''ΗΡΘΑΝ ΠΑΥΛΟ!... ΗΡΘΑΝ...''

Αφιερωμένο στην αιώνια αλήθεια του Παύλου Σιδηρόπουλου...

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

''ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ' ΡΘΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΠΩΣ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ, Σ' ΑΓΑΠΟΥΝ...''. Ήρθαν Παύλο, ήρθαν... Κι εγώ τους πίστεψα γιατί ΗΘΕΛΑ να τους πιστέψω. Γιατί ΕΙΧΑ ΑΝΑΓΚΗ να τους πιστέψω... Απλά, ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΗΚΑΝ την εμπιστοσύνη μου... Οι πρώτοι ήταν άλλωστε ή οι τελευταίοι... 

Τώρα τι κάνω, μου λες; Τώρα που είσαι να μου πεις τι να κάνω... Τώρα που, ''ξημερώνει και βραδιάζει πάντα στον ίδιο το σκοπό''. Τώρα που οι νύχτες μου γέμισαν υπνική άπνοια κι οι μέρες μου στροβιλίζονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας... Και δεν ξέρω να διαχειριστώ ''καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης'' κι οι ΥΔΡΟΚΕΦΑΛΟΙ ΠΑΡΑΦΡΟΝΕΣ αναμένουν να...''δικαιωθούν'' με...δανεικές φιλοσοφίες... 

''ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΤΗ ΖΕΙΤΕ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΑΣ ΜΕΡΑ...'' Αμ! δε χρειαζόταν και πολύ φιλοσοφία αυτό!... Μόνο και μόνο αν έχεις περάσει τα σύνορα για αυτό το... τρελάδικο, είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ οτι ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΒΙΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΣΟΥ... 

Άλλο με τρομάζει εμένα, άλλο με τρομοκρατεί... Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ... Που υποδέχεται καθημερινά ενα πρόσωπο που...αρχίζω και ΔΕΝ το αναγνωρίζω... Που με ρωτάει ποιος είμαι και που πάω και δεν ξέρω να του απαντήσω σε τίποτα απ' τα δυό... Και το νιώθω πως αρχίζω και τρελλαίνομαι (ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ!) και κολλάει επικίνδυνα η βελόνα μου... Και κάθομαι όλο και πιο συχνά εκεί μπροστά στον καθρέφτη και του επαναλαμβάνω σαν αυτιστικός, τα ίδια και τα ίδια: ''...ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ...~~ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ...~~ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ...'' 

Και βρίσκω ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΤΡΟΠΟ να γλυτώσω το παιδί ΑΠΟ ΤΑ ΓΑΜΨΑ ΤΟΥΣ ΝΥΧΙΑ... ΝΑ ΤΟ ΔΙΩΞΩ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ... Δεν την ΕΠΕΛΕΞΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ αυτή τη λύση κι έχουν ματώσει τα μάτια μου απο τα δάκρυα... ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ... ΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΤΥΓΝΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ... ΜΟΥ ΜΠΗΓΟΥΝ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΩΘΟΥΝ ΣΕ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ... 

ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ, ΕΓΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΩ... ΟΤΙ ΘΑ...ΞΙΛΩΣΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΥΛΙΧΤΕΙ ΣΑΝ ΖΕΣΤΟ ΠΟΥΛΟΒΕΡ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΩ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ...

 ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΕΜΕΝΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΣΩΣΕΙ ΡΕΕΕΕΕ!......... 

ΤΙ ΘΑ' ΧΩ ΝΑ ΠΕΡΙΣΩΣΩ ΑΚΟΜΑ......