''ΒΙΒΛΙΟ: Ο ΠΙΟ ΠΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Στις αρχές του καλοκαιριού βρέθηκα στην Αγία Πετρούπολη του 19ου αιώνα και μερικές μέρες μετά, σ' ένα αγροτόσπιτο της Καλαμάτας στην μετακατοχική περίοδο. Κι ύστερα έφυγα για το Λονδίνο της δεκαετίας του '90 και κάπου εκεί, γύρω στα μέσα του Αυγούστου, φιλοξενήθηκα σ' ένα φτωχικό διαμέρισμα στο Τελ-Αβίβ, επί πρωθυπουργίας Γιτζάκ Ράμπιν, λίγο πριν δολοφονηθεί τον Νοέμβριο του 1995. 

Ε, όχι! Δεν έχω ''μαγική σκούπα'' κι ούτε την ικανότητα να ταξιδεύω στον χωροχρόνο! Απλώς...διαβάζω! Τα βιβλία είναι φίλοι μου. Πιστοί κι αφοσιωμένοι, σαν τα υπάκουα σκυλιά, που θυσιάζονται για το αφεντικό τους. Δίχως καμιά υστεροβουλία. Δίχως καμμιά πιθανότητα προδοσίας... Σύντροφοι.

Κι έχω μάθει πια να τα ''διαβάζω'' για τα καλά! Διότι έχω διαπιστώσει ότι τα καλά βιβλία, εκείνα που έχουν...αποφασίσει να σε ''ταξιδέψουν'', έχουν κυρίως ''επιλέξει'' δύο τρόπους για να το κάνουν: Ή θα σε αρπάξουν από το μανίκι, από την πρώτη κιόλας σελίδα τους και θα σε παρασύρουν σαν τον άνεμο, ή θα ξεκινήσουν χαλαρά και ήρεμα κι εκεί πάνω που εσύ θα είσαι ανυποψίαστος -μη σου πω ότι θα' χεις αρχίσει και να βαριέσαι λιγάκι- θα σε κυκλώσουν έτσι μαγικά, σαν ανεμοστρόβιλος κι ούτε που θα το καταλάβεις, για το πόσο θα αδημονείς, μέχρι να γυρίσεις την επόμενη σελίδα! 

Μη με ρωτήσεις ποια κατηγορία από τις δυο παραπάνω, προτιμώ. Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Αν και το στοιχείο του αιφνιδιασμού έχει πάντα τη χάρη του, ωστόσο όμως κι από τις πρώτες ακόμα λέξεις, εννοείται ότι είναι πάντα καλό να ξέρεις, ότι έχεις ήδη ξεκινήσει ένα συναρπαστικό ταξίδι! Έχεις ανέβει σ' ένα άρμα φαντασίας, που σου υπόσχεται ότι η κούρσα θα σου μείνει αξέχαστη, με πρωτότυπα τοπία και πολύχρωμες εικόνες. Και πρόσωπα! Πολλά πρόσωπα! Τόσα πολλά, που έρχεται η στιγμή κι αναρωτιέσαι, πότε πρόλαβες στ' αλήθεια και ''συνάντησες'' τόσους πολλούς ανθρώπους στη ζωή σου! Άλλη μαγεία κι αυτή! Να σου σκιαγραφεί ο συγγραφέας με τόσες πολλές λεπτομέρειες τους ήρωες του, που -όχι μόνο- έχεις καταφέρει να φτιάξεις τα πορτρέτα τους, σαν να τους γνώριζες από πάντα, αλλά κλείνεις ένα βιβλίο για να πας π.χ για φαγητό κι αναρωτιέσαι τι να κάνει ο ήρωας, όση ώρα εσύ τρως το κοτόπουλο με τις πατάτες φούρνου! 

Η μανία μου για το διάβασμα ''διεγνώσθει'' από την παιδική μου κιόλας ηλικία. Τότε που ''έπρεπε'' να διαβάζω τα σχολικά βιβλία κι εγώ προτιμούσα την λογοτεχνία και την ποίηση. Κι αργότερα και την ψυχολογία. Τότε που -δεκάχρονο ακόμα- παιδί, είχα βρει κάποια βιβλία του Λουντέμη και του Καζαντζάκη και περνούσα τα καλοκαίρια μου μαζί τους. Κι ήταν τόσο δύσκολα για μένα Θεέ μου, που τελείωνα μια σελίδα και δεν είχα καταλάβει λέξη! Κι έτσι ξαναγυρνούσα στην ίδια σελίδα και την ξανάρχιζα απ' την αρχή, μέχρι να βγάλω νόημα! Κι αργότερα που μου έδιναν οι γονείς μου χαρτζιλίκι κι εγώ κατέληγα στα άδυτα ενός βιβλιοπωλείου, ώρες ατελείωτες και γυρνούσα στο σπίτι αγκαλιά με ένα-δυο βιβλία κι ούτε μια δραχμή στην τσέπη... Κι ήταν τόση η αγωνία μου να ανοίξω τις σελίδες, που πολλές φορές τοποθετούσα ένα σταθερό αντικείμενο μπροστά από το πιάτο μου κι ανάμεσά τους στήριζα το βιβλίο, τρώγοντας και γυρνώντας εναγωνίως τις σελίδες, χωρίς ούτε μια λαδιά! Γιατί -όλα κι όλα!- τα βιβλία είναι ιερά, ανοίγουν δρόμους, λεωφόρους, ορίζοντες και τους αξίζει σεβασμός και φροντίδα. 

Κι έχω και τις παραξενιές μου: ούτε δανείζω βιβλία, αλλά ούτε και δανείζομαι. Δεν το διαπραγματεύομαι. Αν θελήσω ένα βιβλίο, ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να το διαβάσω: το αγοράζω και το αποκτώ για πάντα! Και το φροντίζω για πάντα. Δωρίζω όμως συνήθως βιβλία. Διαλεγμένα πάντα μέσα από την καρδιά μου. 

Και διαβάζω τα βιβλία μου πάντα και παντού. Στη θάλασσα, στο κρεβάτι, στο αεροπλάνο, στα σκαλοπάτια, στο χαλί, στον κήπο, στο λεωφορείο. Άσε που παρατηρώ και κάθε σπίτι που επισκέπτομαι για να δω αν διαθέτει βιβλιοθήκη και τι...τύπου βιβλιοθήκη διαθέτει! Γιατί υπάρχει εκείνη η κατηγορία των ανθρώπων που δεν διαθέτουν καθόλου βιβλιοθήκη -καμμένα χαρτιά...- -κι εκείνη η κατηγορία που μοστράρουν εκεί πέρα μια βιβλιοθήκη με πανάκριβα κι επιδεικτικά δερματόδετα που ποτέ τους δεν άνοιξαν κι ούτε που πρόκειται να ανοίξουν φυσικά, μόνο και μόνο για να θεωρηθούν κουλτουριάρηδες -κοινώς...δήθεν! 

Και για δυο πράγματα παρακαλάω τον Θεό: να ανοίξει τα μάτια σε όλους εκείνους που δεν άνοιξαν ποτέ τους ούτε ένα βιβλίο -μην γνωρίζοντας τι χάνουν- και να έχω πάντα...επαρκή όραση για να μπορώ να διαβάζω, ως το τέλος της ζωής μου... 

--''Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΔΙΑΚΟΠΑ. Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΑ...''-- ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ.