Μια παράσταση που αξίζει να δούμε
"Ποιος ευθύνεται για την ηθική παρακμή στον πολιτικό βίο; Ο δημαγωγός υποψήφιος ή ο λαός που αρέσκεται στην κολακεία και στην εκδούλευση με αποτέλεσμα να ψηφίζει όποιον του «χαϊδεύει τα αυτιά»; Είναι οι φαύλοι δούλοι είδωλο του διεφθαρμένου αφέντη; Η μαχητική σάτιρα του Αριστοφάνη αναφέρεται στον πυρήνα της δημοκρατίας και στην συνεχή επαγρύπνηση που απαιτείται για την ορθή λειτουργία του πολιτεύματος."
Ο Σταμάτης Φασουλής, με έναν θίασο
δημοφιλών ηθοποιών, υπόσχεται μια σύγχρονη ανάγνωση των Ιππέων (424 π.Χ.), της
δραματικά επίκαιρης, πολιτικής κωμωδίας του Αριστοφάνη.
Συμπαραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου
Ελλάδας με το Θέατρο Ακροπόλ
Μετάφραση – Σκηνοθεσία Σταμάτης
Φασουλής
Σκηνικά Μανώλης Παντελιδάκης
Κοστούμια Ντένη Βαχλιώτη
Χορογραφία Μπέτυ Δραμισιώτη
Φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος
Στίχοι Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική Γιώργος Χριστιανάκης.
Ερμηνεύουν
Πέτρος Φιλιππίδης: Αλλαντοπώλης
Γιάννης Ζουγανέλης: Παφλαγόνας Τάκης Παπαματθαίου: Δούλος Α΄ (Δημοσθένης)
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Δούλος Β’ (Νικίας) Γιώργος Καύκας: Δήμος
Κορυφαίος Χορού Γιάννης Σιαμσιάρης
Χορός (με αλφαβητική σειρά) Παναγιώτης
Αργυριάδης Δημήτρης Διακοσάββας Γιάννης Καραούλης Γιώργος Κολοβός Δημήτρης
Κοντός Νίκος Ορτετζάτος Γιώργος Παπαγεωργίου Χάρης Παπαδόπουλος Μιχάλης Σιώνας
Χρίστος Στυλιανού Νίκος Τουρνάκης Γιάννης Τσιακμάκης Βαγγέλης Χαλκιαδάκης
Χορευτής Λάμε Έντγκεν
Λίγα λόγια για το έργο
Κωμωδία του Αριστοφάνη που διδάχτηκε
στα Λήναια το 424 π.Χ, χαρίζοντάς του το 1ο βραβείο.
Πρόκειται για ένα έργο με πολλά κωμικά
ευρήματα, στο οποίο οι Ιππείς αποτελούν τον Χορό και βοηθούν στην εξέλιξη της
υπόθεσης. Ο Αγοράκριτος είναι το μόνο φανταστικό πρόσωπο, ενώ ο Δήμος,
αντιπρόσωπος του αθηναϊκού λαού, παρουσιάζεται με όλες τις ανθρώπινες
αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις αμφιταλαντεύσεις των Αθηναίων.
Στην εισαγωγή του έργου, δύο δούλοι,
που ουσιαστικά υποδύονται τους στρατηγούς Νικία και Δημοσθένη, παραπονιούνται
στον αφέντη τους Δήμο, για όσα υποφέρουν από τον νεοαποκτηθέντα δούλο βυρσοδέψη
Παφλαγόνα (δημαγωγός Κλέων), ο οποίος με τις κολακείες του έκανε τον κύριό τους
υποχείριο. Στη συνέχεια οι δούλοι κλέβουν τη συλλογή χρησμών του βυρσοδέψη,
απ΄όπου πανευτυχείς πληροφορούνται ότι ο Παφλαγών θα καταστραφεί από τον
αλλαντοπώλη, ο οποίος τον συναγωνίζεται στην πονηριά και στις κολακείες. Ο
τελευταίος είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο και ονομάζεται Αγοράκριτος (Αθηναίος
δημαγωγός). Η προφητεία επαληθεύεται σε μια σειρά σκηνών, στις οποίες οι δύο
ανταγωνιστές προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον σε ύβρεις και
χυδαιότητες.
Τελικά, ο Παφλαγών υποχρεώνεται να
αναγνωρίσει ως διάδοχό του τον Αγοράκριτο, στον οποίο ο Δήμος αποφασίζει να
αναθέσει την επιτρόπευση της πόλης του. Μεσολαβεί η παράβαση, στην οποία ο
Αριστοφάνης επιτίθεται στον Κλέωνα μέσω του Χορού και εξακοντίζει κατηγορίες
για την αστάθεια των Αθηναίων. Στη συνέχεια επανέρχονται στη σκηνή ο
Αγοράκριτος και ο Δήμος, ο πρώτος ντυμένος γιορτινά, για να διαλαλήσει ότι
έβρασε τον αφέντη και τον έκανε νεαρό, όπως εμφανίζεται πράγματι στο έργο ο
Δήμος, με φορεσιά της ένδοξης εποχής του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας, έτοιμος να
επανορθώσει τα προηγούμενα σφάλματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου