ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Διάβασα ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ κείμενο στο πολύ καλό blog derlandstreicher ,  που πολύ θα ήθελα να έχω γράψει εγώ. Ή αλλιώς είναι σαν να το έχω γράψει εγώ. Τόσο απόλυτα με εκφράζει. 

Φίλε/η  αρθογράφε του derlandstreicher με συγκίνησες.

 - Τι σχέση έχουμε εμείς μ’ αυτούς;

- Τι σχέση έχουμε μ’ αυτή την ασφυξία που μας περιβάλλει;

- Ποτέ δεν μπήκαμε και ποτέ δεν ανήκαμε. Πάντα έτσι δεν ήταν; Τι άλλαξε τώρα; Τι άλλαξε για εμάς; Τίποτα. Δεν γουστάραμε και δεν μας γούσταραν.

- Υπάρχει μια παράλληλη Ελλάδα μέσα στην Ελλάδα της διαφθοράς, της παρακμής, του νεοέλληνα, του Καμμένου, του Βαρουφάκη, του Τράγκα, του Άνθιμου και του Μίκη. Ολόφωτη παρά το σκοτάδι, υπερήφανη παρά την υποχώρησή της, διαχρονική παρά την επικράτηση του εύκολου, του φλύαρου και του εφήμερου.

- Τι σημαίνει για εμάς Ελλάδα; Τίποτε εθνικά ή ιδεολογικά φορτισμένο. Ένα κομμάτι γης είναι που μυρίσαμε, αγαπήσαμε και μισήσαμε. Ένα κομμάτι γης που βρήκαμε μερικούς φίλους και συνοδοιπόρους. Στήσαμε ένα μικρόκοσμο και θέλουμε να μας αφήσουν να ζήσουμε. Διεκδικούμε το ζωτικό μας χώρο.

- Αυτοί εδώ είναι μια χούφτα Άγιοι Έλληνες. Ζήσαν, ζουν στα ίδια χώματα. Βράχηκαν από την ίδια βροχή, αγαπήσαν κάτω από το ίδιο δέντρο, σκόνταψαν στην ίδια πέτρα, έκλαψαν στην ίδια αγκαλιά, ονειρεύτηκαν στην ίδια ακροθαλασσιά. Διαφορετικοί, εξαιρετικά λίγοι. Άλλοι σεμνοί, άλλοι καταραμένοι, άλλοι του δρόμου και του περιθωρίου. Μεγαλοφυείς. Όλοι Όμορφοι, Αξιοπρεπείς, Ορθομέτωποι. Στο δρόμο θα βρεις ακόμη τις πατημασιές τους, ακολούθησέ τους:

Ο Καραγάτσης, ο Τερζάκης, ο Καρυωτάκης.

Η Έλλη Λαμπέτη.

Ο Πλωτίνος Ροδοκανάτης, ο Χρηστάκης, ο Ξενάκης.

Ο Παπαγιαννάκης, ο Τρίτσης, η Μερκούρη.

Ο Γ. Παπανικολάου.

Ο Αλεξανδράκης, η Καρέζη.

Ο Λογοθετίδης. Ο Θανάσης Βέγγος.

Ο Νίκος Γούναρης, η Κ. Μένδρη, η Δανάη.

Ο Χατζηδάκης, ο Ελία Καζάν. Ο Βασιλικός.

Ο Παπαναστασίου, ο Αλ. Σβώλος.

Η Κατερίνα Γώγου, ο Νικολαΐδης.

Ο Γ. Μακρής.

Ο Σκαλκώτας, ο Μητρόπουλος.

Ο Γύζης, ο Βολανάκης, ο Π. Πανταζής.

Ο Τσιτσάνης, ο Βαμβακάρης, ο Παπαϊωάννου.

Ο Σάντας. Ο Μπελογιάννης. Ο Λαμπράκης. Ο Κύρκος. Ο Ηλιού.

Οι Last Drive.

Ο Σιδηρόπουλος.

Ο Θ. Αγγελόπουλος.

Ο Καζαντζάκης.

Ο Βάρναλης, ο Λουντέμης, ο Λειβαδίτης.

Ο Γεώργιος Δοξόπουλος. Ο Αλφόνς Χόχαουζερ. ΄

Η Ελένη Κόλλια.

Οι Ανδριανόπουλοι, ο Γκάλης, ο Χατζηπαναγής.

Ο Θεοδ. Τάσιος.

Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος.

Ο Μπουτάρης.

- Ο ορεσίβιος τσοπάνης στο Μέτσοβο στο ασπρόμαυρο κάδρο στο γραφείο του πατέρα. 

- Ο πλανόδιος κιθαρίστας στη Δεξαμενή.

- ο Αγησίλαος και η Κασσιανή στη Λευκάδα.

- Ο ”μουγγός” με τα σπόρια στην παραλία του Βόλου.

- Ο Φώτης της Γορίτσας.

- Ο καλλιτέχνης του δρόμου.

- Ο Ζορμπάς. Ο Γιώργος Θαλάσσης. Ο πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης “Θανάσης”, χαρακτήρες που συμπυκνώνουν όλες τις αντιφάσεις, τα καλά και τα δεινά που κουβαλάει στο ταραγμένο και πολύβουο και παρδαλό αρβανίτικο, σλάβικο, βλάχικο, σαρακένικο, ρωμέικο, οθωμανικό, ενετικό κ.ο.κ αίμα του ο Έλληνας. 

Όταν λέμε Ελλάδα, εννοούμε τους Αγίους μας. Εμείς λοιπόν είμαστε απ’ αυτή την πλευρά του δρόμου. Live and let live.