ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ή ΜΑΥΡΟ, ή ΑΣΠΡΟ;

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Να εξηγούμαι.

Γράφω επώνυμα, που σημαίνει πως δεν κρύβω τις απόψεις μου πίσω από ψευδώνυμα, αλλά αναλαμβάνω την ευθύνη μου γι΄ αυτές.

Ανήκω ιδεολογικά στον σοσιαλιστικό χώρο, αν λέει, τούτη την εποχή, τίποτα αυτό.

Στο θέμα μας τώρα.

Πολλή κουβέντα γίνεται, τελευταία, για τους μετανάστες και για την «αντιμετώπισή» τους από τα «στελέχη» της Χρυσής Αυγής.

Κι ακούς δεξιά και αριστερά απόψεις, από ακραίες ναζιστικές του στυλ να τους «καθαρίσουμε» όλους, μέχρι ακραίες «προοδευτικές» του στυλ «να αποκτήσουν πλήρη δικαιώματα, όπως οι Έλληνες πολίτες».

‘Η μαύρο, λοιπόν, ή άσπρο.

Όμως στην ζωή τίποτα δεν είναι μόνο μαύρο, ή μόνο άσπρο. Υπάρχουν και οι υπόλοιπες αποχρώσεις.

Έτσι και στο θέμα μας.

Πηγαίνοντας κάθε πρωί στην δουλειά μου (ευτυχώς έχω δουλειά ακόμη) βλέπω δεκάδες αλλοδαπούς, κυρίως Πακιστανούς, να πηγαίνουν για το μεροκάματο στα ανθοκήπια της περιοχής.

Δεν νοιώθω μίσος απέναντί τους. Περισσότερο, θα έλεγα, μου προκαλούν τον οίκτο, γιατί μακριά από την πατρίδα τους προσπαθούν να επιβιώσουν. Και είναι βέβαιο ότι τις περισσότερες φορές πέφτουν θύματα άγριας εκμετάλλευσης, από τα «αφεντικά» τους.

Απ΄ την άλλη βλέπω δεκάδες Έλληνες άνεργους κι ακόμη χειρότερα άστεγους ή πεινασμένους. Δεν νοιώθω οίκτο γι΄ αυτούς, αλλά αγανάκτηση, απέναντι σ΄ αυτούς που κατάντησαν έτσι αυτούς τους περήφανους ανθρώπους. Και – δεν το κρύβω- σκέφτομαι πως αν υπήρχαν στην Χώρα μας λιγότεροι μετανάστες, ίσως και τούτοι οι άνθρωποι είχαν δουλειά και μπορούσαν να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους.

Θα πει κάποιος, βέβαια, «εντάξει ρε φίλε, αλλά δεν μπορείς να είσαι και με τον αστυφύλαξ και τον χωροφύλαξ».

Μπορώ!

Γιατί ούτε οι μετανάστες φταίνε που βρίσκονται εδώ, νόμιμα ή παράνομα, ούτε οι Έλληνες άνεργοι φταίνε που βρίσκονται σ΄ αυτήν την άθλια κατάσταση.

Όλοι ξέρουμε ποιοι φταίνε.

Φταίει η πολιτική τάξη της Χώρας μας που αδιαφόρησε – χρόνια τώρα- για την μαζική είσοδο μεταναστών (κυρίως παρανόμων), για την μη απέλαση των παράνομων, για την μη λήψη μέτρων.

Ναι ξέρω τον αντίλογο των προοδευτικών. «Κι οι πατεράδες μας πήγαν μετανάστες στην Γερμανία, την Αυστραλία και την Αμερική και τους αντιμετώπισαν σαν ανθρώπους». Αλήθεια είναι αυτό.

Αλλά δεν πήγαν παράνομα, δεν έτρεχαν σε βουνά και λαγκάδια, περνώντας παράνομα τα σύνορα των Χωρών αυτών. Πήγαν με νόμιμη βίζα, καταγραμμένοι, με έλεγχο των ποινικών τους μητρώων και – το κυριότερο, όσοι χρειάζονταν, όσοι ήσαν απαραίτητοι. Με λίγα λόγια όχι ανεξέλεγκτα, αλλά οργανωμένα.

Ας αποφασίσει η πολιτική ηγεσία της Χώρας μας, μετά από επιστημονικές μελέτες, πόσοι μετανάστες πράγματι χρειάζονται, ή για να το πω αλλιώς πόσους μπορούμε να δεχθούμε, χωρίς η παρουσία τους να έχει επιπτώσεις στην ζωή των Ελλήνων.

Και τότε, με νόμιμες διαδικασίες, όσοι κριθεί ότι μπορούν να παραμείνουν, να αποκτήσουν πλήρη δικαιώματα και φυσικά πλήρεις υποχρεώσεις, όπως κάθε Έλληνας πολίτης.

Σε καμία, όμως, περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε σήμερα για «δικαιώματα» παρανόμων.

Απ΄ την άλλη, βέβαια, δεν έχει κανένας δικαίωμα  να υποκαθιστά το Κράτος. Αναφέρομαι φυσικά στα ναζιστικά ανθρωπάρια της Χρυσής Αυγής, που επενδύοντας στην απελπισία του καθημερινού ανθρώπου, το παίζουν «Ράμπο» και «καθαρίζουν», με συνοπτικές διαδικασίες, περιοχές από αλλοδαπούς. Λες κι αυτό – πέρα από αγριότητα- είναι και κατόρθωμα. Οι ανόητοι δεν καταλαβαίνουν ότι αν οι μετανάστες φύγουν από μια γειτονιά, πολύ απλά θα πάνε σε άλλη, από την μια πόλη θα πάνε σε άλλη, από την Χώρα πάντως δεν θα φύγουν.

Αυτές οι «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» στα παζάρια και τις λαϊκές, πέρα από τον επικοινωνιακό χαρακτήρα τους, δεν αποτελούν λύση του προβλήματος. Απλά μετατρέπουν σιγά – σιγά την κοινωνία σε ζούγκλα, στην οποία ισχύει ο νόμος του δυνατού και η «αυτοδικία» αποτελεί πάγια πρακτική επίλυσης των αντιθέσεων.

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που πουλάνε, αλλά αυτοί οι επιτήδειοι Ελληναράδες  κομπιναδόροι που τους δίνουν τα παράνομα προϊόντα που, στην συνέχεια, πουλούν. Γιατί μην μου πει κανείς ότι αυτοί οι μικροπωλητές διαθέτουν κεφάλαια και εισάγουν προϊόντα από την Κίνα.

Κι έτσι ξαναγυρίζω σ΄ αυτό με το οποίο ξεκίνησα.

Δεν υπάρχει ή άσπρο, ή μαύρο.

Και στο ζήτημα των μεταναστών η Ελληνική κοινωνία μετακινείται από το άσπρο στο μαύρο και αντίστροφα, ανακυκλώνοντας συνθήματα ομάδων που απλά χρησιμοποιούν το πρόβλημα και σίγουρα δεν ενδιαφέρονται για την λύση του.

Γιατί και πρόβλημα υπάρχει και άμεση λύση απαιτείται.

Όχι, όμως, την «λύση» που προωθούν οι ναζιστικές ομάδες, αλλά λύση στα πλαίσια μιας ευνομούμενης πολιτείας και μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Γιατί για ανθρώπους μιλάμε!