"7/7/09 ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!
Κι ήρθε το μήνυμα που φοβόμαστε να
ακούσουμε...
ΕΡΧΟΝΤΑΙ!
Κι ήρθαν. Σαν στρατός κατοχής,
χτυπούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Με μανία, λες και βρίσκονταν σε
άλλη χώρα κι είχαν μπροστά τους τον "εχθρό". Ναι γι΄ αυτούς μπροστά
τους ήταν ο ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ.
Χτυπούσαν αλύπητα νέους, γέρους, γυναίκες,
ακόμη και μικρά παιδιά. "Έκαναν το καθήκον τους".
Το ημερολόγιο έλεγε 7 ΙΟΥΛΗ 2009.
Κι ήρθαν. Μπροστά αυτοί και πίσω τους τα
αφεντικά. Οι εργολάβοι με τα μηχανήματά τους.
Ήμουν εκεί.
Είδα, άκουσα, ένοιωσα.
Είδα τα νέα αυτά παιδιά, τα
παιδιά μας, να μετατρέπονται σε "άγρια θηρία". Ναι
"εκτελούσαν εντολές". Αλλά όταν χτυπούσαν έναν παππού, δεν
ένοιωθαν ότι χτυπούσαν τον παππού τους;, Όταν χτυπούσαν ένα παιδί, δεν ένοιωθαν
ότι χτυπούσαν το παιδί τους;
Άκουσα τις άγριες κραυγές τους.
"Θα σε τσακίσω ρε πούστη". "Θα σε γ... ρε
μαλάκα". Και ποιοι τα έλεγαν αυτά;
Οι θρασύδειλοι, που καλυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους,
εξοπλισμένοι σαν αστακοί χτυπούσαν μικρά παιδιά και παππούδες. Κι από
κοντά τους εκείνοι οι ελεεινοί τύποι με τα πολιτικά. Αυτοί οι ανίκανοι
να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά, που επιβιώνουν ως ρουφιάνοι και
καταδότες.
Ένοιωσα αηδία. Αηδία για το
"επίπεδο" της Δημοκρατίας μας. Αηδία για τον εξευτελισμό της
ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στο όνομα της εξυπηρέτησης
των συμφερόντων των εργολάβων και των διαπλεκόμενων.
Ήρθαν στις 7 του Ιούλη του 2009 σαν
κατακτητές. Κι από αυτήν την ημέρα το Γραμματικό είναι υπό κατοχή. Από
αυτήν την ημέρα η Δημοκρατία σταματά λίγο έξω από τα πρώτα σπίτια του
χωριού.
Από αυτήν την ημέρα κάποιοι περήφανοι
άνθρωποι νοιώθουν να εξευτελίζονται καθημερινά από τις δυνάμεις κατοχής των ΜΑΤ
και της Ασφάλειας.
Αλήθεια οι πολιτικοί, που πίσω από τα
πολυτελή γραφεία τους συμβάλουν σ΄ αυτό το έγκλημα, αναρωτήθηκαν ποτέ
τους πόσο μίσος έχει καλλιεργηθεί; Αναρωτήθηκαν ποτέ τους που μπορεί να
οδηγήσει η προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Αισθάνονται δικαιωμένοι;
Αισθάνονται καν;
Ας έρθουν λοιπόν στο Γραμματικό! Αν
τολμούν ας εμφανιστούν στον τόπο του εγκλήματος!
Ήταν 7 Ιούλη 2009.
Χτυπούσαν και μετά κατηγόρησαν τους
πολίτες ότι τους επιτέθηκαν!
Έβαζαν φωτιές και μετά κατηγόρησαν τους
πολίτες ως εμπρηστές!
Άξιος ο μισθός τους!
Φαντάζομαι ο Εργολάβος, το Αφεντικό,
θα τους έδωσε συγχαρητήρια για την "άψογη οργάνωση της
επιχείρισης" .
Ανθρωπάκια...ανθρωπάκια....
Σε λίγες μέρες θα είναι 7 Ιούλη 2010. Ένας
χρόνος κατοχής του Γραμματικού.
Δύο λέξεις μόνο: ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!
Και μια "υπόσχεση". Θα μας βρίσκουν
πάντα μπροστά τους."
Αυτό το άρθρο γράφτηκε στις 3 Ιουλίου
2010, έναν χρόνο μετά την εισβολή των ΜΑΤ στο Γραμματικό για την δημιουργία του
–επίσημα πλέον- ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΧΥΤΑ.
Γιατί το θυμήθηκα σήμερα;
Γιατί χθες έγινε η δίκη 10
συναγωνιστών, οι οποίοι κατηγορούνταν για «εμπρησμό»(!) σε βαθμό
κακουργήματος.
Και σ΄ αυτήν την δίκη, των ανθρώπων
που έβαλαν τα στήθη του μπροστά στον κατασταλτικό μηχανισμό του Κράτους,
υπήρξαν ηχηρές… απουσίες.
Ούτε ο Δήμαρχος Μαραθώνα ήταν παρών,
ούτε κανένας από τους υποψήφιους Δημάρχους, ούτε δικηγόροι του Δήμου, ούτε ….
Πέρα από δύο συμβούλους (τον κ.
Χρυσίνα και το κ. Λέπουρη), τους συγγενείς των κατηγορουμένων, τους μάρτυρες
και λιγοστούς κατοίκους του Γραμματικού ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ!
Κι αυτοί οι άνθρωποι δεν δικάζονταν
γιατί …. «έσπρωξαν τα σύνορα» σε κάποιο χωράφι, αλλά γιατί υπερασπίστηκαν τον τόπο μας!
Και το πιο τραγικό είναι ότι κάποιοι
από τους απόντες θα αναφέρονται – κατά την προεκλογική περίοδο- στην συμβολή τους
σ΄ αυτόν τον αγώνα! Χωρίς αιδώ, θα χρησιμοποιούν τον αγώνα των δικαζομένων
συμπολιτών μας και άλλων αγωνιστών, για να συλλέξουν … «ψηφαλάκια». Θλιβεροί
κομπάρσοι! Κατά τα λοιπά, όμως, καμία έμπρακτη συμπαράσταση στους πρωταγωνιστές.
Μπορώ να καταλάβω την πικρία των
δικαζομένων συμπολιτών, από προσωπική εμπειρία. Όταν δικάστηκα, μετά την
σύλληψή μου στην συγκέντρωση της Εθνικής οδού, ήμουν εγώ, ο δικηγόρος μου και 5
(!) συμπολίτες παρόντες στην δίκη.
Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, δυστυχώς, ισχύει
το «μαζί στην νίκη, μόνος του ο καθένας στις επιπτώσεις»
Εκφράζω την συμπαράστασή μου στους καταδικασθέντες
συμπολίτες μου και δηλώνω ότι θα συνεχίσω να είμαι δίπλα τους, με όποιο τρόπο
μπορώ.
Καλώ, όμως και όλους τους άλλους, να
ευαισθητοποιηθούν και να συμπαρασταθούν σ΄ αυτούς τους ανθρώπους σ΄ αυτήν την
δικαστική περιπέτεια που ενεπλάκησαν, επαναλαμβάνω, όχι για τα ατομικά τους συμφέροντα,
αλλά για όλη την τοπική κοινωνία.
Υ.Γ.
Για την ιστορία από τους 10
κατηγορουμένους οι 6 κρίθηκαν αθώοι και για τους υπόλοιπους 4 η κατηγορία από
κακούργημα μετατράπηκε σε πλημμέλημα και καταδικάσθηκαν σε ποινή 4 ετών, η
οποία ήταν εφέσιμη.
