Ήμουν από αυτούς που πρώτοι στάθηκαν στο πλευρό των συγγενών των θυμάτων της φρικτής αεροπορικής τραγωδίας της "Ηλιος" .
Την ημερά του ατυχήματος, αλλά και στην συνέχεια, ως Πρόεδρος - τότε- της Κοινότητας Βαρνάβα.
Στήριξα- μαζί με τον τότε Πρόεδρο της Κοινότητας Γραμματικού κ. Παπαγεωργίου- και την Επιτροπή Συγγενών, όποτε ερχόταν από την Κύπρο στον χώρο του ατυχήματος, αλλά και ατομικά πάρα πολλούς συγγενείς.
Πήγα στην Κύπρο επισκεύθηκα συγγενείς, μίλησα στα Κυπριακά Μέσα Ενημέρωσης (ΡΙΚ, ΣΙΓΜΑ, ΑΝΤΕΝΑ ΚΥΠΡΟΥ, ΠΟΛΙΤΗΣ, ΣΗΜΕΡΙΝΗ, ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ), ενημέρωσα τους πολιτικούς αρχηγούς των Κυπριακών Κομμάτων (Ομήρου, Αβέρωφ Νεοφύτου, Συλούρης, Περδίκης, γραφείο Χριστόφια), παραβρέθηκα σε συνελεύσεις συγγενών (Λάρνακα), μίλησα με την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Λατσιά, Παραλίμνι).
Προσπάθησα με κάθε μέσο και σε κάθε τόνο να δώσω στους Κυπρίους να καταλάβουν ότι ο χώρος της τραγωδίας θα γίνει χώρος απορριμμάτων.
Πέρα από την πραγματικά ξεχωριστή (με όλη την σημασία της λέξης) Δέσπω Κόνιζου - Λοϊζιά, η οποία συνέβαλε καταλυτικά στο να γίνουν όλα τα παραπάνω, ΟΥΤΕ ΦΩΝΗ ΟΥΤΕ ΑΚΡΟΑΣΗ.
Καμία παρέμβαση, καμία διαμαρτυρία, καμία δήλωση.
Περίμενα, αν μη τι άλλο, για λόγους και μόνο συμπαράστασης στον τόπο που τόσο πολύ τους στήριξε, ότι έστω κάποια χαλαρή δήλωση θα γινόταν.
ΤΙΠΟΤΑ..ΤΙΠΟΤΑ..ΤΙΠΟΤΑ.
Μετά από όλα αυτά νομίζω ότι είχα το δικαίωμα να πάρω το ποιήμα της φίλης μου Δέσπως, το οποίο ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ, να φτιάξω το παρακάτω φυλλάδιο, να το τυπώσω με δικά μου έξοδα για να μοιραστεί στους συγγενείς από την κ. Σουφλή, την ημέρα του μνημοσύνου.
Ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για να εκφράσω της απογοήτευση και την πικρία μου.
Την ημερά του ατυχήματος, αλλά και στην συνέχεια, ως Πρόεδρος - τότε- της Κοινότητας Βαρνάβα.
Στήριξα- μαζί με τον τότε Πρόεδρο της Κοινότητας Γραμματικού κ. Παπαγεωργίου- και την Επιτροπή Συγγενών, όποτε ερχόταν από την Κύπρο στον χώρο του ατυχήματος, αλλά και ατομικά πάρα πολλούς συγγενείς.
Πήγα στην Κύπρο επισκεύθηκα συγγενείς, μίλησα στα Κυπριακά Μέσα Ενημέρωσης (ΡΙΚ, ΣΙΓΜΑ, ΑΝΤΕΝΑ ΚΥΠΡΟΥ, ΠΟΛΙΤΗΣ, ΣΗΜΕΡΙΝΗ, ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ), ενημέρωσα τους πολιτικούς αρχηγούς των Κυπριακών Κομμάτων (Ομήρου, Αβέρωφ Νεοφύτου, Συλούρης, Περδίκης, γραφείο Χριστόφια), παραβρέθηκα σε συνελεύσεις συγγενών (Λάρνακα), μίλησα με την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Λατσιά, Παραλίμνι).
Προσπάθησα με κάθε μέσο και σε κάθε τόνο να δώσω στους Κυπρίους να καταλάβουν ότι ο χώρος της τραγωδίας θα γίνει χώρος απορριμμάτων.
Πέρα από την πραγματικά ξεχωριστή (με όλη την σημασία της λέξης) Δέσπω Κόνιζου - Λοϊζιά, η οποία συνέβαλε καταλυτικά στο να γίνουν όλα τα παραπάνω, ΟΥΤΕ ΦΩΝΗ ΟΥΤΕ ΑΚΡΟΑΣΗ.
Καμία παρέμβαση, καμία διαμαρτυρία, καμία δήλωση.
Περίμενα, αν μη τι άλλο, για λόγους και μόνο συμπαράστασης στον τόπο που τόσο πολύ τους στήριξε, ότι έστω κάποια χαλαρή δήλωση θα γινόταν.
ΤΙΠΟΤΑ..ΤΙΠΟΤΑ..ΤΙΠΟΤΑ.
Μετά από όλα αυτά νομίζω ότι είχα το δικαίωμα να πάρω το ποιήμα της φίλης μου Δέσπως, το οποίο ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ, να φτιάξω το παρακάτω φυλλάδιο, να το τυπώσω με δικά μου έξοδα για να μοιραστεί στους συγγενείς από την κ. Σουφλή, την ημέρα του μνημοσύνου.
Ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για να εκφράσω της απογοήτευση και την πικρία μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου