''...ΔΙΧΩΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΙΑ...''

• γράφει ''ο πιο πιστός φίλος του σκύλου''

Λαγοκοιμήθηκα απόψε. Όταν λύγισε το σώμα μου βυθίστηκα σ' έναν ύπνο δίχως όνειρα. Και το πρωί το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ανοίξω την τηλεόραση για να...ενημερωθώ... Αλίμονό μου κι αν φωτίστηκα... Τα κανάλια καλημέριζαν -παραπληροφορώντας και λαϊκίζοντας- τον κόσμο, ο Πρωθυπουργός είχε ξαναφύγει για το εξωτερικό, ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε βγει παγανιά απ' τ' αξημέρωτα στα παράθυρα, ο Βενιζέλος έκανε ως συνήθως, θριαμβευτικές δηλώσεις, βγήκα από το σπίτι και με έκπληξη διαπίστωσα οτι για άλλη μια φορά είχε ξημερώσει, ο ουρανός δεν μου έπεσε στο κεφάλι, τα σπίτια ήταν στη θέση που τα θυμόμουν, οι δρόμοι απελπιστικά μποτιλιαρισμένοι, τα ραδιόφωνα των αυτοκινήτων ανοιχτά, το περίπτερο στην ίδια γωνία με χθες, έξω από τον φούρνο μύριζε ακριβό φρεσκοψημένο ψωμί, το βενζινάδικο είχε την ίδια εξωφρενική τιμή στα καύσιμα, τα φανάρια στη γνωστή διασταύρωση δεν δούλευαν, τρεις Πακιστανοί ήρθαν να μου πλύνουν τα τζάμια του αυτοκινήτου, οι κάδοι παρ έμεναν ασφυκτικά γεμάτοι από σκουπίδια, η Εφορία είχε ατελείωτες ουρές μέχρι απέξω, οι εφημερίδες είχαν αναρτηθεί με τους ίδιους μακάβριους τίτλους, στη στάση του λεωφορείου περίμεναν καμιά πενηνταριά ταλαίπωροι, ξανάπεσα στις αιωνίως χαοτικές λακκούβες, η λαϊκή είχε γεμίσει από κόσμο που κοιτούσε αλλά δεν ψώνιζε, μια νταλίκα μου πέρασε ξυστά, -πάλι φτηνά τη γλίτωσα-, ένα ασθενοφόρο μάταια στριμωχνόταν να περάσει μέσα απο το μποτιλιάρισμα, δυο θερμόαιμοι Ελληνάρες αντάλλασαν...''ευχές'' με την τσίμπλα στο μάτι, ένας ταξιτζής μου κάνει μια σφήνα, ο Τράγκας στο ράδιο συνεχίζει τον χαβά του, στα εναπωμείναντα μαγαζιά δενυπάρχει ψυχή, έχω δουλειά και σήμερα, στο κινητό μου έρχεται ενα μήνυμα για τα εγκαίνια ενός...σκυλάδικου, μια τράπεζα μου τηλεφωνεί για την καθυστερημένη δόση του...απλήρωτου δανείου, έχω μόνο 50 ευρώ στην τσέπη μου ως το τέλος του μήνα... 

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ...ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΟΣΟ...ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΑ ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΘΕΣ!... ''Άδικα'' ανησυχούσα και ξενύχτησα... Μόνο που δυο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ λέξεις πλουτίζουν απο τα άγρια χαράματα το φτωχικό λεξιλόγιό μου: ''ΚΟΥΡΕΜΑ'' και ''ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ''... Θαρρείς και αντιλαλούν και ξεχύνονται ορμητικά απο παντού:

Από την πολυταξιδεμένη και πρόωρα ασπρισμένη κόμη του Πρωθυπουργού μέχρι την ξεπουλημένη ''ενημέρωση'' των καλοπληρωμένων δημοσιογραφίσκων, απο τη στριγκιά κραυγή του τηλεβουλευτή Άδωνη μέχρι την αμετανόητα ματαιόδοξη ρητορική του Βενιζέλου, απο την άκρη του συννεφιασμένου ουρανού, μέχρι τον μονίμως φρακαρισμένο Κηφισσό, από τα αιμοδιψή δελτία ειδήσεων στο ράδιο, μέχρι τη νοθευμένη αμόλυβδη του βενζινάδικου, από τους σκόρπιους τόννους των σκουπιδιών, μέχρι την αχόρταγη χοάνη της Εφορίας, από τις κορακίστικες πένες των εφημερίδων, μέχρι το σπασμένο παγκάκι στην στάση του λεωφορείου, από τη γνωστή λακκούβα του δρόμου, μέχρι τα αιωνίως χαλασμένα φανάρια, από την απελπισμένη φωνή του λαικατζή, μέχρι τη ζοφερή πραγματικότητα του Τράγκα, απο τα εκνευριστικά κορναρίσματα της νταλίκας, μέχρι τις διαπεραστικές σειρήνες του ασθενοφόρου, από τα αδειανά καταστήματα της πόλης, μέχρι τις μαφιόζικες απειλές της τράπεζας, από τα σπασμένα ελληνικά των Πακιστανών, μέχρι τα γραφικά ''γαλλικά'' των Ελληναράδων οδηγών... 

Και φυσικά δεν υπάρχει κανείς να μου πει πως εγώ, ο προσφάτως κοντοκουρεμένος γουλί άνθρωπος, θα χρειαστεί να παραβρεθώ μια συννεφιασμένη Κυριακή σε μια κάλπη για ένα δημοψήφισμα... 

Και τι είπαμε ότι σημαίνει πάλι αυτό;... 

''Δημοψήφισμα'' είναι, όταν σχεδόν όλοι εμείς οι...κοντοκουρεμένοι Έλληνες ονειρευόμαστε να γινόμασταν για μια μέρα Πρωθυπουργοί, γιατί ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ την λύση... αλλά που ΕΥΤΥΧΩΣ δεν θα γίνουμε, γιατί απέξω απ'το χορό πολλά τραγούδια ξέρουμε... Κι εγώ ομολογώ ότι δεν έχω το κουράγιο να...κυβερνήσω κι έτσι αφήνω τον Γιώργο να αναλάβει αυτό το βάρος κι ας με πάει σε δημοψήφισμα ή όπου άλλου νομίζει... Προφανώς κάτι παραπάνω θα ξέρει από μένα.. 

 Εξάλλου, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι κι αυτά περί δημοψηφίσματος δεν γίνονται ερήμην κανενός, (εκτός...εμού του ιδίου...) ούτε εκτός ούτε εντός Ελλάδας... 

Δεν πιστεύω πια στα παραμύθια... Ας κάνει ο,τι τον φωτίσει ο Κύριος... 

Εγώ το μόνο που θέλω είναι ησυχία, σεβασμό, στοργή και προδέρμ... 

Μπορώ;;; 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ ΟΛΟΙ, ΝΑ ΒΙΩΣΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ...