"ΜΕΣΑΙΑ ΣΤΕΛΕΧΗ". ΤΑ GOLDEN BOYS ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Η «μετρολογία» καλά κρατεί.

Τα Μ.Μ.(α) Ε. (Μέσα Μαζικής αποβλακωτικής Ενημέρωσης) παρουσιάζουν κάθε μέρα μέτρα ή «μέτρα» με ρυθμό πολυβόλου.

Πανικός. Η «Δευτέρα Παρουσία» έρχεται;

Ως πολίτες έχουν εξοικειωθεί σε τέτοιο βαθμό, που πλέον τα παρακολουθούμε σαν να αφορούν άλλη χώρα, άλλον λαό, άλλους πολίτες κι όχι εμάς.

Παρ΄ όλα αυτά δεν θα σταθώ στα μέτρα. Όχι ότι δεν με αφορούν, αλλά περιμένω να «κάτσει ο κουρνιαχτός» και να σχολιάσω την πραγματικότητα.

Αυτό που εμένα με εξαγριώνει πλέον είναι αυτά τα περιβόητα «μεσαία στελέχη», οι golden boys της εξουσίας.

Αυτοί οι ετερόφωτοι «αστέρες», που κατέλαβαν «εξ εφόδου» τον κρατικό μηχανισμό, ως «ειδικοί» και Οργανισμούς και ΔΕΚΟ, συνεχίζουν λειτουργούν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Λες και βρίσκονται στην «χρυσή εποχή» του «δώσε μου κι μένα μπάρμπα». Αυτούς που μου κουνάνε απειλητικά το δάχτυλο από την οθόνη της «τηλεβλάκωσης» προσπαθώντας να με πείσουν πως «οφείλω να αντιληφθώ ότι κινδυνεύει με χρεωκοπία η Χώρα εξ αιτίας μου», ενώ αυτοί συνεχίζουν το πάρτι της σπατάλης.

Έχω την αίσθηση ότι οι πολίτες αυτής της Χώρας είναι χωρισμένοι σε τέσσερις κατηγορίες.

Η Κυβέρνηση που -θέλω να πιστεύω ότι- έχει αντιληφτεί το πρόβλημα και –θέλω να πιστεύω ότι- κάνει προσπάθεια να το αντιμετωπίσει.

Οι  «έχοντες και κατέχοντες», οι οποίοι επίσης έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα και κάνουν ότι μπορούν για να κερδίσουν μέσα απ΄ αυτό.

Ο λαός που επίσης –πλέον- έχει αντιληφθεί το πρόβλημα και υφίσταται τις «λύσεις» στην πλάτη του, ελπίζοντας ότι, ίσως, σε κάποιο αόριστο μέλλον, δει φως στο βάθος του τούνελ.

Και τα «μεσαία στελέχη» που κι αυτοί φαντάζομαι έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα, αλλά… δεν τους νοιάζει!

Για την αποτελεσματικότητα της Κυβέρνησης έχω αμφιβολίες και για πολλά μέτρα έχω τεράστιες ενστάσεις. Τους «έχοντες και κατέχοντες» δεν τους μετρώ στους συμπολίτες μου, πιστεύοντας ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Τον λαό, στον οποίο ανήκω κι εγώ, τον θεωρώ το θύμα αυτής της ιστορίας. Τα «μεσαία στελέχη», όμως, τα θεωρώ επικίνδυνα και εχθρούς του λαού.

Σπουδαγμένοι, οι περισσότεροι απ΄ αυτούς, σε Χώρες του εξωτερικού, ζώντας  μια καλή ζωή, αποστρέφονται τον «λαουτζίκο» - αν και οι πιο πολλοί απ΄ την φάρα τους κατάγονται από κάποιο κατσικοχώρι- συναγελαζόμενοι με τους «λεφτάδες», διαπλεκόμενοι μ΄ αυτούς, δεν μπορούν – και δεν θέλουν- να κατανοήσουν τα προβλήματα των απλών πολιτών αυτής της Χώρας.

Είναι οι επιβήτορες της εξουσίας, που θεωρούν το Κράτος περίπου ιδιοκτησία τους. Οι εκφραστές της «Ευρωπαϊκής Ιδέας», μόνο, όμως, στα λόγια, γιατί στην πράξη διαθέτουν τα χειρότερα χαρακτηριστικά του Έλληνα. Την αρχομανία, την θεσιθηρία, την λαμογιά, την δουλικότητα (προς τα πάνω), την εξουσιαστικότητα (προς τα κάτω).

Σε τούτη την κρίσιμη κατάσταση που διανύουμε, αυτοί «ζουν σε άλλο κόσμο». Προκαλούν με τις αποφάσεις τους, με τον τρόπο ζωής τους, με την γενικότερη συμπεριφορά τους.

Δίνουν «γη και ύδωρ» για να «επιλεγούν» σε κάποια, υψηλά αμειβόμενη, θέση και διοικούν σαν να είναι ισόβιοι άρχοντες.

Κι όταν συμβεί να χάσουν την εξουσία τους – ω, του θαύματος- βλέπουν το «φως το αληθινό»! Ανακαλύπτουν πόσο ο λαός υποφέρει από τις αποφάσεις των ομοίων τους, πόσο λάθος αποφάσεις λαμβάνονται, πόσο ανίκανοι είναι αυτοί που παραμένουν στον μηχανισμό της εξουσίας.

Είναι, όντως, αηδιαστικοί!

Διαθέτουν την προσαρμοστικότητα του χαμαιλέοντα. Επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ΠΑΣΟΚοι, επί Νέας Δημοκρατίας Νεοδημοκράτες κι όταν είναι έξω απ΄ το παιχνίδι είναι «ολίγον» ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι «ειδικοί» επί παντός επιστητού. Με την ίδια ευκολία μπορούν να «λύσουν» το οικονομικό ζήτημα, το εκπαιδευτικό ζήτημα, το ασφαλιστικό ζήτημα και με λίγα λόγια, όλα τα «ζητήματα» αυτής της Χώρας. Και στην πραγματικότητα δεν είναι ικανοί ούτε τα οικογενειακά ζητήματά τους να λύσουν.

Αυτά τα «μεσαία στελέχη» είναι το πραγματικό πρόβλημα αυτής της Χώρας. Αυτοί είναι ο πραγματικός «εσωτερικός εχθρός».

Οφείλουμε, ως πολίτες, να αντιληφθούμε ότι αυτά τα αρπακτικά επιβιώνουν χάρη στην δική μας απάθεια.

Οφείλουμε να πάψουμε να τους «λιβανίζουμε» ελπίζοντας στην δήθεν «εύνοιά» τους. Αυτοί δεν έχουν φίλους. Έχουν μάθει να χρησιμοποιούν τους ανθρώπους.

Οφείλουμε να τους ξεσκεπάζουμε, όταν πέφτουν στην αντίληψή μας πράξεις τους που βλάπτουν την Χώρα.

Οφείλουμε να έχουμε σταθερό μέτωπο απέναντί τους.