ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑΚΙΑ ΔΙΑΣΗΜΟ ΚΑΝΤΕ ΜΕ ΕΠΙΤΟΠΟΥ...."

• γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

ΡΕ! ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΗΤΣΟΣ;

Δεν βλέπω τηλεόραση, από άποψη, εδώ και χρόνια. Άρα είμαι ο πλέον ακατάλληλος να κρίνω τα τηλεοπτικά δρώμενα. Όμως ξέρω – όπως ξέρουν όλοι άλλωστε- ότι υπάρχουν αρκετές εκπομπές εκμετάλλευσης της  δυστυχίας  - και παράλληλα της ματαιοδοξίας- των ανθρώπων. Εκπομπές τον ανθρώπινο πόνο τον χρησιμοποιούν για να αυξήσουν την θεαματικότητά τους και –κατά συνέπεια- να αυξήσουν τα κέρδη τους από τις διαφημίσεις.

Πρόκειται για ότι χειρότερο, ότι πιο άθλιο, ότι πιο ποταπό μπορεί να κάνει κάποιος με σκοπό το κέρδος.

Λιγότερο υπεύθυνοι είναι οι συμμετέχοντες, οι οποίοι νομίζουν ότι, μέσω της δημοσιότητας, θα λύσουν τα όποια προβλήματα έχουν. Δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν ότι απλά χρησιμοποιούνται από τα ανθρωπάρια αυτά, που εμφανίζονται σαν «προστάτες των φτωχών και των αδυνάτων», κάτι σαν Ρομπέν των Δασών.

Βέβαια υπάρχουν κι αυτοί που. εν γνώσει τους. συμμετέχουν σ΄ αυτό το καραγκιοζιλίκι, απλά για την δημοσιότητα. Γελοιοποιούνται, εξευτελίζονται απλά για να «βγουν στην τηλεόραση». Δεν τους νοιάζει αν γελούν μαζί τους οι τηλεθεατές, τους αρκεί που θα έχουν να λένε «εμένα που με βλέπεις έχω βγει στην τηλεόραση» και να καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια.

Είναι αυτοί που συμμετέχουν σαν «κοινό» στις διάφορες εκπομπές αμφιβόλου ποιότητας, όπου ο «μαέστρος» τους διατάζει πότε θα γελάσουν, πότε θα χειροκροτήσουν, πότε θα φωνάξουν.

Είναι αυτοί που στριμώχνονται δίπλα στους όποιους «επίσημους», αρκεί να εμφανιστεί, έστω για δευτερόλεπτα, η φάτσα τους στην οθόνη .

Είναι αυτοί που είναι ικανοί να κάνουν οτιδήποτε (κυριολεκτικά) προκειμένου να το καταγράψει κάποια κάμερα.

Τούτοι οι τύποι είναι χειρότεροι από αυτούς που περιφέρουν την δυστυχία τους στα κανάλια, γιατί αυτοί τουλάχιστον δεν έχουν ακριβή επίγνωση του τι συμβαίνει.

Σ΄ αυτούς τους τύπους αφιερωμένο το τραγούδι του Βασίλη…..