Σε βλέπω κάθε μέρα.
Είσαι δίπλα μου.
Σε ακούω κάθε μέρα.
"Μην ανακατεύεται". "Τα πράγματα είναι δύσκολα". "Δεν βγαίνει τίποτα". " Θέλω να ζήσω ήρεμα την ζωή μου".
Την ζωή σου;
Ποια ζωή;
Δεν βαρέθηκες ρε φίλε;
Δεν βαρέθηκες να συλλέγεις μικρές ασήμαντες καθημερινότητες;
Δεν βαρέθηκες να διαχειρίζεσαι μια μίζερη πραγματικότητα;
Δεν βαρέθηκες να κολυμπάς στα βρώμικα νερά της απλής επιβίωσης;
Κάποιος "σοφός" είχε πεί "αναπνέω, άρα υπάρχω".
Εγώ λέω "δρω, άρα υπάρχω".
Ξέρω μέσα σου νοιώθεις ότι δε πάει άλλο.
Ξέρω ότι τα βράδια λες "πέρασε κι αυτή η μέρα", αλλά εννοείς "χάθηκε κι αυτή η μέρα".
Όμως την άλλη μέρα κάνεις ακριβώς τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λες ακριβώς τις ίδιες κουβέντες, κινείσαι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Βιώνεις μια ζωή ακριβώς ίδια με την ζωή των άλλων.
Δεν βαρέθηκες ρε φίλε;
Κι όμως...
Έξω από το καβούκι σου υπάρχει η ΖΩΗ.
Η ΖΩΗ που είναι όνειρα, ελπίδες, αγώνες, αγωνίες, νίκες, ήττες, δράση...
Άνοιξε λίγο τα μάτια σου.
Κοίτα γύρω σου.
Τότε ίσως με δεις κι εσύ.
Κι αν με δεις έλα μαζί μου....
κι αν θες να δεις τ΄ αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν΄ ανέβεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου