Σήμερα γιορτάζουμε.
Γιορτάζουμε αφού ξεπεράσαμε τους 20.000 αναγνώστες σε λιγότερο από ενάμισι χρόνο.
Ευχαριστούμε αυτούς τους 20.000 ανθρώπους που επισκεύθηκαν το Ιστολόγιό μας, που μας τίμησαν με το να δείξουν ενδιαφέρον για τα γραφόμενά μας.
Τούτο το ιστολόγιο ίσως δεν έχει και την καλύτερη εμφάνιση, ίσως δεν είναι και ιδιαίτερα σπουδαία αυτά που γράφονται, πολλές φορές ίσως γίνεται στατικό, κουραστικό. Όμως γράφεται με την ψυχή μας, μιλάει την γλώσσα της αλήθειας, δεν υπηρετεί σκοπιμότητες κανενός είδους, δεν έχει εμπάθεια.
Θελήσαμε μέσα από αυτό να δυναμώσουμε την φωνή μας, για να ακουστεί πέρα από τα όρια μιας μικρής Κοινότητας, του Βαρνάβα.
Αφήσαμε στην άκρη το ιδιωτικό σχόλιο (γνωστό ως κουτσομπολιό) και ξανοιχτήκαμε στο δημόσιο σχόλιο (γνωστό ως άποψη).
Δεν υπάρχουν πολλά ιστολόγια σαν το δικό μας που μιλάει επώνυμα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των όσων γράφουμε.
Έτσι θα συνεχίσουμε αγαπητοί αναγνώστες.
Ελάτε μαζί μας να φτιάξουμε μια δυνατή ομάδα δημόσιας παρέμβασης.
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
απο το Γιώργο Κόλλια
Αποφάσισα κάποια στιγμή πριν δύο χρόνια να φτιάξω ένα blog (προτιμώ την ελληνική λέξη Ιστολόγιο).
Το έφτιαξα έχοντας πολύ λίγες γνώσεις και....χάρηκα πολύ. Άρχισα να γράφω μανιωδώς και παράλληλα να δοκιμάζω διάφορες νέες προσθήκες και... χαιρόμουν πολύ.
Ανάμεσα στις νέες προσθήκες διαπίστωσα ότι υπάρχουν και οι Μετρητές Επισκεψιμότητας. Έβαλα έναν στο Ιστολόγιό μου και τότε....λυπήθηκα πολύ. Ανακάλυψα ότι τόσο καιρό μόνο εγώ διάβαζα το Ιστολόγιό μου! Κανείς άλλος.
Θορυβήθηκα και άρχισα την .... διαφήμιση. Διαφήμιση του στυλ "ξέρεις έχω ένα Ιστολόγιο, κάτσε να σου γράψω την διεύθυνση να μπαίνεις να το διαβάζεις" έγραφα σε ένα χαρτάκι την διεύθυνση και... περίμενα επισκέπτες.
Η κατάσταση βελτιώθηκε. Εγώ έγραφα στο Ιστολόγιο και το διαβάζαμε εγώ και άλλοι 5, οι περισσότεροι εκ των οποίων από υποχρέωση, μήπως τους ρωτήσω "τι έγραψα εχθές" και δεν ήξεραν.
Έτσι ξεκίνησα.
Και σήμερα βλέπω τους 20.000 επισκέπτες και αισθάνομαι καλά, αφού εκτός από εμένα το διαβάζουν λίγοι παραπάνω από τους....5 φίλους μου. Τους οποίους, όμως, ευχαριστώ γιατί μου έδωσαν την ώθηση να συνεχίσω.
Ευχαριστώ πραγματικά τους 20.000 φίλους, τους οποίους δεν γνωρίζω, αλλά πολύ θα ήθελα να μπορούσα να μιλήσω μαζί τους.
Όπως και νάναι πάντως εγώ τους θεωρώ -όλους- φίλους μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου