχόλια:

''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου'' είπε...

Α, ρε φίλε Γιώργο... Βουτιά στο χρόνο έκανες. Πολύ με συγκίνησες... Και πίσω από όλα αυτά, η αθωότητα μας και η ανεμελιά μας που -όπως όλα τα ωραία πράγματα άλλωστε- κράτησε λίγο...

Vasilis- España είπε...

Εγώ φίλε θυμάμαι λεπτομέρειες από το βρεστο και πάρτο. Έβαζαν κάτι και εσύ έπρεπε να βρεις τί είναι κάνοντας δεν θυμάμαι πόσες ερωτήσεις μόνο. Ξεκινούσαν ρωτώντας εάν ήταν ζωικό η φυτικό. Αν του έλεγαν τίποτα, τότε έλεγε μέταλο? Μετά ρωτούσε το χρησιμοποιούμε επάνω μας, στο σπίτι; στην κρεβατοκάμαρα, στην κουζίνα, έξω από το σπίτι κλπ.....και έτσι τελείωναν οι ερωτήσεις. Εσύ έπρεπε να βρεις τί είναι πριν αυτές τελειώσουν. Καμιά φορά ήταν σετ κατσαρόλες, πλυντήριο ψυγείο, κλπ. Είχες δικαίωμα μόνο μέχρι 3 λανθασμένες απαντήσεις. Ξέχασες τις σειρές ο Άγνωστος ταξιδιώτης, στον ιστό της αράχνης, ο άνθρωπος με την βαλίτσα.

Vasilis- España είπε...

Λάθος μου. Ο Άγνωστος πόλεμος και ο άνθρωπος με την βαλιτσα ήταν στην τηλςοραση

ΠΑΛΙΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ "ΕΙΣΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ/Η ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝ. ΑΡΧΗΣ" ΕΚΛΕΙΣΕ
ΨΗΦΟΙ: ΑΠΟΛΥΤΑ ΝΑΙ: 2 (3,2%) - ΜΑΛΛΟΝ ΝΑΙ: 4 (4,8%) - ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΧΙ: 51 (82,3% - ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ: 4 (6,5%) - ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΚΟΜΗ: 2 (3,2%).
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ: ΑΠΟΛΥΤΑ & ΜΑΛΛΟΝ ΝΑΙ: 8% - ΑΠΟΛΥΤΑ & ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ: 88,8%

Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ "ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ" ΕΚΛΕΙΣΕ.

ΨΗΦΟΙ: ΝΑΙ: 26 (84%) - ΟΧΙ:
5 (16%)

Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ "ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ. ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ;" ΕΚΛΕΙΣΕ.
ΨΗΦΟΙ:
ΚΑΤΑ ΤΟΥ "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2": 26 (52%)
ΥΠΕΡ ΤΟΥ "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2"
: 24 (48%)
ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΝΩΣΗ ΜΕ ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙ: 22 (58%)
ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΝΩΣΗ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ: 16 (42%)

(βλέπε στην στήλη "ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ")