ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΥΜΕ;

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά.

Καταλαβαινόμαστε τώρα. Δεν χρειάζονται περισσότερα.

Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.

Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουν το ίδιο βάρος

σ΄ όλες τις καρδίες, σ΄ όλα τα χείλη.

Κι έτσι θα λέμε πια τα σύκα – σύκα και την σκάφη - σκάφη.

Γιάννης Ρίτσος

Αυτό έβλεπε ο ποιητής, κοιτώντας με ορθάνοιχτα μάτια το αύριο.

Διαψεύστηκε, όμως. Όπως όλοι μας διαψευστήκαμε για πολλά πράγματα που πιστεύαμε.

Δυστυχώς δεν μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.

Με κραυγές επικοινωνούμε.

Με κραυγές συνεννοούμαστε. Αν συνεννοούμαστε.

Διαρκείς μονόλογοι, που ακούγοντάς τους νοιώθεις να βρίσκεσαι καταμεσής της ζούγκλας.

Μιλάς και βλέπεις τον άλλον να περιμένει πότε θα τελειώσεις για να πει αυτό που έχει έτοιμο στο μυαλό του.

Δεν σ΄ ακούει, απλά περιμένει.

Είναι φορές,  σε μεγάλες συνάξεις, που στο μυαλό μου έρχονται εκείνες οι παλιές ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Ξέρεις αυτές που οι άνθρωποι κινούνται πολύ γρήγορα και δεν μιλάνε καθόλου. Αλλά συνεννοούνται. Κι οι θεατές καταλαβαίνουν. Και πολύ θα ήθελα να γίνεται στην πραγματική ζωή αυτό.

Μάθαμε στο σχολιό ότι «διάλογος είναι η ανταλλαγή απόψεων».

Αλήθεια, ποια ανταλλαγή, ποιών απόψεων;

Κι όμως, έχουμε τόσο ανάγκη επικοινωνίας. Ιδιαίτερα σήμερα.

Αλλά επικοινωνίας. Να σε ακούει ο άλλος και να τον ακούς. Να εκφράζεσαι και να εκφράζεται, με τα λόγια να αποτυπώνονται στον νου και να τα νοιώθει η καρδιά.

Και να λέμε, πράγματι, τα σύκα – σύκα και την σκάφη – σκάφη. Να λέμε αλήθειες και να ακούμε αλήθειες.

Οι καιροί έγιναν πολύ δύσκολοι.

Και μας χρειάζονται οι άνθρωποι.

Χρειαζόμαστε την αγάπη, την κατανόηση, την στήριξη.

Πρέπει να «βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουν το ίδιο βάρος σ΄ όλες τις καρδίες, σ΄ όλα τα χείλη».

Για να μπορέσουμε να πορευτούμε μαζί τούτο το ανηφορικό μονοπάτι που μας προέκυψε.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε μόνοι μας. Δεν μπορούμε μόνοι μας. Χρειαζόμαστε την ομάδα. Την ομάδα που θα μέσα της θα νοιώσουμε ασφάλεια.

Γι΄ αυτό σου λέω αδερφέ.

Ας μάθουμε, για αρχή, να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.

Κι όλα τ΄ άλλα θα έρθουν μετά.