ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Με αφορμή τις Πανελλήνιες εξετάσεις αναρτούμε ένα παλαιότερο άρθρο  μιας σπουδάστριας του Τ.Ε.Ι. ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΟΚΟΜΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

• γράφει η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ  Γ. ΚΟΛΛΙΑ  

Άλλες φορές διαβάζω, άλλες φορές ακούω στην τηλεόραση πολλούς να ασχολούνται με το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Κάποιοι από αυτούς είναι ειδικοί, κάποιοι δάσκαλοι και καθηγητές, κάποιοι δημοσιογράφοι, κάποιοι γονείς, κάποιοι απλώς γλάστρες.

Δεν άκουσα και δεν είδα μέχρι σήμερα να ρωτούνται οι μαθητές. Αυτοί που ζουν καθημερινά το σύστημα, αυτοί που καταπιέζονται από το σύστημα, αυτοί που υπηρετούν τελικά το σύστημα.

Γιατί όλοι αυτοί που μιλάνε με την σιγουριά του «παντογνώστη», έχουν πάρα πολλά χρόνια να κάτσουν, σαν μαθητές, σ΄ ένα θρανίο.

Γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει να περιμένεις μεσ΄ το κρύο το λεωφορείο, που σχεδόν πάντα αργεί, για να σε πάει σωρηδόν στο σχολείο.

Γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε μια τάξη αποστηθίζοντας άχρηστες, κυρίως, γνώσεις, «γιατί αυτά ζητάνε στις πανελλήνιες».

Γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει να σχολάς και να ταξιδεύεις κατευθείαν για το φροντιστήριο «γιατί χωρίς αυτό δεν γίνεται τίποτα».

Γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει να γυρίζεις εξαντλημένη το βράδυ και να πρέπει να διαβάσεις για το σχολείο, να διαβάσεις για το φροντιστήριο, να διαβάσεις και Αγγλικά (ή Γαλλικά, ή Γερμανικά, ή …, ή…).

Γιατί δεν νοιώθουν το συναίσθημα του μαθητή που πιέζεται από όλες τις μεριές «για το καλό του» και η ζωή του είναι δρομολόγια, ανοιχτά βιβλία, άγχος, πίεση και –πολλές φορές- καταπίεση.

Γιατί δεν «έριξαν ζαριά» στις πανελλήνιες κι όπου κάτσει. Δεν ένοιωσαν την απογοήτευση, όταν άλλο είναι το «θέλω» κι άλλο το «μπορώ» ή «πρέπει».

Γιατί δεν αισθάνθηκαν θυμό, όταν διάφοροι με επιβλητικότητα αποφαίνονται «τα παιδιά δεν ξέρουν Ιστορία, δεν ξέρουν Γεωγραφία». Θυμό γιατί θέλαμε να ξέρουμε Ιστορία, θέλαμε να ξέρουμε Γεωγραφία, αλλά δεν μας έμαθαν. Ίσως γιατί «δεν ζητάνε αυτά στις Πανελλήνιες».

Θέλαμε ένα σχολείο ανοιχτό, δημοκρατικό, συμμετοχικό. Ένα σχολειό που να μας μορφώνει πραγματικά. Ένα σχολείο που να μας ανοίγει τους ορίζοντες. Ένα σχολείο που να μας διδάσκει δημοκρατία για να γίνουμε σωστοί πολίτες, Ιστορία για να σεβόμαστε το παρελθόν μας, Γεωγραφία για να μαθαίνουμε τον σημερινό κόσμο, Πολιτισμό για να ανεβαίνει το επίπεδό μας.

Και μας έδωσαν ένα σχολείο αντιπαθητικό, καταπιεστικό, ανταγωνιστικό. Ένα σχολείο που μας μαθαίνει ο καθένας να κοιτάει τον εαυτό του, να μην αντιδρούμε στα στραβά, να παπαγαλίζουμε, να μην  κρίνουμε. Ένα σχολείο ξεπερασμένο, γερασμένο

Γυρνώντας τον νου μου πίσω αυτό που έχω να πω είναι ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι λάθος.

Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει. Δεν είμαι «ειδική».

Αυτό που ξέρω και είμαι σίγουρη γι΄ αυτό, είναι ότι με αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα δεν θα πάμε μπροστά.

Και δεν θέλει αλλαγή, θέλει κατεδάφιση και στήσιμο από την αρχή. Και σ΄ αυτό το νέο εκπαιδευτικό σύστημα να έχουν γνώμη και οι μαθητές, γιατί…. Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα.