ΤΟ "ΞΥΠΝΗΜΑ" ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
ΠΟΥ "ΞΥΠΝΗΣΕ"

Ήταν νέος. Με αρχές, ιδεολογία, πολιτική (κομματική) δράση. 

Έψαχνε για δουλειά. Όπως και τόσοι άλλοι, ενταγμένοι ή μη στο Κόμμα. 

Απευθύνθηκε στον Βουλευτή και αυτός, όπως και τόσους άλλους, τον "τακτοποίησε". Τον διόρισε στο Δημόσιο, όπως και τόσους άλλους.

Μετά έγινε πιο φανατικός με το Κόμμα του. Οργανώθηκε, επεδίωξε και πήρε κομματικές θέσεις. Συγκρουόταν δημόσια με τους "άλλους", υπερασπιζόμενος την πολιτική του Κόμματός του. ήταν περήφανος που - πλέον - ήταν στέλεχος του Κόμματος.

Καλά ήταν. Δουλειά είχε, το Κόμμα πήγαινε καλά,  τα "πράγματα" γενικά δεν ήσαν κι άσχημα.

Είχε πρόσβαση στον κρατικό μηχανισμό κι "έκανε τις δουλειές του", έφτιαξε κοινωνικό κύκλο, τον υπολόγιζαν.

Μετά ήρθε η καταστροφή.

Η οικονομική κρίση τον χτύπησε, όπως και τόσους άλλους. Τα εισοδήματά του μειώθηκαν, η ζωή του δυσκόλεψε, οι φόβοι για το μέλλον πολλαπλασιάστηκαν, όπως και σε τόσους άλλους.

Το Κόμμα κατρακύλησε. Δεν ήταν πλέον ιδιαίτερα τιμητικό να είσαι μέλος τους συγκεκριμένου Κόμματος, πόσο μάλλον στέλεχος.

Και τότε "ξύπνησε". Είδε το φως το αληθινό.

Ανακάλυψε ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε Κράτος (στο οποίο σημειωτέον εξακολουθεί να εργάζεται), ότι γίνονταν προσλήψεις  από το παράθυρο (όπως διορίσθηκε κι αυτός), ότι απολύονται εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα (αυτός έχει σίγουρη την θέση του), ότι τα ΜΑΤ χτυπούν διαδηλωτές (προφανώς τα παλιά ΜΑΤ είχαν το δικαίωμα), ότι υπήρχε δικομματισμός (το ένα Κόμμα ήταν το δικό του, αλλά τότε ήταν αλλιώς).

Και φυσικά, ως νέος Απόστολος Πέτρος, απαρνήθηκε, όχι τρις, αλλά πολλάκις, το Κόμμα του. Άλλωστε είπαμε δεν του ήταν χρήσιμο πια και δεν ήταν πλέον in να είσαι μέλος Κόμματος του μνημονίου.

Και, χωρίς αιδώ, έγινε πλέον Κριτής. Κρίνει όλους και όλα, μα περισσότερο το πρώην Κόμμα του (αυτό που τον διόρισε).

Οι διαπιστώσεις του δεν είναι λάθος, άλλωστε τόσοι άλλοι έχουν βγάλει τα ίδια συμπεράσματα. Όμως εδώ ισχύει το "κοίτα ποιος μιλάει".

Υ.Γ. 1 Οι σαμουράι όταν διαπίστωναν ότι έχουν κάνει λάθος έκαναν χαρακίρι. Εντάξει δεν είναι in το χαρακίρι σήμερα, αλλά υπάρχουν λιγότερο άγριοι τρόποι να δείξει κανείς την μεταμέλειά του. Ένας από αυτούς είναι η παραίτηση. Τολμά κανείς;
Υ.Γ. 2  Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ.

"ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ....."

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Αυτές τις μέρες, παρακολουθώντας την επικαιρότητα, από τις τοποθετήσεις των πολιτικών κομμάτων έμαθα ότι:

* Τα όποια "μνημόνια", "μεσοπρόθεσμα" κ.λ.π. δεν μπορεί να τίθενται στην κρίση του Λαού, αλλά πρέπει να τα συνάπτει η "υπεύθυνη" Κυβέρνηση.

* Για τις "ρυθμίσεις" και τις "συμφωνίες"  ο Λαός πρέπει να αποφασίζει με Δημοψήφισμα.

* Ο λαός πρέπει να αποφασίζει και δεν μπορεί η Κυβέρνηση να αποφασίζει ερήμην του.

* Το Δημοψήφισμα αποτελεί εκβιασμό των πολιτών.

* Το Δημοψήφισμα διχάζει τον Λαό.

Ακόμη:

* Η τελευταία συμφωνία με την Ε.Ε. είναι καταστροφή για την χώρα.

* Η τελευταία συμφωνία με την Ε.Ε. είναι ευλογία για την Χώρα.

* Η τελευταία συμφωνία με την Ε,Ε, έχει θετικά και αρνητικά, αλλά είναι αναγκαία.

Πέρα από αυτά:

* Οι εκλογές είναι καταστροφή για την Χώρα στην παρούσα φάση.

* Οι εκλογές είναι η μόνη λύση στο σημερινό αδιέξοδο.

* Οι εκλογές δεν λύνουν κανένα πρόβλημα.

Κι όλα αυτά μέσα σε δύο-τρεις μέρες, Από διάφορα κόμματα. Η εναλλαγή θέσεων ταχύτατη. Οι "κωλοτούμπες" συνεχείς. Το "κακό" γίνεται "καλό" και το "καλό" γίνεται "κακό", ανάλογα με το συμφέρον του κάθε κόμματος την συγκεκριμένη στιγμή.

Και συμπέρασμα δεν έβγαλα, αν και προσπάθησα πολύ.

Ένα μόνο.

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΟΛΩΝ ΤΟΥΣ, Σ΄ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ.

Εμείς οι Αρβανίτες έχουμε μια παροιμία. "Τέρε κόσμι ντίγκετε, εδέ πίδι κρίχετε". Είναι η γνωστή "όλος ο κόσμος καίγεται.....".

Μήπως ταιριάζει στην κατάσταση;