- γράφει ο Γιώργος Κόλλιας
Το άκρον άωτον της αθλιότητας.
Ο ορισμός της απανθρωπιάς.
Ο απόλυτος εκβιασμός.
Όσοι από δω και στο εξής υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης στα Επικουρικά ταμεία -αρχικά- θα πρέπει να δηλώνουν αν την σύνταξη θα την φάνε μόνοι τους, ή θα την κληροδοτήσουν στην γυναίκα τους (ή τον άνδρα τους) και τα ανήλικα, ή ανάπηρα παιδιά τους. Στην πρώτη περίπτωση θα παίρνουν περισσότερα χρήματα, στην δεύτερη λιγότερα!
Ποιος νοσηρός εγκέφαλος το σκέφτηκε αυτό;
Και οι βουλευτές που το ψήφισαν -πάλι- δεν το διάβασαν;
Κι αν το διάβασαν δεν σκέφτηκαν ότι αυτός ο συνταξιούχος μπορεί να είναι ο πατέρας τους, ή ένα συγγενικό τους πρόσωπο; Ή η καταγωγή του είναι τέτοια που δεν υπάρχουν υποψήφιοι συνταξιούχοι στο σοϊ τους;
Ξέρετε πόσο σκληρός είναι αυτός ο εκβιασμός;
Σε μια περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης μπαίνει στον άνθρωπο που μετά δυσκολίας επιβιώνει το εκβιαστικό δίλημμα: Θέλεις να επιβιώσεις σήμερα, ή προτιμάς να επιβιώσουν αύριο τα μέλη της οικογένειάς σου, αν φύγεις από την ζωή;
Εσύ ρε άθλιε που το εισηγήθηκες και εσύ που το ψήφισες αυτό μπορείς να απαντήσεις;
Είμαι συνήθως υπέρ των ήπιων τόνων και της με επιχειρήματα κριτικής, αλλά μπροστά σ΄ αυτήν την αθλιότητα δεν μπορώ να είμαι ψύχραιμος.
Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου σε όσους ψήφισαν αυτή την αθλιότητα να μην προλάβουν να μπουν σ΄ αυτό το δίλημμα. Να μη ζήσουν, να μην προλάβουν να πάρουν σύνταξη.
Είναι λαϊκισμός; Είναι μικρότητα;
Ίσως, αλλά επιτέλους έλεος πια!
Από την βαρβαρότητα προτιμώ τον λαϊκισμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου