Όταν...
- Ο Βαρνάβας δεν διοικείται ουσιαστικά εδώ και έναν σχεδόν χρόνο...
- Όσα έργα έχουν "εξαγγελθεί" και ψηφισθεί όμόφωνα έχουν βαλτώσει...
- Κανένα καινούργιο έργο δεν φαίνεται στον ορίζοντα, την ώρα που οι γειτονικές μας Κοινότητες κινούνται με γοργούς ρυθμούς...
- Δρόμοι στον Βαρνάβα κλείνουν, αν όχι με την συναίνεση, τουλάχιστον με την ανοχή του Προέδρου...
- Οι πολίτες αναζητούν μάταια κάποιον Σύμβουλο της "πλειοψηφίας" για να συζητήσουν τα προβλήματά τους....
- Οι αποφάσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου, όταν δεν ανατρέπονται από τον Πρόεδρο, δεν υλοποιούνται...
Και ο Πρόεδρος της Κοινότητας Βαρνάβα κ. Βούλγαρης, γατζώνεται με πείσμα στην καρέκλα του (και τον μισθό του) και το μόνο που έχει να πεί σε δημόσια ομιλία του είναι ότι....ο επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης είναι αμόρφωτος, υπονομευτής, αρχιερέας του σκότους, ο κ. Τίποτα...... τότε...
.. ειναι για λύπηση η Κοινότητα της οποίας είναι Πρόεδρος.
Δεν με θίγουν οι χαρακτηρισμοί, γιατί πάντα αρχή μου ήταν ΄να αναζητώ το ποιός το λέει. Κι αφού τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς τους λέει ο κ. Βούλγαρης, για μένα δεν έχουν καμιά σημασία.
Ντρέπομαι, όμως. Ντρέπομαι που κάθομαι στο ίδιο τραπέζι με ανθρώπους που το μόνο μέλημά τους είναι η προσωπική τους τύχη. Ντρέπομαι που συμμετέχω σ΄ αυτό το "θέατρο του παραλόγου".
Και θλίβομαι. Θλίβομαι που σε μιά περίοδο που έπρεπε να γίνει ένα άλμα προς τα εμπρός ο τόπος μου διολισθαίνει στην προηγούμενη δεκαετία, μέσα απο μία ξεπερασμένη αντίληψη αντιπαράθεσης.
Κι είναι κρίμα.
Κρίμα για έναν τόπο που θέλει και μπορεί να πάει μπροστά, αλλά μένει καθηλωμένος στο χθές, γιατί κάποιοι τον βλέπουν σα όχημα για τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου