Ένας μαθητής το 1977 γράφει μια έκθεση με θέμα: "Ο αναλφαβητισμός και η δια βίου εκπαίδευσις".
Σημασία δεν έχει τόσο το κείμενο όσο οι τόνοι (οξείες, δασείες, περισπωμένες) και η γλώσσα του θέματος. Ο μαθητής προσπαθεί να γράψει στην "κανονική γλώσσα" και, όπως φαίνεται, οδηγείται σε γλωσσικές "ακρότητες" (καταχτητές, ήτανε, μπορούσανε) προφανώς ως αντίδραση στην επιβολή μιας γλώσσας γραφής γερασμένης.
Διαβάστε την έκθεση στην στήλη "ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ" ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου