ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ.

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Μια ακόμη πυρκαγιά στον Βαρνάβα. Έτσι για να συμπληρωθεί η καταστροφή από τις δύο αλλεπάλληλες πυρκαγιές του 2009 και του 2010.

Μι ακόμη πυρκαγιά που κατέκαψε ότι είχε απομείνει από το δάσος του Βαρνάβα.

Μια ακόμη πυρκαγιά, ένα ακόμη έγκλημα σε βάρος της ζωής μας.

Ήμουν εκεί.

Έζησα από κοντά σχεδόν το ξεκίνημά της, την πορεία της, την εξέλιξή της.

Είδα από κοντά την πύρινη λαίλαπα να καταστρέφει, μέσα σε λίγες ώρες,  αυτό που η φύση έκανε χρόνια να δημιουργήσει.

Στα μάτια μου έχω ακόμη την εικόνα της καταστροφής.

Δεν λυπάμαι πλέον. Αγανακτώ.

Αγανακτώ γιατί δεν ήταν «θέλημα Θεού», αλλά ανθρώπινο χέρι που υλοποίησε αυτό το έγκλημα. Αλλά αυτό το χέρι και πάλι δεν θα τιμωρηθεί.

Αγανακτώ γιατί υπάρχουν ανθρώπινες ευθύνες που μας βρήκε η φωτιά και πάλι απροετοίμαστους. Αλλά για μια ακόμη φορά δεν θα αναζητηθούν.

Αγανακτώ γιατί κάποιοι «υπεύθυνοι», σχεδόν μοιρολατρικά, περίμεναν την «εξέλιξή» της. Αλλά άλλος ήταν ο ρόλος τους και άλλη η αποστολή τους.

Αγανακτώ πιο πολύ, όμως, γιατί πλέον η κοινωνία μοιάζει να «αποδέχεται» το γεγονός. Μοιάζει να το θεωρεί κάτι σαν «φυσική καταστροφή».

Αγανακτώ ακριβώς γιατί δεν αγανακτεί η κοινωνία.

Ναι ξέρω. Οικονομική κρίση, ανεργία, χρέη. Πιο σοβαρά προβλήματα. Ποιος θα ασχοληθεί με το δάσος;

Και λέω. Αυτό ακριβώς είναι το χειρότερο στοιχείο της οικονομικής κρίσης. Η αδιαφορία για οτιδήποτε πέραν της καθημερινότητας.

Κάηκε πάλι ο Βαρνάβας.

Και το πιο τραγικό. Κάηκε ένα αναγεννημένο δάσος. Δηλαδή ένα δάσος δεν πρόκειται ποτέ να ξαναγεννηθεί!

Θα ήθελα να πω «ελπίζω να είναι η τελευταία καταστροφή», αλλά δεν μπορώ. Η πραγματικότητα δεν μου το επιτρέπει.

Όχι δεν θα είναι η τελευταία καταστροφή. Δυστυχώς θα έρθουν κι άλλες. Όσο εμείς θα καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ μας και θα αφήνουμε την  τηλεόραση να ορίζει την ζωή μας, θα έρθουν κι άλλες καταστροφές.

Αλλά τότε το μόνο που θα μας απομένει είναι να κοιτάξουμε το εαυτό μας στον καθρέφτη και να τον φτύσουμε.

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ από το μέτωπο της πυρκαγιάς.