'ΤΡΥΦΕΡΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΣΚΟΣ''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Με είδατε που πετούσα προχθές πάνω από τον λαμπερό ουρανό της Αττικής;;; Είναι γιατί -ΕΥΤΥΧΩΣ- υπάρχουν ακόμα ΦΙΛΟΙ, που μου δανείζουν τα φτερά τους και μπορώ να τους ακολουθώ και να πάρω κάτι απο το πέταγμά τους και το όραμά τους... Με σεργιανίζουν στον ουρανό τους και με κάνουν να πιστέψω ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ...

Είναι εκείνοι οι φίλοι, που ξέρουν να παλεύουν και να ονειρεύονται, ξέρουν να με παρηγορούν και να με παρασύρουν, ξέρουν να ''αντέχουν'' και να αντιστέκονται...Ξέρουν να μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά μου. 

Αλλά προπαντός, ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ... Λέξεις που νόμιζα οτι δεν υπάρχουν πια, οχι τόσο αυτές, ΟΣΟ Η ΕΝΝΟΙΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ... 

Και ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ, αλλά και ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥΣ μπορώ να παλεύω ακόμα... ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΟΥΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΧΗ ΜΟΥ ΑΠΛΑ, ΑΛΛΑ Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΜΟΥ... 

ΦΙΛΕ ΓΙΩΡΓΟ, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ' ΜΑΙ ΕΚΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΠΙΟ ''ΤΡΥΦΕΡΟ'' ΜΟΥ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ... 

''ΤΡΥΦΕΡΑ...'' Θεέ μου, πόσα μπορώ να αντέξω ΜΕΤΑ απ' αυτή τη λέξη;....