Ήταν μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση. Δεν πρωτοστάτησαν κόμματα και φορείς. Δεν υπήρχε "φωτισμένη πρωτοπορία". Δεν έγιναν "πλάνα προετοιμασίας".
Οι φοιτητές και ο λαός μπήκαν μπροστά, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς υστερόβουλες σκέψεις, χωρίς "σχέδια αξιοποίησης" της ιστορίας.
Μετά.... ήρθαν οι σκοπιμότητες.
Μετά... η δράση έγινε τυπικό προσόν κομματικής ανέλιξης
Μετά... οι απόντες οικειοποιούνται τους αγώνες των άλλων.
Και δεν είναι μόνο το Πολυτεχνείο...
Κάθε αγώνας γίνεται για κάποιους εφαλτήριο.
Κάθε αγώνας έχει σαν "μότο" το "αγωνιστεί-τε για να κερδίσου-με.
Ας είναι. Κάποιοι συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να αγωνίζονται.
Χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς "ίδιο όφελος".
Γι΄ αυτούς τους λίγους αξίζει να αγωνιστούμε κι εμείς.
Το πιό κάτω video αφιερώνεται στους καπηλευτές κάθε αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου