ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 225 .000 ! !

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

"ΣΦΙΞΑΝΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ..."

Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του Λεωνίδα Καστανιά, από το πολύ καλό blog "ΜΗ ΜΑΔΑΣ ΤΗΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ", παρ΄ ότι τούτο το blog ασχολείται με την κοινωνία των πολιτών κι όχι με την καθημερινότητα της πολιτικής.
Δεν γνωρίζουμε το συγκεκριμένο αρθρογράφο, αλλά η ανάλυσή του είναι εξαιρετική και συμβαδίζει με τις απόψεις μας.
Κάνουμε λοιπόν μια εξαίρεση και θέτουμε προς προβληματισμό την ανάλυση αυτή. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί κανείς με το σύνολο των απόψεων που εκφράζονται στο συγκεκριμένο άρθρο. Μπορεί να υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις. Σημασία έχει ότι μπορούμε να συζητήσουμε επί της ουσίας κι όχι να εκφραζόμαστε με "κραυγές" 'η "ψιθύρους".

ΣΦΙΞΑΝΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
του Λεωνίδα Καστανά

Τώρα που σφίξανε τα πράγματα και καταλάβαμε όλοι πως οι δανειστές δεν μας εμπιστεύονται, άρχισαν τα "δράματα". Σιβυλλικά ερωτήματα του style «μας σπρώχνουν στη χρεοκοπία;»οργισμένες διαπιστώσεις του style Ταλιμπάν ο κύριος Σόιμπλε ή μοιρολατρικές αιχμές για καψώνια. Τώρα συνειδητοποιούμε ότι τα κόλπα τέλειωσαν;

Το πολιτικό σύστημα και οι συνεργάτες του θα πρέπει να βάλουν βαθιά το μαχαίρι στις σάρκες τους και να αρχίσουν να κόβουν, αν θέλουν να βλέπουν το χρώμα του δανεικού χρήματος. Μπορούμε να βάζουμε φωτιά στο κέντρο της πόλης και να την αφήνουμε να καίει μέχρι να εμπεδώσουν οι ξένοι ότι δεν αντέχουμε άλλο, ότι ο λαός ξεσηκώθηκε κλπ, αλλά τα «καθάρματα» οι Γερμανοί δεν μασάνε.

Όσοι νόμιζαν ότι στην ψηφοφορία της 12ης Φλεβάρη παίζονταν όλα, γελάστηκαν. Μια απόφαση της ελληνικής βουλής με οποιοδήποτε σκορ δεν έχει και πολύ σημασία. Έχουμε τόσες και με ισχυρότερες ψηφοφορίες. Και τι έγινε; Ο εκάστοτε κυβερνητικός μηχανισμός που θα αναλάβει να υλοποιήσει τις συμφωνίες εκλέγεται, οι εκλογές πλησιάζουν και το κράτος των πελατών έχει βγάλει νύχια και δόντια. Ποιος τολμάει να ανοίξει το κλειστό γκέτο των μεταφορών μπας και πέσει το κόστος τους, ενισχυθεί ο ανταγωνισμός και τη γλιτώσουν έτσι οι κατώτατοι μισθοί; Το ένα σημαίνει ότι χάνω ψηφοφόρους και το άλλο ότι τα θετικά του ανοίγματος θα αργήσουν να φανούν. Και που θα πάνε οι ψήφοι; Μα υπάρχουν αριστερά κόμματα που κρυμμένα πίσω από την κρίση στηρίζουν όλα αυτά που μας γκρεμίζουν και είναι πρόθυμα να πάρουν στις αγκάλες τους τον κάθε δυσαρεστημένο πελάτη που έχει δίκιο ή άδικο. Γι αυτά ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.
Η μείωση των κατώτατων μισθών ήταν σκληρό φάουλ με αυτογκόλ. Η αξία τους στην αύξηση του ανταγωνισμού αμφισβητείται από ανθρώπους της αγοράς. Αλλά και αυτό να μην ισχύει, είναι μέτρο άδικο γιατί καταδικάζει σε λιμοκτονία φτωχούς ανθρώπους, άνεργους και κυρίως νέουςoutsiders. Οι μισθοί πέφτουν, αλλά οι τιμές είναι ακόμα πολύ υψηλές. Αν το κράτος αναλάμβανε να τους δίνει τη διαφορά θα ήταν αλλιώς. Αν αύξανε τη διάρκεια του επιδόματος ανεργίας θα ήταν κάτι. Αν πρέπει να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, μειώστε το ΦΠΑ, τους φορολογικούς συντελεστές, τα δημοτικά τέλη, τα κόστη των μεταφορών κλπ. Χαμηλώστε τους insiders, αφήστε να ζήσουν οι outsiders.
Το άδικο μέτρο, ενίσχυσε τη ρητορική των αντιμνημονιακών, οι περισσότεροι εκ των οποίων φυσικά και δεν νοιάζονται για το μεροκάματο των εκτός, αλλά για τα επιδόματα των εντός. Για τα συμφέροντα των στρωμάτων που εκπροσωπούν, αλλά και των στελεχών τους που ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των insiders. Μείωσε όμως και την πολιτική δυναμική του μεταρρυθμιστικού ρεύματος. Σήμερα κανένα κόμμα πια δεν μιλάει για συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις. Ούτε αυτό που ιδρύθηκε με αρχικό σκοπό να αγωνιστεί γι’ αυτές. Κανείς μεγάλος παίκτης δεν πρότεινε ισοδύναμα. Το γιατί, είναι προφανές. Οι περισσότερες από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις είναι μέσα στο μνημόνιο 2. Και αυτό περιλαμβάνει και άδικα μέτρα. Συνεπώς, απορρίπτεται συλλήβδην γιατί στη χώρα αυτή ποιος τολμά να φέρει αντιρρήσεις στον εξαγριωμένο όχλο, να αναδείξει τις λεπτομέρειες, τα συν και τα πλην. Ποιος τολμά να προτείνει πολιτικές περικοπών του σπάταλου κράτους ή φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και της εκκλησίας, ή έλεγχο της κρατικοδίαιτης και διεφθαρμένης επιχειρηματικότητας; Το ένα θα ενοχλεί την ΑΔΕΔΥ, το άλλο τον ΣΥΡΙΖΑ, το τρίτο τους καναλάρχες ή το ΣΕΒ. 
Οι δανειστές κατάλαβαν πλέον ότι σκοπεύουν να δώσουν τα λεφτά τους σε αφερέγγυους πολιτικούς και σε άρρωστους μηχανισμούς. Σε ένα σύστημα που στην πλειοψηφία του δεν θέλει να διασωθεί κάνοντας τις αναγκαίες θυσίες με δίκαια κριτήρια. Αλλά ακόμα και αν θέλει δεν μπορεί, λόγω ανικανότητας των ηγετικών του ομάδων . Αντίθετα, η Ευρώπη δείχνει ανυποχώρητη ( προς το παρόν) διάθεση να βοηθήσει την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας υπό δύο όρους: Πρώτον, να έχει τον πλήρη έλεγχο της διάθεσης και αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων. Δεύτερον, να προχωρήσει η χώρα στις 63 μεταρρυθμίσεις που επιβάλει το νέο μνημόνιο 2. Και πράττει ορθά και είναι προς το συμφέρον μας. Ευτυχώς που δεν είναι προς το συμφέρον του πολιτικού συστήματος που διαφεντεύει τον τόπο.
Μετά τον Α. Σαμαρά και ο Φ. Κουβέλης μιλά για επαναδιαπραγμάτευση. Τα δύο πρώτα στις δημοσκοπήσεις κόμματα φαίνονται ότι δεν συμφωνούν με τα συμφωνηθέντα. Ο ΛΑΟΣ έφυγε από την κυβέρνηση μήπως και δει τα ποσοστά του να αυξάνονται. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει και η σταλινική Αριστερά σαλπίζει για την έξοδο από την ΕΖ και την είσοδο στο χάος. Η ρητορεία της επαναδιαπραγμάτευσης μπορεί να δίνει φρούδες ελπίδες στο λαό, αλλά επιτείνει το κλίμα αβεβαιότητας και αναβάλει την έναρξη των προσπαθειών που θα βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα ισχύσει. Μέτρα ανακοινώνονται και μετά αναβάλλονται, οχυρά της αμαρτίας, όπως η ΕΡΤ, διασώζονται, ενισχύοντας τον αγώνα και των άλλων προς την εξαίρεση. Αλλά και τα όσα δρομολογούνται με υπουργικές αποφάσεις, ποιος σας είπε ότι είναι δυνατό να υλοποιηθούν, όταν ο δαιδαλώδης κρατικός μηχανισμός είναι απρόθυμος και ο έλεγχος ανύπαρκτος.
Αντιθέτως, αν η χώρα έδειχνε ότι είχε την πολιτική βούληση να αλλάξει πραγματικά και έκανε βήματα τολμηρά, θα μπορούσε να διαπραγματευθεί τις αδικίες και τις αστοχίες του μνημονίου και να αλλάξει κάποιες παραμέτρους, καθοδόν. Αλήθεια, αν όλα είναι ανοικτά και υπό διαπραγμάτευση, ποιος ιδιώτης θα αποφασίσει να επενδύσει στη χώρα μας; Με ποιο σχέδιο θα γίνουν οι δημόσιες επενδύσεις και που θα καταλήξουν τα κονδύλια; Όσα δις και αν πέσουν τώρα στην αγορά, με αυτό το κλίμα, θα εξαφανιστούν χωρίς μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα. Και στο φινάλε, δεν μας είπαν, σε ποιες από τις 63 μεταρρυθμίσεις, που επιβάλει το μνημόνιο 2, συμφωνούν και σε ποιες διαφωνούν, όσοι είναι υπεύθυνοι και νοιάζονται πραγματικά για την τύχη της χώρας.
Το παρόν κλίμα δεν βοηθά στην εκκίνηση μιας νέας συλλογικής προσπάθειας. Βοηθά όμως 100 λουλούδια της χρεοκοπίας ν’ ανθήσουν. Τους δραχμολάγνους κάθε κατηγορίας να εντείνουν τις προσπάθειές εξόδου από την ΕΖ, τους αντιμεταρρυθμιστές και οιονεί μεταρρυθμιστές να σπεκουλάρουν πάνω στην αδικία, ώστε να μην αλλάξει τίποτα και την «φιλοπόλεμη αριστερά» να χαλάει την πόλη σκορπίζοντας λίγη από την άπειρη θανατίλα που έχει βαθιά στα φυλλοκάρδια της.
Μάλλον δεν πάμε πουθενά. Τα ασθενή δείγματα ελπίδας γρήγορα καλύπτονται από σύννεφα απελπισίας και αντιστρόφως. Ταλαντευόμαστε μεταξύ μια χρεοκοπίας εντός ή εκτός του Ευρώ. Αλλά χρεοκοπίας. Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει. Θέλει να πεθάνει έτσι. Θα συνεχίσουμε τη μάχη διάσωσης και που ξέρεις; Κάποτε νικούν και τα outsiders.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΑΛΙΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ "ΕΙΣΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ/Η ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝ. ΑΡΧΗΣ" ΕΚΛΕΙΣΕ
ΨΗΦΟΙ: ΑΠΟΛΥΤΑ ΝΑΙ: 2 (3,2%) - ΜΑΛΛΟΝ ΝΑΙ: 4 (4,8%) - ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΧΙ: 51 (82,3% - ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ: 4 (6,5%) - ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΚΟΜΗ: 2 (3,2%).
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ: ΑΠΟΛΥΤΑ & ΜΑΛΛΟΝ ΝΑΙ: 8% - ΑΠΟΛΥΤΑ & ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ: 88,8%

Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ "ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ" ΕΚΛΕΙΣΕ.

ΨΗΦΟΙ: ΝΑΙ: 26 (84%) - ΟΧΙ:
5 (16%)

Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ "ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ. ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ;" ΕΚΛΕΙΣΕ.
ΨΗΦΟΙ:
ΚΑΤΑ ΤΟΥ "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2": 26 (52%)
ΥΠΕΡ ΤΟΥ "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2"
: 24 (48%)
ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΝΩΣΗ ΜΕ ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙ: 22 (58%)
ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΝΩΣΗ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ: 16 (42%)

(βλέπε στην στήλη "ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ")